WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodnicząca – SSO Grażyna Cichosz

Protokolant prot. sądowy Przemysław Ochal

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2015 roku w Lublinie

sprawy W. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania W. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 21 stycznia 2015 roku znak: (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt VII U 395/15

UZASADNIENIE

W. C. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. z dnia 21 stycznia 2015 roku, którą odmówiono mu prawa do emerytury, ponieważ do 1 stycznia 1999 roku nie osiągnął on ani dwudziestopięcioletniego okresu ubezpieczenia, ani też piętnastoletniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Uzasadniając odwołanie ubezpieczony wskazywał, że do stażu ogólnego winien być zaliczony okres nauki w szkole zawodowej. Nadto złożył poprawione świadectwo pracy w warunkach szczególnych. Podczas rozprawy w dniu 28 września 2015 roku oświadczył, że chciałby, aby ZUS do stażu ogólnego zaliczył mu naukę w (...) Szkole Zawodowej, ponieważ uczył się i przyuczał do zawodu (k. 5 i k.12).

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując argumentację stanowiącą podstawę zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Wnioskodawca urodził się (...). Bezsporne jest, że udowodnił 23 lat, 10 miesięcy i 10 dni okresów ubezpieczenia. Wnioskodawca uczęszczał do (...) Szkole Zawodowej a następnie do Technikum (...) w L.. Wnioskodawca nie zawierał umowy o praktyczną naukę zawodu i nie pobierał wynagrodzenia ( wyjaśnienia wnioskodawcy potwierdzone zeznaniami k. 13). Poza okresem nauki w (...) Szkole Zawodowej wnioskodawca przed organem rentowym jak również przed Sądem Okręgowym nie wskazywał żadnych innych okresów, które w jego ocenie winny być zaliczone do stażu ogólnego.

W oparciu o wyżej przedstawiony stan faktyczny, który nie był sporny pomiędzy stronami, należy wskazać, iż okres nauki w (...) Szkole Zawodowej nie może być uznany za okres podlegający zaliczeniu do stażu ogólnego wymaganego do ustalenia prawa do emerytury.

Należy wskazać, że przepis art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wskazuje, że okresem składkowym jest okres zatrudnienia młodocianych na obszarze Państwa Polskiego na warunkach określonych w przepisach obowiązujących przed dniem 1 stycznia 1975 roku. Zatrudnienie młodocianych przed wskazaną powyżej datą odbywało się na podstawie między innymi ustawy z dnia 2 lipca 1958 roku o nauce zawodu, przyuczeniu do określonej pracy i warunkach zatrudnienia młodocianych w zakładach pracy o wstępnym stażu pracy ( Dz. U. Nr. 45. poz.226).

Zgodnie z przepisem art. 1 tej ostatniej ustawy, za młodocianego uważało się osoby, które ukończyły 14 lat, a nie przekroczyły 18 roku życia. Na mocy art. 3 ust.1 ustawy o nauce zawodu młodociani mogli być zatrudniani przez zakład pracy tylko w celu: nauki zawodu, przyuczenia do określonej pracy, odbycia wstępnego stażu pracy.

Zgodnie z art. 10 wymienionej ustawy okresy nauki zawodu, przyuczenia do określonej pracy oraz wstępnego stażu pracy są okresami zatrudnienia.

W świetle ustalonego wyżej stanu faktycznego należy uznać okres pobierania przez wnioskodawcę nauki w (...) Szkole Zawodowej nie może być uznany za okres zatrudnienia, albowiem co wnioskodawca sam przyznał, nie był zatrudniony w celu nauki zawodu, przyuczenia do określonej pracy, odbycia wstępnego stażu pracy.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 t. jedn. ze zm.), mężczyznom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat oraz okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat. Emerytura przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Obecnie nie obowiązuje już warunek rozwiązania stosunku pracy (art. 184 ust. 2 ustawy in. fine), aktualny w dniu wydania zaskarżonej decyzji.

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym w art. 32 ust. 2 ustawy przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych (art. 32 ust. 4 ustawy). Zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Natomiast § 4 ust. l rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, 2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym, co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W rozpoznawanej sprawie sporne było spełnienie przez ubezpieczonego zarówno warunku dwudziestopięcioletniego okresu zatrudnienia, jak i co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Jak wskazano powyżej, wnioskodawca nie wykazał w toku postępowania dowodowego, by spełnił wymóg 25 lat zatrudnienia. W tej sytuacji, biorąc pod uwagę, że wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury ze względu na pracę w warunkach szczególnych muszą być spełnione łącznie, a niespełnienie którejś z nich wyłącza możliwość przyznania prawa do tego świadczenia, Sąd Okręgowy nie badał kwestii pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych.

W świetle powyższych rozważań trzeba uznać, że wnioskodawca nie spełnił przesłanek z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, warunkujących przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, a zatem zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja organu rentowego okazała się prawidłowa.

Należy zauważyć, iż w złożonej apelacji wnioskodawca domaga się zaliczenia do stażu ogólnego pracy w gospodarstwie rolnym teściów w okresie od dnia 2.01. 1982r. do dnia 19.09.1986r., którą wykonywał po godzinach pracy zawodowej. Okoliczność pracy w gospodarstwie teściów jest nową okolicznością nie wskazywaną przed organem emerytalnym jak również przed Sądem Okręgowym rozpoznającym odwołanie wnioskodawcy, zatem wnioskodawca winien złożyć nowy wniosek o przyznanie prawa do emerytury powołują się na nowe dowody.

Jednakże należy podkreślić, że okres pracy w gospodarstwie teściów, który wnioskodawca chce zaliczyć do stażu ogólnego został już zaliczony z tytułu pracy w P.- (...) ( uprzednio Zakład (...) w L.).

Mając powyższe uwagi na względzie, Sąd Okręgowy na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w wyroku.