UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w pkt I zasądził od strony pozwanej (...) Spółki z o.o. z siedzibą we W. na rzecz powódki S. K. kwotę 4.532,08 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty; w pkt II oddalił powództwo w pozostałej części; w pkt III zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 788,78 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd podał, że sposób redakcji postanowień umowy z dnia 3 września 2009 r. dotyczących kary umownej był nieprecyzyjny, jak też że postanowienia umowy nie były wynikiem indywidualnych uzgodnień z powódką. Sąd uznał, iż należało je tłumaczyć na korzyść powódki i w konsekwencji uznał, że pozwana powinna w terminie do dnia 30 czerwca 2010 r. nie tylko wydać lokal powódce i uzyskać pozwolenie na użytkowanie budynku oraz zaświadczenie o samodzielności lokalu powódki, ale też zapewnić jej realną możliwość podpisania umowy w formie aktu notarialnego poprzez skuteczne zawiadomienie, w jakim terminie czynności tej można dopełnić. Strona pozwana uznała swoje opóźnienie w przystąpieniu do podpisania umowy o ustanowieniu odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży z powódką w okresie od 1 lipca 2010 r. do dnia 26 sierpnia 2010 r., za które to opóźnienie wypłaciła S. K. kwotę 4. 669,32 zł tytułem kary umownej. Sąd przyjął, że powódka nie została należycie zawiadomiona o tym, że zachodzi możliwość zawarcia umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu przy ulicy (...) w S. i jego sprzedaży w formie aktu notarialnego. Pisma wrzucane do skrzynek pocztowych w sierpniu 2010 r. nie stanowiły w ocenie Sądu skutecznego zawiadomienia o możliwości przystąpienia do aktów notarialnych, wskazywały co najwyżej, że strona pozwana przygotowuje się do podpisywania aktów notarialnych. Nie było w nich informacji wskazującej, że to nabywcy lokali winni sami skontaktować się pozwaną celem ustalenia możliwości i konkretnego terminu podpisania umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży w formie aktu notarialnego. Sąd uznał też, że skoro strona pozwana dwukrotnie informowała nabywców jedynie o przygotowywaniu się do podpisania aktów notarialnych, można było przypuszczać, że o konkretnym terminie finalizacji umowy u notariusza nabywcy zostaną jeszcze powiadomieni, nadto na adres podany przez nich w umowach przedwstępnych. Strona pozwana jednostronnie zmieniła sposób przekazywania informacji nabywcom lokali poprzez wrzucanie listów do skrzynek pocztowych i wywieszanie informacji na tablicach ogłoszeń w budynku w S., nie uprzedzając ich o tej zmianie. Pozwana nie wykazała, że powódka po wydaniu jej lokalu przy ulicy (...) wyraziła zgodę na doręczanie jej przez stronę pozwaną korespondencji na nowy adres i we wskazany powyżej sposób. Dlatego też Sąd nie mógł uznać, iż strona pozwana skutecznie zawiadomiła powódkę o możliwości i terminie podpisania aktu notarialnego. W ocenie Sądu strona pozwana nie wykazała, iż w dniu 26 sierpnia 2010 r. istniała realna możliwość podpisania przez powódkę w formie aktu notarialnego umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu przy ulicy (...) w S. i jego sprzedaży. Sąd uznał, że powódce przysługuje roszczenie o zapłatę kary umownej w łącznej kwocie 9.338,63 zł za 114 dni opóźnienia tj. od dnia 1 lipca 2010 r. do dnia 22 października 2010 r. (230.000 zł x 13% x 114 dni/365 dni). Skoro strona pozwana zapłaciła powódce kary umowne na łączną kwotę 4.806,55 zł, należało zasądzić dalszą kwotę 4.532,08 zł. Orzekając o odsetkach, Sąd miał na uwadze, że powódka pismem z dnia 25 marca 2011 r. wezwała stronę pozwaną do zapłaty kary umownej w kwocie 10.466,51 zł w termie do 10 kwietnia 2011 r., przy czym do akt sprawy nie przedłożono dowodu doręczenia stronie pozwanej tego wezwania. Z tych względów Sąd zasądził odsetki od 21 kwietnia 2011 r. tj. od daty pisma strony pozwanej ustosunkowującego się do wezwania do zapłaty. Sąd oddalił żądanie powódki co do kar umownych z tytułu opóźnienia w wydaniu lokalu, albowiem to świadczenie zostało przez stronę pozwaną spełnione w całości.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniosła powódka, domagając się jego zmiany w pkt I poprzez określenie terminu, od którego winny biec ustawowe odsetki co do kwoty 4.532,08 zł na dzień 11 kwietnia 2011 r., jak też zmiany w pkt II poprzez zasądzenie od pozwanej 1.247,67 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 11 kwietnia 2011 r. oraz zasądzenia od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Podała, że opóźnienie w wydaniu lokalu wyniosło 33 dni, jak też że pozwana ostatecznie określiła, iż z tytułu odsetek za opóźnienie w wydaniu lokalu zapłaciła powódce kwotę 137,24 zł, przy czym nie przedstawiła żadnego dowodu na to, iż powódce należała się taka właśnie kwota oraz że ją uiściła. Wskazała też, że Sąd uznał, iż pozwana zapłaciła jej 137,24 zł tytułem opóźnienia w wydaniu lokalu, jednocześnie wskazując, że kwota ta mieściła się w kwocie 4.806,55 zł zapłaconej powódce tytułem opóźnienia w zawarciu aktu notarialnego. Uzasadniając termin, od którego winny być naliczane odsetki, wskazał, że pozwana w odpowiedzi na pozew potwierdziła otrzymanie wezwania, wobec czego okoliczność ta była bezsporna i nie było potrzeby potwierdzania jej dokumentem.

Sądowi I instancji zarzuciła błędne zastosowanie art.. 6 kc, niezastosowanie art. 385 § 1 zd. 1 i 2 kc w z. z art. 65 kc, naruszenie art. 233 kpc poprzez sprzeczność istotnych ustaleń Sądu przyjętych za podstawę orzeczenia z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności poprzez przyjęcie, że: – kwota 137,24 zł z tytułu opóźnienia w wydaniu lokalu została już powódce wypłacona przez pozwanego, - kwota nakładów pozostałych do poniesienia przez dewelopera na budowę budynku na dzień 31 grudnia 2009 r. wynosiła 11%, - powódce należą się odsetki za opóźnienie od 21 kwietnia 2011 r.

W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie od powódki kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie w części.

Art. 481 § 1 kc stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia. Na uwzględnienie zasługiwał zarzut błędnego ustalenia przez Sąd I instancji terminu, od którego należało zasądzić odsetki od należności głównej. Powódka pismem z dnia 25 marca 2011 r. wezwała stronę pozwaną do zapłaty kary umownej w kwocie 10.466,51 zł w termie do 10 kwietnia 2011 r., zaś strona pozwana potwierdziła w odpowiedzi na pozew (k. 49 akt) otrzymanie wezwania. Z tego względu należało określić termin biegu zasądzonych odsetek ustawowych na 11 kwietnia 2011 r.

Zasadny był również zarzut nieuwzględnienia przez Sąd I instancji kwoty 137,24 zł tytułem kary umownej za opóźnienie w wydaniu lokalu. Kontrolna analiza wyliczenia kwoty zasądzonej w pkt I zaskarżonego wyroku tytułem opóźnienia w przystąpieniu do podpisania umowy o ustanowieniu odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży wskazuje, iż nie zawiera ona należnej powódce kary umownej za opóźnienie w wydaniu lokalu. Lokal miał być wydany powódce w terminie do dnia 31 grudnia 2009 r., zaś faktycznie został wydany dopiero w dniu 2 lutego 2010 r., zatem opóźnienie wyniosło 33 dni. Wbrew twierdzeniom powódki procentowa kwota nakładów pozostałych do poniesienia przez dewelopera na budowę budynku na dzień 31 grudnia 2009 r. została wyliczona prawidłowo i wynosiła 11 %. Cena sprzedaży lokalu wynosiła 230.000 zł, zaś 11 % z tej kwoty to 25.300,00 zł, z czego 6% to 1.518 zł. Powołana kwota podzielona przez 365 dni, a następnie pomnożona przez 33 dni stanowi należną powódce karę umowną za opóźnienie w wydaniu lokalu i wynosi 137,24 zł.

O ile częściowo zasadny był zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 233 kpc poprzez błędne ustalenie terminu zasądzonych odsetek ustawowych oraz nieuwzględnienie kary umownej za opóźnienie w wydaniu lokalu, o tyle jako bezzasadne należało ocenić zarzuty naruszenia art. 358 § 1 i 2 kc w zw. z art. 65 § 1 kc. W ocenie Sądu Odwoławczego wyliczenie procentowej kwoty nakładów pozostałych do poniesienia przez dewelopera na budowę budynku na dzień 31 grudnia 2009 r., jak też sposób wyliczenia kary umownej z tytułu opóźnienia w wydaniu lokalu był zgodny z § 6 pkt 1 umowy, powódka nie wykazała nadto, wbrew dyspozycji przepisu art. 6 kc, iż stan zaawansowania budowy był niższy. Z tego względu żądanie powódki w zakresie kary umownej z tytułu opóźnienia w wydaniu lokalu mogło zostać uwzględnione jedynie do kwoty 137,24 zł, a dalej idące powództwo należało oddalić.

Mając powyższe na uwadze Sąd Odwoławczy, na podstawie art. 386 § 1 kpc zmienił zaskarżony wyrok w punkcie I w ten sposób, że termin biegu zasądzonych w nim odsetek ustawowych określił na dzień 11 kwietnia 2011 r; zmienił go również w pkt II w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki dalszą kwotę 137,24 zł, wraz z ustawowymi odsetkami od 11 kwietnia 2011 r., oddalając dalej idące powództwo; zmienił wyrok także w punkcie III w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 814 zł tytułem kosztów procesu, o czym orzeczono jak w pkt I sentencji. Zmiana wysokości kosztów procesu zasądzonych od strony pozwanej na rzecz powódki była konsekwencją zmiany stosunku, w jakim strony wygrały i przegrały sprawę.

Wobec bezzasadności pozostałych zarzutów, Sąd Odwoławczy, na podstawie art. 385 kpc oddalił dalej idącą apelację, o czym orzeczono jak w pkt II sentencji.

Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego zawarte w pkt III sentencji zapadło w oparciu o art. 100 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc. Powódka poniosła koszty opłaty sądowej od apelacji – 63 zł oraz koszty zastępstwa procesowego – 90 zł. Wygrała postępowanie apelacyjne w 11%. Strona pozwana poniosła zaś koszty zastępstwa procesowego – 90 zł oraz wygrała postępowanie apelacyjne w 89%. Różnica kwoty 80 zł należnej stronie pozwanej od powódki oraz kwoty 17 zł należnej powódce od strony pozwanej wynosi 63 zł. Z tego względu Sąd Odwoławczy zasądził od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 63 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE