UZASADNIENIE

W pozwie nadanym 5 maja 2015 roku powód A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności (...): (...) z siedzibą
w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego J. D. kwoty 75.857,78 PLN wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym 17,00 PLN tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kosztów zastępstwa według norm prawem przepisanych.

Pozwany J. D. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany 3 lipca 2009 roku zawarł z (...) Bank Spółką Akcyjną z siedzibą w G. umowę kredytu gotówkowego numer (...), mocą której bank udzielił mu kredytu gotówkowego w wysokości 68.857,93 PLN na cele konsumpcyjne – dowód – umowa k. 5-8, okoliczność przyznana przez pozwanego. (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w G. został przejęty przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w K. – bezsporne. Pozwany przestał płacić raty kredytu w 2012 roku i 16 maja 2012 roku Bank wypowiedział warunki umowy – dowód - wyciąg z ksiąg banku k. 11. Bank nie wyraził zgody na rozłożenie spłaty kredytu na mniejsze raty – dowód - zeznania pozwanego protokół skrócony k. 72-73. (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. 17 grudnia 2012 roku wystawił przeciwko pozwanemu bankowy tytuł egzekucyjny numer (...) – kopia k. 11. Postanowieniem z 28 stycznia 2013 roku Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim w sprawie sygn. akt I Co 1671/12 nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z ograniczeniem odpowiedzialności dłużnika do kwoty 137.715,86 PLN – kopia postanowienia k. 12. Postępowanie egzekucyjne prowadzone w sprawie Km 2193/13, wszczęte na wniosek Banku (...) S.A., prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w L. zostało umorzone 14 maja 2014 roku wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji – kopia postanowienia komornika k. 13. Wierzyciel – Bank (...) Spółka Akcyjna w G. umową sprzedaży wierzytelności z 24 września 2014 roku sprzedał spółce (...) Spółce z Ograniczoną Odpowiedzialnością Spółka (...) w W. wierzytelność w łącznej kwocie 73.336,83 PLN, na co składał się kapitał w kwocie 53.973,11 PLN, odsetki ustawowe w kwocie 4.381,41 PLN, odsetki karne w wysokości 14.802,24 PLN, opłaty windykacyjne w wysokości 50,00 PLN oraz 130,70 PLN tytułem kosztów – dowód - umowa przelewu k. 16-30. Spółka (...) sprzedała powodowi wierzytelność w kwocie 74.278,77 PLN umową z 16 grudnia 2014 roku – dowód - umowa k. 31-48. Pozwany ma 49 lat, jest emerytem wojskowym, utrzymuje się z emerytury w kwocie około 2.000 zł netto miesięcznie – dowód - zeznania pozwanego e-protokół 27:07. Przeciwko pozwanemu komornik prowadzi egzekucję długu z kart kredytowych, egzekwuje łącznie 1.100,00 zł miesięcznie z emerytury – dowód – zeznania pozwanego e-protokół 27:30. Ojciec pozwanego darował mu udział we współwłasności gospodarstwa rolnego na P., w tym gospodarstwie mieszka matka pozwanego, którą pozwany się opiekuje – dowód – zeznania pozwanego k. 73. Pozwany jest obciążony obowiązkiem udziału w utrzymaniu małoletniego, 15 letniego syna, może płacić na poczet długu nie więcej niż 500,00 zł miesięcznie – dowód - zeznania pozwanego k. 73. Pozwany otrzymał odpis pozwu 7 sierpnia 2015 roku – dowód – EPO k. 68.

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego:

Pozwany nie kwestionował zawarcia umowy o kredyt gotówkowy z (...) Bank, nie kwestionował przejścia uprawnień tego banku na Bank (...). Pozwany nie kwestionował wysokości długu, przyznał, że zaciągniętego kredytu nie spłacił. W tej części były to okoliczności przyznane, potwierdzone tylko kopiami: umowy, bankowego tytułu egzekucyjnego, czy postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności. Nie były wymagane dokumenty, gdyż okoliczności przyznane nie wymagały w myśl art. 229 k.p.c. dowodzenia. W zakresie wysokości długu objętego umowami cesji Sąd oparł się na dokumentach złożonych przez powoda. Zgodnie z art. 244 k.c. dokumenty prywatne stanowią dowód tego, że osoba, która je podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumentach. Pozwany nie zakwestionował wiarygodności tych dowodów, zatem w myśl reguły wynikającej z art. 232 k.p.c. wymienione dokumenty są dowodem na okoliczność wysokości długu. Wbrew zarzutowi pozwanego powód dowiódł legitymację czynną w sprawie. Powód jest nabywcą wierzytelności, złożył umowy cesji, z których wywodzi tę legitymację, a brak wiedzy pozwanego o cesji nie czyni umów nieważnymi.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Podstawą prawną roszczenia powoda jest przepis art. 509 § 1 i § 2 k.c., zgodnie z którym wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Ani obecnie, ani w dacie zawarcia umowy o kredyt gotówkowy nie obowiązują i nie obowiązywały żadne przepisy szczególne, które czyniłyby przelew niemożliwym, sprzecznym z prawem. W umowie o kredyt gotówkowy stanowiącej źródło zobowiązania dłużnika brak jest zapisów dotyczących zakazu zbycia wierzytelności. Powód nie udowodnił, że dłużnik był o przelewie zawiadomiony na piśmie, ale pozwany jednocześnie nie podnosił spełnienia świadczenia do rąk poprzedniego wierzyciela – art. 512 k.c. Przelew wierzytelności poprzedniego wierzyciela na powoda był dopuszczalny także dlatego, że nie jest on sprzeczny z właściwością stosunku prawnego. Takie stanowisko zaakcentował Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 kwietnia 2011 roku w sprawie sygn. akt IV CSK 422/10, publ. LEX nr 1129145: „przelew wierzytelności wynikającej z umowy kredytu jest dopuszczalny. Takiego przelewu nie wyłącza żaden przepis ustawy, nie jest też on sprzeczny z właściwością stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu”. Zgodnie z dyspozycją art. 509 § 2 k.c. wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nim prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Wysokość tych odsetek została przez powoda określona na łączną kwotę 21.722,60 PLN, na tę kwotę składają się: odsetki naliczone przez bank w kwocie 19.183,65 PLN oraz odsetki naliczane przez powoda od dnia następującego po dniu cesji do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu w kwocie 2.538,95 PLN.

Roszczenie powoda nie jest przedawnione. Zgodnie z treścią art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, zaś bieg terminu przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju, albo przed sądem polubownym - art. 123 § 1 pkt 1 k.c.. Powód nie dowodził w sprawie daty wypowiedzenia umowy kredytu przez Bank (...), ale jest bezsporne, że 17 grudnia 2012 roku ten bank wystawił przeciwko dłużnikowi bankowy tytuł egzekucyjny, któremu postanowieniem z 28 stycznia 2013 roku została nadana klauzula wykonalności. Od daty wypowiedzenia umowy do daty nadania klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu minął rok, co wynika bezpośrednio z zeznań pozwanego. Dochodzenie przed sądem nadania klauzuli wykonalności przerywa bieg przedawnienia, a przerwany rozpoczyna na nowo. Bieg przedawnienia został po raz kolejny przerwany przez wszczęcie egzekucji z całego majątku dłużnika i jej prowadzenie przez Komornika Sądowego. Czynności te zakończyły się umorzeniem postępowania egzekucyjnego 14 maja 2014 roku. Od tej bieg terminu przedawnienia rozpoczął się na nowo. Do roszczenia powoda ma zastosowanie 3 letni termin przedawnienia zgodnie z art. 118 k.c. Poczynając od 15 maja 2014 roku termin ten upłynąłby z końcem 16 maja 2017 roku, a pozew w niniejszej sprawie złożony został 5 maja 2015 roku.

Powód nie udowodnił terminu wezwania pozwanego do zapłaty należności dochodzonej pozwem. Tym terminem nie może być data wniesienia pozwu, ani data zawiadomienia o przelewie wierzytelności bez dowodu doręczenia pozwanemu wezwania do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem. Jest to świadczenie bezterminowe dla pozwanego, który powinien je spełnić niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela do wykonania. Przepis art. 455 k.c. nie przyznaje wierzycielowi uprawnienia do określenia terminu spełnienia świadczenia w sposób korzystny dla niego. Pozwany został wezwany do zapłaty przez doręczenie mu odpisu pozwu 7 sierpnia 2015 roku, a zatem od dnia następnego roszczenie powoda jest wymagalne, a pozwany spóźnia się z jego zaspokojeniem do daty wydania orzeczenia, w którym zasądzoną należność Sąd rozłożył na raty na zasadzie art. 320 § 1 k.p.c.. Sąd uznał, że pozwany jest w stanie płacić raty w kwocie po 500,00 zł miesięcznie. Sytuacja majątkowa i życiowa pozwanego jest trudna, jest prowadzona przeciwko niemu z emerytury egzekucja innych długów, pozwany zajmuje się chorą matką, ma jeszcze na utrzymaniu małoletniego syna.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania Sąd oparł na treści art. 98 §1 i 3 k.p.c. oraz art. 99 k.p.c. Na koszty te składają się: opłata od pozwu w kwocie 3.793,00 PLN oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3.617,00 PLN, wynikające z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013 roku poz. 490) oraz 17,00 PLN opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE