Sygn. akt VII U 3097/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 sierpnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Popielińska

Protokolant: st. sekr. sąd. Alina Meier

po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2013 r. w Gdańsku

sprawy A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty socjalnej

na skutek odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 10 października 2012r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu A. K. prawo do renty socjalnej na okres od dnia 01 lipca 2012r. do dnia 31 grudnia 2014r.;

2.  nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji;

3.  zasądza od pozwanego organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

/ Na oryginale właściwy podpis. /

Sygn. akt VII U 3097 / 12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. decyzją z dnia 10 października 2012r. odmówił ubezpieczonemu A. K. prawa do renty socjalnej uznając, że nie spełnia on warunków z art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej ( Dz. U nr 135, poz. 1268) , albowiem nie został uznany orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 04 października 2012 r. za całkowicie niezdolnego do pracy w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia .

Decyzję zaskarżył ubezpieczony nie zgadzając się z argumentami zawartymi w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wniósł o przyznanie renty socjalnej z uwagi na stan zdrowia, ostatecznie na rozprawie w dniu 07 sierpnia 2013r. jego pełnomocnik precyzując zakres odwołania wskazał, iż odwołanie dotyczy odmowy prawa do renty socjalnej , z czym ubezpieczony się nie zgadza. Wniósł o zmianę decyzji i przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia.

Pozwany organ ubezpieczeniowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony A. K. , urodzony (...) , w dacie wniosku uczeń III klasy liceum ogólnokształcącego , orzeczeniem Miejskiego Zespołu do spraw orzekania o Niepełnosprawności w G. z dnia 21 czerwca 2012r. został zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności , która ta niepełnosprawność datuje się od urodzenia . Zgodnie ze wskazanym orzeczeniem wymaga stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

W dniu 02 lipca 2012r. ubezpieczony złożył wniosek o rentę socjalną.

Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 29 sierpnia 2012r. , rozpoznając u badanego wrodzoną wadę serca – Tetralogia Fallota , stan po całkowitej korekcji wady serca 4 maja 1995r. oraz niedomykalność zastawki płucnej , orzekł, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia .

Ubezpieczony wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia.

Komisja lekarska ZUS orzekająca na skutek złożonego sprzeciwu potwierdziła rozpoznanie lekarza orzecznika ZUS, dodatkowo uzupełniając rozpoznanie o krótkowzroczność obuoczną oraz dysleksję rozwojową i na tej podstawie orzeczeniem z dnia 04 października 2012r. ustaliła, że stwierdzone objawy chorobowe i stopień ich nasilenia nie powodują u badanego całkowitej niezdolności do pracy .

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 10 października 2012r. odmówił A. K. prawa do renty socjalnej.

Dowód: wniosek k. 1-4, orzeczenie k. 15 akt sprawy, opinia lekarska k. 8 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie lekarza orzecznika k. 9 akt rentowych , sprzeciw k. 9 dokumentacji lekarskiej, opinia lekarska k. 13 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie komisji lekarskiej k. 15 akt rentowych, decyzja k. 17 akt rentowych

Celem ustalenia, czy ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub do momentu jej ukończenia oraz w celu weryfikacji orzeczeń lekarza orzecznika ZUS i Komisji lekarskiej ZUS Sąd Okręgowy przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty kardiologa .

Biegła kardiolog, rozpoznając u badanego wrodzona siniaczą wadę serca pod postacią teralogii Fallota rozpoznaną w okresie noworodkowym, stan po całkowitej operacyjnej korekcji wady serca w 1995r. poprzez skuteczne poszerzenie drogi odpływu komory prawej wszyciem łaty POLYSTAN oraz zamknięciem ubytku w przegrodzie m – komorowej łatą dakronową, istotną hemodynamicznie niedomykalność zastawki płucnej z rozstrzenią komory prawej jako następstwo jej przeciążenia objętościowego w oczekiwaniu na kwalifikację do reoperacji, blok odnogi pęczka Hisa , przewlekłą ektopię komorową dwuogniskową klasa 3 Lowna wskazał, iż wnioskodawca jest nadal całkowicie niezdolny do pracy do końca 2014r. a niezdolność ta jest kontynuacją inwalidztwa biologicznego powstałego przed 18 rokiem życia. Oceniając aktualny stan zdrowia ubezpieczonego biegły wskazał, iż brak nie tylko podstaw do stwierdzenia pełnej stabilizacji klinicznej stanu układu krążenia w porównaniu z okresem wcześniejszym, ale jego zdaniem należy mówić o postępie schorzenia.

Ubezpieczony nie wniósł zastrzeżeń do opinii biegłego.

Pozwany organ rentowy w przedstawionej opinii Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS zakwestionował stanowisko biegłego co do istnienia całkowitej niezdolności ubezpieczonego do pracy. ( pismo k. 50-51 akt sprawy )

W opinii uzupełniającej biegły kardiolog odniósł się do zastrzeżeń pozwanego organu rentowego dodatkowo wskazując, iż z obiektywnej oceny wyników badań przedstawionych przez ubezpieczonego jednoznacznie wynika, iż mamy do czynienia z postępującą rozstrzenią komory prawej i jednoznacznym obrazem istotnej hemodynamicznie niedomykalności zastawki płucnej . wskazał, iż dokumentacja medyczna zawiera liczne rejestracje holterowskie dokumentujące komorowe zaburzenia rytmu, które mają charakter napadowy i zmienny w czasie. Jak wskazał, osobnym problemem wymagającym prawdopodobnie w przyszłości interwencji kardiochirurgicznej , będzie postępująca rozstrzeń opuszki aorty .

Dowód : opinia biegłego kardiologa k. 33-36 akt sprawy , opinia uzupełniającą k. 53 akt sprawy

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania – w postaci dokumentów zawartych w przedłożonych przez organ ubezpieczeniowy aktach ubezpieczeniowych oraz opinii biegłego kardiologa.

Sąd uznał wskazane dowody za w pełni wiarygodne. Opinia wydana w sprawie została , w ocenie Sądu, sporządzona w sposób rzeczowy i konkretny. Zawiera jasne, logiczne i przekonujące wnioski. Zostały one uzasadnione w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłego. Sąd w pełni je podzielił. Zważyć należy, że opinia została wydana po dokonaniu oględzin i badaniu wnioskodawcy, analizie przedłożonej przez niego dokumentacji i w oparciu wyniki badań znajdujące się w aktach ZUS . Sąd nie znalazł podstaw do podważenia opinii biegłego. Stanowi ona wiarygodną podstawę do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy a zarzuty pozwanego stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłego kardiologa . Z opinii biegłego opierającego się na ocenie dokumentacji wynika bowiem - wbrew stanowisku pozwanego, iż wada serca po korekcji nie jest bezobjawowa. Jak wyjaśnił biegły ,wyniki badań wskazują na postępującą rozstrzeń komory prawej i są jednoznacznym obrazem istotnej hemodynamicznie niedomykalności zastawki płucnej ( biegły wskazał , iż frakcja fali zwrotnej wynosi aż 52 % ). W obiektywnej ocenie badania MR serca obserwuje się pogorszenie parametrów kurczliwości komory lewej z obniżeniem LVEF do 53 %. Biegły wyjaśnił także, iż oceniając tolerancje wysiłku jako dobra ( opinia ZUS ) w świetle wykonanego znacznego obciążenia 13 METS nie należy zapomnieć , iż w okresie restytucji powysiłkowej nastąpił nagły spadek RR z wygenerowaniem stanu przed omdleniowego , co zdaniem biegłego jest wynikiem hypoperfuzji obwodowej w mechanizmie dysfunkcji komory prawej.

Należy także wskazać, iż brak także podstaw by, jak oczekuje tego pozwany, utożsamiać wysoki wzrost ubezpieczonego z brakiem znamion wpływu choroby na jego stan zdrowia. Okoliczność ta w żaden sposób nie została udokumentowana.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wskazuje zatem, iż obiektywnie stan zdrowia ubezpieczonego pozbawia go całkowicie zdolności do zatrudnienia z powodu naruszenia sprawności organizmu powstałej przed 18 rokiem życia.

W tych okolicznościach stwierdzić należało, że ubezpieczony spełnia przesłankę dla przyznania mu prawa do renty socjalnej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135 poz. 1268) dla otrzymania renty socjalnej konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek: wystąpienie całkowitej niezdolności do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia, w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia lub w trakcie studiów doktoranckich albo aspirantury naukowej.

W przypadku ubezpieczonego ta przesłanka została spełniona, co uzasadnia uwzględnienie odwołania ubezpieczonego i zmianę zaskarżonej decyzji , co mając na względzie na zasadzie art. 477 14 § 2 kpc. w związku z cyt. przepisami Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

Należy dodać, że zasadność odwołania wynika z odmiennej oceny okoliczności faktycznych sprawy oraz przeprowadzonego postępowania dowodowego w sprawie , w szczególności braku jednoznacznej oceny kardiochirurgicznej co do reoperacji , co uzasadnia twierdzenie o braku odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, co mając na względzie orzeczono jak w punkcie II wyroku w myśl dyspozycji art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych cyt. wyżej, wnioskując a contario.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł w punkcie III wyroku, na podstawie przepisów art. 108 § 1 k.p.c., art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., § 4 ust. 1, § 11 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). Sąd uznał kwotę 60 zł za adekwatną do nakładu pracy pełnomocnika oraz wkładu pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej rozstrzygnięcia, mając na uwadze charakter sprawy.

SSO Monika Popielińska