Sygn. akt IX W 2032/15
Dnia 18 listopada 2015 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik
Protokolant: Katarzyna Michałowska
bez obecności oskarżyciela publ.
po rozpoznaniu w dniach 04 i 28 sierpnia, 14 października i 13 listopada 2015 r. sprawy
L. L. (1)
syna L. i M. z domu T.
ur. (...) w S.
obwinionego o to, że:
1. w dniu 12 maja 2014 r., ok. godz. 10 16 w O. na ul. (...) kierował samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) nie mając do tego uprawnień
- tj. za wykroczenie z art. art. 94 § 1 kw
2. w dniu 21 maja 2014 r., ok. godz. 12 17 w O. na ul. (...) kierował samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) nie mając do tego uprawnień
- tj. za wykroczenie z art. art. 94 § 1 kw
3. w dniu 01 czerwca 2014 r., ok. godz. 10 36 w O. na ul. (...) kierował samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) nie mając do tego uprawnień
- tj. za wykroczenie z art. art. 94 § 1 kw
4. w dniu 05 czerwca 2014 r., ok. godz. 14 36 w O. na ul. (...) kierował samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) nie mając do tego uprawnień
- tj. za wykroczenie z art. art. 94 § 1 kw
5. w dniu 07 czerwca 2014 r., ok. godz. 09 45 w O. na ul. (...) kierował samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) nie mając do tego uprawnień
- tj. za wykroczenie z art. art. 94 § 1 kw
6. w dniu 07 czerwca 2014 r., ok. godz. 10 49 w O. na ul. (...) kierował samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) nie mając do tego uprawnień
- tj. za wykroczenie z art. art. 94 § 1 kw
ORZEKA:
I. obwinionego L. L. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 94 § 1 kw i za to na podstawie art. 94 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw skazuje go na karę 3000,- (trzy tysiące) złotych grzywny;
II. na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.
Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:
Obwiniony L. L. (1) - mieszkaniec O. aktualnie nie pracuje zawodowo na stałe i jak deklaruje utrzymuje się z zasiłków(...) w O.. Utrzymywał się w przeszłości i najprawdopodobniej nadal utrzymuje się z prac dorywczych jako hydraulik. W działalności tej użytkował samochód osobowy m-ki V. (...),(...), koloru (...) o nr rej. (...) a później również samochód osobowy m-ki R. (...) o nr rej. (...). Obwiniony w przeszłości posiadał uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznym kategorii A i B. Wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 17 września 2009 r. obwiniony został skazany za przestępstwo z art. 178 a §1 kk. Wyrokiem tym orzeczono wobec niego m. in. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, zaliczając jednocześnie na poczet tego zakazu okres zatrzymania dokumentu prawa jazdy od 17 czerwca 2009 r. L. L. (1) do dnia dzisiejszego nie odzyskał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, twierdząc, że na przeszkodzie stał stan jego zdrowia.
Pomimo nieposiadania uprawnień L. L. (1) kierował nadal pojazdami mechanicznymi, był zatrzymywany nawet do kontroli drogowych, w trakcie których legitymował się podrobionym(...) prawem jazdy, które miał uzyskać według jego zapewnień 16.06.2010 r. na terenieR. L. (1). Dokument ten został zakwestionowany i zatrzymany obwinionemu przez funkcjonariusza Straży Granicznej podczas przekraczania granicy RP na przejściu granicznym w B. we wrześniu 2014 r.
Do grudnia 2010 r. obwiniony pozostawał w związku partnerskim z D. D. mieszkającą na (...) tego samego budynku przy ul. (...). Po tym jak obwiniony związał się z kolejną partnerką – H. S. (1) była konkubina popadła w konflikt z obwinionym. D. D. posiada działkę ogrodniczą w tym samym kompleksie ogrodów działkowych i tym samym bardzo często, niemal codziennie widuje obwinionego. Wiedziała też doskonale, że utracił on uprawnienia do kierowania a jego stan zdrowia nie pozwala mu na ich odzyskanie. W jej ocenie L. L. (1), ze względu na wadę wzroku i schorzenia neurologiczne, kierując samochodem stwarza zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Dlatego też podejrzewając, że kieruje on pojazdami mimo braku uprawnień w maju 2014 r., zaczęła obserwować obwinionego w momentach gdy widziała należące do niego pojazdy i w miarę możliwości nagrywać aparatem kierowanie przez niego tymi samochodami.
Między innymi w dniu 12 maja 2014 r. ok. godz. 10 16 zaobserwowała jak L. L. (1) podjechał samochodem m – ki V. (...) o nr rej. (...) pod blok przy ul. (...) i udał się na podwórko. Po chwili wrócił, wsiadł do pojazdu i odjechał w nieznanym kierunku. Sytuację tę D. D. nagrała za pomocą aparatu w telefonie komórkowym.
W dniu 21 maja 2014 r., około godz. 11 00 obwiniony przebywał na działce ogrodniczej i tam zauważyła go D. D.. L. L. (1) wiedząc, że jest obserwowany, drzwiami od strony pasażera wsiadł do samochodu marki R. (...) o nr rej. (...) a następnie przesiadł się na fotel kierowcy i odjechał.
W dniu 1 czerwca 2014 r., około godz. 10 35 L. L. (1) ponownie przyjechał na działkę kierując samochodem m – ki R. (...), pasażerem była jego konkubina H. S. (1). Gdy zobaczyli, że na swojej działce jest D. D., zamienili się miejscami i dopiero wtedy wyszli z samochodu.
W dniu 5 czerwca 2014 r. o godz. 14 37 obwiniony kierując samochodem m – ki V. (...) przyjechał na stację benzynową przy hipermarkecie (...) przy ul. (...) w O.. Tam, kiedy oczekiwał w kolejce do zatankowania autogazu zaobserwowała go, oczekująca na pobliskim przestanku autobusowym D. D., która zawiadomiła o tym fakcie Policję. Pobyt L. L. na tej stacji benzynowej został zarejestrowany przez kamery monitoringu stacji.
W dniu 7 czerwca 2014 r. ok. godz. 09 45 L. L. (1) kierując samochodem m –ki R. (...) przyjechał ponownie na działkę ogrodniczą, a następnie około godz. 10 49 odjechał pod blok przy ul. (...), w którym wówczas mieszkał, pobiegł do mieszkania, za chwilę wrócił i odjechał. Ta druga sytuacja została nagrana za pomocą telefonu komórkowego przez D. D..
(dowody: wydruk z bazy (...)k. 15, notatki urzędowe – k. 15a, 25, 86; protokół odtworzenia zapisów – k. 72; nagrania na płycie(...) k. 73, 133a; opinia z zakresu badania dokumentów k. 94 -95;kserokopie akt ewidencyjnych kierowcy k. 98-113, kopia tłumaczenia dokumentu(...) – k. 183, 184; zeznania świadków – częściowo T. K. –k. 217v; D. D. k. 16v, 132- 133, 230 – 230v, częściowo T. L. – k. 258-258v; częściowo H. S. – k. 284 – 284v; częściowo A. D. – k. 284v)
Obwiniony zarówno w wyjaśnieniach składanych na etapie czynności wyjaśniających jak i na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Początkowo twierdził, będąc przesłuchiwany w dniu 15.10.2014 r., że nie wyklucza, że np. w dniu 12 maja 2014 r., ok. godz. 10 ( 16) kierował samochodem m-ki V. (...), bo w tym czasie posiadał prawo jazdy (...). Przy pierwszym rozpoznaniu sprawy wyjaśnił natomiast, że w dniach wskazanych przez D. D. nie kierował samochodami. Jak przekonywał jego pojazdami poruszają się siostra, siostrzenica, syn, znajomy S. A. oraz H. S. (1). W jego ocenie była konkubina mogła się pomylić, bo wszystkie te osoby są bardzo podobne do niego. Przyznał, iż w innych dniach kierował samochodami, ale posiadał (...) prawo jazdy, które jest autentyczne, bo zdał tam egzamin i uzyskał dokument.
Natomiast przy niniejszym rozpoznaniu sprawy twierdził, że w dniach opisywanych we wszystkich zarzutach samochodami tymi kierował A. D. (2), z którym wówczas wykonywał drobne prace zlecone tzw. fuchy.
(wyjaśnienia – k. 28, 131, 217 – 217v)
Sąd zważył, co następuje:
Wyjaśnienia obwinionego nie zasługują na wiarę gdyż, w ocenie Sądu ewidentnie zmierzają one do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane wykroczenia. Stoją w oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie, w szczególności z zeznaniami D. D., nagraniami i opinią z zakresu badania dokumentów. Warto również zwrócić na swoistą ewolucję tych depozycji. Kiedy obwiniony był przesłuchiwany po raz pierwszy jeszcze na etapie czynności wyjaśniających, gdy jeszcze nie były mu znane wyniki badania zakwestionowanego (...) prawa jazdy opiewającego na jego dane osobowe nie wykluczał, że w dniach objętych zarzutami to on kierował należącymi do niego pojazdami. Dopiero przy pierwszym rozpoznaniu niniejszej sprawy, kiedy okazało się, że prawo jazdy to jest faktycznie sfałszowane, zaczął twierdzić, że pojazdami tymi miały kierować różne osoby tj. siostra T. K. (2), syn T. L. (2) lub kolega S. A.. Kiedy Sąd rozpoznający sprawę po raz pierwszy zakwestionował tę możliwość, wskazując, że osoby te nie są podobne do obwinionego L. L. wskazał na etapie postępowania odwoławczego kolejną osobę, kolegę A. D. (2). Na osobę tę wskazywał również przy niniejszym rozpoznaniu jego sprawy. Osoba ta jest niewątpliwie najbardziej podobna, ze wzrostu i sylwetki, do obwinionego, jednak i tak D. D., która przecież zna doskonale obwinionego bez trudu jest w stanie odróżnić ją od obwinionego. Sąd mając również na rozprawie kontakt z obwinionym i wskazanym przez niego świadkiem jest w stanie osoby te bez trudu odróżnić. Mimo, że obaj mają(...) włosy (choć obwiniony, jeśli nosi je dłuższe to się mu(...)) i są podobnej sylwetki, to szczegółem, który ich stanowczo odróżnia jest to że obwiniony ma również (...) wąsy, a świadek D. ma te wąsy (...). Między innymi ten właśnie szczegół pozwala stwierdzić, że osoba, która w dniu 05 czerwca 2014 r., kierowała samochodem V. (...) na stacji paliw przy hipermarkecie (...) był właśnie obwiniony. W szczególności na nagraniu z kamery nr 1 zamontowanej w pomieszczeniu kasy tej stacji w godz. (...) ( )– (...) ( ’06’’)widać te wąsy u mężczyzny, który jako kierujący podjeżdża tym pojazdem do okienka kasy i płaci za zatankowany gaz kartą płatniczą.
Warto w tym miejscu również zwrócić uwagę, że obwiniony kategorycznie zaprzeczył aby posiadał jakąkolwiek kartę płatniczą i z niej korzystał płacąc za paliwo, natomiast świadkowie H. S. i A. D. potwierdzili, że obwiniony taka kartę posiadał i jej używał, a przy tym nie użyczał nikomu innemu.
W ocenie Sądu obwiniony doskonale wiedział, iż posługuje się sfałszowanym prawem jazdy. Opinia kryminalistyczna jest w tym zakresie jednoznaczna. Dokument został podrobiony, nie mógł być wydany obwinionemu przez odpowiednie władze R. L. (1) bo jego oryginał został wydany innej osobie. Obwinionemu odpowiednie władze(...) nie wydawały nigdy prawa jazdy. Co więcej na blankiecie, którym obwiniony się posługiwał są wzajemnie wykluczające się dane o posiadaniu kategorii B1 i B rzekomo uzyskanych tego samego dnia.
Sąd dał wiarę zeznaniom świadka D. D. gdyż, są one jasne i konsekwentne. Świadek szczerze przyznała, iż pozostaje z obwinionym w konflikcie wskazując przy tym na motywy jakimi się kierowała składając doniesienia w niniejszych sprawach. Swoje spostrzeżenia w miarę możliwości dokumentowała filmując je za pomocą telefonu komórkowego. Nagrania te zostały odtworzone na rozprawie, ale ze względu na ich jakość, można jedynie stwierdzić, iż jest na nich osoba bardzo przypominająca obwinionego. Świadek wskazała również, iż pobyt obwinionego na (...) musi być zarejestrowany na monitoringu. Po sprawdzeniu, okazało się, że rzeczywiście o godzinie wskazanej przez D. D., pojazd obwinionego został zarejestrowany na monitoringu, a jego kierującym był mężczyzna bardzo podobny do niego samego. Wymieniona od dłuższego czasu konsekwentnie zawiadamiała Policję o notorycznym popełnianiu przez obwinionego wykroczeń z art. 94 § 1 kw i nie rezygnowała nawet po początkowym umorzeniu postępowań. Pomimo niewątpliwego pozostawania w konflikcie z obwinionym, nawet jeśli faktycznym motywem kierującym świadkiem była złość na obwinionego to i tak Sąd nie znalazł podstaw aby uznać, że świadek świadomie zeznawała nieprawdę.
Oceniając zeznania świadków wskazanych przez obwinionego - S. A., T. K. (2), H. S. (1), T. L. (2) i A. D. (2) nie sposób nie zauważyć, że są to albo osoby bliskie dla obwinionego albo z uwagi na więzy pokrewieństwa albo z uwagi na więzy koleżeństwa. Wszyscy przyznali się do kierowania pojazdami należącymi do obwinionego i zgodnie twierdzili, iż nie widzieli, aby kierował on kiedykolwiek pojazdami. Oceniając te zeznania w kontekście ostatnich wyjaśnień obwinionego można je wręcz uznać, za sprzeczne z tymi wyjaśnieniami.
Nawet obwiniony przyznawał, iż jeździł samochodem, a w 2013 r. był legitymowany przez funkcjonariuszy Policji, w lipcu 2014 r. dokument prawa jazdy okazywał w K. O.. Nie było zatem żadnych powodów, by obwiniony nie kierował pojazdami, w czasie gdy posiał prawo jazdy rzekomo wydane mu wR. L. (1). Zdaniem Sądu świadkami tymi kierowała źle rozumiana solidarność rodzinna czy też koleżeńska i w „zapędzie” aby dać alibi obwinionemu składali oni zeznania nawet sprzeczne z wyjaśnieniami samego obwinionego.
Jeśli weźmie się pod uwagę również wiarygodne dowody ze wskazywanych wyżej nagrań i dokumentów, w ocenie Sądu wina obwinionego jest ewidentna i została mu udowodniona. Obwiniony pomimo braku uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, w dniach wskazanych w zarzutach, kierował samochodami m – ki V. (...) i R. (...). Czyny te każdorazowo wypełniają normę wykroczenia z art. 94 § 1 kw w zw. z art. 6 ust. 1 pkt. 6 ustawy o kierujących pojazdami. Z mocy tych przepisów, przy zastosowaniu przepisu art. 9 § 2 kw obwiniony został skazany i wymierzono mu karę jak w sentencji wyroku.
Wymierzając obwinionemu karę, Sąd jako jedyną okoliczność łagodzącą potraktował jego zły stan zdrowia i przebyte choroby. Natomiast jako okoliczności obciążające Sąd potraktował to, że obwiniony nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, które utracił w wyniku skazania za jazdę w stanie nietrzeźwości, posługiwał się sfałszowanym dokumentem prawa jazdy nadal kierował samochodami. Postępowanie obwinionego jest wyjątkowo naganne z uwagi na długotrwałość i uporczywość działania. Dodatkowo obwiniony był karany za wykroczenia drogowe posługując się cały czas sfałszowanym dokumentem (k. 15)
W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, kara wymierzona obwinionemu, mimo, ze surowa, jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynów, z uwzględnieniem jego deklarowanej sytuacji materialnej. Tak ukształtowana ma przede wszystkim wpłynąć na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo i spełnić swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.
Sytuacja majątkowa obwinionego przemawiała za przyjęciem aby został zwolniony on od kosztów postępowania i opłaty.