Sygn. akt. IV Ka 1224/15
Dnia 16 grudnia 2015 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Jerzy Menzel
Protokolant Justyna Gdula
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Leszka Karpiny
po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2015 r.
sprawy W. L.
córki S. i A. z domu O., urodzonej (...) we W.
oskarżonej o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia
z dnia 7 września 2015 r. sygn. akt II K 504/15
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
a) obniża karę wymierzoną w pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku do 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;
b) uchyla orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary i oddaniu oskarżonej pod dozór kuratora zawarte w pkt II i III części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku;
c) na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżoną W. L. do naprawienia szkody w całości przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej M. Z. kwoty 570 (pięćset siedemdziesiąt) złotych;
II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego dla(...)) na rzecz adwokat E. K. kwotę 516,60 złotych (pięciuset szesnastu i 60 / 100 , w tym VAT) tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym;
IV. zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
IV Ka 1224/15
Wyrokiem z dnia 7.09.2015 roku Sąd Rejonowy uznał W. L. za winną tego, że w okresie od 28 do 29 stycznia 20115 roku we W., z mieszkania przy ulicy (...) zabrała w celu przywłaszczenia telefon marki (...) o wartości 110 złotych, telefon marki S. o wartości 360 złotych i modem internetowy o wartości 100 złotych, tj. mienie o łącznej wartości 570 złotych na szkodę M. Z. tj. czynu z art. 278§ 1 kk i za to wymierzył jej karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, oddając oskarżoną w tym czasie pod dozór kuratora sadowego.
Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. K. kwotę 664, 20 złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonej z urzędu, a także zwolnił oskarżoną od kosztów sądowych w tym opłaty.
Apelację do wyroku złożył prokurator, który zaskarżył wyrok w zakresie orzeczenia, co do kary zarzucając:
-rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonej, wynikającą z niedostatecznego uwzględnienia okoliczności obciążających oskarżoną, a w szczególności stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionego przez nią czynu, rodzaju naruszonych dóbr oraz ujemnych następstw przestępstwa, a także celów zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ma osiągnąć w stosunku do sprawcy oraz potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, przy jednoczesnym nadmiernym uwypukleniu okoliczności łagodzących, a w szczególności przyznania się oskarżonej do popełnienia zarzuconego jej czynu oraz nieutrudniania prowadzonego postępowania i w konsekwencji wymierzenia kary rażąco łagodnej;
-obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 46 § 1 kk poprzez nie orzeczenie wobec oskarżonej obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej M. Z. pomimo, że pokrzywdzona złożyła w toku prowadzonego postępowania stosowny wniosek, a orzeczenie o takim obowiązku jest w takiej sytuacji obligatoryjne.
Wskazując na powyższe prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonej W. L. kary 4 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczenia obowiązku naprawienia szkody w całości poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonej kwoty 570 złotych, a nadto zwolnienie oskarżonej od kosztów sadowych, w tym opłaty.
Sąd zważył:
Apelacja prokuratora w całości zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie należy zaznaczyć, że Sąd Rejonowy zgromadził wystarczający do wydania rozstrzygnięcia materiał dowodowy, który poddał wszechstronnej i prawidłowej ocenie. Poczynione w sprawie ustalenia są prawidłowe i jednoznacznie pozwalają uznać sprawstwo i winę oskarżonej za udowodnione.
Zgodzić się należy z prokuratorem, że warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec oskarżonej kary pobawienia wolności jest rozstrzygnięciem błędnym. W ocenie Sądu Okręgowego, w realiach niniejszej sprawy, niewystarczające dla osiągnięcia celów kary, będzie wymierzenie oskarżonej kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Przepis art. 69 § 1 k.k. odwołuje się do elementów prognostycznych, wskazujących na możliwość osiągnięcia celów kary pozbawienia wolności nie orzekając jej w bezwzględnym wymiarze, a zatem jest to swoisty środek polityki karnej wobec sprawców nadających się do oddziaływań resocjalizacyjnych w warunkach wolnościowych, wobec istnienia po ich stronie uzasadnionego przekonania, że nie powrócą na drogę przestępstwa. Zdaniem Sądu Okręgowego w stosunku do oskarżonej takiego przekonania nie można wysnuć. Sąd Rejonowy rozpoznawał sprawę o czyn, który został popełniony przez oskarżoną w dniach 28-29 stycznia 2014 roku. Oskarżona w dniu 3.12.2014 roku popełniła kolejne przestępstwo z art. 278§ 1 kk, za które wyrokiem z dnia 17.02.2015 roku skazana została na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. A zatem w czasie, gdy toczyło się postępowanie w niniejszej sprawie oskarżona nie zmieniła swojego sposobu zachowania popełniając kolejne przestępstwo. Oskarżona za podobne przestępstwo została również skazana wyrokiem z dnia 20.01.2015 roku na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a zatem osiem dni przed dokonaniem zarzuconego jej występku. Z przedstawionych faktów jednoznacznie wynika, że oskarżona nie daje żadnych gwarancji przestrzegania w przyszłości porządku prawnego. Ponadto należy zaznaczyć, że względy społeczne oddziaływania kary oznaczają potrzebę wymierzenia takich kar, które odpowiadają społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dają gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości, tworzą atmosferę zaufania do obowiązującego systemu prawnego i potępienia a nie współczucia, dla ludzi, którzy to prawo łamią (por. wyrok SN z 4 lipca 1974 r., III KRN 33/74, OSNKW 1974/11/201). Wymierzenie oskarżonej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie spełni ani celu w zakresie prewencji ogólnej ani też prewencji szczególnej. W odczuciu społecznym może doprowadzić do przekonania, że tego rodzaju przestępstwa, cechujące się znacznym stopniem społecznej szkodliwości, w rzeczywistości są przez sądy traktowane pobłażliwie. W przypadku oskarżonej nie powstrzyma jej skutecznie przed zachowaniami niezgodnymi z prawem. Tym samym nie ma uzasadnionego przekonania, że nie powróci ona na drogę przestępstwa. Z tych też względów Sąd Odwoławczy uznał, że w stosunku do oskarżonej konieczne jest wymierzenie kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania i poddanie W. L. resocjalizacji w warunkach zakładu karnego. Tylko taka kara wzmocni w odczuciu zarówno społecznym, jak i samej oskarżonej, nieopłacalność łamania prawa i nieuchronność wymierzenia sprawiedliwej kary. Uchylając orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary oraz o dozorze kuratora Sąd Okręgowy dokonał również zmiany wyroku przez obniżenie kary pozbawienia wolności do trzech miesięcy. Warunkowe zawieszenie jest integralnym aspektem kary pozbawienia wolności rzutującym na jej wysokość. Pod uwagę trzeba, bowiem wziąć to, że sąd orzekając karę, traktuje decyzję o warunkowym zawieszeniu, jako integralny element kary, co skutkuje określeniem jej rozmiaru w wyższej wysokości, niż gdyby orzekał karę bezwzględną. Tym samym zważywszy na okoliczności przedmiotowe i podmiotowe i mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary, stopień społecznej szkodliwości czynu i stopień winy Sąd Okręgowy uznał, że odpowiednią jest kara 3 miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności.
Zasadny jest także zarzut naruszenia prawa materialnego tj. art. 46 § 1 kk. Pokrzywdzona przy okazji złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa złożyła także wniosek o naprawienie szkody zgodnie z art. 46 § 1 kk. Złożenie przez pokrzywdzonego wniosku w terminie rodzi po stronie sadu obowiązek orzeczenia o środku karnym ( obecnie kompensacyjnym). Brak takiego orzeczenia jest naruszeniem prawa materialnego. Z tych przyczyn Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, ze zobowiązał oskarżoną do naprawienia szkody w całości przez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonej kwoty 570 złotych.
Z uwagi na sytuację materialną oskarżonej, która nie posiada stałych dochodów i nie posiada żadnego majątku Sąd zwolnił ją od obowiązku poniesienia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
O kosztach nieopłaconej obrony z urzędu orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze Dz.U.2015.615 j.t. oraz § 14 ust.2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.02.2002 w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.