UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Kutnie wyrokiem zaocznym wydanym w dniu 17 czerwca 2015 roku w sprawie z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej z siedzibą w W. przeciwko A. W. oddalił powództwo.

W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Sąd Rejonowy wskazał, iż w dniu 30 kwietnia 2013 roku pozwany przelał w dobro rachunku (...) Spółka z o.o. kwotę 0,01 zł, składając tym samym oświadczenie woli o zawarciu umowy pożyczki na kwotę 300 zł. W dniu 2 maja 2013 roku system informatyczny prowadzony przez (...) Spółka z o.o. wygenerował warunki umowy pożyczki nr (...) na kwotę 300 zł dla pozwanego A. W.. W dniu 2 maja 2013 roku (...) Spółka z o.o. dokonał przelewu w dobro rachunku pozwanego na kwotę 300 zł. W dniu 2 lipca 2013 r. sporządzono kierowane do pozwanego pismo – upomnienie z uwagi na zaleganie z wykonaniem postanowień pożyczki nr (...) dotyczącej kwoty 300 zł. W dniu 1 sierpnia 2013 roku sporządzono kierowane do pozwanego pismo – wezwanie do zapłaty należności wynoszącej 386,70 zł wynikającej z umowy pożyczki nr (...). W dniu 31 sierpnia 2013 roku sporządzono kierowane do pozwanego pismo – ostateczne wezwanie do zapłaty należności wynoszącej 445,10 zł, wynikającej z umowy pożyczki nr (...). W odniesieniu do wyżej wymienionych pism z 2 lipca 2013 roku, z 1 sierpnia 2013 roku oraz z 31 sierpnia 2013 roku nie przedstawiono dowodu ich nadania lub doręczenia pozwanemu.

W dniu 30 listopada 2013 roku (...) Spółka z o.o. zawarła z (...) spółka z o.o. S.K.A. umowę ramową (...) stanowiącą podstawę do zawierania przez strony kolejnych transakcji kredytowych. W dniu 21 stycznia 2014 roku w wyniku umowy zbycia ogółu praw i obowiązków komplementariusza, (...) spółka z o.o. S.K.A. zmienił nazwę na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo - akcyjna z siedzibą w W..

W opisanych wyżej okolicznościach Sąd Rejonowy uznał roszczenie powoda o zasądzenie na jego rzecz kwoty 490,90 zł za nieuzasadnione. Sąd uznał, iż powód nie wykazał że nabył od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wierzytelność względem pozwanego A. W.. Załączony do pozwu wykaz wierzytelności, mający

potwierdzać to nabycie, nie może być traktowany jako część umowy przelewu wierzytelności.

Nie został on bowiem podpisany przez strony umowy, a także nie poświadczył go za zgodność z oryginałem występujący w sprawie pełnomocnik. Jednocześnie Sąd wskazał, iż załącznik ten jest nieczytelny.

Opisany wyrok zaskarżył apelacją powód w całości.

Skarżący zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie prawa procesowego mającego wpływ na wynik sprawy - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie oceny wiarygodności źródeł dowodowych w sposób dowolny z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów, a polegające w szczególności na:

a. bezpodstawnym uznaniu, że dokumenty przedstawione przez powoda nie dowodzą zasadności roszczenia o zapłatę z tytułu niespłaconej pożyczki, podczas gdy powód przedstawił wszelkie dokumenty wykazujące zasadność roszczenia,

b. wybiórczym potraktowaniu materiału dowodowego, bezpodstawnym uznaniu, że dokumenty przedstawione przez powoda nie dowodzą zasadności roszczenia o zapłatę z tytułu niespłaconej pożyczki, podczas gdy powód przedstawił Umowę P. Odnawialnej, która została zaakceptowana przez pozwanego oraz wszelkie dokumenty wykazujące zasadność roszczenia,

c. braku odniesienia się do złożonego dokumentu w postaci potwierdzenia przelewu kwoty 0,01 zł, stanowiącego dowód zaakceptowania przez pozwanego warunków umowy pożyczki oraz regulaminu świadczenia usług drogą elektroniczną,

d. wybiórczej i stronniczej interpretacji treści zapisów Umowy Ramowej, w szczególności ustaleniu, że umowa nie wskazuje wierzytelności, z tytułu której powód domaga się zapłaty, podczas gdy zapis umowy wraz z Potwierdzeniem Transakcji Kredytowego Instrumentu Pochodnego z dnia 30-11-2013 r. jasno wskazuje przedmiotową wierzytelność.

Skarżący podniósł także zarzut naruszenia prawa procesowego mającego wpływ na wynik sprawy, a to art. 224 § 1 k.p.c. poprzez zamknięcie rozprawy mimo niedostatecznego wyjaśnienia sprawy, w świetle ustalonych faktów i okoliczności i wydanie orzeczenia na podstawie niedostatecznie wyjaśnionych okoliczności faktycznych takich jak stwierdzenie, że strona powodowa w niewystarczający sposób udowodniła roszczenie.

W apelacji podniesiono także zarzut naruszenia prawa materialnego – art. 60 k.c. poprzez jego niezastosowanie, podczas gdy z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że strona pozwana ujawniła skutecznie w postaci elektronicznej swoją wolę zawarcia umowy pożyczki, zgodnie z przepisami dotyczącymi zawierania umów na odległość.

Wskazując powyższe zarzuty, skarżący wniósł o zmianę wyroku poprzez zasądzenie na jego rzecz żądanych kwot oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego. Na wypadek uznania przez Sąd, że zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia Sądu Rejonowego co do stanu faktycznego sprawy i przyjmuje je za własne. Analiza uzasadnienia Sądu Rejonowego prowadzi do konstatacji, iż przyczyną oddalenia powództwa było niewykazanie przez powoda, iż przysługuje mu legitymacja czynna do występowania w niniejszej sprawie.

Pozwany zawierał umowę z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Według twierdzeń powoda wierzytelność z tytułu powyższej umowy pożyczki została przeniesiona przez pożyczkodawcę na (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytowo - akcyjną – obecnie: (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w W.. Nie budzi zatem wątpliwości, iż na powodzie ciążył obowiązek wykazania faktu nabycia spornej wierzytelności od (...) sp. z o.o. Na powyższą okoliczność powód zaoferował następujące dowody: umowę ramową (...) z 30 listopada 2013 roku (k. 26-36), Potwierdzenie Transakcji Kredytowego Instrumentu Pochodnego z dnia 30 listopada 2013 roku (k. 44 - 46) z aneksem z dnia 9 grudnia 2013 roku (k.43), Zawiadomienie o Zdarzeniu Kredytowym z dnia 19 grudnia 2013 roku (k.57), Zawiadomienie o rozliczeniu z fizyczną dostawą z dnia 19 grudnia 2013 roku (k.56). Powód powinien wykazać, że powyższe dokumenty zostały podpisane przez właściwe osoby, umocowane w czasie kiedy były podpisywane do reprezentowania spółek – stron transakcji oraz że transakcja ta obejmowała także wierzytelność w stosunku do pozwanego A. W.. Na podstawie materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy nie sposób uznać, iż powód sprostał powyższemu obowiązkowi. Powód nie przedstawił odpisu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Natomiast z odpisu KRS powoda (wcześniej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej) wynika, iż spółka do dnia 19 marca 2014 roku reprezentowana była przez M. M. (odpis pełny KRS, k. 63-64), podczas gdy pod wymienionymi dokumentami widnieje podpis Ł. N.. Z przedstawionych dokumentów wynika, iż transfer dotyczył tych wierzytelności, które zostały wymienione w Załączniku A. Wśród złożonych przez powoda dowodów brak jest jednak tak zatytułowanego dokumentu. Powód załączył do pozwu kopie słabo czytelnych tabelek, które nie zostały podpisane i poświadczone za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika.

Wobec powyższego słusznie Sąd Rejonowy przyjął, iż powód nie wykazał swojego uprawnienia do dochodzenia roszczeń objętych pozwem. Nie zmienia tej oceny dołączenie do apelacji kilku stron ze wspomnianą wyżej tabelką, poświadczonych za zgodność z oryginałem przez adwokata i podkreślenie jednej pozycji jako tej, która dotyczy umowy zawieranej przez pozwanego. W dalszym ciągu bowiem nie wykazano, iż wskazana tabelka stanowi Załącznik A, o którym mowa w zawiadomieniu z 19 grudnia 2013 roku (k. 56). Mimo że do apelacji dołączono Potwierdzenie Transakcji Kredytowego Instrumentu Pochodnego spięte wraz z arkuszami zawierającymi wykazy wierzytelności, brak jest podstaw do traktowania tych arkuszy jako integralnej części dokumentu z dnia 30 listopada 2013 roku. Do pozwu dołączono 9 kartek z tabelką, a do apelacji tylko 3. Na żadnej z tych kartek brak jest tytułu, który łączyłby go z innym dokumentem, który został podpisany przez strony transakcji. Powyższe okoliczności wskazują, iż powód nie przedstawił całego wykazu, a jedynie jego część. Na tej podstawie nie sposób zaś ustalić, czy tabelka rzeczywiście zawiera wierzytelności objęte transferem z dnia 19 grudnia 2013 roku.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, nie sposób zgodzić się z zarzutem skarżącego sformułowanego na gruncie art. 233 § 1 k.p.c., jakoby Sąd Rejonowy niewłaściwie ocenił materiał dowodowy w zakresie określenia w przedstawionych dokumentach spornej wierzytelności. Nie jest bowiem tak, jak wskazano w apelacji, iż umowa ramowa wraz z potwierdzeniem transakcji „jasno wskazuje przedmiotową wierzytelność” (s. 2 apelacji in fine), gdyż wierzytelność ta w ogóle nie została wyszczególniona w tych dokumentach. Strona powodowa nie przedstawiła w apelacji argumentów mogących prowadzić do uznania, iż zawarto skutecznie umowę cesji wierzytelności. W związku z powyższym, wobec niewykazania legitymacji procesowej czynnej powoda, powództwo należało oddalić.

Całkowicie niezasadny jest podniesiony w apelacji zarzut naruszenia art. 224 § 1 k.p.c. Należy bowiem wskazać, iż zgodnie z zasadami kontradyktoryjnego procesu, to strona, która wywodzi z danego faktu skutki prawne, powinna je wykazać. Sąd nie jest uprawniony do wspierania podmiotu, który dopuścił się zaniedbań zakresie inicjatywy dowodowej i nie powinien w takiej sytuacji prowadzić z urzędu postępowania dowodowego. W realiach niniejszej sprawy należy podkreślić, iż to pozwany jako konsument jest podmiotem o słabszej pozycji. Powód, będący profesjonalistą, nie wymaga zaś szczególnej ochrony i powinien ponieść negatywne skutki w związku z niewykazaniem dochodzonego roszczenia.

Sąd Rejonowy nie analizował szczegółowo stosunku umownego pożyczki, stanowiącego podstawę dochodzonego roszczenia. Rozważania te byłyby bowiem bezprzedmiotowe wobec uznania braku legitymacji procesowej powoda. W związku z tym, iż pozostałe zarzuty podniesione w apelacji dotyczą samej umowy pożyczki, odnoszenie się do nich jest zbędne z uwagi na podzielenie przez Sąd Okręgowy oceny Sądu pierwszej instancji co do niewykazania przez powoda nabycia spornej wierzytelności. Na marginesie należy tylko wskazać, iż powód nie wyjaśnił, dlaczego w tytule przelewu 0,01 zł, stanowiącym potwierdzenie rejestracji, pozwany wyraził zgodę na umowę o numerze (...), podczas gdy we wszystkich pozostałych dokumentach, w tym w warunkach umowy pożyczki (k.14), widnieje numer umowy (...). Słusznie także zwrócił Sąd Rejonowy uwagę na brak dowodów nadania lub doręczeń pozwanemu pism stanowiących wezwania do zapłaty, co ma istotne znaczenie ze względu na dochodzenie przez powoda zwrotu kosztów przesłania tych pism.

Można odnieść wrażenie, iż apelacja powoda tylko w niewielkim stopniu odnosi się do przyczyny oddalenia powództwa wskazanej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Niezrozumiałe jest zawarte w apelacji twierdzenie o błędnym stanowisku Sądu wskazującym, iż „nie wykazano kto jest właścicielem rachunku bankowego, na który przekazano kwotę pożyczki” (k. 90). W uzasadnieniu wyroku pierwszoinstancyjnego nie przedstawiono bowiem takiego stanowiska.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.