WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jacek Witkowski
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2015r. w S.

odwołania W. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 20 października 2014 r. Nr (...)

w sprawie W. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje W. K. prawo do emerytury od dnia 01 października 2014r.;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz W. K. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 1306/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 października 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy W. K. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015, poz. 748 j.t.) w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8 poz. 43), albowiem na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca nie udowodnił 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Od ww. decyzji odwołanie złożył ubezpieczony W. K., wnosząc o jej zmianę i przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury stosownie do złożonego wniosku. W uzasadnieniu wskazano, że w okresie od 18 kwietnia 1975 roku do 15 grudnia 1994 roku ubezpieczony był zatrudniony w (...) S.A. w S., wykonując pracę polegającą na utrzymaniu w ruchu urządzeń na ubojni bydła i trzody chlewnej, bez których oddziały te nie mogły funkcjonować, przy czym praca ta była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, podnosząc, że pozwany Odział ZUS odmówił W. K. prawa do emerytury, ponieważ na dzień 1.01.1999 r. nie udokumentował 15 lat pracy w szczególnych warunkach poprzez złożenie świadectwa pracy określającego rodzaj pracy ściśle według wykazu, działu i pozycji powołanego rozporządzenia oraz stanowisko pracy wymienione w wykazie, dziale, pozycji i punkcie zarządzenia resortowego.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony W. K., urodzony (...), złożył w dniu 3 października 2014 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Ubezpieczony nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Organ rentowy przyjął, że na dzień 1.01.1999 r. ubezpieczony wykazał okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze 26 lat, 10 miesięcy i 18 dni, jednocześnie nie zaliczając żadnego okresu pracy jako wykonywanego w szczególnych warunkach, co skutkowało wydaniem decyzji odmownej (k. 22 a.e.).

Sąd na podstawie zeznań ubezpieczonego W. K. oraz świadków: J. G. (k. 15-15v a.s.), M. S. (k. 15v-16 a.s.) i A. G. (k. 24-24v a.s.) oraz na podstawie akt osobowych ubezpieczonego ustalił, że W. K. od dnia 18 marca 1975 do 15 grudnia 1994 roku był zatrudniony w (...) S.A. w S., gdzie zajmował się utrzymaniem w ruchu maszyn produkcyjnych i konserwacją silników, napędów, siłowników, agregatów znajdujących się w dziale ubojni (magazyn żywca, hale ubojowe, komora głuszeń, myjnia, wychładzalnia). Ubezpieczony pracował w brygadzie elektryków, których zadaniem było naprawianie w szczególności takich urządzeń jak: taśmy na magazynie żywca, podajnik na ogłuszalni, podnośnik wprowadzający na taśmę, oparzalnik, skórowaczki, noże mechaniczne napędzane prądem, piły do cięcia. Ubezpieczony wykonywał prace zabezpieczające ciągłość funkcjonowania urządzeń elektrycznych służących do produkcji. Jak wskazał świadek A. G., wraz z ubezpieczonym obsługiwali ubojnię, w której następowało ogłuszenie trzody chlewnej i bydła, a także przeprowadzano cały proces uboju. Wszystkie urządzenia musiały być cały czas w ruchu i pod napięciem. Ubezpieczony wykonywał pracę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nie wykonywano innych prac. Ubezpieczony pracował w (...) S.A. w S. w okresie od 18 kwietnia 1975 roku do 15 grudnia 1994 roku w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy w aktach osobowych ubezpieczonego).

Pełnomocnik ubezpieczonego cofnął wniosek o przesłuchanie świadka J. P. (k. 16). Sąd zwracał się do S. Zakładów (...) o nadesłanie schematu organizacyjnego zakładów ze szczególnym uwzględnieniem ubojni, obowiązującego w latach 1975-1994 (k. 16 a.s.), jednak otrzymał odpowiedź, iż zakład pracy nie posiada takiego schematu organizacyjnego obowiązującego we wskazanych latach (k. 19 a.s.)

W ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci akt osobowych ubezpieczonego oraz z zeznań ubezpieczonego i świadków daje podstawę do przyjęcia, iż ubezpieczony w okresie od 18 kwietnia 1975 roku do 15 grudnia 1994 roku wykonywał pracę elektromechanika, elektromontera aparatury pomiarowo-regulacyjnej, która polegała na utrzymaniu w ruchu, konserwacji urządzeń niezbędnych do uboju zwierząt. Tego rodzaju czynności należą do kategorii pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wskazanych w wykazie A Dział XIV pozycja 25 tj. bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowalno-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, w zw. z Wykaz A Dział X pkt 8, tj. prace wykonywane bezpośrednio przy uboju zwierząt.

Co za tym idzie, Sąd uznał, że okres od 18 kwietnia 1975 roku do 15 grudnia 1994 roku należy uznać u ubezpieczonego za okres pracy w warunkach szczególnych. Wobec powyższego łączny okres zatrudnienia ubezpieczonego w tej kategorii na dzień 1.01.1999 r. wyniósł ponad 19 lat. Bezsporne jest, że ubezpieczony spełniał inne warunki do uzyskania prawa do emerytury, tj. wymienione w § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., a także przesłanki z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przy czym te warunki spełnił w dacie złożenia wniosku o emeryturę.

Wobec powyższego, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał W. K. prawo do emerytury od dnia 1 października 2014 r.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. i § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013r., poz. 461), zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz W. K. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji wyroku.