WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jacek Witkowski
Protokolant	stażysta Renata Olędzka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2015r. w S.

odwołania R. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 września 2014 r. Nr (...)

w sprawie R. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje R. K. prawo do emerytury od dnia 1 lipca 2014r.

Sygn. akt IV U 1256/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30.09.2014 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił przyznania R. K. prawa do emerytury w wieku obniżonym. ZUS wskazał, iż ubezpieczony nie wykazał, by na dzień 1.01.1999 r. legitymował się 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł R. K., który podniósł, iż przepracował 15 lat w warunkach szczególnych. Ubezpieczony wykonywał bowiem pracę mechanika samochodowego w kanałach remontowych m. in. w M. (...). Ponadto, R. K. wskazał, iż zmiana stanowiska na rzemieślnika specjalistę dotyczyła jedynie zaszeregowania grupy płacowej w ostatnim roku zatrudnienia, gdyż nadal wykonywał on pracę mechanika samochodowych w kanałach remontowych (odwołanie k. 1-2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 3-5).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

R. K., ur. (...), w dniu 30.07.2014 r. złożył do (...) Oddział w S. wniosek o przyznanie prawa do emerytury (wniosek k. 1-4 a. e.). Na podstawie przedłożonych dokumentów, organ rentowy zaliczył wnioskodawcy staż ubezpieczeniowy w wymiarze 29 lat i 2 dni, w tym 28 lat, 8 miesięcy i 7 dni okresów składkowych. Powyższe stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 30.03.2014 r., w której ZUS zaliczył ubezpieczonemu do pracy w warunkach szczególnych jedynie okres roku, 9 miesięcy oraz 24 dni, w czasie od 2.09.1968 r. do 31.08.1969 r., od 24.06.1971 r. do 25.10.1971 r. oraz od 10.12.1973 r. do 1.06.1974 r. (decyzja k. 10 a. e.).

Ubezpieczony w okresie od 2.09.1968 r. do 1.06.1974 r. pracował jako mechanik samochodowy w Przedsiębiorstwie (...) w W. (świadectwo pracy, akta osobowe, świadectwo pracy w warunkach szczególnych- korekta k. 20 a. e.). Początkowo, od 2.09.1968 r. R. K. zatrudniony był w celu nauki zawodu, pracował więc 3 dni w tygodniu, zaś 3 dni spędzał na nauce. Pracę mechanika samochodowego wykonywaną wyłącznie w kanałach remontowych ubezpieczony wykonywał od września 1969 r. Od sierpnia 1971 r. zatrudniony był na pełnym etacie. Do zadań R. K. należało dokonywanie przeglądów, remontów i napraw samochodów ciężarowych, m. in. marki Z. oraz S.. W bazie, w której pracował ubezpieczony było ok. 300 pojazdów. W zakładzie pracy, w którym był zatrudniony R. K., istniały 3-4 brygady po 6 pracowników, w tym mechanicy zajmujący się naprawą silników, podzespołów oraz elektrycy. Ubezpieczony od września 1969 r. pracował jako mechanik samochodowy w kanałach remontowych. Naprawiał on m. in. skrzynie biegów, resory, hamulce, sprzęgła, tylne mosty. Dokonywał również przeglądów, wymiany olejów (zeznania ubezpieczonego k. 9v, 23, 28).

W wskazanym okresie, od 30.10.1971 r. do 12.11.1973 r. R. K. odbywał służbę wojskową. W ocenie Sądu, zasadnym jest zaliczenie ubezpieczonemu do pracy w warunkach szczególnych czasu, w którym pełnił służbę wojskową, ponieważ zarówno przed powołaniem do wojska, jak i po powrocie, wykonywał on pracę mechanika samochodowego. Wskazać również należy, iż ubezpieczony w ciągu 30 dni od zakończenia odbywania służby wojskowej, powrócił na poprzednio zajmowane stanowisko. Zakończenie odbywania służby wojskowej miało miejsce 12.11.1973 r., zaś 10.12.1973 r. R. K. stawił się w pracy. (karta ewidencyjna dla potrzeb wojska, karta obiegowa zmiany- akta osobowe, zeznania ubezpieczonego k. 9v,).

W czasie od 4.06.1974 r. do 14.03.1988 r. ubezpieczony pracował jako mechanik samochodowy w Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Ochrony (...) w W. (świadectwo pracy, akta osobowe). R. K. zajmował się naprawą aut osobowych oraz samochodów ciężarowych. Z uwagi na fakt, iż u wymienionego pracodawcy nie było wówczas podnośników, ubezpieczony wykonywał swoje czynności pracownicze w kanałach. W okresie od 4.06.1974 r. do 1986 r. ubezpieczony pracował w bazie przy ul. (...) w W.. (zeznania ubezpieczonego k. 23v, zeznania świadków: A. G. k. 27v oraz J. P. k. 27v).

Sąd uznał za wiarygodne zeznania ubezpieczonego dotyczące rodzaju wykonywanej pracy oraz czasu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w W. oraz w Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Ochrony (...) w W.. Wskazać należy, iż świadkowie A. G. (k. 27v) oraz J. P. (k. 27v) w swych zeznaniach potwierdzili wykonywanie przez ubezpieczonego pracy mechanika samochodowego w kanałach naprawczych. Wymienieni pracowali jako kierowcy w podobnym okresie, co ubezpieczony, w M. (...), byli zatem naocznymi świadkami wykonywania przez R. K. czynności pracowniczych. Podkreślić należy, że złożone w niniejszej sprawie zeznania są logiczne i spójne. Co prawda, w świadectwie pracy wydanym przez M. (...) jako stanowiska zajmowane przez R. K. wymieniono mechanika samochodowego oraz rzemieślnika specjalistę, jednakże Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego, który stwierdził iż w 1987 r. zmieniono nazwę jego stanowiska na rzemieślnika specjalistę po to, by możliwym było podwyższenie otrzymywanego wynagrodzenia. Pomimo zmiany nazewnictwa, rodzaj wykonywanych przez niego czynności nie uległ zmianie. W tym miejscu zasadnym jest przypomnienie, iż dla kwalifikacji zatrudnienia jako pracy w warunkach szczególnych decydujące znacznie ma nie jego nazwa, a rodzaj wymienionych czynności. W ocenie Sądu Okręgowego, należy uznać za wiarygodne twierdzenia odwołującego się oraz świadków świadczące o tym, iż przez zdecydowaną większość czasu ubezpieczony, jako mechanik samochodowy, wykonywał czynności pracownicze w kanałach naprawczych.

Zdaniem Sądu, zasadnym jest zaliczenie zatrudnienia od 1.08.1971 r. do 1.06.1974 r., w tym okresu odbywania służby wojskowej od 30.10.1971 r. do 12.11.1973 r. oraz od 4.06.1974 r. do 14.03.1988 r. jako okresu pracy w warunkach szczególnych. Początek pierwszego z okresów powiązany jest z zatrudnieniem ubezpieczonego w pełnym wymiarze czasu pracy. Do pracy w warunkach szczególnych zaliczyć należy również okres odbywania służby wojskowej, ponieważ zarówno przed pobytem w wojsku, jak i po powrocie, który nastąpił w terminie 30 dni od zakończenia służby, ubezpieczony pracował jako mechanik samochodowy w kanałach naprawczych. Treść zgromadzonych w niniejszej sprawie zeznań wskazuje, iż ubezpieczony przez zdecydowaną większość czasu pracy, stale, w pełnym wymiarze wykonywał w kanałach remontowych pracę mechanika samochodowego. Pracę R. K. należy zakwalifikować jako wymienioną w załączniku nr 1, wykazie A do wymienionego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w dziale XIV poz. 16, tj. prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych. Po zsumowaniu wyżej wymienionych okresów stwierdzić należy, iż ubezpieczony przepracował ponad 15 lat w warunkach szczególnych.

R. K. nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (zeznania k. 28). W dniu (...) r. ukończył 60. rok życia.

Należy zatem uznać, iż ubezpieczony spełnił przesłanki określone w § 2 ust. 1 oraz w § 4 ust. 1 pkt. 1 i 3 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w związku z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS.

Wobec powyższego, Sąd, z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 1 lipca 2014 r., tj. od początku miesiąca, w którym R. K. złożył wniosek o dochodzone świadczenie.