WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2013r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W.

w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Bonczar

Protokolant: Grażyna Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 30 lipca 2013r. we W.

sprawy z odwołania Z. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 27 czerwca 2012r. znak: O.- (...)

w sprawie Z. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o jednorazowe odszkodowanie

1.  oddala odwołanie.

2.  nie obciąża stron kosztami postępowania.

Sygn. akt X U 451/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. decyzją z 27 czerwca 2012r. odmówił wnioskodawcy Z. S. prawa do zwiększenia wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku, jakiemu wnioskodawca uległ przy pracy w dniu 01 marca 1996r. W postępowaniu przed organem rentowym w dniu 22 czerwca 2012r. komisja lekarska ZUS ustaliła u wnioskodawcy 20% uszczerbek na zdrowiu spowodowany skutkami tego wypadku. W orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS z dnia 22 czerwca 2012r. uznano, że doznany uszczerbek na zdrowiu w wysokości 20% ustalony orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS w dniu 19 listopada 2012r. nie uległ zwiększeniu i wynosi obecnie 20%. Strona pozwana odmówiła prawa do zwiększenia jednorazowego odszkodowania, gdyż ustalony uszczerbek na zdrowiu nie uległ zwiększeniu o dalsze 10 punktów procentowych.

We wniesionym od tej decyzji odwołaniu wnioskodawca wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do wyższego odszkodowania z tytułu doznanego w dniu wypadku urazu. Zdaniem wnioskodawcy aktualny stan jego zdrowia jest wynikiem doznanych na skutek wypadku licznych urazów i jego pogorszenia na co wskazuje liczna dokumentacja.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. wniósł o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Z. S. w dniu 01 marca 1996r. uległ wypadkowi przy pracy. Po wypadku nie był hospitalizowany, do lekarza zgłosił się następnego dnia. Na skutek tego wypadku wnioskodawca doznał urazu głowy z kilkuminutową utrata przytomności i ogólnych potłuczeń.

W dniu 19 listopada 2009r. wydane zostało orzeczenie przez komisje lekarską ZUS, która ustaliła iż uszczerbek na zdrowiu z tytułu wypadku przy pracy wynosi 20%.W dniu 07 maja 2012r. wnioskodawca zgłosił wniosek o ponowne ustalenie % uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 01 marca 1996r. Orzeczeniem z dnia 22 czerwca 2012r. komisja lekarska ZUS ustaliła, że długotrwały uszczerbek na zdrowiu spowodowany skutkami wypadku przy pracy z dnia 01 marca 1996r. wynosi nadal 20% tj. z poz. tabeli 10a – 5%, z poz. 181k – 10%, z poz. 119b – 5%. Określony orzeczeniem z dnia 19 listopada 2009r. procentowy uszczerbek na zdrowiu wynoszący 20% nie uległ pogorszeniu. Decyzją z dnia 27 czerwca 2012r. strona pozwana odmówiła wnioskodawcy prawa do dalszego odszkodowania z tytułu pogorszenia stanu zdrowia w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 01 marca 1996r., wobec nie spełniania wymogów z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Dowód: akta odszkodowawcze ZUS i dokumentacja orzecznicza.

Dowód: akta odszkodowawcze ZUS.

Postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2012r. Sąd na podstawie

art.468 § 1 i § 2 pkt 4 i § 4 kpc podjął czynności wyjaśniające przez zasięgnięcie opinii biegłego sądowego chirurga ortopedy i neurologa na okoliczność ustalenia czy ustalony orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS w dniu 19 listopada 2009r. 20% uszczerbek na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 01 marca 1996r. uległ zwiększeniu o co najmniej 10 punktów procentowych.

W wydanej w dniu 25 października 2012r. opinii biegły sądowy chirurg ortopeda i neurolog rozpoznali u wnioskodawcy stan po urazie głowy, kręgosłupa szyjnego i barku prawego w 1996r. oraz szereg schorzeń nie mających związku z wypadkiem i ustalili, że na skutek wypadku przy pracy w dniu 01 marca 1996r. wnioskodawca nie doznał większego niż 20 % uszczerbku na zdrowiu i brak jest podstaw do uznania zwyżki tego uszczerbku.

Dowód: opinia z dnia 25.10.2012r. - k.36 akt.

Z wydaną w sprawie opinią nie zgodził się wnioskodawca, gdyż jego zdaniem w stanie jego zdrowia doszło do istotnego pogorszenia i ma to związek z wypadkiem przy pracy z dnia 01 marca 1996r. Zdaniem wnioskodawcy pogorszenie stanu zdrowia dotyczy jego zdrowia psychicznego.

Strona pozwana nie składała zastrzeżeń do wydanej opinii w sprawie i podtrzymała swoje stanowisko zawarte w odpowiedzi na odwołanie.

Postanowieniem z dnia 26 lutego 2013r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego psychiatry i psychologa na okoliczność ustalenia czy ustalony orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS w dniu 19 listopada 2009r. 20% uszczerbek na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 01 marca 1996r. uległ zwiększeniu o co najmniej 10 punktów procentowych.

W wydanej w dniu 04 maja 2013r. opinii biegli sądowi psycholog i psychiatra rozpoznali u wnioskodawcy min. encefalopatię bez cech charakteropatii nie mającą związku przyczynowo – skutkowego z wypadkiem z dnia 01 marca 1996r., łagodne zaburzenia funkcji poznawczych i agrawację objawów. Zdaniem biegłych sądowych doznany w dniu 01 marca 1996r. uszczerbek na zdrowiu z przyczyn psychiatrycznych nie uległ zwiększeniu.

Dowód: opinia z dnia 04.05.2013r. - k.73 - 77 akt.

Z wydaną w sprawie opinią nie zgodził się wnioskodawca, gdyż jego zdaniem w stanie jego zdrowia doszło do istotnego pogorszenia i ma to związek z wypadkiem przy pracy z dnia 01 marca 1996r,, na powyższą okoliczność przedłożył szereg zaświadczeń o stanie jego zdrowia.

Strona pozwana nie składała zastrzeżeń do wydanej opinii w sprawie

Sąd nie uwzględnił wniesionych przez wnioskodawcę zastrzeżeń do opinii biegłych sądowych.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie z następujących powodów:

Bezspornym w sprawie pozostawały wystąpienie i ocena zdarzenia z dnia 01 marca 1996r., jako wypadku przy pracy. Sporna między stronami była jedynie okoliczność czy w stanie zdrowia wnioskodawcy doszło do jego pogorszenia w stopniu umożliwiającym przyjęcie iż ustalony uszczerbek na zdrowiu w 2009r. uległ zwiększeniu o dalsze 10 punktów procentowych.

Zgodnie z art. 12 ust.2 ustawy z 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych – Dz. U. nr 199, poz.1673; jeżeli wskutek pogorszenia się stanu zdrowia stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu będący następstwem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, który był podstawą przyznania jednorazowego odszkodowania, ulegnie zwiększeniu co najmniej o 10 punktów procentowych, jednorazowe odszkodowanie zwiększa się o kwotę odszkodowania za każdy procent uszczerbku na zdrowiu przewyższający procent, według którego ustalone było to odszkodowanie. W wydanych w sprawie opinii biegli sądowi ustalili, iż uszczerbek na zdrowiu z tytułu wypadku przy pracy w dniu 01 marca 1996r. nie uległ zwiększeniu o dalsze 10 punktów i wynosi obecnie 20% . Wydane w sprawie opinie biegłych sądowych chirurga ortopedy, neurologa, psychiatry i psychologa są rzetelne oparte na dokumentacji i badaniu wnioskodawcy i Sąd podzielił dokonane w nich ustalenia. Zdaniem biegłych ustalony przez komisję lekarska ZUS w 2009r. 20 % uszczerbek na zdrowiu jest prawidłowy i nie uległ zwiększeniu o dalsze 10%.

Zdaniem Sądu, brak jest podstaw do zanegowania takiego stanowiska biegłych. Tym bardziej, że wydane opinie przez biegłych sądowych zawierają pełne i jasne uzasadnienie, uwzględniające rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia. Biegli sądowi, obowiązani są orzekać zgodnie z wiedzą medyczną, posiadanymi kwalifikacjami i obowiązującymi przepisami. Zatem pole ich orzekania nie jest ograniczone żadnymi, dodatkowymi kryteriami, poza obowiązującymi przepisami. Dlatego zdaniem Sądu, sporządzonej przez biegłych opinii, nie można odmówić rzetelności i fachowości co do medycznej oceny stanu zdrowia wnioskodawcy, w odniesieniu do obowiązujących przepisów. Tym bardziej, że sa to specjaliści z dużym doświadczeniem medycznym i stażem orzeczniczym. Wydający w sprawie opinię biegli sądowi są lekarzami niezależnym od stron i nie ma żadnego powodu, aby orzekać na korzyść którejkolwiek ze stron. Zgodnie z art.282 § 2 kpc w związku z art. 283 § 2 kpc biegły wydający opinię w niniejszej sprawie złożył przed objęciem funkcji przysięgę, którą jest związany. Sąd nie znalazł podstaw do zanegowania bezstronności biegłego, jak i jego rzetelności przy wydaniu opinii. Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art.233 § 1 kpc – na podstawie właściwych dla jej przymiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków.

Warto tutaj przytoczyć pogląd Sądu Najwyższego, który pomimo upływu czasu nie stracił na swojej aktualności. Mianowicie Sąd Najwyższy w swoim wyroku z dnia 19 grudnia 1990 roku w sprawie I PR 148/90 (OSP 1991/11/300) stwierdził, iż Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać oczywiste pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń”.

Odnosząc się do wniesionych przez wnioskodawcę zastrzeżeń do wydanych w sprawie opinii, Sąd nie podziela ich treści. Wniesione zastrzeżenia są niczym nie popartą polemiką z oceną dokonaną przez biegłych w zakresie następstw wypadku jakiemu uległ wnioskodawca w dniu 01 marca 1996r. i doznanego uszczerbku na zdrowiu. przedkładana przez wnioskodawcę dokumentacja medyczna była przedmiotem oceny biegłych.

Skoro opinie biegłych sądowych w niniejszej sprawie były jasne, logiczne i w zasadzie nie podważane przez wnioskodawcę i stronę pozwana poprzez merytoryczne zastrzeżenia, Sąd przyjął je za podstawę orzeczenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Rejonowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji i oddalił odwołanie ubezpieczonego.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 102 kpc.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc należało orzec jak na wstępie.