WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2014 r.

Sąd Rejonowy w L.VII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Renata Mierzwicka
Protokolant:	sekr. sądowy Edyta Sobecka

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2014 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa S. R.

przeciwko K. R.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego K. R. na rzecz powoda S. R. kwotę 17.000 zł (siedemnaście tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 01.08.2012 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.630,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

3.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

sygn akt VII Cupr 398/14

UZASADNIENIE

Powód S. R. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego K. R. kwoty 17.000,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.08.2012 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu podała, że dnia 21.05.2012 r. zawarła z pozwanym umowę pożyczki na sporną kwotę, którą pozwany zobowiązał się zwrócić do dnia 31.07.2012 r.

Mimo wezwania pozwanego do zapłaty pismem z dnia 25.11.2013 r. nie zapłacił on zadłużenia do dnia wniesienia pozwu.

W odpowiedzi na pozew z dnia 22.06.2014 r. pozwany nie zakwestionował zobowiązania, co do wysokości i wniósł o rozłożenie należności na 24 raty płatne do 30 dnia każdego miesiąca.

Pismem doręczonym pozwanemu w dniu 20.10.2014 r. został on wezwany na rozprawę pod rygorem pominięcia jego zeznań i oddalenia wniosku o rozłożenie na raty.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo jest zasadne i tym samym zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

W niniejszej sprawie pozwany uznał żądanie pozwu w całości i przyznał w ten sposób, że zawarł umowę pożyczki i otrzymała kwotę objętą wskazaną umową, a przy tym jego zadłużenie z tego tytułu wynosi kwotę dochodzoną w tym procesie i nie zostało zwrotnie przelane na rzecz strony powodowej. W tym zakresie Sąd był więc związany uznaniem powództwa, gdyż nie było żadnych podstaw do przyjęcia, że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa, skoro faktycznie pozwany był względem strony powodowej zadłużony na kwotę objętą żądaniem pozwu. W konsekwencji, Sąd był obowiązany pominąć w całości postępowanie dowodowe i wydać wyrok uwzględniający powództwo w całości. Sąd nie badał również czy w niniejszym przypadku występują przesłanki z art.320 k.p.c. z uwagi na wniosek o rozłożenie należności na raty, albowiem pozwany prawidłowo zawiadomiony nie stawił się na rozprawę, na której miał być słuchany na okoliczność rozłożenia zadłużenia na raty. Sąd pouczył pozwanego o obowiązku stawiennictwa na rozprawie pod rygorem oddalenia wniosku pozwanego o rozłożenie świadczenia na raty. Z powyższych względów wniosek o rozłożenie świadczenia na raty został oddalony, a Sąd w pkt I wyroku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu w pkt II sentencji orzeczono mając na względzie art. 98 k.p.c. Pozwany jest stroną przegrywającą sprawę, a zatem jest zobowiązany na żądanie przeciwnika - powoda zwrócić mu koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na ich wysokość składa się opłata od pozwu w kwocie 213 zł, opłata skarbowa za udzielone pełnomocnictwo w wysokości 17 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2400zł.

Orzeczenie w punkcie III wyroku jest oparte na przepisie art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c., który stanowi, że sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza roszczenie uznane przez pozwanego.