WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Teresa Kalinka
Protokolant:	Ewa Grychtoł

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2015 r. w Gliwicach

sprawy T. Ż. (1) (Ż.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość kapitału początkowego

na skutek odwołania T. Ż. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 16 stycznia 2015 r. nr (...)-2014

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjmuje: za rok 1974 - 96,01% , a za okres od 1 stycznia 1977r. do 20 grudnia 1977r. – 88,61% stanowiące stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia,

2.  w pozostałej części odwołanie oddala.

(-) SSO Teresa Kalinka

Transkrypcja uzasadnienia wygłoszonego

w dniu 29.10.2015 r. w sprawie VIII U 449/15

w zakresie znaczników czasowych 00:01:08 - 00:14:08.

x_ (...)_VIII_U_449_15_54_ (...)_ (...)_ (...)_ (...)_X.mp4

* * * * * * początek tekstu

[ Przewodniczący 00:00:00.490]

Uzasadnienie wyroku ustne.

Decyzją z dnia 16 stycznia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych oddział w Z. ustalił na nowo kapitał początkowy T. Ż. (2). Wysokość, wartość
kapitału początkowego ustalono na kwotę 153.837,99 złotego. Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto zarobek z 10 lat od 1969 roku
do 1978 roku.

Ubezpieczony w odwołaniu zakwestionował przyjęte wartości wynagrodzenia w latach 1974 i 1977. W tym okresie był zatrudniony w nieistniejącym już (...), domagał się aby za rok 1974 przyjąć 116 procent przeciętnego wynagrodzenia, a za rok 1977 108 procent przeciętnego rocznego wynagrodzenia.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podniósł, że do obliczenia wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenie z 10 kolejnych lat,
a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru uległ podwyższeniu z 62 procent
do 86,94 procent, tym samym wzrosła wartość kapitału początkowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

T. Ż. (2) w okresie od 4 września 1972 roku do 20 grudnia 1977 roku
był pracownikiem (...) w K.. Zajmował stanowiska technologa, samodzielnego technologa oraz kierownika hotelu (...). Ze świadectwa pracy
z dnia 20 grudnia 1977 roku wynika, że wynagrodzenie na dzień wydania świadectwa pracy wynosiło 3.400 złotych plus 500 złotych dodatku funkcyjnego plus 7 procent karty hutnika. Akta osobowe ubezpieczonego z tego zakładu zaginęły i zaginęły również karty wynagrodzeń z lat 1974 i 1977. Z karty wynagrodzeń za rok 1973 wynika,
że ubezpieczony od pierwszego listopada 1973 roku miał stawkę zasadniczą wynagrodzenia w wysokości 2.800 złotych. Stawka ta uległa zmianie dopiero w marcu 1975 roku i wynosiła 3.100 złotych, co wynika z karty zarobkowej za rok 1976.
W roku 1974 ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku samodzielnego technologa. Poczynając od października 1973 roku ubezpieczony otrzymywał deputat w gotówce
w wysokości 256 złotych, a od grudnia 1973 roku w wysokości 258 złotych. Wynagrodzenie brutto za grudzień 1973 roku wyniosło 3.058 złotych. Od 1 kwietnia
1976 roku ubezpieczony został kierownikiem hotelu (...). Z tego tytułu otrzymał dodatek funkcyjny w wysokości 500 złotych, a stawka wynagrodzenia zasadniczego wynosiła 3.400 złotych. Wynika to wprost z karty wynagrodzeń za rok 1976.
Do tego wynagrodzenia należy doliczyć kwotę 256 złotych tytułem deputatu w gotówce, tak ustalone wynagrodzenie poczynając od kwietnia 1976 roku wynosiło nie mniej
niż 4.156 złotych miesięcznie. Kierownikiem hotelu (...) od 1 listopada 1975 roku i przez cały rok 1977 był również W. M. (1). W 1975 roku otrzymywał on wynagrodzenie w wysokości 3.100 złotych i 500 złotych dodatku funkcyjnego, jego karta zarobkowa za 1977 również zaginęła, a z karty zarobkowej za rok 1976 wynika, że jego wynagrodzenie roczne wyniosło 48.776 złotych. Praca ubezpieczonego na stanowisku kierownika hotelu (...) potwierdził świadek B. L., zeznał, że było dwóch kierowników hoteli (...), a ich wynagrodzenie było niższe o około
10 procent od jego wynagrodzenia. Pracownicy otrzymywali pensję zasadniczą, premię regulaminową i premię nadzwyczajne, a także kartę hutnika i trzynaste pensje.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie akt emerytalnych ubezpieczonego, kart zarobkowych W. M. (2) i jego akt rentowych, tym dowodom dał wiarę
i nie budzą one wątpliwości. Częściowo nie dał wiary zeznaniom świadka, ponieważ zeznania te pozostają w sprzeczności z dokumentacją zarobkową, ani ubezpieczony, ani W. M. (2) nie otrzymywali premii regulaminowej, a premie były uznaniowe, nieregularne, a W. M. (2) w ogóle takiej premii nie otrzymywał w spornym okresie.

Sąd zważył co następuje.

Odwołanie zasługiwało częściowo na uwzględnienie. Rację ma organ rentowy podnosząc, że ustalając wysokość przyznanych świadczeń organ rentowy musi opierać się
na przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty świadczeń.
Środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość zarobków dla celów emerytalno-rentowych jest zaświadczenie zakładu pracy wystawione według wzoru ustalonego przez ZUS albo legitymacja ubezpieczeniowa zawierające wpisy dotyczące okresu zatrudnienia
i wysokości osiąganych zarobków. Te ograniczenia dowodowe nie występują
w postępowaniu przed Sądem. Sąd rozpoznając sprawę ma prawo ustalać stan faktyczny
za pomocą wszelkich dopuszczalnych dowodów przewidzianych w przepisach kodeksu postępowania cywilnego, ma obowiązek dokonać oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zgodnie z zasadami wynikającymi z artykułu 233 kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z artykułem 174 ustęp 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w artykule 15,16,17 ustęp 1 i 3 oraz
w artykule 18 z tym, że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 roku. Spór w niniejszej sprawie dotyczył wyłącznie podstawy wymiaru składek za lata 1974 i 1977. W niniejszej sprawie można ustalić hipotetyczną wysokość zarobków odwołującego na podstawie kart zarobkowych z lat poprzedzających rok 1974 i 1977, z których wynika kiedy nastąpiły zmiany wynagrodzenia zasadniczego
i jakie były stawki wynagrodzenia zasadniczego, jakie były dodatki do wynagrodzenia. Skoro z karty wynagrodzeń za rok 1973 wynika, że ubezpieczony w tym roku otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 2.800 złotych plus deputat w wysokości 258 złotych poczynając od grudnia to należy przyjąć, że przez cały rok 1974 otrzymywał wynagrodzenie w wysokości nie niższej niż 3.058 złotych miesięcznie co łącznie daje kwotę 36.696 złotych, Sąd nie uwzględnił premii z funduszu premiowania w wysokości
w jakiej ubezpieczony otrzymał ją w roku 1973, ponieważ z karty wynagrodzeń
za 1975 wynika, że premia ta była już płacona w znacznie niższych wysokościach. Pewnymi stałymi składnikami wynagrodzenia od stycznia 1974 roku była stawka zasadnicza w wysokości 2.800 złotych plus deputaty w gotówce. Prawdopodobnie ubezpieczony mógł otrzymywać premie z funduszu premiowania, ale nie można ustalić
w jakiej wysokości ten składnik wynagrodzenia wówczas mu przysługiwał. Odnośnie roku 1977 należało przyjąć wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 3.400 złotych, dodatek funkcyjny miesięcznie w wysokości 500 złotych i deputaty w gotówce w wysokości
258 złotych. Z tych samych względów co za rok 1974 Sąd nie uwzględnił premii
z funduszu premiowania. Otrzymana premia w roku 1976 była niższa od premii otrzymanej w roku 1975, a najniższe wynagrodzenie po otrzymaniu angażu w wysokości 3.400 złotych wyniosło 4.156 złotych i zdaniem Sądu wynagrodzenie w takiej wysokości należy przyjąć jako pewne otrzymywane przez ubezpieczonego w roku 1977, co daje łącznie kwotę 49.872 złote. Wynagrodzenie drugiego kierownika hotelu (...) W. M. (2) potwierdza, że pracownik zatrudniony na takim stanowisku otrzymywał płace zasadniczą podstawową, dodatek funkcyjny oraz deputaty.
Karty wynagrodzeń poza tym wskazują, że premia z funduszu premiowania była premią uznaniową, bowiem W. M. (2) jako kierownik hotelu (...) takiej premii w ogóle nie otrzymał. Ta okoliczność przemawia również za tym, że nie można ustalić faktycznie otrzymanej premii przez ubezpieczonego ani w roku 1974,
ani w 1977.

Zaskarżoną decyzję zmieniono zobowiązując organ rentowy do ustalenia wartości kapitału początkowego z uwzględnieniem, że w roku 1974 wynagrodzenie ubezpieczonego wyniosło 36.696 złotych, a w roku 1977 48.872 złote co daje odpowiednio 96,01 i 88,61 procent przeciętnego rocznego wynagrodzenia. W pozostałej części odwołanie oddalono, ponieważ w oparciu o zgromadzony przez Sąd materiał dowodowy nie można ustalić innej, pewnej wysokości wynagrodzenia w spornym okresie.

Zaskarżoną decyzję zmieniono na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf
2 Kodeksu postępowania cywilnego, a odwołanie oddalono na podstawie
artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 1 Kodeksu postępowania ...

Przepisywanie. (...)

Zatwierdzono transkrypcję dnia 10 listopada 2015 r. godz. 16:36