Sygn. akt IV Ka 820/15
Dnia 13 listopada 2015 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Mirosław Kędzierski
Protokolant st. sekr. sądowy Aleksandra Deja - Lis
przy udziale ---------------
po rozpoznaniu dnia 13 listopada 2015 r.
sprawy D. Ż. s. B. i V. ur. (...) B.
obwinionego z art. 87 § 1 k.w.
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego
od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy
z dnia 10 czerwca 2015 r. sygn. akt XIV W 1800/15
zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że okres wymierzonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obniża do 9 (dziewięciu) miesięcy; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego obciążając nimi Skarb Państwa.
D. Ż. obwiniony został o to, że w dniu 1 marca 2015r. około godz.7:35 w B. przy ul. (...) kierował pojazdem marki (...) nr rej. (...), będąc w stanie po użyciu alkoholu, wynik I
1
badania godz.8:03 - 0,21 mg/l, II badania godz.8:18 - 0,18 mg/l w wydychanym powietrzu, tj. o czyn z art.87§l kw.
Wyrokiem z dnia 10 czerwca 2015r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w sprawie XIV K 1800/15 obwinionego D. Ż. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia z art.87§l kw i za to, na podstawie tego przepisu, wymierzył mu karę grzywny w kwocie 1.000 zł; na podstawie art.87§3 kw w zw. z art.29§l kw wymierzył obwinionemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku; na podstawie art.29§4 kw zaliczył obwinionemu na poczet orzeczonego wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 1 marca 2015r; zwolnił obwinionego od kosztów postępowania, wydatkami obciążając Skarb Państwa.
Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca obwinionego,
zaskarżając wyrok w części, to jest w punkcie 2 orzeczenia.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a polegającą na naruszeniu przepisu art.506§3 kpk w zw. z art.94§ 1 kpsw w ten sposób, że Sąd I instancji wydał wyrok znacznie surowszy niż wyrok nakazowy, mimo że w toku przewodu sądowego nie doszło do ujawnienia żadnych nowych, istotnych okoliczności, które by uzasadniały wydanie surowszego orzeczenia.
W konkluzji obrońca wniósł „o zmianę wyroku w pkt 2 w ten sposób, że wymierzyć obwinionemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 m-cy".
Sąd Okręgowy zważył, co następuje :
Apelacja obrońcy obwinionego jest częściowo zasadna.
W istocie bowiem wysokość orzeczonego wobec obwinionego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych razi surowością. Nie jest natomiast zasadna argumentacja skarżącego związana z naruszeniem przez Sąd zakazu reformationis in peius w sytuacji, gdy orzeczony w wyroku zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w wysokości 1 roku jest znacznie surowszy niż orzeczony w postępowaniu nakazowym. Brzmienie bowiem art.506 § 6 kpk iż „sąd rozpoznający sprawę po wniesieniu sprzeciwu nie jest związany treścią wyroku nakazowego, który utracił moc" nie pozostawia żadnych wątpliwości. Poglądy zaś doktryny w tej materii, powoływane przez skarżącego należy uznać za kontra legem. Tym niemniej wysokość orzeczonego wobec obwinionego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wymagała ingerencji sądu odwoławczego. Ustalone bowiem okoliczności przedmiotowe i podmiotowe przypisanego obwinionemu czynu, a także prezentowane przez niego właściwości i warunki osobiste powodują, że wymierzony środek kamy razi surowością w rozumieniu art.438 pkt 4 kpk.
2
Należałoby w tym miejscu odwołać się do tych ustaleń sądu a quo, jakie wiążą się z ustalonym stopniem po spożyciu alkoholu sprawcy, za jaki należy uznać zawartość tempore delicti ponad 0,4 promila alkoholu w wydychanym powietrzu sprawcy, a przede wszystkim fakt jego uprzedniej niekaralności za przestępstwa i wykroczenia drogowe mimo relatywnie młodego wieku.
Powyższe powoduje, że 9-cio miesięczny okres eliminacji obwinionego z ruchu drogowego jest wystarczającym dla zapewnienia bezpieczeństwa innym jego użytkownikom.
Z kolei Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do dalszego złagodzenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia tylko niektórych rodzajów pojazdów. Skoro oskarżony poruszał się właśnie samochodem osobowym w stanie po spożyciu alkoholu, to głównie tego środka lokomocji winna dotyczyć też zasadnicza dolegliwość wyroku.
W ocenie Sądu Okręgowego zatem środek karny w wysokości 9 miesięcy zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych należy uznać za spełniający cele zakreślone ustawą, uwzględniające we właściwy sposób całokształt okoliczności przedmiotowych i podmiotowych niniejszej sprawy, spełniający w szczególności swą funkcję wychowawczą, a także spełniający właściwie swą rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uchodzący przy tym w odczuciu społecznym za karę sprawiedliwą.
Tym samym brak jest racjonalnych przesłanek do uznania, iżby orzeczenie w tej części wymagało dalszej korekty przez Sąd odwoławczy, a czego domaga się skarżący w swym środku odwoławczym.
Mając na uwadze powyższą argumentację, orzeczono jak w sentencji wyroku.
O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na zasadzie art.624§ 1 kpk oraz art. 17 ustawy z dnia 23 kwietnia 1973r o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. nr 49, poz.223 z 1983r z późniejszymi zmianami).