Sygn. akt VIII K 249/15
Dnia 4 listopada 2015 roku
Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VIII Wydział Karny w Siemiatyczach w składzie:
Przewodniczący: SSR Elżbieta Smoktunowicz
Protokolant: Marta Kobus
Przy udziale Prokuratora Magdaleny Anny Szepietowskiej
po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2015 roku sprawy:
D. B. s. J. i G. z domu K.
Urodzonego w dniu (...) w L.
oskarżonego o to, że:
W dniu 19 lipca 2015 roku godz. 1.15 na ul. (...) w N. gm. N. na drodze publicznej kierował samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości 0,68 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości
tj. o czyn z art. 178a § 4 kk
I. Oskarżonego D. B. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. skazuje go na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.
II. Na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat.
III. Na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych.
IV. Zasądza od oskarżonego od na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu.
Zgodnie z art. 53 § 1 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Z kolei § 2 wskazanego przepisu wskazuje, że wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu.
Z powyższego przepisu wynika, w szczególności zasada współmierności kary do stopnia winy co oznacza, że sąd wymierzając karę musi baczyć by jej dolegliwość nie przekroczyła stopnia winy.
Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, sąd kieruje się kryteriami wskazanymi w art. 115 § 2 kk czyli rodzajem i charakterem naruszonego dobra, rozmiarami wyrządzonej lub grożącej szkody, sposobem i okolicznościami popełnienia czynu, wagą naruszonych przez sprawcę obowiązków oraz postacią zamiaru, motywacją sprawcy, rodzajem naruszonych reguł ostrożności jak i sposobem ich naruszenia.
Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze wyżej wymienione dyrektywy wymiaru kary, a w szczególności okoliczności popełnienia czynu, rodzaj i charakter naruszonego dobra, stopień społecznej szkodliwości czynu, zachowanie oskarżonego po popełnieniu przestępstwa, stopień zawinienia, a także względy prewencji ogólnej i szczególnej.
Podkreślenia wymaga, fakt że społeczna szkodliwość czynu w niniejszej sprawie jest duża ze względu na rodzaj i charakter naruszonego dobra jakim jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym.
Wymierzona oskarżonemu kara ma za zadanie spowodować przestrzeganie w przyszłości przez oskarżonego zasad ruchu drogowego i zapobiec ich ponownemu naruszeniu.
Sąd wymierzając oskarżonemu karę uwzględnił jako okoliczność łagodzącą fakt nie utrudniania przez niego postępowania karnego. Natomiast jako okoliczność obciążającą Sąd uznał przede wszystkim uprzednią karalność oskarżonego. Przestępcza przeszłość oskarżonego świadczy o braku w jego postawie poszanowania dla porządku prawnego. Oskarżony nie zrozumiał naganności swojego postępowania, nie widać u niego poprawy i krytycznego stosunku do popełnionych czynów.
Mając na uwadze całość okoliczności wpływających na wymiar kary Sąd uznał, że kara 4 miesięcy pozbawienia wolności, a więc w dolnych granicach ustawowego zagrożenia jest adekwatna do stopnia zawinienia i będzie w wystarczającym stopniu dolegliwa, a jednocześnie taki wymiar kary jest niezbędny dla osiągnięcia jej celów przede wszystkim celu wychowawczego i zapobiegawczego. W przekonaniu Sądu taka kara jest w stanie zapobiec w przyszłości popełnianiu przestępstw przez oskarżonego.
Mając na względzie wskazane powyżej okoliczności zarówno łagodzące jak i obciążające, Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat uznając, że jest to zakaz dostatecznie dotkliwy, który spełni swoją rolę jaką jest ochrona uczestników ruchu drogowego przed kierowcą umyślnie naruszającym podstawowe zasady ruchu drogowego.
Sąd mając na uwadze treść art. 43a § 2 kk orzekł wobec oskarżonego obligatoryjne świadczenie pieniężne w wysokości 10. 000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.
O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o art. 627 kpk, a o opłacie na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U z 1983 r Nr 49 poz. 223 z późń zm.)