WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2015r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Brzozowska

Ławnicy: Alicja Chorzelska-Pytlak, Bogusław Mardyła

Protokolant: sekr. sąd. Mirosława Marszałek

po rozpoznaniu w dniu 19.11.2015r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa A. J.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w G.

o odszkodowanie

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki A. J. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w G. kwotę 1.800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI P 606/15

UZASADNIENIE

Powódka A. J. pozwem skierowanym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w G. wniosła o zasądzenie kwoty 16.500 zł tytułem odszkodowania w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę na czas określony.

Pozwana spółka wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 13.04.2015r. powódka A. J. i pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. zawarły umowę o pracę na czas określony do dnia 13.04.2015r. do dnia 30.11.2015r. Powódka zatrudniona została na stanowisku dyrektora ds. kluczowych klientów w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem 5.500 zł brutto miesięcznie. W treści umowy przewidziana została możliwość jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem.

(dowód: kopia umowy o pracę k.4)

W dniu 18.08.2015r. pracodawca złożył powódce pisemne oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę.

(dowód: kopia oświadczenia o wypowiedzeniu k.5)

Wynagrodzenie miesięczne powódki wynosiło 5.500 zł brutto miesięcznie.

(dowód: zaświadczenie k.24)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlega oddaleniu.

Okoliczności faktyczne w sprawie, w zakresie istotnym w rozumieniu art.227 k.p.c., wynikają z dokumentów zgromadzonych w toku postępowania. Dokumenty te zostały uznane za wiarygodne, bowiem ich treść i autentyczność nie budziły wątpliwości, nie były też kwestionowane przez strony. Sąd uznał je więc za wiarygodne w rozumieniu art.245 k.p.c. oraz przyznał im moc dowodową.

Poza sporem jest, że strony zawarły umowę o pracę na czas określony od dnia 13.04.2015r. do 30.11.2015r., a więc dłuższy niż 6 miesięcy. Bezsprzecznie w treści umowy przewidziana została możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia (par.1 ust.2 umowy – k.4). Niekwestionowanym jest, że w dniu 18.08.2015r. pracodawca złożył powódce pisemne oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę.

W toku postępowania powódka wskazywała, że pracodawca nie podał przyczyny wypowiedzenia. Zgodnie jednak z art.30§4 k.p. przyczyna wypowiedzenia winna być wskazana w treści oświadczenia pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Nie budzi zaś wątpliwości, że strony łączyła umowa o pracę na czas określony. Nie można więc przyjąć, by pracodawca dopuścił się naruszenia dyspozycji art.30§4 k.p.

Powódka wywodziła następnie, że pracodawca dopuścił się naruszenia przepisów prawa wypowiadając jej umowę o pracę przed upływem okresu 6-miesięcznego, o którym mowa w art.33 k.p. Zgodnie z art.33 k.p. przy zawieraniu umowy o pracę na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy, strony mogą przewidzieć dopuszczalność wcześniejszego rozwiązania umowy za dwutygodniowym wypowiedzeniem.

Powódka wskazywała, że nie jest dopuszczalne wypowiedzenie umowy o pracę przed upływem 6 miesięcy jej trwania. Jednakże, zdaniem Sądu, wskazany w treści art.33 k.p. okres sześciomiesięczny powiązany jest z długością trwania umowy o pracę, którą zawarły strony, tj. okresem wskazanym w treści umowy o pracę, nie stanowi zaś wprowadzenia minimalnego okresu ochronnego, przed upływem którego nie jest możliwe wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony. Wprawdzie wskazywano w piśmiennictwie na możliwość zawężającej wykładni tego przepisu (np. H.Lewandowski, Rodzaje umowy o pracę [w:] Instytucje stosunku pracy, Studia i Materiały IPiSS 1974, nr 7, s.16; J.Brol, J.Szczerski [w:] Kodeks pracy. Komentarz, J.Jończyk (red.), Warszawa 1977, s.115), jednakże przeważająca część przedstawicieli doktryny wypowiadała się za wykładnią odnoszącą okres 6 miesięcy do długości zawartej umowy, nie zaś możliwości jej wypowiadania (np. T.Zieliński, Prawo pracy. Zarys systemu. Część 2. Prawo stosunku pracy, Warszawa – Kraków 19986, s.19, A.Sobczyk [w:] Kodeks pracy. Komentarz, B.Wagner (red.), Gdańsk 2009)., J.Stelina, Prawna stabilizacja terminowych umów o pracę, Przegląd Sądowy 2001, nr6, s.26).

Wskazać należy, iż nie jest słuszne doszukiwanie się w treści art.33 k.p. zakazu rozwiązywania za wypowiedzeniem umów zawartych na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy, przed upływem tego okresu. O ile przepis ten pozwala na wykładnię a contrario wykluczającą możliwość zastrzeżenia dopuszczalności wypowiedzenia umów zawartych na czas krótszy niż 6 miesięcy, to dalsze wnioskowanie przy zastosowaniu tej metody wykładni jest już nieuprawnione. Z zakazu tego bowiem nie wynika niedopuszczalność dokonywania wypowiedzenia umowy przed upływem 6 miesięcy. Umowa o pracę zawarta na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, w której strony przewidziały dopuszczalność jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem (art.33 k.p.) może być w ten sposób rozwiązana także przed upływem 6 miesięcy jej trwania (uchwała SN z dnia 7 września 1994r., I PZP 35/94, OSNP 1994/11/173). Również w przywołanym przez powódkę wyroku z dnia 30 września 2009r. (II PK 88/09) Sąd Najwyższy w uzasadnieniu stwierdził, że nie widzi podstaw do odstąpienia od stanowiska przedstawionego w przywołanej uchwale (uzasadnienie in fine).

W ocenie Sądu, możliwym jest wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony przed upływem 6 miesięcy, o ile umowa ta zawarta została na okres dłuższy niż 6 miesięcy, zaś strony dopuściły możliwość jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Taka sytuacja występuje w sprawie niniejszej.

Z tych względów, na podstawie art.33 k.p. a contrario, Sąd oddalił powództwo.

Sąd orzekł również o kosztach zastępstwa procesowego, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art.98§1 i 3 k.p.c., art.99 k.p.c.). Powódka przegrała sprawę w całości, zatem w całości winna zwrócić stronie przeciwnej koszty zastępstwa procesowego w całości. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego – ustalona na podstawie §11 ust.1 pkt 2 w zw. z §6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz.1349 ze zm.). Sąd miał na względzie, iż w sprawie o odszkodowanie w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę zawartej na czas określony z naruszeniem przepisów o wypowiedzeniu takiej umowy opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego określa się z zastosowaniem § 11 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (por. postanowienie SN z dnia 02 marca 2011r., II PZ 2/11).