WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Teresa Kalinka
Protokolant:	Ewa Grychtoł

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2015 r. w Gliwicach

sprawy J. W. (W.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 17 kwietnia 2015 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSO Teresa Kalinka

Transkrypcja uzasadnienia wygłoszonego

w dniu 6.10.2015 r. w sprawie VIII U 830/15

w zakresie znaczników czasowych 00:05:19 - 00:13:05.

x_ (...)_VIII_U_830_15_54_ (...)_ (...)_ (...)_ (...)_X.mp4

* * * * * * początek tekstu

[ Przewodniczący 00:00:03.009]

Zaskarżoną decyzją z dnia 17 kwietnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu J. W. prawa do emerytury
w obniżonym wieku na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zakład odmówił przyznania emerytury, ponieważ na dzień 1 stycznia 1999 roku ubezpieczony nie udokumentował 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, jak również 15 lat pracy
w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.
Na podstawie dowodów organ rentowy ustalił, że ubezpieczony na dzień 1 stycznia
1999 roku udowodnił 13 lat 8 miesięcy i 9 dni okresów składkowych
i nieskładkowych, w tym pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 11 lat.

J. W. w odwołaniu domagał się przyznania prawa do emerytury w obniżonym wieku podnosząc, że pracował jako maszynista elektrycznych pojazdów trakcyjnych
do 30 sierpnia 1984 roku. Po tym okresie został uznany za osobą, osobę niezdolną
do pracy i przyznane mu zostało prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 maja 1985 roku. Z wnioskiem o emeryturę wystąpił po ukończeniu 60 roku życia.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko zawarte
w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

J. W. urodził się (...). Z zawodu jest technikiem mechanikiem.
W okresie od 1 sierpnia 1975 roku do 30 kwietnia 1985 roku był zatrudniony
w (...) w G.. W dniach od 23 grudnia 1973 roku... szóstego roku do 27 grudnia 1976 miał przerwę w zatrudnieniu. Organ rentowy ustalając okres zatrudnienia do pracy na stanowisku maszynisty od 1 kwietnia 1976 roku do 22 listopada 1976 roku i od 28 grudnia 1976 roku do 30 września 1984 roku zastował... zastosował przelicznik kolejowy, co pozwoliło na uwzględnienie dodatkowych 16 miesięcy.
W okresie pobierania renty ubezpieczony pozostawał w zatrudnieniu od 1 października 1985 roku do 30 czerwca 1987 roku w (...) (...) K. (...) od 16 lutego 1998 roku do 31 grudnia 1998 roku w Urzędzie Miejskim w G.. Innych okresów składkowych i nieskładkowych do dnia 1 stycznia 1999 roku nie posiada. Łączny okres składkowy
i nieskładkowy do dnia 1 stycznia 1999 roku wyniósł 13 lat i 9 dni wobec wymaganych
25 lat. Stan faktyczny jest bezsporny i wynika z akt emerytalno-rentowych ubezpieczonego. Tym dowodom Sąd dał wiarę.

Sąd zważył co następuje.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. Organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury w obniżonym wieku na podstawie artykułu 184 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
w związku z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z powołanymi przepisami ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948 roku emerytura przysługuje, jeżeli spełnił łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,
nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym
za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa, w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej to jest 1 stycznia 1999 roku osiągnął okres składkowy
i nieskładkowy wynoszący 25 lat dla mężczyzn, w tym okres zatrudnienia w szczególnych warunkach wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym
na danym stanowisku pracy wynoszącym co najmniej 15 lat. Z ustalonego stanu faktycznego wynika w sposób bezsporny, że ubezpieczony do dnia 1 stycznia 1999 roku nie udowodnił co najmniej25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, a jedynie
13 lat 8 miesięcy i 9 dni. Do pracy w szczególnych warunkach organ rentowy zaliczył
11 lat i 26 dni. W związku z powyższym należało uznać, że stanowisko organu rentowego odmawiające ubezpieczonemu prawa do emerytury w obniżonym wieku w oparciu
o powołane przepisy było zgodne z prawem. Do ubezpieczonego ma zastosowanie artykuł 40 do 44 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Ustalono, że okres pracy w szczególnych warunkach wynosi
11 lat i 3 dni, chociaż faktycznie ubezpieczony był maszynistą przez 85 miesięcy i 26 dni. Zastosowano więc przelicznik z artykułu 43 ust. 2 ustawy emerytalno-rentowej.
Zdaniem Sądu Okręgowego organ rentowy odmawiając prawa w obniżonym wieku zastosował właściwe przepisy ustawy emerytalno-rentowej i słusznie przyjął, że wobec braku 25-letniego okresu składkowego, nieskładkowego do dnia 1 stycznia 1999 roku,
w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach ubezpieczony nie może skutecznie domagać się prawa do emerytury w wieku 60 lat. Sąd podziela stanowisko organu rentowego, że przyczyny ustania stosunku pracy pozostają bez znaczenia
dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Odwołanie, jako bezpodstawne oddalono na podstawie artykułu 477(14) paragraf
1 Kodeksu postępowania cywil...

Przepisywanie. (...)

Zatwierdzono transkrypcję dnia 20 października 2015 r.