UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu w dniu 3 lipca 2014 r. małoletni D. K. i małoletnia A. K., reprezentowani przez matkę M. K., wnieśli o podwyższenie alimentów, zasądzonych od pozwanego P. K. wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 30 października 2007 r. (sygn. akt X RC 1934/07), na rzecz małoletniego powoda D. K. z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 1.300 zł miesięcznie oraz na rzecz małoletniej powódki A. K. z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 1.700 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 10-ego każdego miesiąca, począwszy od dnia uprawomocnienia się wyroku wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnianiu tak sformułowanego żądania wskazano, że od czasu zasądzenia alimentów od pozwanego nastąpiła zasadnicza zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeby małoletnich powodów, zaś ich ojciec w żaden sposób nie uczestniczył w pokrywaniu tych zwiększonych kosztów utrzymania. Ponadto matka powodów wspólnie ze swoim partnerem, P. Z., mają na utrzymaniu ich małoletniego syna.

W odpowiedzi na pozew P. K., reprezentowany przez pełnomocnika zawodowego w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości. Jednocześnie wskazał na zmianę swojej sytuacji materialnej, osobistej i rodzinnej, zwłaszcza, że obecnie ma na utrzymaniu żonę R. K., która spodziewa się narodzin ich dziecka.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni D. K. urodzony (...) i małoletnia A. K. urodzona (...) są dziećmi P. K. i M. K.. Rodzice małoletnich żyją w rozłączeniu.

Niesporne, a nadto dowód:

- odpis skrócony aktu urodzenia A. K., k. 5,

- odpis skrócony aktu urodzenia D. K., k. 6.

Na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 30 października 2007 r., sygn. akt X RC 1934/07, nastąpiło rozwiązanie związku małżeńskiego P. K. z M. K., bez orzekania o winie, oraz zasądzenie od pozwanego P. K. na rzecz małoletniego D. K. oraz na rzecz małoletniej A. K. alimentów w kwotach po 500 zł miesięcznie. Jednocześnie wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi Sąd pozostawił obojgu rodzicom, ustalając ich miejsce pobytu przy matce. Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 21 listopada 2007 r.

Niesporne, a nadto dowód:

- wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 30 października 2007 r., w aktach sprawy X RC 1934/07, k. 20-21,

- zarządzenie z dnia 17 grudnia 2007, w aktach sprawy X RC 1934/07, k. 22.

W dniu 30 listopada 2010 r. P. K. wniósł pozew przeciwko małoletnim D. i A. K. o obniżenie alimentów z łącznej kwoty 1.000 zł miesięcznie do łącznej kwoty 500 zł miesięcznie.

Wyrokiem z dnia 9 marca 2011 r. Sąd Rejonowy w Goleniowie oddalił powyższe powództwo. Wyrok uprawomocnił się w dniu 14 kwietnia 2011 r.

Dowód:

- pozew P. K., w aktach sprawy III RC 496/10, k. 2,

- wyrok Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 9 marca 2011 r., w aktach sprawy III RC 496/10, k. 97,

- zarządzenie, w aktach sprawy X RC 1934/07, k. 105.

W czasie orzekania przez Sąd Rejonowy w Goleniowie w sprawie o sygn. akt III RC 496/10 P. K. miał 32 lata. Poza D. i A. K. nie posiadał innych dzieci. Mieszkał razem z konkubiną, która miała 36 lat i z którą prowadził wspólne gospodarstwo domowe. Razem z nimi mieszkała jeszcze matka jego konkubiny. Wszyscy zajmowali trzypokojowe mieszkanie w S., które stanowiło własność konkubiny pozwanego. Konkubina P. K. pracowała w firmie (...) w S.. P. K. nie dokładał się do wyżywienia i opłat związanych z utrzymaniem mieszkania. Koszty te samodzielnie ponosiła jego konkubina.

P. K. posiadał samochód osobowy marki V. (...) rocznik 1999 o wartości 12.000 zł, który przeznaczał na dojazdy do pracy. Nie miał żadnych oszczędności. (...) pomagał mu ojciec, który pracował na kolei w spółce (...) i zarabiał około 2.000 zł miesięcznie.

P. K. z zawodu jest mechanikiem samochodowym. Od kilku lat pracował jako kierowca. Zarabiał wówczas około 1.500 zł brutto, czyli około 1.300 zł netto miesięcznie. Dodatkowo otrzymywał diety, których wysokość uzależniona była od rodzaju wyjazdu i czasu przebywania poza domem. We wrześniu 2010 r. zwolnił się, za porozumieniem stron, z firmy (...) w G. i od razu zatrudnił się w firmie (...) D. O. w S.. Za pracę w tej firmie otrzymywał około 1.100 zł netto miesięcznie, a łącznie z dietami około 2.000 zł netto miesięcznie.

W tym czasie P. K., jako jedyny z kredytobiorców, spłacał kredyt zaciągnięty wspólnie z byłą żoną M. K. na zakup mieszkania w G., które stanowiło ich współwłasność. Miesięczne raty kredytu wynosiły po około 700 zł. P. K. nieformalnie pozostawił to mieszkanie byłej żonie i małoletnim powodom. Tymczasem mieszkanie to było wynajmowane przez nią osobom trzecim za kwotę 600 zł miesięcznie, przy czym cały czynsz najmu pobierała M. K.. Ponadto P. K. spłacał również kredyt gotówkowy, zaciągnięty na kwotę około 10.000 zł, w ratach po około 600 zł miesięcznie. Miał także zadłużenie alimentacyjne w kwocie 5.000 zł, które sukcesywnie spłacał. Na dzień 21 września 2010 r. zadłużenie alimentacyjne wynosiło 3.044,88 zł.

P. K. starał się utrzymywać kontakty ze swoimi dziećmi i kupował im drobne upominki.

Dowód:

- zeznania P. K., w aktach sprawy III RC 496/10, k. 93-94,

- zeznania M. K., w aktach sprawy III RC 496/10, k. 94-95,

- zaświadczenie o zarobkach P. K., w aktach sprawy III RC 496/10, k. 4,

- zaświadczenie o zadłużeniu alimentacyjnym P. K., w aktach sprawy III RC 496/10, k. 86.

W czasie orzekania przez Sąd Rejonowy w Goleniowie w sprawie o sygn. akt III RC 496/10 przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów M. K. miała 32 lata. Nie posiadała wyuczonego zawodu. Prawie 3 lata wcześniej pracowała jako recepcjonistka i z tego tytułu otrzymywała wynagrodzenie w kwocie 1.500 zł netto miesięcznie. Po urodzeniu dziecka została z pracy zwolniona. Od dnia 30 lipca 2009 r. była zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy jako bezrobotna, a od dnia 7 sierpnia 2010 r. nie posiadała prawa do zasiłku.

M. K., poza aktualnymi powodami, miała jeszcze jedno dziecko, wówczas w wieku 2 lat. Związana była z konkubentem, P. Z., który miał wówczas 34 lata. Mieszkała z nim i prowadziła z nim i dziećmi wspólne gospodarstwo domowe. Konkubent zatrudniony był w (...) spółce z o.o. w S. i otrzymywał za pracę wynagrodzenie w kwocie 1.665 zł netto miesięcznie.

M. K. z P. Z. i trójką swoich dzieci oraz rodzicami konkubenta zajmowali czteropokojowe mieszkanie, które było własnością matki jej konkubenta. Ponosili połowę kosztów utrzymania mieszkania, które wynosiły: czynsz – 300 zł miesięcznie, gaz – 600 zł miesięcznie w sezonie zimowym, a w sezonie letnim 200-250 zł co drugi miesiąc, prąd do 100 zł co dwa miesiące oraz dodatkowo opłata za gaz w kwocie 100 zł co 3 miesiące z tytułu posiadania drugiego licznika, z którego czerpany był gaz do gotowania.

M. K. i jej dzieci nie posiadały żadnych oszczędności.

Dowód:

- zeznania M. K., w aktach sprawy III RC 496/10, k. 94-95,

- zaświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy, w aktach sprawy III RC 496/10, k. 85,

- zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach P. Z., w aktach sprawy III RC 496/10, k. 92.

W czasie orzekania przez Sąd Rejonowy w Goleniowie w sprawie o sygn. akt III RC 496/10 małoletni D. K. miał skończone 12 lat. Był dzieckiem ogólnie zdrowym, nosił okulary korekcyjne, których koszt zakupu w kwietniu 2010 r. wynosił 290 zł. Uczęszczał do V klasy szkoły podstawowej, ponadto, dodatkowo, od września 2010 r. kontynuował naukę języka angielskiego, którą rozpoczął w klasie zerowej, i z tego tytułu ponosił koszty w kwocie 140 zł miesięcznie. Wcześniej uczęszczał do szkoły muzycznej, za którą nie ponosił żadnych opłat.

Małoletnia A. K. miała wówczas skończone 8 lat, uczęszczała do pierwszej klasy szkoły podstawowej. Grała na skrzypcach, została przyjęta do szkoły muzycznej. Zajęcia w szkole były bezpłatne. Matka małoletniej wnosiła opłatę około 100 zł miesięcznie za wypożyczanie instrumentu i dodatkowe zajęcia organizowane przez szkołę. Od trzeciego roku życia dziewczynka miała problemy ze słuchem. W czerwcu 2010 r. miała operację, pozostawała pod kontrolą lekarza laryngologa oraz (...) Centrum (...) w K. koło W.. Co trzy miesiące matka jeździła z córką do Centrum na kontrolę. P. K. pojechał tam razem z M. K. i małoletnią jedynie na operację w 2010 r. Małoletnia przyjmowała sterydy i krople do nosa, których koszt wynosił 60 zł na dwa tygodnie. Dodatkowo przyjmowała leki przeciwalergiczne, których koszt wynosił 40 zł na miesiąc. W okresie od 15 lipca do 28 lipca 2008 r. małoletnia była na turnusie rehabilitacyjnym, za który poniosła opłatę w kwocie 178 zł, a w roku 2010 poniosła koszty wykonania badań laboratoryjnych w kwocie 100 zł. W obu przypadkach koszty opłacone zostały przez matkę małoletniej.

Dowód:

- zeznania M. K., w aktach sprawy III RC 496/10, k. 95,

- faktura VAT za zakup okularów korekcyjnych, w aktach sprawy III RC 496/10, k. 59,

- potwierdzenie wpłaty za wypożyczenie skrzypiec, w aktach sprawy III RC 496/10,
k. 68,

- faktura VAT za turnus rehabilitacyjny, w aktach sprawy III RC 496/10, k. 72,

- pismo ze Szkoły Muzycznej - dodatkowe opłaty, w aktach sprawy III RC 496/10, k. 73.

Obecnie M. K., przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów, ma 36 lat, posiada wykształcenie średnie, bez zawodu. W dalszym ciągu mieszka z małoletnimi dziećmi, swoim konkubentem i jego rodzicami w mieszkaniu o powierzchni 150 metrów kwadratowych. Koszty utrzymania mieszkania to czynsz, łącznie z wodą, w kwocie 700 zł na miesiąc, koszty ogrzewania gazowego w sezonie zimowym w kwocie 2.000 zł co dwa miesiące, czyli 1.000 zł na miesiąc, natomiast w miesiącach październiku, listopadzie i marcu po 800 zł co dwa miesiące, czyli 400 zł na miesiąc, a w pozostałych miesiącach po 300 zł miesięcznie. Daje to łączną kwotę 6.000 zł na rok, czyli przeciętnie 500 zł miesięcznie. Opłaty za energię elektryczną wynoszą 400 zł co dwa miesiące, czyli 200 zł na miesiąc. Łączne koszty utrzymania mieszkania wynoszą zatem 1.400 zł.

M. K. od 10 grudnia 2012 r. ponownie jest zarejestrowana jako bezrobotna, a od 18 grudnia 2013 r. nie przysługuje jej prawo do zasiłku dla bezrobotnych. Wykonuje jedynie prace dorywcze, sprzątając domy i mieszkania, przez 3-4 godziny dziennie za stawkę 15 zł za godzinę. Z tego tytułu uzyskuje dochód w kwocie około 1.000 zł netto na miesiąc. W lipcu 2015 roku miała pierwszą z dwóch operacji lewego oka, czeka ją jeszcze kolejna operacja lewego oka i następnie przeszczep rogówki oka prawego. W związku z operacjami ponosi koszty dojazdu do W. i na leki okulistyczne w kwocie 360 zł na miesiąc. Z uwagi na stan okulistyczny istniejący w dniu 15 października 2014 r. lekarz okulista uznał, iż M. K. „nie może wykonywać pracy zgodnej z kompetencjami oraz prac wymagających dobrego widzenia”.

Konkubent M. K. prowadzi własną działalność w zakresie usług budowlanych. Jego dochody wynoszą około 3.000 zł netto miesięcznie. Matka konkubenta M. K. pracuje jako pomoc w przedszkolu na ¾ etatu za minimalnym wynagrodzeniem, natomiast jego ojciec jest na rencie i otrzymuje miesięcznie około 600 zł netto.

W dniu 25 lipcu 2014 roku M. K. zawarła ze swoim byłym mężem P. K. umowę o podziale majątku, w wyniku czego uzyskała spółdzielcze własnościowe prawo do pięciopokojowego lokalu mieszkalnego o powierzchni 85,3 m², położonego w G. przy ulicy (...), o wartości 200.000 zł i prawo własności ruchomości stanowiących wyposażenie lokalu o łącznej wartości 40.000 zł, bez spłat i dopłat. W zamian zobowiązała się do spłaty do dnia 2 października 2014 r. kredytu zaciągniętego na zakup tego mieszkania, zabezpieczonego hipotekami, na kwotę 130.000 zł i do tej kwoty poddała się egzekucji. Na ten cel otrzymała w dniu 30 września 2014 r. darowiznę od swojego ojca K. B. w kwocie 122.400 zł. W ramach rozliczeń ze swoim byłym mężem przekazała mu w dniu 21 listopada 2014 r. kwotę 3.010 zł na spłatę kredytu. Mieszkanie w G. sprzedała za kwotę 260.000 zł i z części uzyskanych środków zakupiła za kwotę 130.000 zł mieszkanie w S.. Do chwili obecnej nie otrzymała jeszcze żadnych rachunków za eksploatację nowo zakupionego mieszkania w S.. Nie ma żadnych zobowiązań kredytowych ani pożyczek.

Dowód:

- zeznania M. K., k. 308-309, 370,

- odpis aktu notarialnego Repertorium A nr 4237/2014 umowy o podział majątku, k.386-388,

- potwierdzenie przelewu bankowego darowizny, k. 306,

- potwierdzenie przelewu bankowego, k. 305v,

- zaświadczenie z PUP w G. k. 7,

- zaświadczenie lekarza okulisty k. 279, 313.

Pozwany P. K. początkowo dobrowolnie wywiązywał się ze swojego obowiązku alimentacyjnego wobec małoletnich powodów, potem przestał płacić alimenty. Z tego powodu M. K. złożyła wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Mimo to, alimenty wpływały nieterminowo, a w wyniku dalszej bezskuteczności egzekucji otrzymywała je na dzieci przez okres około 2 lat z funduszu alimentacyjnego. W dniu 6 listopada 2014 r. P. K. złożył wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego, po wpłaceniu do depozytu wymaganej kwoty 6.000 zł, a w dniu 18 listopada 2014 r. postanowieniem Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Goleniowie nastąpiło umorzenie postępowania egzekucyjnego. Obecnie pozwany płaci alimenty dobrowolnie. Jednakże oprócz alimentów nie wspiera dzieci finansowo ani rzeczowo. Jednorazowo przekazał kwotę 250 zł z przeznaczeniem na potrzeby małoletnich powodów. Nie otrzymują one od ojca żadnych prezentów na święta czy urodziny. Pozwany nie uczestniczy w ich życiu, nigdy nie pojawił się w szkole córki ani na jej koncercie. Nie interesuje się ich nauką ani ocenami. Nie kontaktuje się z synem, telefoniczne kontakty z córką są sporadyczne. Nie ma obiektywnych przeszkód w kontaktach małoletnich powodów z ich ojcem.

Dowód:

- zeznania M. K., k. 308-309,

- postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Goleniowie z dnia 18 listopada 2014 r., k. 278,

- potwierdzenia płatności alimentów, k. 328.

Małoletni powód D. K. ma obecnie skończone 16 lat. Uczęszcza do III klasy gimnazjum sportowego. Ma problemy zdrowotne – przerośniętą lewą komorę mięśnia sercowego i nadciśnienie tętnicze. Z tego powodu był hospitalizowany w okresie od 2 do 6 lutego 2015 r. Na stałe przyjmuje leki.

W skład usprawiedliwionych potrzeb małoletniego D. K. wchodzą bieżące koszty mieszkaniowe ok. 200 zł (1/7 ogólnych kosztów użytkowania mieszkania), dojazdy do szkoły – 70 zł miesięcznie, 500 zł miesięcznie tytułem kosztów wyżywienia (łącznie z wyjazdami), 50 zł miesięcznie tytułem kosztów zakupu artykułów higienicznych, 200 zł miesięcznie tytułem kosztów zakupu obuwia i ubrań. Ponadto małoletni uczęszcza na korepetycje z fizyki i matematyki, obecnie w wymiarze trzech godzin tygodniowo. Koszt 1 godziny wynosi 25 zł, a zatem koszt korepetycji w wymiarze 12 godzin w miesiącu (cztery tygodnie po trzy godziny każdy) wynosi 300 zł.

Daje to łączną kwotę 1.320 zł z tytułu usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda.

Ponadto D. K. intensywnie trenuje siatkówkę przez 7 dni w tygodniu. Bierze udział w turniejach sportowych, również ogólnopolskich. Wyjazd na turniej kosztuje jednorazowo 30-60 zł, tj. przeciętnie ok. 45 zł. Wyjazdy są bardzo częste, praktycznie odbywają się co tydzień, czyli ok. 4 razy w miesiącu, co daje kwotę 180 zł. Co roku chłopiec jeździ na obozy sportowe. W roku 2014 był to koszt 950 zł, co daje na miesiąc ok. 80 zł. Składka na klub sportowy wynosi 15 zł miesięcznie, opłaty za uczestnictwo w turniejach sportowych – średnio 140 zł na miesiąc. Nie są to jednak wydatki czynione na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego. Powyższe koszty wynoszą łącznie 460 zł na miesiąc.

Dowód:

- zeznania M. K., k. 308-309,

- dowód opłaty za obóz sportowo-wypoczynkowy, k. 304,

- dowody wpłat za turnieje sportowe, k. 303-304,

- karta informacyjna leczenia szpitalnego małoletniego D. K., k. 314.

Małoletnia powódka A. K. ma obecnie skończone 12 lat, jest uczennicą V klasy szkoły podstawowej połączonej ze szkołą muzyczną. Uczy się gry na skrzypcach. Bierze udział w licznych koncertach i konkursach, co wiąże się z dodatkowymi kosztami (wpisowe, wyżywienie, obowiązkowy strój galowy).

W skład usprawiedliwionych potrzeb małoletniej A. K. wchodzą bieżące koszty mieszkaniowe ok. 200 zł (1/7 ogólnych kosztów użytkowania mieszkania); 37 zł miesięcznie tytułem opłat szkolnych (rada rodziców – 150 zł rocznie, czyli 12 zł miesięcznie, dojazdy do szkoły – 25 zł miesięcznie), 500 zł miesięcznie tytułem kosztów wyżywienia (łącznie z wyjazdami); 200 zł miesięcznie tytułem kosztów zakupu obuwia, ubrań oraz stroju galowego, 50 zł miesięcznie tytułem kosztów zakupu artykułów higienicznych.

Małoletnia A. K. ma orzeczoną niepełnosprawność z powodu choroby słuchu od 2008 r. do dnia 13 lutego 2019 r., wymaga systematycznego leczenia i rehabilitacji. W dalszym ciągu, w ramach NFZ, leczy się m.in. w (...) Centrum (...) w K. koło W. i w związku z tym są ponoszone dodatkowo jednorazowo koszty podróży w kwocie 110 zł w obie strony, przez dwie osoby, co trzy miesiące. W skali miesiąca daje to kwotę około 18 zł na małoletnią. Koszty podróży opłacają rodzice M. K.. W ubiegłym roku małoletnia powódka była w sanatorium. Koszty pobytu wyniosły 168 zł, konsultacje lekarskie – 108 zł, badanie laboratoryjne – 30 zł, czyli łącznie 306 zł, co w skali miesiąca daje kwotę 25 zł. Uczęszcza również na korepetycje z kształcenia słuchu.

Daje to łączną kwotę 1.030 zł z tytułu usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki.

Do nieusprawiedliwionych wydatków na małoletnią powódkę należą wydatki ponoszone w szkole na fundusz muzyczny – 250 zł w skali roku, czyli ok. 21 zł miesięcznie, wycieczki szkolne – 500 zł rocznie, czyli 42 zł miesięcznie, wpisowe na konkursy muzyczne – średnio raz na miesiąc 150 zł, dodatkowe lekcje gry na skrzypcach – 30 zł tygodniowo przez 42 tygodnie, czyli 105 zł na miesiąc. Ponadto Małoletnia A. K. uczestniczy również w dodatkowych zajęciach pozaszkolnych, uczęszcza na gimnastykę artystyczną i taniec w P. (...) za opłatą w kwocie 120 zł miesięcznie, w sezonie letnim bierze lekcje jazdy konnej – koszt 140 zł miesięcznie, czyli przy 3 miesiącach letnich w roku daje to kwotę przeciętnie 35 zł na miesiąc, a w zimowym intensywne lekcje jazdy na łyżwach – koszt 50 zł miesięcznie, czyli przy 3 miesiącach zimowych w roku daje to kwotę przeciętnie ok. 12 zł na miesiąc. Wszystkie zajęcia pozalekcyjne opłacają rodzice M. K.. Powyższe koszty wynoszą łącznie 485 zł na miesiąc.

Obecnie jest otwarta (...) filia (...) Centrum (...) w K.. Koszt jednej wizyty w zależności od przeprowadzonych badań wynosi 200-300 zł.

Dowód:

- zeznania M. K., k. 308-309,

- orzeczenie o niepełnosprawności, k. 8,

- dowody wpłaty za zajęcia pozalekcyjne i na (...), k. 9-12, 237-241,

- zaświadczenie z P. (...) k. 274,

- potwierdzenie wizyt w (...) Centrum (...), k. 236 (nieczytelne),

- faktura VAT za pobyt w sanatorium, k. 228,

- faktura VAT za konsultacje lekarskie, k. 229,

- faktura za badania laboratoryjne, k. 230,

- faktura VAT za Internet w sanatorium, k. 227,

- kserokopie biletów (...), k. 231-235,

- faktury k. 13-28, 30, 242-270,

- zaświadczenia lekarskie k. 273,

Pozwany P. K. ma obecnie ukończone 36 lat i jest osobą zdrową, legitymuje się wykształceniem średnim technicznym, z zawodu jest mechanikiem samochodowym. W dalszym ciągu pracuje jako kierowca w firmie (...) D. O. w S.. Z tytułu zatrudnienia otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 1.476.03 zł netto miesięcznie oraz dodatkowo diety w kwocie 2.500-3.000 zł miesięcznie. Kwota diet uzależniona jest od ilości wykonanych kursów. W okresie od stycznia do września 2014 r. z tytułu diet otrzymał łączną kwotę 24.506,83 zł netto, co daje średnio 2.772,98 zł netto na miesiąc. Na powyższym stanowisku każdego tygodnia rozpoczyna pracę w niedzielę wieczorem, wyjeżdżając w kurs, a kończy ją dopiero w piątek lub sobotę, po czym w niedzielę wieczorem rozpoczyna kolejny kurs. W ciągu tygodnia każdego dnia kieruje samochodem przez 8-9 godzin.

Dodatkowo, w okresie od 27 października 2014 r. do 8 sierpnia 2015 r., P. K. pracował jako zaopatrzeniowiec w (...) Usługi (...) w G. z wynagrodzeniem miesięcznym 1139,38 zł netto. W odniesieniu do roku 2014 jest to około 200 zł netto na miesiąc. Pracę tę wykonywał osobiście w weekendy oraz telefonicznie w trakcie kursów wykonywanych na zlecenia (...). W dniu 24 listopada 2014 r. otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę w (...), ale zostało ono cofnięte przez pracodawcę ze względu na trudną sytuację rodzinną pozwanego. Ostatecznie umowa ta została mu wypowiedziana przez pracodawcę w dniu 24 lipca 2015 r. z powodu nie wykonywania lub niewłaściwego wykonywania obowiązków zawodowych.

W ramach rozliczeń ze swoją byłą żoną P. K. otrzymał od niej w dniu 21 listopada 2014 r. kwotę 3.010 zł na spłatę kredytu mieszkaniowego. Łączne dochody pozwanego w roku 2014 wyniosły 4.650 zł netto. W roku 2015 otrzymał on z Urzędu Skarbowego zwrot podatku z tytułu ulgi na dzieci w kwocie 3600-3900 zł. Otrzymuje pomoc finansową od swojego ojca w kwocie 200-300 zł co drugi miesiąc.

Dowód:

- zeznania P. K., k. 372-373,

- zeznania R. K., k. 371-372,

- umowa o pracę P. K. w (...), k. 80,

- zaświadczenie o zarobkach pozwanego w (...) w 2014 r., k. 81,

- karta delegacji pracownika w (...) w 2014 r., k. 103,

- informacja o wysokości wynagrodzenia w (...) w 2014 r., k. 145-152,

- zaświadczenie o dietach wypłaconych pozwanemu w (...) w 2014 r., k .198,

- zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach pozwanego w (...), k. 385,

- wypowiedzenie umowy o pracę z 24.11.2014 r., k. 221,

- wypowiedzenie umowy o pracę z 24.07.2015 r., k. 369,

- potwierdzenie przelewu bankowego, k. 305v.

Od dnia 7 października 2014 r. P. K. jest wymeldowany z mieszkania przy ul. (...) w G.. Na ślub i wesele z R. K. wydatkował kwotę 20.000 zł. Obecnie pozwany P. K. mieszka w wynajmowanym mieszkaniu przy ulicy (...) w D. ze swoją żoną R. K. i trójką jej dzieci z poprzedniego małżeństwa oraz ich wspólnym dzieckiem – L. K. urodzoną w dniu (...) Pozwany nie przysposobił dzieci swojej żony z poprzedniego małżeństwa. Koszty wynajmu mieszkania wynoszą 1.000 zł na miesiąc. Koszty związane z utrzymaniem mieszkania to: czynsz w kwocie 400 zł na miesiąc, opłata za wodę – 50 zł na miesiąc, energia elektryczna 250 zł co dwa miesiące, czyli 125 zł na miesiąc, gaz 50 zł na miesiąc, telefon 166 zł na miesiąc, abonament telewizyjny 97 zł na miesiąc. Łączny koszt utrzymania mieszkania wraz z jego wynajmem wynosi 1.888 zł na miesiąc. Ponadto w 2014 roku pozwany poniósł koszty utrzymania swojej żony i jej dzieci w kwocie około 490 zł na miesiąc. Dotyczy to zakupu podręczników, zeszytów i przyborów szkolnych, odzieży i butów, zabawek i mebli, także badań lekarskich. Dokonano również zakupu wyprawki niemowlęcej dla wspólnego dziecka pozwanego i jego żony za kwotę ok. 813 zł.

Pozwany nie posiada żadnych nieruchomości ani oszczędności, ma samochód osobowy marki V. (...) rocznik 1999.

W 2014 roku P. K. zaciągnął dwie pożyczki gotówkowe na łączną kwotę 13.000 zł, kredyt konsolidacyjny na kwotę około 41.000 zł oraz kredyt gotówkowy na kwotę około 50.000 zł. Obecnie po konsolidacji spłaca tylko dwa ostatnie wymienione wyżej kredyty w ratach, odpowiednio po 887,15 zł na miesiąc i 1.051,08 zł na miesiąc.

Dowód:

- zeznania P. K., k. 372,

- zeznania R. K., k. 371,

- potwierdzenie przelewu (...) SA, k. 327,

- potwierdzenie przelewu (...) SA, k. 326-327,

- odpis skrócony aktu małżeństwa, k. 317,

- odpis skrócony aktu urodzenia L. K., k. 318,

- umowa najmu lokalu, k. 221a,

- potwierdzenie wymeldowania k. 223,

- faktury VAT, k. 57-70, 212-220, 329-339, 376-384,

- potwierdzenie wykonania dyspozycji przelewu – spłata zadłużenia, k. 76,

- umowa pożyczki gotówkowej nr (...), k. 173-175,

- umowa pożyczki gotówkowej nr (...), k. 176-178,

- umowa pożyczki gotówkowej nr (...), k. 190-191,

- umowa kredytu konsolidacyjnego nr (...), k. 179-185,

- umowa kredytu gotówkowego nr (...), k. 172, 187-189,

- potwierdzenie przelewu spłaty raty kredytu konsolidacyjnego, k. 325,

- potwierdzenie przelewu spłaty raty kredytu gotówkowego, k. 192, 326,

- potwierdzenia spłat kredytu k. 53-56.

Żona pozwanego, R. K. (poprzednio P.) ma obecnie 33 lata, posiada wykształcenie podstawowe, bez zawodu. Nie pracuje od roku 2009, jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. Jest osobą chorą onkologicznie, leczy się ambulatoryjnie, była również hospitalizowana. Ma trójkę dzieci z poprzedniego małżeństwa. Od stycznia 2014 r. otrzymuje na dzieci alimenty z funduszu alimentacyjnego łącznie w kwocie 1.100 zł na miesiąc oraz zasiłek rodzinny na czwórkę dzieci o łącznej kwocie 555 zł miesięcznie. W roku 2015 otrzymała zasiłek rodzinny w kwocie 1.000 zł z tytułu urodzenia dziecka. Wcześniej otrzymywała pomoc finansową z Ośrodka Pomocy (...). Były to zasiłki z powodu bezrobocia, zasiłki celowe na zakup opału i wyżywienia. Otrzymywała je od marca 2006 r. do maja 2013 r. na łączną kwotę 15.065,80 zł. Wszystkie dzieci chorują. Koszty leczenia jej i dzieci są wysokie. R. K. ma długi z pierwszego małżeństwa w wysokości około 100.000 zł, w tym wobec Gminy D. zadłużenie z tytułu opłat czynszowych, za wodę i kanalizację oraz innych należności na łączną kwotę 41.456.76 zł. Jej były mąż M. P. mieszka obecnie w Niemczech i nie poczuwa się do pomocy swoim dzieciom oraz spłaty swoich zobowiązań. Gmina D. i inni wierzyciele dochodzili swoich roszczeń na drodze sądowej, wystawiali wezwania do zapłaty, składali propozycje spłaty zadłużenia. Działania wierzycieli okazały się bezskuteczne.

W dniu 25 sierpnia 2014 r. P. i R. K. ustanowili rozdzielność majątkową małżeńską, a w dniu 31 lipca 2015 r. został sporządzony przez jej pełnomocnika wniosek do Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie o ogłoszenie upadłości konsumenckiej wraz z wnioskiem o umorzenie wszelkich ciążących na niej długów.

Dowód:

- zeznania R. K., k. 371-372,

- decyzja Powiatowego Urzędu Pracy w M., k. 358,

- decyzja Burmistrza D. o przyznaniu alimentów z funduszu alimentacyjnego, k. 359,

- decyzje Burmistrza D. o przyznaniu zasiłków rodzinnych, k. 356-357,

- zaświadczenie z D. Towarzystwa Budownictwa (...) o zadłużeniu, k. 360,

- wyrok Sądu Rejonowego w Myśliborzu z dnia 17 grudnia 2014 r., sygn. akt I C 808/14, k. 362,

- zawiadomienie o wszczęciu egzekucji, k. 361,

- zawiadomienie o zajęciu rachunku bankowego, k. 363,

- wezwanie do zapłaty, k. 364,

- propozycje spłaty zadłużenia, k. 365, 366,

- nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 15 czerwca 2012 r., sygn. akt I Nc 6202/12, k. 367,

- umowa majątkowa małżeńska z dnia 25 sierpnia 2014 r., r ep. A nr 4968/2014, k. 350,

- wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej, k. 344-349,

- zaświadczenie z PUP w M. k. 52,

- dokumentacja medyczna R. K. k. 205-210,

- zaświadczenie z (...) w D. k. 351-355,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Żądanie pozwu oparto o przepis art. 138 k.r.o., zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Poprzez zmianę stosunków, o których mowa w ww. przepisie, należy rozumieć każdą zmianę w sferze osobistej i majątkowej, zarówno uprawnionego, jak i zobowiązanego, która wpływa na zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka, jak i możliwości zarobkowe rodzica, a w konsekwencji także na wysokość zobowiązania alimentacyjnego. Wskazuje się przy tym, że sama różnica wieku dziecka spowodowana upływem czasu od daty orzeczenia określającego wysokość alimentów, uzasadnia przyjęcie, że nastąpił wzrost potrzeb dziecka, wynikający m.in. z rozpoczęcia przez nie edukacji szkolnej, socjalizacji rówieśniczej, czy większych potrzeb w zakresie wyżywienia, zakupu odzieży itp. Powyższe z kolei pociąga za sobą konieczność ponoszenia zwiększonych wydatków związanych z zaspokajaniem tych potrzeb przez rodziców dziecka (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 1 czerwca 1965 r., I CZ 135/64, niepubl.).

Zakres świadczeń alimentacyjnych rodzica względem dziecka wyznacza natomiast przepis art. 135 § 1 k.r.o., w myśl którego zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka określa art. 96 k.r.o., zgodnie z którym rodzicie obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa, odpowiednio do jego uzdolnień. Nie budzi wątpliwości, że każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci mieszkania, wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia itp.

Zakres możliwości zarobkowych zobowiązanego podlega ocenie z punktu widzenia wynagrodzenia, jakie ten otrzymywałby przy pełnym wykorzystaniu swoich sił i możliwości, nie zaś wynagrodzenia rzeczywiście otrzymywanego. Podkreśla się przy tym, że rodzic winien dzielić się z dziećmi nawet skromnym wynagrodzeniem, a nadto, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 5 stycznia 1956 r., III Cr 919/55, OSN 1957, poz. 74).

Przy uwzględnieniu powyższego, rolą Sądu w pierwszej kolejności było ustalenie,
czy od ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów nastąpiła przewidziana art. 138 k.r.o. zmiana stosunków.

Sąd doszedł do przekonania, iż zmiana taka miała miejsce.

Należy zauważyć, iż od orzeczenia alimentów w sprawie rozwodowej minęło 8 lat, a od ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów przez Sąd Rejonowy w Goleniowie w sprawie o sygn. akt III RC 496/10 upłynęły 4 lata, na przestrzeni których małoletni powodowie weszli w wiek dojrzewania, co samo w sobie uzasadnia przyjęcie, że zwiększeniu uległy ich usprawiedliwione potrzeby. Bezspornym bowiem jest fakt, iż zróżnicowane są koszty utrzymania dziecka w zależności od stopnia jego rozwoju i poziomu edukacji, wynikające m.in. ze zwiększonych kosztów w zakresie wyżywienia, częstszego zakupu odzieży i obuwia związanego z okresem wzmożonego wzrostu dziecka, pokrywania kosztów związanych z zakupem książek, materiałów szkolnych, kosztów socjalizacji dziecka w grupie rówieśniczej (wyjścia klasowe, spotkania z rówieśnikami), czy innych wydatków związanych z uczęszczaniem dziecka do szkoły (składki klasowe, rada rodziców itp.).

Na podstawie całokształtu zebranego w postępowaniu materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, iż usprawiedliwione potrzeby małoletniego D. K. wynoszą 1.320 zł miesięcznie i obejmują bieżące koszty mieszkaniowe ok. 200 zł (1/7 ogólnych kosztów użytkowania mieszkania), dojazdy do szkoły – 70 zł miesięcznie, 500 zł miesięcznie tytułem kosztów wyżywienia (łącznie z wyjazdami), 50 zł miesięcznie tytułem kosztów zakupu artykułów higienicznych, 200 zł miesięcznie tytułem kosztów zakupu obuwia i ubrań (w braku jakichkolwiek dowodów ustalone w oparciu o zasady doświadczenia życiowego i zawodowego), a także korepetycje za odpłatnością 300 zł.

Natomiast, w ocenie Sądu, koszt zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki A. K. wynosi 1.030 zł miesięcznie i obejmuje bieżące koszty mieszkaniowe ok. 200 zł (1/7 ogólnych kosztów użytkowania mieszkania); 37 zł miesięcznie tytułem opłat szkolnych (rada rodziców – 150 zł rocznie, czyli 12 zł miesięcznie, dojazdy do szkoły – 25 zł miesięcznie), 500 zł miesięcznie tytułem kosztów wyżywienia (łącznie z wyjazdami); 200 zł miesięcznie tytułem kosztów zakupu obuwia, ubrań oraz stroju galowego, 50 zł miesięcznie tytułem kosztów zakupu artykułów higienicznych, a także koszty leczenia w (...) Centrum (...) w K. i dojazdów do niego w kwocie 43 zł przeciętnie miesięcznie.

Koszty dojazdów do W. na leczenie małoletniej Sąd ustalił w oparciu o zeznania M. K., które dodatkowo znajdują potwierdzenie w kopiach biletów kolejowych.

W ocenie Sądu, wskazane przez M. K. wydatki związane z zakupem wyżywienia małoletnich były zawyżone i zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego powinny wynosić po 500 zł w przypadku każdego dziecka.

Zdaniem Sądu, wysokość powyższych wydatków powołanych w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia jest adekwatna do potrzeb małoletnich powodów przy uwzględnieniu ich wieku, standardu mieszkania, w którym zamieszkują, oraz dotychczasowego poziomu życia.

Natomiast pozostała część z przytoczonych wydatków ponoszonych na małoletnich powodów ma charakter nieuzasadniony. Dotyczy to wydatków związanych z realizacją hobby obojga dzieci – sportowych w przypadku małoletniego D. K. oraz muzycznych, tanecznych i rekreacyjnych w przypadku małoletniej A. K. (w tym również tych, które są ponoszone na rzecz szkoły muzycznej w zakresie przewyższającym składki i opłaty, jakie muszą być ponoszone także w szkole o profilu ogólnym). Należy wskazać, iż żadne z powyższych wydatków nie są niezbędne dla prawidłowego rozwoju psychofizycznego dzieci, ich socjalizacji rówieśniczej i prawidłowości procesu edukacyjnego. Wątpliwości może także budzić zaangażowanie dzieci w takie formy pozaszkolnej aktywności, które mogą stać w sprzeczności z ich predyspozycjami fizycznymi, wynikającymi ze zdiagnozowanych schorzeń. W tym kontekście należy wskazać, iż D. K., który choruje na przerost lewej komory mięśnia sercowego i nadciśnienie tętnicze, aktywnie uprawia sport, zaś A. K., legitymująca się orzeczeniem o niepełnosprawności z powodu wady słuchu, intensywnie uczy się gry na skrzypcach. O ile w tym ostatnim wypadku dobro małoletniej A. K. nie jest zagrożone, o tyle permanentne uprawianie sportu przez 7 dni w tygodniu, które niewątpliwie powoduje wzrost ciśnienia tętniczego, co jest faktem powszechnie znanym i nie wymagającym dowodu, może negatywnie rzutować na stan zdrowia D. K., który i tak cierpi na nadciśnienie tętnicze i na stałe przyjmuje leki. Powyższe wątpliwości zdawała się podzielać także M. K., która na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2015 r. stwierdziła, że w maju tego roku małoletni ma zostać poddany badaniom lekarskim w celu ustalenia, czy może on uprawiać sport. Do zamknięcia rozprawy strona powodowa nie podniosła żadnych twierdzeń w zakresie wyników powyższych badań, zaś Sąd nie miał obowiązku prowadzić z urzędu postępowania dowodowego na wszelkie okoliczności występujące w sprawie. Brak jest także dowodów na to, aby pozwany P. K. kiedykolwiek zadeklarował wolę partycypacji w kosztach powyższych zajęć o charakterze ponadprzeciętnym. Formy aktywności małoletnich powodów znacznie odbiegają także od stopnia wykształcenia i poziomu życia każdego z ich rodziców. Mogą one być kontynuowane tylko wówczas, jeżeli oboje rodziców stać na ich finansowanie, bez uszczerbku dla niezbędnych potrzeb ich pozostałych dzieci. Niezależnie nawet od powyższego, należy wskazać, iż w przypadku, gdyby powyższe koszty zasługiwały na uznanie za usprawiedliwione, to w przypadku małoletniej A. K. zwiększyłyby koszty rzeczywiście usprawiedliwione o kwotę 485 zł miesięcznie, co dałoby kwotę 1.515 zł miesięcznie, a w przypadku małoletniego D. K. – o kwotę 460 zł, co dałoby kwotę 1.780 zł miesięcznie. W tym miejscu należy wskazać, iż wszelkie – zarówno usprawiedliwione, jak i nieusprawiedliwione – koszty utrzymania małoletniej A. K. i tak są niższe od kwoty dochodzonej pozwem na jej rzecz, zaś koszty utrzymania małoletniego D. K. o 480 zł przekraczają kwotę dochodzoną pozwem na jego rzecz. Brak jest zaś, z przyczyn wskazanych poniżej, podstaw do obciążania pozwanego kosztami utrzymanie syna aż w takim zakresie.

Pozwany P. K. ma sporadyczny kontakt z córką, jednak nie może być to utożsamiane ze sprawowaniem codziennej pieczy nad nią. Natomiast z synem w ogóle się nie kontaktuje. Pozwany nie czyni więc osobistych starań o wychowanie dzieci, obciążając tym obowiązkiem matkę dziecka, co w myśl art. 135 § 2 k.r.o. uzasadnia obciążenie go kosztami utrzymania dziecka w większym zakresie niż ich połowa. Z drugiej strony należy wskazać, iż ze względu na wiek i stopień rozwoju żaden z małoletnich powodów, w przeciwieństwie do niemowląt i młodszych dzieci, nie wymaga permanentnej opieki rodziców. Z uwagi na bardzo szeroki zakres obowiązków pozaszkolnych, w tym liczne wyjazdy, dzieci nie mają zbyt wiele czasu, aby przebywać w domu pod osobistą opieką matki.

Jeżeli chodzi o możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego, to niewątpliwie wzrosły one w porównaniu z ustaleniami dokonanymi przez Sąd Rejonowy w Goleniowie w sprawie o sygn. akt III RC 496/10. O ile wówczas pozwany zarabiał łącznie z dietami około 2.000 zł netto miesięcznie, o tyle obecnie – stosownie do przedłożonych dokumentów i zeznań pozwanego – łącznie z dietami zarabia on ok. 4.500 zł netto miesięcznie, i to tylko w firmie (...). Wprawdzie pozwany otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę w firmie (...) z powodu niewykonywania lub niewłaściwego wykonywania obowiązków zawodowych, to jednak nie sposób uznać, iż utracił ją z własnej winy. Nie można bowiem wymagać od pozwanego, aby po pięcio- lub sześciodniowym (od niedzieli wieczorem do piątku lub soboty) kursie samochodem dostawczym, pracował również w weekendy na dodatkowym etacie w firmie (...), a w trakcie wykonywania kursów dla firmy (...) telefonicznie dokonywał zamówień dla firmy (...), ponieważ taka długotrwała praktyka może godzić nie tylko w więzy rodzinne pozwanego, ale również – pozbawiając go należnego prawa do odpoczynku – zagrażać bardzo ważnemu dobru chronionemu prawem w postaci bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Tym niemniej nawet dochody uzyskiwane obecnie przez pozwanego w firmie (...) uzasadniają twierdzenie, że znaczącej poprawie uległa jego sytuacja majątkowa. Uwadze Sądu nie uszedł także fakt, iż od czasu poprzedniego orzekania w przedmiocie alimentów pozwany ponownie został ojcem, a jego najmłodsze dziecko jest w wieku niemowlęcym, a zatem wymaga jego opieki osobistej i pomocy finansowej. Dlatego partycypacja przez pozwanego w finansowaniu usprawiedliwionych potrzeb małoletnich powodów, a tym bardziej ich aktywności ponadstandardowych, nie może odbywać się ze szkodą dla jego najmłodszego dziecka. Pozwany również ożenił się, a zatem musi partycypować w kosztach utrzymania rodziny, składającej się z jego żony i ich wspólnego dziecka. Na pozwanym nie ciąży natomiast obowiązek alimentacyjny wobec dzieci jego żony z jej poprzedniego małżeństwa, których nie przysposobił. Koszty utrzymania tych dzieci obciążają R. K. i jej byłego męża, który jest wobec nich zobowiązany alimentacyjnie. Dlatego przedłożone przez stronę pozwaną faktury, które w większości dotyczą zakupów robionych – z uwagi na ich charakter i przeznaczenie – dla dzieci starszych niż będące w wieku niemowlęcym, nie mogą stanowić podstawy do ustalenia usprawiedliwionych wydatków pozwanego. Tym bardziej pozwany nie jest zobowiązany do partycypowania w spłacie wymagalnych zobowiązań swojej żony, powstałych przed zawarciem z nią małżeństwa. Należy także wskazać, iż wykonywanie przez pozwanego obowiązku alimentacyjnego wobec małoletnich dzieci powinno mieć pierwszeństwo przed spłatą zobowiązań z innych tytułów, w tym również kredytów i pożyczek. To samo dotyczy wydatków na ślub i wesele w kwocie 20.000 zł, na które pozwany mógłby sobie pozwolić tylko wówczas, gdyby nie ciążyły na nim inne zobowiązania. Nie bez znaczenia pozostaje jednak fakt, iż pozwany – przez znakomitą większość czasu trwania obowiązku alimentacyjnego wobec małoletnich powodów – wypełniał ten obowiązek, a ponadto dobrowolnie spłacał kredyt zaciągnięty na zakup mieszkania w G., które jeszcze w owym czasie było objęte współwłasnością P. K. i M. K.. Pozwany umożliwiał w ten sposób mieszkanie w tym lokalu m.in. małoletnim powodom, podczas gdy ich matka w tym samym czasie wynajmowała to mieszkanie osobom trzecim. Sąd nie dał wiary złożonym w niniejszej sprawie zeznaniom M. K., że czyniła to nieodpłatnie, albowiem odmienne twierdzenie – a przy tym zgodne z aktualnymi zeznaniami pozwanego – podniosła ona w sprawie III RC 496/10. Ani w tamtej, ani też w obecnej sprawie nie udowodniła ona swojego ówczesnego twierdzenia, że kwoty 600 zł miesięcznie, inkasowane z tytułu czynszu najmu mieszkania, przeznaczała na spłatę zadłużenia tego lokalu. Sąd nie dał również wiary matce małoletnich powodów co do rzekomej konieczności zwrócenia przez nią na rzecz jej ojca kwoty, jaką uzyskała ona od niego na spłatę pozostałej części kredytu mieszkaniowego po przejęciu mieszkania na wyłączną własność wskutek podziału majątku. Z przedłożonego do akt dokumentu wynika, iż kwotę tę M. K. otrzymała od ojca tytułem darowizny, która ze swej istoty jest świadczeniem nieekwiwalentnym i bezzwrotny. Strona powodowa nie zdołała zaś udowodnić twierdzeń M. K., jakoby odmienny był zgodny zamiar stron umowy darowizny. Sąd zaś nie miał obowiązku prowadzić postępowania dowodowego na tę okoliczność z urzędu.

Nie można również tracić z pola widzenia faktu, iż matka małoletnich powodów ma wykształcenie średnie bez wyuczonego zawodu i pozostawała bez pracy zarówno w czasie orzekania w sprawie III RC 496/100, jak i obecnie. Przy tym aktualnie od 10 grudnia 2012 r. ponownie jest ona zarejestrowana jako bezrobotna, a od 18 grudnia 2013 r. nie przysługuje jej prawo do zasiłku dla bezrobotnych. Oznacza to, że oficjalnie nie pracowała przez okres prawie dwóch lat przed uzyskaniem zaświadczenia lekarza okulisty z 15 października 2014 r. Nie można zatem uznać, aby pracując w tym okresie jedynie dorywczo na część etatu, czyniła ona wszystko, co jest w jej mocy, aby współprzyczyniać się do pokrywania kosztów utrzymania małoletnich powodów, chociaż równocześnie angażuje dzieci w liczne odpłatne zajęcia pozaszkolne. Jeżeli natomiast chodzi o powyższe zaświadczenie, to z jego treści wynika jedynie, iż M. K. nie może wykonywać prac wymagających dobrego widzenia oraz pracy „zgodnej z jej kompetencjami” (k. 313) – przy czym należy ponownie podkreślić, iż nie ma ona żadnego wyuczonego zawodu. Ponadto przedłożone zaświadczenie nie zostało wystawione przez lekarza medycyny pracy, mającego uprawnienie do orzekania o zdolności do pracy na konkretnym stanowisku, a tym bardziej nie stanowi orzeczenia o niezdolności do pracy w ogóle. Z uwagi na powyższe, należy przyjąć, iż M. K. może co najmniej wykonywać takie prace, które nie wymagają wykształcenia i dobrego widzenia.

Mając na uwadze powyższe, Sąd częściowo uwzględnił żądanie strony powodowej
i podwyższył alimenty należne od pozwanego P. K. na rzecz małoletniego D. K. z kwoty po 500 zł do kwoty po 800 zł miesięcznie, a na rzecz małoletniej A. K. z kwoty po 500 zł do kwoty po 700 zł miesięcznie, począwszy od dnia uprawomocnienie się wyroku, ponieważ właśnie takie żądanie zgłosiła strona powodowa w pozwie, zaś Sąd nie mógł orzekać ponad to żądanie, ustalając wcześniejszy termin płatności podwyższonych alimentów. W pozostałej części Sąd powództwo oddalił, jako wygórowane.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych w sprawie dowodów w oparciu o dyspozycję art. 233 § 1 k.p.c.

Ustalony w sprawie stan faktyczny oparty został na całokształcie zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach spraw III RC 496/10, X RC 1934/07 i III RC 42/00, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Ustalając zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletnich powodów w zakresie kosztów utrzymania mieszkania Sąd kierował się informacjami i dokumentami złożonymi przez jej matkę w toku postępowania, których nie kwestionował pozwany, a pozostałe koszty utrzymania małoletnich Sąd przyjął na podstawie zeznań ich matki, zweryfikowanych w oparciu o dowody z faktur wykazujących przykładowe zakupy oraz kierując się doświadczeniem życiowym oraz wiedzą ogólną.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania pozwanego P. K., a także zeznania świadka R. K.. Powyższe dowody – z wyżej wymienionymi wyjątkami – zasługują na nadanie im przymiotu wiarygodności, albowiem w zakresie istotnym z punktu widzenia rozstrzygnięcia przedmiotu niniejszej sprawy korespondowały z dokumentami zgromadzonymi w sprawie, których autentyczność – jak to już sygnalizowano – nie była kwestionowana przez strony.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Należy jednak podkreślić, że nawet zwolnienie od kosztów sądowych nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi. Przy tym z uwagi na wartość przedmiotu sporu oraz treść zapadłego rozstrzygnięcia należy wskazać, iż w większości niniejszą sprawę wygrał pozwany. Tym niemniej mając na uwadze aktualną sytuację majątkową strony powodowej, a mianowicie nieposiadanie przez małoletnich powodów żadnego majątku, na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd odstąpił od obciążania ich obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego w części, w jakiej wygrał on niniejszą sprawę. Podobnie, z uwagi na fakt, iż aktualne dochody pozwanego nie pozwalają mu na jednoczesne łożenie na utrzymanie wszystkich jego małoletnich dzieci i pokrycie, w części go obciążającej, kosztów sądowych bez uszczerbku w koniecznych kosztach ich utrzymania, Sąd uznał, iż w odniesieniu do P. K. zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek – w rozumieniu art. 102 k.p.c. – który przemawia za odstąpieniem od obciążania go obowiązkiem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych w części, w jakiej sprawę przegrał.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów, orzeczono jak w sentencji wyroku.

Sygn. akt VIII RC 14/15

S., dnia 20 października 2015 r.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE