Sygn. akt VII U 779/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2015 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant st. sekr. sąd. Małgorzata Sobczuk

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2015 roku w Lublinie

sprawy S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o wysokość kapitału początkowego

na skutek odwołania S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 19 marca 2015 roku znak:(...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustala S. K. prawo do ustalenia kapitału początkowego przy uwzględnieniu okresu zatrudnienia w Spółdzielni (...) w A. od dnia 1 marca 1967 roku do dnia 1 kwietnia 1984 roku.

Sygn. akt VII U 779/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 marca 2015 roku, znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił S. K. ustalenia kapitału początkowego z uwagi na okoliczność nieudowodnienia okresów składkowych wymienionych w art. 6 powołanej ustawy, przebytych przed dniem 1 stycznia 1999 roku, tj. przed dniem wejścia w życie tej ustawy. Organ rentowy nie uwzględnił jako okresu składkowego okresu zatrudnienia ubezpieczonego w Spółdzielni (...) w A. powołując okoliczność barku dokładnego tego zatrudnienia. Zakład wskazał, że z treści legitymacji ubezpieczeniowej wynika jedynie data rozpoczęcia zatrudnienia (decyzja – k. 19 akt kapitałowych).

W odwołaniu S. K. nie zgodził się ze wskazaną decyzją wnosząc o uwzględnienie okresu zatrudnienia w Spółdzielni (...)w A. od dnia 1 marca 1967 roku do dnia 22 marca 1976 roku gdy pracował jako kierowca oraz od dnia 22 marca 1976 roku do dnia 1 kwietnia 1984 roku gdy pracował jako magazynier (odwołanie – k. 2 akt sądowych).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, podnosząc argumenty które legły u podstaw zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie – k. 3 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

S. K. został zatrudniony z dniem 1 marca 1967 roku w Spółdzielni (...) w A. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy. Pracował przez 8 godzin dziennie od 6.00 do 15.00 jako traktorzysta świadcząc usługi na rzecz okolicznych rolników w ramach prac polowych, tj. orki, koszenia trawy, rozrzucania obornika oraz w transporcie. Opisane prace wykonywał w filii zakładu w T.. Przysługiwało mu wynagrodzenie według stawki godzinowej, od którego odprowadzano składki na ubezpieczenie społeczne. Następnie od 1977 roku pracował jako magazynier w filii zakładu w T.. Do jego obowiązków należało wydawanie kierowcom części do ciągników i maszyn, paliwa oraz środków. Poza sezonem świadczenia usług polowych magazyn był czynny od godziny 7.00 do godziny 15.00. Natomiast w czasie tego sezonu również po godzinie 15.00, co wynikało z czasu pracy kierowców. Ubezpieczony był jedynym zatrudnionym magazynierem z wyjątkiem okresu wspólnej pracy z żoną przez okres około 4 lat do 1979 roku i ponosił odpowiedzialność materialna. Za wykonana pracę przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stałej wysokości, od którego odprowadzano składki na ubezpieczenie społeczne.

Stosunek pracy ubezpieczonego ustał z dniem 1 kwietnia 1984 roku w wyniku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem dokonanym przez skarżącego. S. K. rozwiązał umowę z uwagi na podjęcie pracy we własnym gospodarstwie rolnym. W okresie zatrudnienia nie korzystał z urlopów bezpłatnych.

(wpis w legitymacji ubezpieczeniowej – k. 2, 6, 82 – k. a.s.; zeznania S. K. – k. 16v. – 17, a.s.; zeznania świadka B. S. – k. 34 a.s.; zeznania świadka Z. S. – k. 34v. – 35 a.s.; zeznania świadka S. S. – k. 35 a.s.; zeznania świadka C. D. – k. 35 – 35v. a.s; zeznania świadka J. Ż. – k. 35v. – 36 a.s.)

Stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów. W odniesieniu do dokumentu w postaci legitymacji ubezpieczeniowej skarżącego i zawartych w niej wpisów Sąd doszedł do przekonania, że stanowi on wiarygodny i miarodajny dowód dla poczynionych ustaleń co do początkowej daty zatrudnienia ubezpieczonego w Spółdzielni (...) w A. oraz ciągłości zatrudnienia do dnia 19 marca 1979 roku. Na kracie opatrzonej nr 2 legitymacji ubezpieczeniowej, dotyczącej potwierdzenia przez zakład pracy miejsca zamieszkania pracownika, widnieje poczynione przez Spółdzielnie (...) w A. poświadczenie tej okoliczności według daty 19 marca 1979 roku. Z zapisu zawartego na wskazanej karcie w ocenie Sądu wnika zatem wiarygodna i pewna okoliczność pozostawania w zatrudnieniu w dniu 19 marca 1979 roku. Natomiast na karcie opatrzonej nr 82 legitymacji, dotyczącej zaświadczenia zakładu pracy o zatrudnieniu pracownika, widnieje poczyniony przez wskazany wyżej zakład pracy wpis poświadczający zatrudnienie ubezpieczonego w dniu 1 marca 1967 roku. Z zapisu zawartego na wskazanej karcie w ocenie Sądu wnika zatem wiarygodna i pewna okoliczność początkowej daty okresu zatrudnienia skarżącego, odpowiadającej żądaniu ubezpieczonego, której organ rentowy nie kwestionował.

Sąd poczynił ustalenia również w oparciu o dowody osobowe. Przystępując do ich oceny należy stwierdzić, że przesłuchani w sprawie świadkowie to osoby obce dla ubezpieczonego. Świadek B. S. pozostawała w zatrudnieniu w Spółdzielni (...) w A. w okresie od 1977 roku do lipca 1982 roku na stanowisku referenta. Obowiązki służbowe wykonywał w filii zakładu pracy w T. w budynku biurowym, zajmując się fakturowaniem zamówień i wypisywaniem wz z magazynu, w związku z czym miała codzienny kontakt z ubezpieczonym jako magazynierem. Świadek Z. S. pracował w Spółdzielni w okresie od dnia 2 lutego 1978 roku do dnia 30 października 1996 roku jako traktorzysta i miał codzienny kontakt z ubezpieczonym pobierając od niego części, paliwo oraz środki ochrony roślin. Świadek S. S. pozostawał w zatrudnieniu w spółdzielni w okresie od 1977 roku do 1990 roku jako traktorzysta, kierowca samochodu oraz magazynier przez okres około 2 ostatnich lat i miał codzienny kontakt z ubezpieczonym jako magazynierem. Świadek C. D. pracowała w Spółdzielni w okresie od dnia 21 czerwca 1982 roku do dnia 30 listopada 1991 roku jako księgowa i zajmowała się rozliczaniem magazynu na podstawie dostarczonej przez magazyniera dokumentacji. Z tego względu miała kontakt ze skarżącym jako zatrudnionym na stanowisku magazyniera. Natomiast świadek J. Ż. pracował w Spółdzielni w okresie od dnia 15 maja 1978 roku do dnia 31 lipca 1985 roku na stanowisku kierownika zakładu usług w filii w T. i był pośrednim przełożonym ubezpieczonego. Wskazane okoliczności usprawiedliwiają wniosek o tym, że świadkowie posiadają niezbędne wiadomości dotyczące podstawy prawnej zatrudnienia skarżącego oraz normatywnego czasowego wymiaru czasu pracy, faktu odprowadzania od wynagrodzenia danin publicznych oraz faktycznie realizowanego przez ubezpieczonego wymiaru czasu pracy.

Świadek B. S. zeznała, że skarżący w okresie jej zatrudnienia pracował jako magazynier i zajmował się wydawaniem kierowcom części do maszyn, paliwa i środków ochrony roślin, pracując codziennie dłużej niż po 8 godzin dziennie. Zeznała nadto, że ubezpieczony pracował w Spółdzielni również jak ona zwalniała się z pracy. Świadek Z. S. zeznał, że ubezpieczony codziennie pracował w godzinach otwarcia magazynu, tj. od 7.00 do godziny 15.00 wydając kierowcom części, paliwo i środki ochrony roślin, natomiast w okresie zimowym wyłącznie części i paliwo. Zeznał nadto, że skarżący zwolnił się z pracy w latach 80 – tych. Dodatkowo zeznał, że pod koniec lat 60 – tych widział ubezpieczonego podczas wykonywania przez niego usług w zakresie prac polowych na rzecz ojca świadka, takich jak orkę, koszenie trawy, wywóz obornika, kultywację przy wykorzystaniu ciągnika. Świadek S. S. zeznał, że jak podjął zatrudnienie do ubezpieczony już pracował jako magazynier zajmując się wydawaniem kierowcom paliwa, części do ciągników i maszyn, materiałów budowalnych oraz środków chemicznych. Zeznał, że skarżący pracował codziennie i że świadczył pracę dłużej niż przez 8 godzin z uwagi na konieczność oczekiwania na zjazd do bazy kierowców w celu zatankowania paliwa. Zeznał nadto, że skarżący zwolnił się z pracy w latach 80 – tych. Świadek C. D. zeznała, że ubezpieczony pracował jak podjęła zatrudnienie w Spółdzielni i przynosił jej dokumenty do rozliczenia, świadczył pracę na podstawie umowy o pracę z uwagi, że w zakładzie pracy tylko taka podstawa zatrudnienia obowiązywała oraz że pracował w zasadzie w ramach nieograniczonego czasu pracy z uwagi na to, że traktorzyści pracowali długo a ubezpieczony zajmował się wydawaniem im paliwa oraz części. Zeznała nadto, że zatrudnieni pracownicy byli ubezpieczeni a zakład pracy odprowadzał składki oraz że odszedł z pracy w 1984 lub 1985 roku. J. Ż. zeznał, że ubezpieczony w czasie jego zatrudnienia pracował jako magazynier w pełnym wymiarze czasu pracy i zajmował się wydawaniem towaru z magazynu. Nadto zeznał, że ubezpieczony pozostawał w zatrudnieniu do kwietnia 1984 roku podając, że wskazaną okoliczność zapamiętał w związku z wydarzeniem rodzinnym, tj. urodzeniem córki w tym miesiącu, jako powodującym utrwalenie pamięci co do innych zdarzeń, w tym dokonywanego w związku ze zwolnieniem skarżącego rozliczenia magazynu i przejęcia go przez G. S.. W tym kształcie zeznania świadków należało ocenić jako logiczne i spójne. Korelowały one nadto z zeznaniami ubezpieczonego w zakresie faktycznie realizowanego wymiaru czasu pracy oraz rodzaju wykonywanych przez skarżącego prac. Z tych względów Sąd obdarzył je walorem wiarygodności. Należy również wskazać, że organ rentowy nie podniósł okoliczności, które mogłyby godzić w wiarygodność zeznań świadków. Wskazany przez świadka J. Ż. okres ustania zatrudnienia ubezpieczonego w powiązaniu z zakresem żądania określonego w odwołaniu Sąd uznał za podstawę do ustalenia daty końcowej zatrudnienia na pierwszy dzień miesiąca wskazanego przez świadka, tj. 1 kwietnia 1984 roku.

Powyższa ocena dotyczy również zeznań ubezpieczonego, skoro były one zgodne z wiarygodnymi zeznaniami świadka. Zdaniem Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do ich kwestionowania, wobec czego Sąd uznał je za wiarygodne w zakresie poczynionych ustaleń. Również organ rentowy nie podniósł okoliczności mogących godzić w wiarygodność jego zeznań.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie S. K. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Biorąc pod uwagę treść zaskarżonej decyzji oraz odwołania, do okoliczności spornej w niniejszej prawie należała możliwość ustalenia ubezpieczonemu kapitału początkowego co do zasady i przy uwzględnieniu objętego sporem okresu zatrudniania skarżącego w Spółdzielni (...) w A. od dnia 1 marca 1967 roku do dnia 1 kwietnia 1984 roku.

Zgodnie z art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 roku, poz. 748 ze zm.) – zwanej w dalszej części ustawą ubezpieczeniową, dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Zasady ustalania kapitału początkowego określa art. 174 ustawy ubezpieczeniowej, który w ust. 1 – 3 stanowi, że kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2 - 12 (ust. 1), 2 przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2 (ust. 2) oraz że podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 roku (ust. 3).

Mając na uwadze poczynione ustalenia Sąd doszedł do przekonania, że w rozpoznawanej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 6 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy emerytalnej, zgodnie z którym za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 roku między innymi okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, tj. zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia na obszarze Państwa Polskiego - w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, jeżeli w tych okresach pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego - chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy albo rentę chorobową.

Z poczynionych ustaleń wynika bowiem, że ubezpieczony w okresie od dnia 1 marca 1967 roku do dnia 1 kwietnia 1984 roku był zatrudniony w Spółdzielni(...) w A. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy oraz magazyniera i otrzymywał wynagrodzenie, którego wysokość była ustalana według stawki godzinowej w czasie pracy na stanowisku kierowcy oraz w stałej wysokości w związku z zatrudnieniem na stanowisku magazyniera, i od którego odprowadzano składki na ubezpieczenie społeczne. Zatem wskazany okresy pracy ubezpieczonego należało uznać za okres składkowy w rozumieniu powołanego przepisu art. 6 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy emerytalnej. Wskazany okres podlegał zatem uwzględnieniu przy ustalaniu kapitału początkowego jako przebyty przed dniem wejścia w życie ustawy emerytalnej. Mając na uwadze przyjętą przez organ renty przyczynę rozstrzygnięcia zasadnym było zmienić decyzje z dnia 19 marca 2015 roku poprzez ustalenie S. K. prawa do ustalenia kapitału początkowego przy uwzględnieniu okresu zatrudnienia w Spółdzielni (...) w A. od dnia 1 marca 1967 roku do dnia 1 kwietnia 1984 roku.

Z tych względów Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i na mocy wyżej wskazanych przepisów oraz art. 477 14 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.