UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 lipca 2010 r. nr (...) Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej:

na podstawie art. 210 ust. 1 i art. 209 ust. 1 pkt 16 w zw. z art. 71 ust. 1 i art. 74 ust. 3 pkt 2 i 3 oraz art. 206 ust. 1 ustawy prawo telekomunikacyjne (dalej: jako Pt) oraz art. 104 § 1 ustawy kodeks postępowania administracyjnego (dalej: jako kpa) nałożył na (...) S.A z siedzibą w W. karę pieniężną w wysokości 510.000 zł za:

1. uniemożliwienie korzystania z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru, o których mowa w art. 71 ustawy Pt, poprzez przewidziane w art. 74 ust. 3 pkt 2 Pt niezrealizowanie uprawnień pana W. B., pani B. G. i pana D. Z. (prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...)) do przeniesienia przydzielonego numeru, gdy istniały możliwości ich realizacji;

2. uniemożliwienie korzystania z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru, o których mowa w art. 71 Pt, poprzez przewidziane w art. 74 ust. 3 pkt 3 Pt realizowanie uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru pani A. T. i pana R. T., niezgodnie z przepisami § 6 ust. 7 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 17 czerwca 2009r. w sprawie warunków korzystania z uprawnień w publicznych sieciach telefonicznych (Dz.U. Nr 97 poz. 810)-dalej jako Rozporządzenie;

3. uniemożliwienie korzystania z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru, o których mowa w art. 71 Pt, poprzez przewidziane w art. 74 ust. 3 pkt 3 Pt realizowanie uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru: Przedsiębiorstwa Produkcyjno- Handlowego (...) (dla 2 numerów), pana M. B., PPH (...) M. K., K. K. sp. jawna oraz należących do Miasta R. (dla 6 numerów), niezgodnie z przepisami § 6 ust. 8 pkt 1 Rozporządzenia.

Powód - (...) S.A. z siedzibą w W. (obecnie (...) sp. z o.o.) wniósł odwołanie od powyższej decyzji, zaskarżając ją w całości i zarzucając:

1. naruszenie art. 71 ustawy Pt w zw. z art. 74 ust. 3 pkt 2 ustawy Pt poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że odmowa przeniesienia przydzielonego numeru ze względu na otrzymanie komunikatu od odbiorcy numeru z danymi, których skarżąca nie mogła zweryfikować pod kątem uprawnień użytkownika do przenoszonego numeru telefonicznego stanowi uniemożliwienie korzystania do przydzielonego numeru, o których mowa w art. 71 Pt poprzez przewidziane w art. 74 ust. 3 pkt 2 Pt niezrealizowanie uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru (przypadek W. B., B. G., D. Z.)

2. naruszenie art. 71 ustawy Pt w zw. z art. 74 ust. 3 pkt 3 ustawy Pt oraz w zw. z § 6 ust. 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków korzystania z uprawnień w publicznych sieciach telefonicznych (dalej: jako rozporządzenie) poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że nie przeniesienie w terminie numerów będące skutkiem niezawinionego przez skarżącą błędu systemu komputerowego stanowi uniemożliwienie korzystania do przydzielonego numeru, o których mowa w art. 71 Pt poprzez przewidziane w art. 74 ust. 3 pkt 2 Pt niezrealizowanie uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru niezgodnie z przepisami § 6 ust. 7 pkt 1 Rozporządzenia (przypadek A. T., R. T., M. B.)

3. naruszenie art. 71 ustawy Pt w zw. z art. 74 ust. 3 pkt 3 w zw. z § 6 ust. 7 pkt 1 rozporządzenia poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że nie przeniesie w terminie numeru ze względu na niezawinione problemy z systemem aktywacji skarżącej, o których klient został poinformowany przed złożeniem wniosku oraz faktem, że umowa z klientem została zawarta niezwłocznie po usunięciu przeszkód technicznych a numer został przeniesiony w ciągu 24 godzin od zawarcia tej umowy oraz faktem, że skarżąca nie miała wpływu na dezaktywację numeru w sieci dawcy numeru, stanowi uniemożliwienie korzystania z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru, o których mowa w art. 71 Pt poprzez przewidziane w art. 74 ust. 3 pkt 2 Pt niezrealizowanie uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru niezgodnie z przepisami § 6 ust. 8 pkt 1 Rozporządzenia (przypadek PPH (...) M. K., K. K. sp. jawna);

4. naruszenie art. 71 ustawy Pt w zw. z art. 74 ust. 3 pkt 3 ustawy Pt w zw. z § 6 ust. 8 pkt 1 rozporządzenia poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że problem z aktywacją numeru już po zakończeniu procesu przeniesienia numeru stanowił uniemożliwienie korzystania z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru oraz poprzez nieuwzględnienie faktu, że klientka wycofała skargę i wnosiła o niepodejmowanie żadnych działań wobec skarżącej o których mowa w art. 71 Pt poprzez przewidziane w art. 74 ust. 3 pkt 2 Pt niezrealizowanie uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru niezgodnie z przepisami § 6 ust. 8 pkt 1 Rozporządzenia ( przypadek (...) –E. K.)

5. naruszenie art. 71 ustawy Pt w zw. z art. 74 ust. 3 pkt 3 ustawy Pt w zw. z § 6 ust. 8 pkt 1 rozporządzenia poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że nieprawidłowe działanie niektórych usług już po prawidłowym przeniesieniu numeru stanowi uniemożliwienie korzystania z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru o których mowa w art. 71 Pt poprzez przewidziane w art. 74 ust. 3 pkt 2 Pt niezrealizowanie uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru niezgodnie z przepisami § 6 ust. 8 pkt 1 Rozporządzenia (przypadek miasta- R.)

6. naruszenie art. 8 ustawy kpa poprzez uznanie, że w przypadku miasta R. doszło do naruszenia przepisów ustawy Pt dotyczących przeniesienia numerów pomimo iż wcześniej organ uznał, że nie ma podstaw do stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy Pt

7. naruszenie art. 209 ust. 1 pkt 16 i art. 210 ust. 2 ustawy Pt poprzez błędną wykładnię w niewłaściwe zastosowanie polegające na całkowicie dowolnym ustaleniu wysokości kary pieniężnej za rzekome uniemożliwienie korzystanie z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru, w szczególności nie uwzględnienie braku winy po stronie skarżącej, braku szkody po stronie klientów, działań skarżącej w toku obsługi abonentów i dążenia do wynagrodzenia im dogodności. Określenie wysokości kary na nieprawomocnych własnych decyzjach i wywodzenie z nich skutków prawnych

8. rażące naruszenie art. 7 i 77 § 1 kpa poprzez nienależyte wyjaśnienie sprawy oraz art. 107 § 1 kpa poprzez pominięcie w uzasadnieniu decyzji istotnych w sprawie okoliczności, mające istotny wpływ na wynik sprawy.

Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji, ewentualnie o jej zmianę poprzez zmniejszenie wysokości kary pieniężnej oraz o zasądzenie kosztów procesu.

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (dawniej: (...) Spółka Akcyjna) jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym (dowód: odpis z rejestru przedsiębiorców KRS k.49-60, k. 211-216).

W. B. zlecił przeniesienie numeru (...) z sieci (...) do sieci (...). Dnia 22 sierpnia 2009 r. (...) przerwał proces przeniesienia numeru, jako przyczynę wskazując brak w swoim systemie komputerowym nr pesel użytkownika i serii dowodu osobistego. Numer został przeniesiony w dniu 1 października 2009r. (dowód: wiadomości: e-mail, sms k.4-8 akt admin.).

B. G. zleciła przeniesienie numeru (...) z sieci (...) do (...). Dnia 21 października (...) przerwał proces przenoszenia numeru, jako przyczynę wskazując brak numeru pesel użytkownika oraz jej daty urodzenia. Dnia 6 listopada 2009r. ponownie operator nie wyraził zgody na przeniesienie numeru z uwagi na niezgodność danych podanych przez klienta podczas rejestracji karty prepaid w (...) oraz danych osobowych we wniosku o przeniesienie numeru do (...) (dowód: wiadomości: e-mail, sms k.16-33 akt admin.).

W 2009r. nie istniał obowiązek rejestracji danych użytkownika karty prepaid. W formularzach rejestracyjnych (...) nie było rubryki „numer pesel” (dowód: zeznania świadka J. Z. k.181-184, zeznania świadka M. F. k.184-187).

D. Z. składał dwukrotnie wniosek o przeniesienie numeru (...) z sieci (...) do sieci (...) sp. z o.o. w dniu 20 października 2009r. i 25 października 2009r. (...) odmówił realizacji powyższych wniosków, z powodu niezgodności danych użytkownika t.j. w systemie użytkowników widniał numer NIP, natomiast w komunikatach biorca ((...) sp. z o.o.) podawał numer REGON. Ostateczne przeniesienie numeru nastąpiło 18 listopada 2009r. (dowód: wiadomość e-mail k. 146-149 akt admin.).

A. T. w dniu 28 października 2009r. złożyła wniosek o przeniesienie numeru (...) z sieci (...) do sieci (...). Przeniesienie numeru nastąpiło w dniu 3 listopada 2009r. R. T. złożył wniosek o przeniesienie numeru (...) z sieci (...) do sieci (...), przeniesienie numeru nastąpiło w dniu 2 listopada 2009r. (...) podał, iż proces przeniesienia numerów został przerwany przez wadliwie działający system. Użytkownicy wystosowali skargę na działania operatora polegające na uniemożliwianiu zmiany sieci telefonicznej dla wybranych numerów (dowód: wiadomości: e-mail k.102-107 akt admin.).

Przeniesienie numerów (...) i (...) należących do E. K. prowadzącej działalność gospodarcza pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno- Handlowe (...) z sieci (...) sp. z o.o. do sieci (...) nastąpiło dnia 9 listopada 2009r., aktywacja numerów natomiast w dniu 16 listopada 2009r.. W okresie od 9 do 16 listopada 2009r. powód nie świadczył usług telekomunikacyjnych dla przeniesionego numeru (dowód: skarga E. K. k. wiadomości e-mail k.129-131 akt admin.)

Przeniesienie numeru (...) należącego do M. B. z sieci (...) do sieci (...) nastąpiło dnia 28 sierpnia 2009r., aktywacja numerów natomiast w dniu 5 września 2009r. W okresie od 28 sierpnia do 5 września 2009r. powód nie świadczył usług telekomunikacyjnych dla przeniesionego numeru (dowód: wiadomość sms k. 114 akt admin.).

Przeniesienie numeru (...) należącego do PPH (...) M. K., K. K. spółka jawna z sieci (...) do sieci (...) nastąpiło dnia 3 września 2009r., aktywacja numerów natomiast w dniu 4 września 2009r. W okresie 24 godzin powód nie świadczył usług telekomunikacyjnych dla przeniesionego numeru (dowód: wiadomości e-mail k.137-140 akt admin.).

Przeniesienie numerów (...), (...), (...), (...), (...), (...) należących do Miasta R. z sieci (...) do sieci (...) nastąpiło 24 września 2009r., natomiast umożliwienie korzystania z usług telefonicznych w zakresie zapewnienia możliwości odbierania połączeń przychodzących nastąpiło w dniu 23 października 2009r. (dowód: pismo dot. udzielenia pomocy k.111-113 akt admin.).

Przenoszenie numerów pomiędzy operatorami odbywało się w 2009r. (i nadal) w sposób zautomatyzowany i brak jest możliwości dokonywania bezpośredniej (osobistej, ręcznej) weryfikacji przyczyn komunikatu „Błędne dane” (dowód: opinia biegłego k.458-487).

W 2009 r. (...) S.A. z siedzibą w W. uzyskał przychód w wysokości (...) zł.

(dowód: pismo (...) S.A k. 195 akt admin.).

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o wyżej powołane dowody z dokumentów, których autentyczność i treść nie była kwestionowana przez strony oraz wskazanych powyżej świadków.

Sąd dał wiarę również zeznaniom świadków: J. Z., M. F., P. B., R. G., C. A., M. Z. (1) którzy przedstawili procedurę przenoszenia numerów u poszczególnych operatorów, zarówno w aspekcie formalnym jak i technicznym. Okoliczności te nie miały jednak wpływu na rozstrzygnięcie, gdyż kwestie organizacyjne leżą po stronie operatora telekomunikacyjnego, stanowią element prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zeznania świadka M. Z. (2) nie wniosły nic do sprawy, gdyż świadek nie posiadał wiadomości, których dotyczyła teza dowodowa.

Sąd w całości uznał opinię biegłego, która dotyczyła technicznych procedur przenoszenia numerów. Z uwagi na okoliczność, że kwestie techniczne obciążają operatorów i oni odpowiadają za ich realizację, opinia powyższa nie miała wpływu na rozstrzygnięcie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie powoda okazało się bezzasadne.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 Pt (obowiązującego w okresie od 6 lipca 2009r. do 20 lipca 2010r.) abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej lub użytkownik końcowy usługi przedpłaconej może żądać przy zmianie dostawcy usług przeniesienia przydzielonego numeru do istniejącej sieci operatora na:

1. obszarze geograficznym- w przypadku numerów geograficznych

2. terenie całego kraju- przypadku numerów niegeograficznych.

Uprawnienie powyższe ma istotną wagę dla konsumentów usług telekomunikacyjnych, co zostało podkreślone w pkt 40 preambuły do dyrektywy 2002/22/ WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej). Dysponowanie technicznymi możliwościami sieci, służącymi przenoszeniu numerów w orzecznictwie sądownictwa administracyjnego, uznane zostało za warunek podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej na rynku usług telekomunikacyjnych.

Realizacja powyższego uprawnienia powinna odbywać się w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 17 czerwca 2009r. w sprawie warunków korzystania z uprawnień w publicznych sieciach telefonicznych (Dz.U. Nr 97 poz. 810.) obowiązującego do dnia 12 stycznia 2011r.

Zgodnie natomiast z art. 74 ust. 1 Pt (w brzmieniu obowiązującym w okresie do dnia 21 stycznia 2013r.) dostawca usług zapewniający przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej i operator, do którego sieci został przyłączony abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej, są obowiązani zapewnić możliwości do realizacji uprawnień abonenta, o których mowa w art. 69-72 Pt, polegające na stworzeniu odpowiednich warunków technicznych lub zawarciu umowy, o której mowa w art. 31albo art. 128, a jeżeli możliwości takie istnieją- zapewnić ich realizację.

W przypadku przenoszonych numerów, których dotyczy niniejsza sprawa, Prezes UKE prawidłowo stwierdził, że (...) - co do zasady- miał techniczne możliwości realizacji obowiązku przeniesienia numeru. Przejawem tego była m.in. okoliczność, że powód w okresie po 21 sierpnia 2009r. nie złożył wniosku, o którym mowa w art. 74 ust. 2 Pt, dotyczącego zawieszenia realizacji obowiązku określonego wart. 71 i art. 71 a Pt. Opinia biegłego oraz zeznania świadków potwierdzają okoliczność, że został stworzony automatyczny system służący do realizacji przenoszenia numerów.

W przypadku użytkowników: W. B. i B. G., powód podawał jako przyczynę odmowy przeniesienia numerów „niezgodność danych”, tymczasem, jak słusznie stwierdził pozwany, był to brak danych użytkownika prepaid, w postaci numeru pesel w zasobach spółki. Numer taki nie był bowiem wymagany przez powoda przy rejestracji karty prepaid. Powód na etapie rejestracji użytkownika usług przedpłaconych nie zadbał o uzyskanie kompletnych danych. W tej sytuacji tłumaczenie odmowy przeniesienia numeru, swoim zaniedbaniem, zasadnie nie zostało przez powoda uznane za wystarczające, zaś brak niezwłocznego przeniesienia numeru, za naruszenie obowiązku z art. 71Pt w zw. z art. 74 ust. 3 pkt 2 Pt.

Podobna sytuacja miała miejsce w przypadku przenoszenia numeru należącego do D. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...). Podawana przez powoda „niezgodność danych” dotyczyła tutaj braku w zasobach powodowej spółki numeru REGON użytkownika. Skoro powód nie posiadał numeru REGON, nie miał go z czym porównać i stwierdzić niezgodności. Weryfikacja użytkownika mogła natomiast nastąpić w oparciu o porównanie np. numeru NIP, gdyż zgodnie z § 6 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia, wniosek o przeniesienie numeru powinien zawierać (w przypadku abonenta nie będącego osobą fizyczną):

a) nazwę

b) numer identyfikacyjny REGON lub NIP, o ile został nadany lub numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej lub innym właściwym rejestrze prowadzonym w państwie członkowskim

c) siedzibę i adres korespondencyjny.

Brak było więc podstaw do odmowy przeniesienia numeru, gdyż niezgodność danych nie wystąpiła.

W przypadku przenoszenia numerów użytkowników: A. T. i R. T. niezrealizowanie uprawnień, o których mowa w art. 71 Pt, nastąpiło poprzez naruszenie przepisu § 6 ust. 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 17 czerwca 2009r. w sprawie warunków korzystania z uprawnień w publicznych sieciach telefonicznych. Z przepisu tego wynika, że przeniesienie numeru, na wyraźne żądanie abonenta zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, następuje nie później niż w terminie: 1) 1 dnia roboczego- w przypadku abonentów będących stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do ruchomej publicznej sieci telefonicznej (…)- od dnia zawarcia umowy, o której mowa w ust. 5, albo w późniejszym terminie w trakcie trwania dotychczasowej umowy wskazanym przez abonenta.

Brak jest dowodów na okoliczność, że użytkownicy wyrazili zgodę na przedłużenie terminu zawartego w Rozporządzeniu. Przeniesienie numerów nastąpiło, w obu przypadkach, po upływie 6 dni, a więc z przekroczeniem terminu wynikającego z Rozporządzenia. Przyczyną były trudności techniczne leżące po stronie (...).

Natomiast w przypadku: E. K. ( (...)), M. B., PPH (...) M. K., K. K. sp. jawna oraz Miasta R. doszło do naruszenia uprawnienia użytkowników do przeniesienia numeru poprzez postępowanie niezgodne z przepisem § 6 ust. 8 pkt 1 Rozporządzenia t.j. doszło do przekroczenia 3 godzinnej przerwy w świadczeniu usług telekomunikacyjnych, w porze nocnej pomiędzy godziną 0^{(

00)} a 3^{(

00 )}. Aktywacja usług w przypadku numeru M. B. nastąpiła po 8 dniach, spółki jawnej (...) po 24 godzinach, zaś w przypadku Miasta R. – w pełni- po 29 dniach.

Zasadnie Prezes UKE stwierdził naruszenie przez (...) art. 71 Pt poprzez uniemożliwienie korzystania z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru i na mocy art. 209 ust. 1 pkt 16 Pt (w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lutego 2006r.) nałożył na powoda karę pieniężną.

Przy określaniu wysokości kary pieniężnej pozwany uwzględnił dyrektywy wymiaru kary pieniężnej określone w art. 210 ust. 2 Pt t.j. zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe, kara mieści się również w ustawowych granicach (3%), wynikających z art. 210 ust. 1 Pt.

Podkreślenia wymaga okoliczność, że prawo do przeniesienia numeru jest szczególnie istotnym uprawnieniem konsumenta usług telekomunikacyjnych. Natomiast przerwa w świadczeniu usług telekomunikacyjnych stanowi dla konsumenta tych usług znaczne utrudnienie, zwłaszcza w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej.

Wbrew zarzutom odwołania, Prezes UKE dokonał oceny naruszenia przez powoda przepisów ustawy, uwzględnił okoliczność, że naruszenie dotyczyło realizacji przeniesienia 14 numerów, jaki czas trwało naruszenie, czy miało negatywne konsekwencje dla użytkowników. Uwzględnił też, że ostatecznie do przeniesienia wszystkich numerów i aktywowania usług doszło. Ocenił pozytywnie współpracę (...) z abonentami (rekompensaty pieniężne, korekty faktury, przyznanie bezpłatnych minut połączeń). Uwzględnił fakt, że na powoda nałożono kilkakrotnie kary pieniężne oraz uwzględniono wysokość przychodu za rok 2009. Powód nie wykazał natomiast, że do opóźnień doszło z przyczyn przez niego niezawinionych. Błąd systemu, czy brak zarejestrowania danych użytkownika, stanowią okoliczności, za które odpowiada powód. Niezawiniona byłaby przyczyna zewnętrzna.

Biorąc powyższe pod uwagę ocenić należy, że kara wysokości 510.000 zł jest adekwatna do stopnia naruszeń ustawy oraz możliwości finansowych spółki. Spełni również cele kary pieniężnej: prewencyjny (w ujęciu indywidualnym i ogólnym), represyjny oraz edukacyjny.

Sąd nie uwzględnił zarzutów dotyczących naruszenia przepisów k.p.a. W postępowaniu sądowym przeprowadzono wszystkie dowody, o które wnioskował powód, miał on więc możliwość wykazania swoich racji.

Z tych względów oddalono odwołanie na mocy art. 479⁶⁴ § 1 k.p.c.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparto na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

Przewodniczący:	SSO Magdalena Sajur-Kordula
Protokolant:	Sekretarz sądowy Edyta Pronobis-Prońska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE