POSTANOWIENIE

Dnia 7 sierpnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Aneta Łazarska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

w dniu 7 sierpnia 2015 roku w Warszawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko M. N.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej

na postanowienie Sądu Rejonowego dla W. w W. z dnia 24 kwietnia 2015 r., sygn. akt XVI GNc 744/15

postanawia:

zażalenie oddalić.

Sygn. akt XXIII Gz 854/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2015 r. Sąd Rejonowy dla W. w W. oddalił wniosek pozwanej M. N. z dnia 19 marca 2015 r. o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty z dnia 30 stycznia 2015 r. i odrzucił sprzeciw pozwanej M. N. z dnia 19 marca 2015 r. od nakazu zapłaty z dnia 30 stycznia 2015 r. W uzasadnieniu wskazano, że dnia 30 stycznia 2015 r. w przedmiotowej sprawie został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Odpis nakazu zapłaty wraz z odpisem pozwu i załącznikami został doręczony stronie pozwanej dnia 2 marca 2015 r. Pozwana nie wniosła sprzeciwu od nakazu zapłaty w ustawowym terminie. Pismem z dnia 19 marca 2015 r. pozwana złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu, składając jednocześnie sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 30 stycznia 2015 r. W uzasadnieniu wniosku wskazała, że doręczona jej 2 marca 2015 r. przesyłka zawierająca nakaz zapłaty omyłkowo nie została otwarta przez pozwaną i została pozostawiona z korespondencją reklamową otrzymaną tego samego dnia. Pozwana zapoznała się z treścią nakazu zapłaty dopiero dnia 18 marca 2015 r. przy porządkowaniu korespondencji.

W ocenie Sądu Rejonowego wniosek o przywrócenie terminu jest bezzasadny i jako taki nie zasługuje na uwzględnienie. Jak zauważył Sąd Rejonowy, przedstawione przez pozwaną we wniosku okoliczności nie stanowią podstawy do uznania, że uchybienie terminu jest niezawinione. Za winę należy uznać nie tylko celowe działanie, ale także wszystkie formy niezachowania należytej staranności. Omyłka lub zaniedbanie pozwanego nie mogą być uznane za okoliczność niezawinioną. Przesyłka zawierająca nakaz zapłaty została prawidłowo doręczona pozwanej. Przez niezachowanie należytej staranności z własnej winy pozwana nie zapoznała się jednak z treścią doręczonego jej nakazu zapłaty. W ocenie Sądu I instancji, należy stwierdzić, że do uchybienia terminu do wniesienia sprzeciwu doszło na skutek okoliczności, za które strona pozwana ponosi winę i nie ma w świetle art. 168 §1 kpc podstaw do uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu. Konsekwencją oddalenia wniosku o przywrócenie terminu jest odrzucenie sprzeciwu pozwanej jako spóźnionego.

Zażalenie na ww. postanowienie wniosła pozwana wnosząc o zmianę postanowienia poprzez przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu w sprawie o sygn. akt XVI GNc 744/15 i przyjęcie sprzeciwu do rozpoznania, ewentualnie o uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I Instancji, a także o wstrzymanie postępowania w sprawie i wykonania nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym z dnia 30 stycznia 2015 roku oraz o dopuszczenie dowodu z zeznań stron, z ograniczeniem do strony pozwanej, na okoliczność: braku winy pozwanej w uchybieniu terminowi na wniesienie sprzeciwu, odnalezienia przesyłki dopiero w dniu 18 marca 2015.

Rozpoznając zażalenie, Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji i przyjmuje je za własne, jak również podziela ocenę prawną tego sądu.

Zgodnie z art. 168 § 1 kpc, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności procesowej bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Przy ocenianiu zawinienia osoby, która uchybiła terminowi procesowemu jako kryterium należy przyjąć miernik obiektywnie ocenianej staranności, jakiej można wymagać od osoby właściwie dbającej o swoje interesy procesowe. Podkreślić przy tym należy, że nawet lekkie niedbalstwo uznać należy za zachowanie zawinione (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 29 stycznia 2013 r., sygn. III AUZ 144/12, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt III CZ 6/13).

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy w żaden sposób nie może uznać nieotworzenia przez pozwaną przesyłki sądowej w odpowiednim czasie za zachowanie niezawinione w rozumieniu art. 168 § 1 kpc. Zachowanie pozwanej uznać należy za niedochowanie należytej staranności przy przeglądaniu otrzymanej korespondencji. Podkreślić należy, że pozwana zdawała sobie sprawę z toczącego się przeciwko niej postępowania, bowiem dnia 4 grudnia 2014 r. odebrała ona postanowienie Sądu Rejonowego dla W. w W. z dnia 10 listopada 2014 r. o stwierdzeniu swojej niewłaściwości i przekazaniu sprawy do Sądu Rejonowego dla W. w W.. Ww. okoliczność powinna skłonić pozwaną do zachowania szczególnej uwagi przy przeglądaniu korespondencji, bowiem powinna ona spodziewać się kolejnej przesyłki z sądu. Przywołany natomiast przez pozwaną fakt zaprzestania przez nią prowadzenia działalności gospodarczej w żaden sposób nie może stanowić okoliczności usprawiedliwiającej.

Pomijając powyższe, wskazać należy, że wbrew twierdzeniom skarżącej Sąd I instancji wskazał, którym twierdzeniom pozwanej dał wiarę. Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazał, że dał wiarę twierdzeniom pozwanej, co do przyczyn niezaskarżenia nakazu zapłaty w terminie. Sąd ten uznał jednocześnie przyczyny wskazane przez pozwaną za nieusprawiedliwione.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc orzekł jak na wstępie.