UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 kwietnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił J. K. (1) prawa do emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U z 1983 r.; Nr 8, poz. 43 ze zm.). W uzasadnieniu podano, że na dzień l stycznia 1999 roku wnioskodawca nie udowodnił co najmniej 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze (decyzja - k. 11 akt emerytalnych).

W odwołaniu od tej decyzji J. K. (1) wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do emerytury. Wskazał, że pracował w warunkach szczególnych w latach 1977-1979 i 1982 - 1992 na stanowisku operatora sprzętu ciężkiego (k. 2, 3 akt sądowych).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, podtrzymując argumentację przytoczoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (k. 7, 8 as.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

J. K. (1) urodzony (...), w dniu, w dniu (...) roku złożył ponowny wniosek o emeryturę (wniosek o emeryturę - k. 1-4 a.e). W aktach emerytalnych wnioskodawcy znajdowała się dokumentacja dotycząca zatrudnienia skarżącego , m.in świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach wydane przez Przedsiębiorstwo (...) w (...) SA.

Na podstawie zgromadzonych w aktach ubezpieczeniowych dokumentów organ rentowy ustalił na dzień 1 stycznia 1999 r. łączny okres podlegania ubezpieczeniom w wymiarze 23 lat, 3 miesięcy i 28 dni. Nadto ustalono, że wnioskodawca nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego oraz ukończył 60 lat. Zakład uznał, iż wnioskodawca posiada staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 7 lat 10 miesięcy i 6 dni, odmówił zaliczenia do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu z tytułu zatrudnienia w H. i okresu od 5.04.1982 r. do 30.11.1992 r. (decyzja t. III – k. 11).

Po ponownej analizie akt sprawy organ rentowy wydał w dniu 19 czerwca 2015 r. decyzję, którą uchylił decyzję z dnia 29 kwietnia 2015 r. W decyzji tej uznał za udowodniony staż pracy w wymiarze 25 lat 11 miesięcy i 29 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 25 lat 3 miesiące i 9 dni okresów składkowych oraz 8 miesięcy i 20 dni okresów nieskładkowych. Nadto ustalił staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 7 lat 10 miesięcy i 6 dni (decyzja – k. 13 t. III a.e.)

Spornym w niniejszej sprawie pozostają warunki pracy wnioskodawcy w (...) Zakładzie (...) w D. od 5 kwietnia 1982 r. do 30 listopada 1992 r.

J. K. (2) został zatrudniony w (...) Zakładach (...) w D. od dnia 5 kwietnia 1982 r. na stanowisku operatora sprzętu. Umowę o pracę rozwiązano ze skarżącym z dniem 30 listopada 1992 roku (akta osobowe – k. 22). Na stanowisku tym pracował przez cały okres zatrudnienia w tym zakładzie.

W trakcie zatrudnienia w (...) Zakładach (...) wnioskodawca wykonywał wyłącznie obowiązki operatora koparki. Miał przydzieloną jedną koparkę na stałe. Pracował w pełnym wymiarze czasu pracy. Zakłady zajmowały się wznoszeniem różnych obiektów i remontami, dla potrzeb wojskowych. Skarżący podlegał pod dział transportu i sprzętu. Zakład posiadał koparki, spycharki, ładowarkę, dźwigi, koparko-ładowarkę, koparko-spycharkę. Wnioskodawca pracował na koparko-spycharce produkcji radzieckiej BIAŁORUŚ na podwoziu ciągnika. Baza znajdowała się w D. na lotnisku. Ubezpieczony pracował przy robotach ziemnych, przy wznoszeniu budynków dla wojska, np. przy remoncie budynku koszarowego, przy budowie obiektów na lotnisku, pracował przy budowie kanału ciepłowniczego, przy budowie jednostki wojskowej, poszczególnych budynków. Przy pomocy koparki wykonywał wykopy pod rury kanalizacyjne, wodociągowe, energetyczne, pod budynki, robił niwelację terenu. Maszyna była zaopatrzona w pług i niwelowała teren.

Wnioskodawca pracował jako operator, nie miał żadnego pomocnika. Awarie zdarzały się rzadko i były krótkie, wnioskodawca usuwał je sam przy pomocy mechaników. Warunki pracy były uciążliwe, gdyż pojazd był nieresorowany, praca odbywała się w ogromnym hałasie, nie było klimatyzacji, ogrzewania. W zimie skarżący odśnieżał ulice, place, parkingi, zdarzało się że jeździł na wynajmie po lotnisku na innych jednostkach. Maszyna była wyposażona w pług. Odśnieżał teren wokół biura, okoliczne ulice dojazdowe.

Przystępując do oceny dowodów osobowych należy stwierdzić, że zeznania wnioskodawcy były rzeczowe, szczegółowe, znalazły potwierdzenie w dokumentach, a tym samym zasługują na przymiot wiarygodności.

Zgromadzone w aktach sprawy dokumenty, w tym aktach osobowych i aktach ubezpieczeniowych wnioskodawcy, także zasługiwały na obdarzenie ich wiarą jako autentyczne i niekwestionowane przez strony.

Odwołanie J. K. (1) zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. l i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 1440), zwanej dalej ustawą FUS, mężczyznom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. Emerytura taka przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o

przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Ustęp 2. artykułu 32 stanowi, że za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Zgodnie z ustępem 4 wiek emerytalny, o którym mowa w ust. l, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z § 2 ust. l Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, póz. 43 ze zm.) okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Według § 3 cytowanego rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Natomiast § 4 ust. l rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60
lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym, co najmniej 15 lat
pracy w szczególnych warunkach.

Jednocześnie, przepis art. l § 2 rozporządzenia stanowi, że właściwi ministrowie, kierownicy urzędów centralnych oraz centralne związki spółdzielcze w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustalają w podległych i nadzorowanych zakładach pracy stanowiska pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazach A i B.

Zdaniem Sądu Okręgowego całość zgromadzonego w przedmiotowym postępowaniu wiarygodnego materiału dowodowego przemawia za uznaniem, że w od 5 kwietnia 1982 roku do 30 listopada 1992 roku (10 lat, 7 miesięcy i 25 dni) wnioskodawca wykonywał pracę wskazaną w wykazie A, dziale V poz. „Prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych" wskazanego rozporządzenia. Zajmowane stanowisko pracy widnieje natomiast w zarządzeniu Nr 16 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 10 grudnia 1983 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładzie pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, uprawniające do wzrostu emerytury (Dz.Urz.MB.1984.1.1) stosowanym tu pomocniczo, wskazano w załączniku nr l , wykazie A, część I, poz. 3 pkt. l szczegółowe stanowisko, które wnioskodawca faktycznie zajmował: maszyniści robót ziemnych maszynista koparek i ładowarek wielonaczyniowych.

Powyższy okres wraz z okresem niespornym (7 lat, 10 miesięcy i 28 dni), łącznie wynosi 18 lat, 6 miesięcy i 23 dni pracy w warunkach szczególnych.

Jak wynika zatem z powyższych ustaleń J. K. (1) legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym wynoszącym ponad 25 lat, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, ukończył(...)lat życia oraz udowodnił w niniejszym postępowaniu ponad 15 lat w warunkach szczególnych. Tym samym spełnione są wszelkie przesłanki ustalenia mu prawa do emerytury od dnia (...) roku, tj. od dnia złożenia wniosku o emeryturę.

Z tych względów Sąd zmienił zaskarżoną decyzję na podstawie art. 417¹⁴ § 2 k.p.c. i orzekł jak w sentencji.

WYROK

UZASADNIENIE