UZASADNIENIE

Powód S. T. wystąpił z powództwem przeciwko A. S. domagając się zasądzenia kwoty 624,53 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu swojego żądania oświadczył, że jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w Ś. przy ul. (...), który został wynajęty na podstawie umowy najmu z 01 października 2011 roku pozwanemu A. S.. Umowa została zawarta na czas określony do 01 października 2012 roku. W umowie strony określiły czynsz najmu na 200, zł miesięcznie płatne do 10 dnia każdego miesiąca. Ponadto pozwany zobowiązał się pokrywać koszty związane z zużyciem energii, wody oraz wywozu nieczystości. Ponieważ, jak twierdził powód, pozwany nie uiścił czynszu za żaden z okresów rozliczeniowych najmu wezwał go do zapłaty należności za okres od października 2011 roku do lipca 2012 roku, a wobec braku zapłaty wystąpił o zasądzenie tej kwoty do Sądu. Ponieważ umowa wygasła, a pozwany nie zapłacił czynszu powód oświadczył, że w niniejszej sprawie domaga się zasądzenia czynszu za dwa miesiące nie objęte poprzednim pozwem, a ponadto należności z tytułu opłat za wywóz nieczystości stałych oraz należności na rzecz Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. w L..

Nakazem zapłaty wydanym 20 lutego 2013 roku w postępowaniu upominawczym, w sprawie I Nc 3810/12, Sąd Rejonowy w Lubinie uwzględnił powództwo.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa, a z ostrożności procesowej złożył oświadczenie o potrąceniu wierzytelności powoda w kwocie 624,53 zł z jego wierzytelnością względem powoda w wysokości 17.199,58 zł. Ponadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że powód w okresie od 01 października 2011 roku do 01 października 2012 roku udostępniał mu lokal Ś., w oparciu o umowę najmu, w której ustalono wysokość czynszu na 200, zł. Oświadczył, że strony uzgodniły, że pozwany nie musi płacić czynszu, a w zamian przeprowadzi remont zajmowanego mieszkania. Pozwany po przeprowadzeniu większości prac remontowych wycenił ich łączny koszt na 14.275,05 zł po odliczeniu 2.300, zł tytułem czynszu i zaliczki na rozpoczęcie prac remontowych, jednak powód odmówił zwrócenia kosztów i między stronami powstał konflikt. Pozwany podniósł ponadto, że pokrywał koszty eksploatacji mieszkania, w tym również opłaty za wywóz odpadów komunalnych oraz wodę.

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty powód podtrzymał żądanie pozwu, wniósł o oddalenie wniosków dowodowych pozwanego jako nie mających znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lub powołanych dla zwłoki postępowania, natomiast sam zgłosił swoje wnioski dowodowe i powołał bardziej szczegółową argumentację na potwierdzenie zasadności swojego żądania. Oświadczył ponadto, że nie wyrażał zgody na wprowadzanie ulepszeń w lokalu i nie doszło między stronami do zawarcia na piśmie umowy określającej sposób rozliczeń. W związku z tym wszystkie nakłady jakie pozwany poczynił (poza odmalowaniem ścian) były czynione na jego koszt, bez zgody powoda. Stwierdził również, że zarzut potrącenia jest bezskuteczny, bowiem powód nie uznaje wierzytelności pozwanego, która poza tym jest sporna i toczy się o nią odrębne postępowanie.

Z uwagi na toczące się postępowanie o zwrot wskazanych w sprzeciwie od nakazu zapłaty nakładów Sąd postanowieniem z 24 kwietnia 2013 roku zawiesił postępowanie, które po prawomocnym zakończeniu sprawy zostało podjęte. W piśmie z 13 lipca 2015 roku powód ponownie podtrzymał swoje żądanie, wskazał, że w sprawie I C 835/13 Sąd Rejonowy w Lubinie zasądził od S. T. na rzecz A. S. kwotę 13.101, zł tytułem zwrotu nakładów na lokal, a dochodzona w przedmiotowej sprawie należność nie została uwzględniona. Ponieważ powód zapłacił pozwanemu należność objętą rozstrzygnięciem Sądu nie jest możliwe potrącenie należności objętej przedmiotową sprawą. Dlatego powód w całości podtrzymał swoje roszczenie, co potwierdził w kolejnym piśmie z 04 listopada 2015 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. T. jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ś. przy ul. (...) o powierzchni 57 m². W dniu 01 października 2011 roku w Ś. S. T. zawarł z A. S. umowę najmu powyższego lokalu mieszkalnego. Lokal ten został przez A. S. w okresie od lipca 2011 roku do końca września 2011 roku wyremontowany na koszt najemcy. Umowa została zawarta na czas określony do 01 października 2012 roku. Czynsz najmu strony umowy ustaliły na kwotę 200, zł płatną do 10-go dnia każdego kolejnego miesiąca. Ponadto wynajmujący A. S. zobowiązał się do pokrywania opłat związanych z zużyciem energii, wody oraz związanych z wywozem nieczystości.

dowód: wypis umowy darowizny z 25 lutego 1999 roku rep. A nr 2121/99 k. 18-21, odpis umowy najmu lokalu z 01 października 2011 roku k. 8-9, wyrok Sądu Rejonowego w Lubinie z 09 grudnia 2014 roku, w sprawie I C 835/13 wraz z uzasadnieniem k. 294, 298-304 w aktach I C 835/13, wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z 11 czerwca 2015 roku, w sprawie II Ca 135/15 k. 359 w aktach I C 835/13, wyrok Sądu Rejonowego w Lubinie z 29 stycznia 2013 roku, w sprawie I C 1715/12 wraz z uzasadnieniem k. 114, 119-122 w aktach I C 1715/12, wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z 20 czerwca 2013 roku, w sprawie II Ca 215/13 wraz z uzasadnieniem k. 152, 167-172 w aktach I C 1715/12.

A. S. przeprowadzał w zajmowanym lokalu remont, a poza tym dokonał opłat za wywóz nieczystości z wynajmowanej nieruchomości za okres od 01 października 2011 roku do 30 czerwca 2012 roku w łącznej kwocie 200,82 zł. Ponadto dokonał opłat za zużytą wodę i odprowadzone ścieki za okres od 27 września 2011 roku do 17 maja 2012 roku oraz od 17 lipca 2012 roku do 10 września 2012 roku w łącznej kwocie 404,03 zł. W grudniu 2011 roku A. S. zawarł z S. T. umowę pożyczki w wysokości 300, zł.

dowód: kopia wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie z 08 grudnia 2014 roku, w sprawie I C 835/13 wraz z uzasadnieniem k. 71-78, faktura vat nr (...) z 31 grudnia 2011 roku k. 38, faktura vat nr (...) z 31 marca 2012 roku k. 40, faktura vat nr (...) z 30 czerwca 2012 roku k. 39, faktura vat nr (...) z 21 listopada 2011 roku k. 41, faktura vat nr (...) z 19 stycznia 2012 roku k. 41, faktura vat nr (...) z 20 marca 2012 roku k. 41, faktura vat nr (...) z 17 maja 2012 roku k. 41, faktura vat nr (...) z 10 września 2012 roku k. 41, wyrok Sądu Rejonowego w Lubinie z 08 marca 2013 roku, w sprawie I C 1819/12 wraz z uzasadnieniem k. 96, 100-103 w aktach sprawy I C 1819/12, wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z 10 maja 2013 roku, w sprawie II Ca 283/13 wraz z uzasadnieniem k. 128, 141-143.

Pismem z 26 lipca 2012 roku S. T. wezwał A. S. do przywrócenia stanu poprzedniego lokalu mieszkalnego i wezwał go do zapłaty kwoty 2.300, zł tytułem wymagalnego zaległego czynszu najmu oraz udzielonej pożyczki. Natomiast pismem z 02 października 2012 roku pełnomocnik S. T. wezwał A. S. do rokowań oraz zapłaty kwoty 400, zł tytułem czynszu najmu za miesiące sierpień i wrzesień 2012 roku.

dowód: pismo powoda z 26 lipca 2012 roku wraz z potwierdzeniem nadania k. 12-16, pismo pełnomocnika powoda z 02 października 2012 roku z potwierdzeniem nadania k. 17.

W dniu 04 października 2012 roku S. T. dokonał wpłaty kwoty 157,59 zł na rzecz Zakładu (...) w Ś. z tytułu należności objętych fakturami nr (...)-I 2012 (na 79,92 zł) oraz nr (...)-VII 2012 (na kwotę 77,67 zł). W tym samym dniu dokonał również zapłaty na rzecz Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. w L. kwoty 66,94 zł z tytułu wywozu nieczystości stałych z punku przy ul. (...) w Ś..

dowód: dowód wpłaty nr (...) z 04 października 2012 roku k. 10, faktura Vat nr (...) z 30 września 2012 roku k. 11.

Wyrokiem z 10 maja 2013 roku Sąd Okręgowy w Legnicy, w sprawie II Ca 283/13, zmienił wyrok Sądu Rejonowego w Lubinie z 08 marca 2013 roku, w sprawie I C 1819/12, zasądzając od A. S. na rzecz S. T. kwotę 300, zł tytułem zawartej w grudniu 2011 roku pożyczki. Natomiast wyrokiem z 20 czerwca 2013 roku, w sprawie II Ca 215/13, Sąd Okręgowy w Legnicy oddalił apelację A. S. od wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie z 29 stycznia 2013 roku, w sprawie I C 1715/12, zasądzającego od niego na rzecz S. T. kwotę 2.000, zł tytułem czynszu za najem lokalu przy ul. (...) w Ś., za okres od początku października 2011 roku do końca lipca 2012 roku.

dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Lubinie z 08 marca 2013 roku, w sprawie I C 1819/12 wraz z uzasadnieniem k. 96, 100-103 w aktach sprawy I C 1819/12, wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z 10 maja 2013 roku, w sprawie II Ca 283/13 wraz z uzasadnieniem k. 128, 141-143 w aktach sprawy I C 1819/12, wyrok Sądu Rejonowego w Lubinie z 29 stycznia 2013 roku, w sprawie I C 1715/12 wraz z uzasadnieniem k. 114, 119-122 w aktach sprawy I C 1715/12, wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z 20 czerwca 2013 roku, w sprawie II Ca 215/13 wraz z uzasadnieniem k. 152, 167-172 w aktach sprawy I C 1715/12.

Wyrokiem z 08 grudnia 2014 roku Sąd Rejonowy w Lubinie zasądził od S. T. na rzecz A. S. kwotę13.101, zł tytułem należności za remont lokalu w Ś. przy ul. (...), przy czym Sąd ustalił, że zakres remontu i sam remont został wykonany po uzgodnieniu przez strony umowy. W dniu 16 czerwca 2015 roku S. T. dokonał przelewu kwoty 20.358,65 zł na rachunek pełnomocnika A. S., przy czym dokonał potrącenia wzajemnej wierzytelności w wysokości 837, zł.

dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Lubinie z 09 grudnia 2014 roku, w sprawie I C 835/13 wraz z uzasadnieniem k. 294, 298-304 w aktach I C 835/13, wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z 11 czerwca 2015 roku, w sprawie II Ca 135/15 k. 359 w aktach I C 835/13, potwierdzenie przelewu z 16 czerwca 2015 roku k. 79, pismo pełnomocnika powoda z 16 czerwca 2015 roku z potwierdzeniem nadania k. 80, oświadczenie o potrąceniu z potwierdzeniem nadania k. 81-83.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jako uzasadnione należało uwzględnić w całości. Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 366 kpc wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a ponadto tylko między tymi samymi stronami. Ponadto zgodnie z dyrektywą art. 365 § 1 kpc orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Przywołać również należy wyrok Sądu Najwyższego z 27 czerwca 2014 roku, w sprawie V CSK 433/13, w którym wskazano, że chociaż powagą rzeczy osądzonej objęta jest w zasadzie jedynie sentencja wyroku, a nie jego uzasadnienie, to powaga rzeczy osądzonej rozciąga się również na zawarte w uzasadnieniu motywy rozstrzygnięcia, które mogą mieć znaczenie dla ustalenia zakresu mocy wiążącej i powagi rzeczy osądzonej prawomocnego orzeczenia, czyli dla określenia granic jego prawomocności materialnej w rozumieniu art. 365 § 1 kpc. Poza niniejszym postępowaniem między powodem i pozwanym toczyły się przed tutejszym Sądem trzy postępowania w sprawach I C 1715/11, I C 1819/12 oraz I C 835/13, które dotyczyły rozliczeń stron związanych z najmem i nakładami na lokal stanowiący przedmiot najmu. Orzeczenia te zostały poddane kontroli instancyjnej i Sąd w niniejszej sprawie był związany tymi orzeczeniami oraz zawartymi w uzasadnieniach motywami rozstrzygnięć dotyczących zasądzonych należności oraz nakładów i okresów, których dotyczyły.

W sprawie bezspornym było, że strony łączyła umowa najmu lokalu na czas określony, w której miesięczny czynsz ustalono na kwotę 200, zł oraz, że pozwany nie płacił tego czynszu przez cały okres najmu. Oświadczenia stron w tym zakresie były zgodne, dlatego mogły stanowić podstawę ustaleń stanu faktycznego, bowiem stosownie do art. 229 kpc nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości, co do swej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Potwierdziła to również załączona umowa najmu. Spornym był obowiązek uiszczania czynszu, bowiem pozwany twierdził, że był od tego zwolniony przez powoda, czemu ten z kolei przeczył, jak również kwestia opłat związanych z użytkowaniem i eksploatacją lokalu, które zdaniem powoda nie były w pełnym zakresie uiszczone przez pozwanego.

Wobec powyższego dokonując analizy orzeczeń Sądu Rejonowego w Lubinie w sprawach I C 1715/11, I C 1819/12 i I C 835/13, oraz w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci załączonych dokumentów Sąd ustalił, że pozwany mimo ciążącego na nim obowiązku uiszczania czynszu najmu, od którego nie był zwolniony, nie dokonywał wpłat na rzecz powoda, w związku z czym w sprawie I C 1715/12 został zobowiązany do zapłaty kwoty 2.000, zł stanowiących czynsz za 10 miesięcy od października 2011 roku do lipca 2012 roku. Dlatego też, w oparciu o przepis art. 659 § 1 kc i art. 669 § 1 kc, pozwany ma obowiązek zapłacić powodowi tytułem czynszu najmu, za pozostałe miesiące sierpień i wrzesień 2012 roku, kwotę 400, zł. Natomiast odnośnie kosztów związanych z eksploatacją mieszkania, to zgodnie z punktem 5 umowy najmu obowiązek ich pokrywania ciążył na pozwanym i z przedłożonych faktur wynika, że nie wszystkie należności za okres najmu zostały uiszczone. Pozwany wykazał, że dokonał wpłat za wywóz nieczystości z wynajmowanej nieruchomości za okres od 01 października 2011 roku do 30 czerwca 2012 roku, natomiast powód przedłożył (k. 11) potwierdzenie uiszczenia opłaty za wywóz nieczystości stałych za okres od 01 lipca 2012 roku do 30 września 2012 roku (czyli za okres nie opłacony przez powoda) w kwocie 66,94 zł. Ponadto pozwany wykazał, że dokonał opłat za zużytą wodę i odprowadzone ścieki za okres od 27 września 2011 roku do 17 maja 2012 roku oraz od 17 lipca 2012 roku do 10 września 2012 roku. Natomiast powód już po zakończeniu umowy najmu, bo 04 października 2012 roku, w siedzibie Zakładu (...) w Ś. dokonał rozliczeń z tytułu zużytej wody i odprowadzonych ścieków i na dzień 04 października 2012 roku pozostała do uregulowania kwota 157,59 zł którą uiścił, co potwierdza przedłożony dowód wpłaty z potwierdzeniem jej przyjęcia (k. 10). Swoich rozliczeń powód dokonywał 04 października 2012 roku, czyli po zakończeniu umowy najmu i miał w związku z tym informacje na temat zaległości związanych z tymi opłatami i potwierdził ich uiszczenie przedłożonymi dokumentami. Pozwany natomiast, na którym ciążył obowiązek ponoszenia tych opłat, a zatem i ciężar dowiedzenia że je uiścił (art. 6 kc), wykazał, że pokrył należności z tytułu wywozu nieczystości oraz zużytej wody i odprowadzonych ścieków jedynie za część okresu objętego najmem. Dlatego pozostałe należności w kwocie 226,53 zł, które uiścił powód, należało zasądzić na jego rzecz.

Z akt sprawy I C 835/13 i potwierdzenia przelewu z 16 czerwca 2015 roku (k. 79), wynika że podniesiony w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzut potrącenia wartości nakładów na lokal został rozstrzygnięty w wyrokach Sądu Rejonowego w Lubinie z 09 grudnia 2014 roku, w sprawie I C 835/13, oraz wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy z 11 czerwca 2015 roku, w sprawie II Ca 135/15, i nie może być skuteczny w niniejszym procesie. Natomiast z przedstawionego przez pełnomocnika powoda rozliczenia wzajemnych roszczeń stron oraz oświadczenia o potrąceniu z 16 czerwca 2015 roku wynika, że należności objęte niniejszym postępowaniem nie zostały jeszcze przez strony rozliczone. Wobec tego należało zasądzić w całości dochodzoną kwotę 624,53 zł.

Ponadto mając na uwadze, że powołane powyżej dowody z dokumentów, jak również wskazane orzeczenia Sądów, pozwoliły na ustalenie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy Sąd oddalił pozostałe wnioski dowodowe stron uznając, że dotyczą one okoliczności dostatecznie wyjaśnionych (art. 217 § 3 kpc) i dopuszczenie ich doprowadziłoby do zbędnej zwłoki w rozpoznaniu sprawy.

Odsetki ustawowe zostały zasądzone, na podstawie art. 481 § 1 i § 2 kc, od dnia złożenia pozwu zgodnie z żądaniem sformułowanym przez powoda.

Rozstrzygnięcie o kosztach zapadło na podstawie art. 98 § 1 kpc oraz przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powód wygrał proces w całości wobec czego pozwany obowiązany jest zwrócić mu koszty procesu w łącznej wysokości 227, zł, na które składają się: kwota 30, zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 17, zł tytułem opłaty skarbowej od złożenia pełnomocnictwa oraz kwota 180, zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE