UZASADNIENIE

Powódka D. K. pozwem skierowanym przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniosła o zasądzenie kwoty 8.798,65 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Pozwana spółka wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka D. K. zatrudniona była w (...) Spółce Akcyjnej w W. na podstawie umowy o prace od dnia 01 marca 2006r., zaś od dnia 01 lipca 2014r. – na zasadzie art.23^{(
1)} k.p. – w pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Powódka zatrudniona była na stanowisku redaktora w wymiarze ½ etatu.

(okoliczność bezsporna)

Powódka była niezdolna do pracy z powodu choroby w okresie od 29 maja 2014r. do 24 czerwca 2015r. pobierając wynagrodzenie chorobowe w okresie od 29 maja 2014r. do 30 czerwca 2014r., zasiłek chorobowy od dnia 01 lipca 2014r. do 26 listopada 2014r. oraz świadczenie rehabilitacyjne od 27 listopada 2014r. do 24 czerwca 2015r.

(okoliczność bezsporna, nadto kopia świadectwa pracy k.9)

W dniu 23 czerwca 2015r. powódka skierowała do K. S., na adres elektronicznej poczty służbowej w pozwanej spółce, wiadomość o treści: Pani K., z dniem 24.06.2015r. kończy mi się świadczenie rehabilitacyjne. W związku z niewykorzystanym w 2014 i 2015 roku urlopu, proszę o urlop od dnia 25.06.2015 do 4.09.205r, który wynikający z moich przynależnych praw, z racji niepełnosprawności, wynosi 52 dni. To moje szacunkowe wyliczenia. Proszę zatem o sprawdzenie, czy moje wyliczenia się zgadzają. Pytam się również, czy wystarczy prośbę o urlop zgłosić mailowo, czy potrzebny jest wniosek. Jeśli tak, to proszę skan stosownego dokumentu. Niezwłocznie napiszę i wyślę mailem bądź pocztą – według Pani wskazań.

(dowód: wydruk wiadomości elektronicznej k.13)

W dniu 24 czerwca 2015r. powódka wysłała do M. S. informację mailową, że próbowała się skontaktować mailowo z K. S. w sprawie należnych jej dni urlopu, jednak nie otrzymała odpowiedzi, więc wypełniła wniosek urlopowy i przesłała do firmy. Powódka wskazał, że jej wyliczeń wynika, że są to 52 dni, ale jeżeli okaże się, że potrzebna jest korekta, to prosi o kontakt, a niezwłocznie to uczyni. Powódka otrzymała odpowiedź, że M. S. przebywa na urlopie macierzyńskim, więc w pilnych sprawach prosi o kontakt z Działem (...)

(dowód: wydruk wiadomości elektronicznych k.14)

W dniu 24 czerwca 2015r. powódka skierowała do pracodawcy (pocztą) pisemny wniosek o udzielenie urlopu wypoczynkowego w okresie od 25 czerwca 2014r. do 4 września 2015r.

(dowód: kopia wniosku k.52)

Wniosek ten wpłynął do pracodawcy w dniu 26 czerwca 2015r.

(okoliczność bezsporna)

Pracodawca odmówił udzielenia powódce urlopu wypoczynkowego.

(dowód: kopia wniosku k.52)

W dniu 13 lipca 2015r. powódka skierowała do pracodawcy (pocztą) pismo, w którym wskazała, że nie otrzymała odpowiedzi na pytanie, do kiedy przebywa na urlopie wypoczynkowym, więc ponawia prośbę. Powódka wskazała, że kwestia ta jest dla niej wiążąca celem stawienia się w odpowiednim dniu do pracy.

(dowód: kopia pisma z kopią dowodu nadania k.16)

W dniu 14 lipca 2015r. pracodawca złożył powódce (drogą pocztową) pisemne oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu długotrwałej nieobecności z powodu choroby – na podstawie art.53§1 ust.1 pkt b Kodeksu pracy. Pracodawca wskazał, że nieobecność powódki w pracy uzasadnia rozwiązanie stosunku pracy, gdyż niezdolność do pracy wskutek choroby trwał od dnia 29 maja 2014r., tj. 392 dni, a więc dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące.

(dowód: kopia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę k.10)

Wynagrodzenie miesięczne powódki wynosiło 4.774,36 zł brutto.

(dowód: zaświadczenie k.63)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlega uwzględnieniu.

Okoliczności faktyczne w sprawie, w zakresie istotnym i wystarczającym zarazem dla jej rozstrzygnięcia w rozumieniu art.227 k.p.c., Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w toku postępowania. Treść i autentyczność dokumentów nie były przez strony kwestionowane, jak również nie budziły wątpliwości, dlatego też zostały one uznane za wiarygodne w rozumieniu art.245 k.p.c. Nadto część okoliczności faktycznych pozostaje pomiędzy stronami bezsporna.

Poza sporem jest, że powódka w okresie od 29 maja 2014r. do 24 czerwca 2015r. była niezdolna do pracy z powodu choroby. W dniu 24 czerwca 2015r. powódka wysłała do pracodawcy (pocztą) wniosek urlopowy obejmujący okres od 25 czerwca 2015r. do 4 września 2015r. Wniosek ten wpłynął do pracodawcy w dniu 26 czerwca 2015r. (k.68). Pracodawca odmówił powódce udzielenia urlopu wypoczynkowego. Bezspornym jest, że po dniu 24 czerwca 2015r. powódka nie świadczyła pracy na rzecz pozwanej; nie korzystała również ze zwolnień lekarskich (k.75).

W tych warunkach uznać należy, iż powódka od dnia 25 czerwca 2015r. była nieobecna w pracy, przy czym – z uwagi na odmowę udzielenia powódce urlopu wypoczynkowego – nie była to nieobecność usprawiedliwiona. Powódka w okresie tym nie przebywała na zwolnieniu lekarskim. Brak jest więc podstaw do przyjęcia, by była niezdolna do pracy z powodu choroby.

Zgodnie z art.53§1 pkt 1 b k.p.c pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia: jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową. Z przepisu tego wynika więc jednoznacznie, że rozwiązanie umowy w tym trybie może nastąpić wyłącznie w okresie niezdolności pracownika do pracy. Nie można uznać, iż wynika z niego domniemanie, że pracownik niestawiający się do pracy, po upływie zwolnienia lekarskiego, jest nadal niezdolny do pracy.

Zatem, jeżeli pracodawca wywodzi, iż pracownik po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego nie stawia się z powodu niezdolności do pracy, okoliczność tę winien wykazać ( por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 17 lipca 2009r., I PK 43/09). Ciężar udowodnienia niezdolności do pracy pracownika stawiającego się do niej po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego (art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p.) spoczywa na pracodawcy, który powinien skierować pracownika na odpowiednie badania lekarskie (por. wyrok SN z dnia 25 listopada 2005r., I PK 89/05, OSNP 2006/19-20/296, Pr.Pracy 2006/6/36). Pracodawca, zanim zwolni pracownika z powodu jego długotrwałej choroby, musi sprawdzić, czy jest on nadal niezdolny do pracy (por. wyrok SN z dnia 21 września 2006r., II PK 6/06, OSNP 2007/17-18/252).

Nawet w sytuacji gdy pracodawca ma pewne przesłanki by uważać, iż nieobecność pracownika jest spowodowana jego niezdolnością do pracy powinien ustalić jaka jest rzeczywista przyczyna nieobecności pracownika w pracy. Gdyby okazało się zaś, że przyczyną nieobecności nie była niezdolność pracownika do pracy, to rozwiązanie umowy o pracę naruszałoby art. 53 k.p. Należy też stwierdzić, że jeżeli przyczyna nieobecności pracownika w pracy nie jest znana pracodawcy, to nieobecność ta jest nieusprawiedliwiona. Nie zmienia niczego, iż nieobecność taka wystąpiła bezpośrednio po okresie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą. W takim stanie faktycznym przepis art. 53 § 1 k.p. nie może być podstawą rozwiązania umowy o pracę. Pracodawca mógłby natomiast rozwiązać niezwłocznie umowę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 17 lipca 2009r., I PK 43/09).

Analogiczna sytuacja występuje w sprawie niniejszej. Po zakończeniu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego powódka nie stawiła się do pracy, pracodawca odmówił udzielenia powódce urlopu; powódka nie przebywała po dniu 24 czerwca 2015r. na zwolnieniu lekarskim, co wskazuje, iż nie była niezdolna do pracy. Brak jest więc podstaw do przyjęcia, by wystąpiły okoliczności objęte hipotezą art.53§1 pkt 1 b Kodeksu pracy. Rozważać można by, czy nieobecność powódki w pracy nie była nieobecnością nieusprawiedliwioną, mogącą stanowić podstawę do rozwiązania stosunku pracy w trybie art.52§1 pkt 1 k.p.

Z powyższych względów, na podstawie art.53§1 pkt 1 b k.p. a contrario w zw. z art.56 k.p. w zw. z art.58 k.p., Sąd zasądził od pozwanego pracodawcy na rzecz powódki odszkodowanie, mając również na względzie dyspozycję art.321 k.p.c.

W tych warunkach Sąd oddalił wnioski dowodowe stron. Powódka wniosła o przesłuchanie świadka M. K. (k.4) na okoliczność zgłoszenia gotowości do podjęcia pracy. Okoliczności związane z wysłaniem przez powódkę zarówno wiadomości mailowych, jak i wniosku o urlop wynikają w sposób dostateczny z dokumentów zgromadzonych w toku postępowania. Z tych względów, na podstawie art.217§2 i3 k.p.c., wniosek ten podlegał oddaleniu. Strona pozwana wniosła o przesłuchanie świadków I. K., D. F., A. S., J. D. (k.28) – na okoliczność zatrudnienia powódki u pozwanej, przebiegu oraz charakteru pracy, niezdolności do pracy powódki, okresu usprawiedliwionej nieobecności powódki w zakładzie pracy pozwanej, braku udzielenia powódce urlopu wypoczynkowego, wielokrotnych oraz nieskutecznych prób kontaktu telefonicznego z powódką, przyczyn i procesu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, możliwości korzystania przez pracowników pozwanej z systemu dofinansowania na założenie własnej działalności gospodarczej. Okoliczności związane z zatrudnieniem powódki, rodzajem wykonywanej pracy, okresami nieobecności usprawiedliwionej, braku udzielenia urlopu wypoczynkowego, złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę wynikają w sposób jednoznaczny z dokumentów zgromadzonych w toku postępowania. Natomiast kwestie kontaktu telefonicznego z powódką, w kontekście przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, jawią się jako irrelewantne w rozumieniu art.227 k.p.c. Z tych względów, na podstawie art.217§2i 3 k.p.c. wnioski te podlegały oddaleniu. Natomiast w odniesieniu do dowodu z przesłuchania stron, stwierdzić należy, iż zgodnie z dyspozycją art.299 k.p.c., jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub w ich braku pozostały niewyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, sąd dla wyjaśnienia tych faktów może dopuścić dowód z przesłuchania stron. W pierwszej kolejności zauważyć należy, iż Sąd może przeprowadzić dowód z przesłuchania stron; nie jest do tego zobligowany w toku postępowania. Kompetencje sądu wynikające z art. 299 in fine k.p.c. nie mają charakteru bezwzględnego obowiązku, a aktualizują się one jedynie wówczas, gdy sąd uzna, że dotychczasowe rezultaty przeprowadzonego postępowania dowodowego nie prowadzą do wyjaśnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. wyrok SN z 06 lipca 2011r., I UK 29/11, LEX nr 1026622). Kwestia konieczności przeprowadzenia dowodu z przesłuchania strony leży w zakresie swobodnej decyzji sądu, opartej na analizie materiału dowodowego w zakresie jego spójności i zupełności. Dowód z przesłuchania stron nie ma charakteru obligatoryjnego w sprawach z zakresu prawa pracy, choć nie ulega wątpliwości, że będzie on konieczny zawsze wtedy, gdy nie ma możliwości przeprowadzenia innych dowodów lub gdy innych dowodów nie ma (por. wyrok SN z 05 czerwca 2009r., I PK 19/09, LEX nr 51971). Taka sytuacja zaś nie zachodzi w sprawie niniejszej, bowiem zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy pozwolił na pełne wyjaśnienie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Dodatkowo jedynie można zauważyć, iż art.227 k.p.c. nie może być przedmiotem naruszenia sądu, gdyż przepis ten nie jest źródłem obowiązków ani uprawnień jurysdykcyjnych, lecz określa jedynie wolę ustawodawcy ograniczenia kręgu faktów, które mogą być przedmiotem dowodu w postępowaniu cywilnym (por. wyrok SN z 10 maja 2012r., II PK 220/11, LEX nr 1211159, wyrok SN z 4 listopada 2010r., III UK 25/10, LEX nr 794799 wyrok SN z 25 czerwca 2008r., II UK 327/07, LEX nr 496393 ).

Sąd rozstrzygnął także o kosztach zastępstwa procesowego. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art.98 k.p.c.), strona przegrywająca winna zwrócić stronie przeciwnej koszty postępowania. Do kosztów postępowania zalicza się koszty zastępstwa procesowego (art.98§3 k.p.c.). Wysokość kosztów zastępstwa procesowego Sąd ustalił w oparciu o §12 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości i z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013., poz.461). Wysokość kosztów zastępstwa procesowego wynosi 60 zł.

Sąd orzekł nadto o kosztach sądowych, obciążając nimi pozwanego pracodawcę w zakresie opłaty stosunkowej od pozwu w sprawie, za podstawę przyjmują art.113 w zw. z art.96 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Orzeczenie o rygorze natychmiastowej wykonalności znajduje swoją podstawę w dyspozycji art.477²§1 k.p.c.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE