WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2015r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu III Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Glijerska - Socha

Protokolant: Joanna Czwojdzińska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świdnicy Beaty Piekarskiej- Kaleta

po rozpoznaniu w dniach 24 kwietnia 2015r., 17 lipca 2015r., 25 września 2015r., 29 października 2015r., 6 listopada 2015r.

sprawy :

1. A. F.

syna A. i D. z domu P.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że ;

I. w dniu 11 maja 2014r. w W.woj. (...), na terenie Komisariatu I Policji, w pokoju służbowym, będąc funkcjonariuszem policji, działając wspólnie i w porozumieniu z funkcjonariuszem policji S. M. (1), przekroczył swoje uprawnienia w zakresie kompetencji wynikającej; z art. 14 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o policji (Dz.U. z 2011r., nr 287, poz.1687) dotyczącej wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania wykroczeń oraz zakresu jego obowiązków wynikających z stanowiska pracy, w ten sposób, że podczas wykonywania przez S. M. (1), czynności przesłuchania P. R. (1)w charakterze sprawcy wykroczenia w sprawie (...)o czyn z art. 124 § 1 kw, polecił stojącemu P. R. (1)odwrócić się do tyłu, oprzeć rękoma o stół, a następnie - co najmniej trzykrotnie uderzył go policyjną pałką tzw. tomfą w pośladki, podczas gdy, w tym czasie funkcjonariusz policji S. polecił pokrzywdzonemu stać spokojnie i nie reagować na takie działanie policjanta, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci poprzecznie ułożonych brunatno zabarwionych sińców; o wym. 19x4 cm w górnej części lewego pośladka, łączącym się z drugim takim w przedłużeniu na prawym pośladku, o wym. 18x 4 cm na prawym pośladku w górnej jego części, o wym. 9x7 cm w bocznej części prawego pośladka, naruszających czynności ciała na okres poniżej dni 7-miu, wym. również jako funkcjonariusz policji nie dopełnił swoich obowiązków w zakresie kompetencji wynikającej z art. 1 ust. 1 pkt 1 w/wym. ustawy o policji dotyczącej ochrony życia i zdrowia ludzi przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra dla zapewnienia mu bezpieczeństwa, bowiem uderzył pokrzywdzonego kilkakrotnie pałką w pośladki, działając na szkodę jego interesu prywatnego

tj. o czyn z art. 231 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

2. S. M. (1)

syna W. i I. z domu M.

urodzonego (...) w K.

oskarżonego o to, że:

II. w dniu 11 maja 2014r. w W. woj. (...), na terenie Komisariatu I Policji, w pokoju służbowym, będąc funkcjonariuszem policji, działając wspólnie i w porozumieniu z funkcjonariuszem policji A. F., zajmując stanowisko dzielnicowego, przekroczył swoje uprawnienia w zakresie kompetencji wynikającej; z art. 14 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o policji (Dz.U. z 201 Ir., nr 287, poz.1687) dotyczącej wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania wykroczeń, z § 8 pkt 3 Zarządzenia Komendanta Głównego Policji z dnia 6 czerwca 2007r. w sprawie form i metod wykonywania zadań przez dzielnicowego i kierownika rewiru dzielnicowych dot. realizowania zadań z zakresu ścigania sprawców wykroczeń oraz zakresu jego obowiązków wynikających z stanowiska pracy, w ten sposób, że podczas wykonywania czynności przesłuchania P. R. (1) w charakterze sprawcy wykroczenia w sprawie (...) o czyn z art. 124 § 1 kw, polecił wym. stać spokojnie i nie reagować na działanie funkcjonariusza policji A. F., który to w tym czasie - polecił pokrzywdzonemu odwrócić się do tyłu, oprzeć rękoma o stół, a gdy ten wykonał polecenie, uderzył go policyjną pałką tzw. tomfą w pośladki co najmniej trzykrotnie, czym nie dopełnił swoich obowiązków w zakresie kompetencji wynikającej z art. 1 ust. 1 pkt 1 w/wym. ustawy o policji dotyczącej ochrony życia i zdrowia ludzi przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra dla zapewnienia mu bezpieczeństwa, nie podejmując działań mających na celu, powstrzymanie A. F., który w jego obecności bił pokrzywdzonego pałką działając na szkodę jego interesu prywatnego

tj. o czyn z art. 231 § 1 kk

I oskarżonego A. F. uznaje za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 11 maja 2014r. w W. woj. (...), na terenie Komisariatu I Policji, w pokoju służbowym, będąc funkcjonariuszem Policji, działając wspólnie i w porozumieniu z funkcjonariuszem Policji S. M. (1), przekroczył swoje uprawnienia w zakresie kompetencji wynikającej; z art. 14 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji dotyczącej wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania wykroczeń oraz zakresu jego obowiązków wynikających ze stanowiska pracy a nadto nie dopełnił swoich obowiązków w zakresie kompetencji wynikającej z art. 1 ust. 1 pkt 1 w/wym. ustawy o Policji dotyczącej ochrony życia i zdrowia ludzi przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra dla zapewnienia mu bezpieczeństwa, w ten sposób, że podczas wykonywania przez S. M. (1), czynności przesłuchania P. R. (1) w charakterze sprawcy wykroczenia w sprawie (...) o czyn z art. 124 § 1 kw , który polecił stojącemu P. R. (1) by wstał i oparł się rękoma o stół, co najmniej trzykrotnie uderzył P. R. (1) policyjną pałką tzw. tomfą w pośladki, działając na szkodę prywatnego interesu P. R. (1) , podczas gdy, w tym czasie funkcjonariusz Policji S. M. (1) polecił pokrzywdzonemu stać spokojnie i nie reagować na takie działanie Policjanta, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci poprzecznie ułożonych brunatno zabarwionych sińców; o wymiarach 19x4 cm w górnej części lewego pośladka, łączącym się z drugim takim w przedłużeniu na prawym pośladku, o wymiarach 18x 4 cm na prawym pośladku w górnej jego części, o wymiarach 9x7 cm w bocznej części prawego pośladka, naruszających czynności narządu ciała na okres poniżej siedmiu dni , to jest występku z art. 231 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za czyn ten na podstawie art. 231§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 8 / ośmiu / miesięcy pozbawienia wolności ,

II oskarżonego S. M. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 11 maja 2014r. w W. woj. (...), na terenie Komisariatu I Policji, w pokoju służbowym, będąc funkcjonariuszem Policji, działając wspólnie i w porozumieniu z funkcjonariuszem Policji A. F., zajmując stanowisko dzielnicowego, przekroczył swoje uprawnienia w zakresie kompetencji wynikającej; z art. 14 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji dotyczącej wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania wykroczeń, z § 8 pkt 3 Zarządzenia Komendanta Głównego Policji z dnia 6 czerwca 2007r. w sprawie form i metod wykonywania zadań przez dzielnicowego i kierownika rewiru dzielnicowych dotyczące realizowania zadań z zakresu ścigania sprawców wykroczeń oraz zakresu jego obowiązków wynikających ze stanowiska pracy a nadto nie dopełnił swoich obowiązków w zakresie kompetencji wynikającej z art. 1 ust. 1 pkt 1 w/wym. ustawy o Policji dotyczącej ochrony życia i zdrowia ludzi przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra dla zapewnienia mu bezpieczeństwa, w ten sposób, że podczas wykonywania czynności przesłuchania P. R. (1) w charakterze sprawcy wykroczenia w sprawie (...) o czyn z art. 124 § 1 kw, polecił wymienionemu P. R. (1) by wstał i oparł rękoma o stół i podczas gdy funkcjonariusz Policji A. F. co najmniej trzykrotnie uderzył P. R. (1) policyjną pałką tzw. tomfą w pośladki, polecił wymienionemu pokrzywdzonemu stać spokojnie i nie reagować na takie działanie Policjanta, jednocześnie nie podejmując działań mających na celu, powstrzymanie A. F., który w jego obecności bił pokrzywdzonego policyjną pałką , czym działał na szkodę interesu prywatnego P. R. (1) , to jest występku z art. 231 § 1 kk i za czyn ten na podstawie art. 231§1 kk wymierza mu karę 8 /ośmiu / miesięcy pozbawienia wolności ,

III na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 kk zawiesza warunkowo wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych A. F. i S. M. (1) kar pozbawienia wolności tytułem próby na okres lat 2/ dwóch/ ,

IV na podstawie art. 39 pkt 2 kk orzeka wobec oskarżonych A. F. i S. M. (1) środek karny w postaci zakazu wykonywania zawodu policjanta na okres lat 5 /pięciu/,

V na podstawie art. 46§2 kk orzeka od oskarżonych A. F. i S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonego P. R. (1) nawiązki w kwotach po 1500/ tysiąc pięćset / złotych,

VI zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postepowania związane z udziałem każdego z nich w postepowaniu i wymierza im opłaty w kwotach po 180 / sto osiemdziesiąt/ złotych.

Sygnatura akt III K 1195/14

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sadowego ustalono następujący stan faktyczny:

S. M. (1) jest policjantem Komisariatu Policji I w W. zatrudnionym na stanowisku Zastępcy Naczelnika Wydziału Prewencji Komisariatu Policji I w W.. Celem powyższego stanowiska jest inicjowanie i koordynowanie pracy w zakresie działań prewencyjnych. Do obowiązków S. M. (1) jako Zastępcy Naczelnika Wydziału Prewencji KP I w W. należy między innymi nadzorowanie pracy i wykonywanych zadań przez policjantów i dyżurnych, bieżące instruowanie podległych funkcjonariuszy do wykonawstwa zadań służbowych. S. M. (1) jest także dzielnicowym w wydziale prewencji KP I w W.. Celem stanowiska dzielnicowego jest rozpoznanie przydzielonego rejonu służbowego oraz wdrożenie profilaktyki społecznej . Do obowiązków S. M. (1) jako dzielnicowego należy między innymi prowadzenie rozmów profilaktyczno -ostrzegawczych z osobami, które ze względu na swoja przeszłość, aktualny tryb życia i zachowanie stwarzają zagrożenie dla spokoju, porządku i bezpieczeństwa publicznego. Do zadań dzielnicowego należy także realizowanie zadań z zakresu ścigania sprawców przestępstw i wykroczeń .

Dowód:

karty opisu stanowiska pracy S. M. (1) /k- 183-184, 228/

A. F. jest policjantem Wydziału Kryminalnego Komisariatu Policji I w W. . Celem jego stanowiska pracy jest wykrywanie sprawców przestępstw oraz terminowe i dynamiczne prowadzenie i kończenie postępowań sprawdzających , śledztw i dochodzeń . Do obowiązków S. F. należy między innymi prowadzenie przydzielonych postępowań przygotowawczych zgodnie z podstawowymi zasadami prawa karnego i procesowego , podejmowanie czynności dochodzeniowo śledczych oraz operacyjno -rozpoznawczych celem przedmiotowego i podmiotowego rozwoju prowadzonych postepowań .

Dowód :

karta opisu stanowiska pracy A. F. /k- 185/

W dniu 11 maja 2014r. S. M. (1) i A. F. pełnili służbę w Komisariacie Policji I w W. od godz. 19.00

Dowód:

grafik służby policjantów/k- 187-188/ .

notatniki służbowe S. M. (1) i A. F. /k- 43-49/

W dniu 11 maja 2014r. około godz. 14.00 P. R. (1) spotkał się ze swoim kolegą A. P. (1) i wraz z nim udał do sklepu (...) w dzielnicy P. w W. . Mężczyźni zakupili tam 0, 5 litra wódki oraz dwa piwa i udali się na pobliski stadion, gdzie spożyli zakupiony alkohol. Następnie około godz. 15.30 P. R. (1) i A. P. (1) udali się do miejsca zamieszkania A. P. (1) w dzielnicy P., gdzie wypili zakupiony po drodze alkohol w postaci 0,5 litra wódki. Około godz. 18.00 P. R. (1) i A. P. (1) ponownie udali się do sklepu (...) w dzielnicy P. by zakupić chrupki.

Dowód:

zeznania świadka P. R. (1)/k- 1-5, 32-34, 155-157, 162-167, 205-207, 331-334, 360-362/

zeznania świadka A. P. (1) /k- 36-37, 390/

Będąc w sklepie (...) P. R. (1) i A. P. (2) wygłupiali się, chodząc po sklepie chowali słuchawki z działu elektro na regal z sokami , nadto P. R. (1) rozerwał opakowanie kabanosów odkładając towar na inny regał. Zachowanie mężczyzn zostało zarejestrowane na monitoringu. Po zakupieniu chrupek P. R. (1) i A. P. (1) zostali ujęci za linią kas przez pracowników ochrony marketu (...) A. P. (3) i P. R. (2), którzy doprowadzili wyżej wymienionych do pokoju wyjaśnień , gdzie A. P. (3) sporządził protokół zdarzenia nr 06/14/ V. , o godz. 19.53 telefonicznie zgłaszając zdarzenie na Komisariat Policji I w W.. Na miejsce przybyli wysłani przez dyżurnego Komisariatu Policji I w W. funkcjonariusze Policji S. M. (1) i A. F. , którzy wylegitymowali ujętych mężczyzn . A. P. (1) nie miał przy sobie dowodu osobistego . Funkcjonariusze Policji po krótkiej rozmowie z pracownikami ochrony przewieźli P. R. (1) i A. P. (1) na Komisariat Policji I celem przesłuchania P. R. (1) jako sprawcy wykroczenia oraz potwierdzenia danych osobowych A. P. (1).

Dowód:

zeznania świadka P. R. (1)/k- 1-5, 32-34, 155-157, 162-167, 205-207, 331-334, 360-362/

zeznania świadka P. R. (2)/k- 122, 362-363/

zeznania świadka A. P. (3)/k- 124, 364-365/

zeznania świadka A. P. (1) /k- 36-37/

raport z historii działania /k- 42/

protokół ujęcia /k- 75/

wyjaśnienia oskarżonego S. M. (1) /k- 328-330/

wyjaśnienia oskarżonego A. F. /k- 326-327/

Po doprowadzeniu na Komisariat Policji I w W. A. F. potwierdził dane osobowe A. P. (1), który następnie został umieszczony w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych .

Dowód:

zeznania świadka A. P. (1) /k- 36-37/

wyjaśnienia oskarżonego S. M. (1) /k- 328-330/

W czasie dokonywania czynności przez A. F. S. M. (1) wraz z P. R. (1) udał się do pokoju przesłuchań nr (...) znajdującego się na parterze budynku głównego, do pomieszczenia tego przyszedł także A. F.. Kiedy do powyższego pokoju wszedł funkcjonariusz Policji P. Ł. w celu wypełnienia dokumentacji związanej z zatrzymaniem osoby do wytrzeźwienia S. M. (1) wraz z P. R. (1) udali się do drugiego budynku, na I piętro do pokoju służbowego S. M. (1) . Po chwili do pokoju S. M. (1) przyszedł A. F. .

Dowód:

zeznania świadka K. Ł. /k- 408-409/

zeznania świadka P. R. (1)/k- 1-5, 32-34, 155-157, 162-167, 205-207, 331-334, 360-362/

wyjaśnienia oskarżonego S. M. (1) /k- 328-330/

wyjaśnienia oskarżonego A. F. /k- 326-327/

S. M. (1)w swoim pomieszczeniu służbowym dokonywał przesłuchania P. R. (1)przedstawiając mu zarzut dokonania zaboru w celu przywłaszczenia artykułu spożywczego o wartości 4, 49 złotych na szkodę marketu (...)w W.tj. o czyn z art. 119§1 kw / sygn. akt(...)/. P. R. (1)po postawieniu mu zarzutu nie przyznał się do dokonania tego czynu , odmawiał składania wyjaśnień oraz podpisania protokołu przesłuchania. Wówczas S. M. (1)zwrócił się do P. R. (1)słowami :” wstań i połóż ręce na biurko” . Kiedy P. R. (3)wykonał to plecenie wówczas A. F.uderzył go służbową pałką po pośladkach. P. R. (1)nie krzyczał i w pewnym momencie położył ręce na pośladki i powiedział dosyć. Wówczas A. F.przestał uderzać. Wtedy S. M. (1)zwrócił się do P. R. (1)słowami „stój, stój” i ponownie polecił położyć ręce na biurko. Kiedy P. R. (1)to uczynił wówczas A. F.ponownie uderzył go służbową pałką w pośladki. Następnie P. R. (1)podpisał okazane mu dokumenty i o godz. 21.08 został wyprowadzony przez A. F.i S. M. (1)z budynku opuszczając Komisariat I Policji .

Dowód:

zeznania świadka P. R. (1)/k- 1-5, 32-34, 155-157, 162-167, 205-207, 331-334, 360-362/

raport z historii działania / 42/

częściowe wyjaśnienia oskarżonego S. M. (1) /k- 328-330/

częściowe wyjaśnienia oskarżonego A. F. /k- 326-327/

W między czasie około godz. 21.00 A. P. (4) został zwolniony do domu . Po wyjściu z Komisariatu Policji I w W. P. R. (1) zadzwonił do A. P. (1) i w rozmowie telefonicznej poinformował go, że został pobity na Komisariacie Policji.

Dowód:

zeznania świadka P. R. (1)/k- 1-5, 32-34, 155-157, 162-167, 205-207, 331-334, 360-362/

zeznania świadka A. P. (1) /k- 36-37/

P. R. (1) po opuszczeniu Komisariatu Policji I w W. około godz. 24.00 wrócił do domu i położył się spać. Następnego dnia, to jest 12 maja 2014r. obudziwszy się z bólem pośladków, opowiedział swojej mamie o tym co wydarzyło się na Komisariacie Policji I w W. i udał na Pogotowie (...) .

Dowód:

zeznania świadka P. R. (1)/k- 1-5, 32-34, 155-157, 162-167, 205-207, 331-334, 360-362/

W dniu 12 maja 2014r. o godz. 14.38 P. R. (1) został przyjęty do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Szpitala im dra A. S. w W., gdzie przebywał do godz. 15.10 . P. R. (1) w trakcie wywiadu lekarskiego powiedział, że w dniu 11 maja 2014r. został pobity na Komisariacie I Policji. Po przeprowadzeniu badania stwierdzono u P. R. (1) stłuczenie dolnej części grzbietu i miednicy .

Dowód:

historia choroby , karta zgłoszenia pacjenta, karta informacyjna (...) /k- 25-26, 27/

zeznania świadka P. R. (1)/k- 1-5, 32-34, 155-157, 162-167, 205-207, 331-334, 360-362/

W dniu 12 maja 2014r. P. R. (1) spotkał się z A. P. (1) i powiedział mu , że podczas pobytu na Komisariacie Policji I w W. starszy policjant kazał mu się wypiąć a młodszy bił go policyjną pałką. P. R. (1) pokazywał A. P. (1) pośladki, które były czerwone z krwiakami , miejscami sine . P. R. (1) zrobił zdjęcia swoich pośladków telefonem komórkowym .

Dowód:

zeznania świadka P. R. (1)/k- 1-5, 32-34, 155-157, 162-167, 205-207, 331-334, 360-362/

zeznania świadka A. P. (1) /k- 36-37/

dokumentacja fotograficzna /k- 237-239/

Wykonujący czynności dotyczące postepowania w sprawach o wykroczenia funkcjonariusz Komisariatu I Policji w W., dzielnicowy M. G.po przekazaniu mu dokumentacji sprawy o wykroczenie prowadzonej przez S. M. (1)wobec P. R. (1)stwierdził nieścisłości pomiędzy protokołem przesłuchania P. R. (1)z dnia 11 maja 2014r. , gdzie postawiony był zarzut kradzieży a protokołem ujęcia sporządzonym przez pracowników ochrony marketu (...)z dnia 11 maja 2014r., w którym wskazano, że P. R. (1)dokonał zniszczenia paczki kabanosów. Celem zweryfikowania tych nieścisłości M. G.w dniu 14 maja 2014r. udał się do marketu (...), gdzie rozmawiał z pracownikami ochrony, którzy w dniu 11 maja 2014r. pełnili służbę i obejrzał zapis zdarzenia zarejestrowany na monitoringu. Po dokonaniu tych czynności M. G.uznał, że istnieje konieczność zmiany zarzutu postawionego P. R. (1)z kradzieży na zniszczenie mienia i ponownego przesłuchania sprawcy wykroczenia P. R. (1). Mając na względzie bliskość miejsca zamieszkania P. R. (1) M. G.udał się do jego mieszkania, gdzie zastał P. R. (1)i jego rodziców informując uch o nagannym zachowaniu syna a także o tym, że już wcześniej zdarzały się podobne sytuacje . Kiedy zdenerwowany ojciec P. R. (1)żaląc się na zachowanie syna M. G.powiedział, że syn powinien dostać” wpierdziel” P. R. (1)odpowiedział, że już dostał i w obecności ojca pokazał M. G.swój pośladek , który miał kolor ciemnogranatowy. Na pytanie M. G.„ kto ci to zrobił ? ”P. R. (1)odpowiedział, że policjanci, po czym w obecności ojca przyznał się do czynu . M. G.zapytał P. R. (1)czy może z nim wykonać czynności w Komisariacie Policji . Kiedy na powyższe P. R. (1)wyraził zgodę zgodził pojechał z M. G.do marketu (...)gdzie przeprosił za swoje zachowanie pracowników ochrony a następnie w towarzystwie M. G.na Komisariat Policji I w W..

Dowód:

zeznania świadka M. G. /k- 158-160, 388-390/

zeznania świadka P. R. (1)/k- 1-5, 32-34, 155-157, 162-167, 205-207, 331-334, 360-362/

Po przybyciu na Komisariat Policji I w W. M. G. wszedł razem z P. R. (1) do pokoju przesłuchań, po czym na prośbę M. G. P. R. (1) wyszedł na korytarz. Kiedy P. R. (1) oczekiwał na korytarzu podszedł do niego funkcjonariusz Policji ubrany w mundur służbowy i trzymając w ręku rozkładany nóż sprężynowy powiedział do niego, że pamięta go z niedzieli i zapytał czy nadal jest taki cwany . W pewnym momencie w/w policjant przyłożył P. R. (1) nóż do klatki piersiowej i odchylił łańcuszek zawieszony na jego szyi po czym odszedł mówiąc, że byli z kumplem najarani , bo test na alkohol wykazał 0,0 %.

Dowód:

zeznania świadka P. R. (1)/k- 1-5, 331-334, 360-362/

Następnie drzwi do pokoju przesłuchań , gdzie przebywał M. G. zostały otwarte i P. R. (1) wszedł do pomieszczenia na przesłuchanie . Po postawieniu zarzutu dokonania w dniu 11 maja 2014r. w W. zniszczenia artykułu spożywczego w postaci kabanosów o wartości 4, 49 złotych na szkodę marketu (...) w W. tj o czyn z art. 124§1 kw P. R. (1) przyznał się do czynu i podpisał protokół przesłuchania. Po zakończeniu przesłuchania do Komisariatu I Policji przyjechał ojciec P. R. (1) , z którym wyżej wymieniony udał się do domu. Czynność przesłuchania trwała od godz. godz. 10.25 do godz. 10. 50 . M. G. sporządził wniosek o ukaranie P. R. (1) do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu . Wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 27 maja 2014r. P. R. (1) został ukarany karą 50 złotych grzywny .

Dowód:

zeznania świadka M. G. /k- 158-160, 388-390/

wniosek o ukaranie /k- 74/

protokół przesłuchania osoby, co do której istnieje podstawa do sporządzenia wniosku o ukaranie /k- 76-77/

wyrok nakazowy z dnia 27 maja 2014r./k- 81/

zeznania świadka P. R. (1)/k- 1-5, 331-334, 360-362/

Podpisany przez P. R. (4) protokół przesłuchania z dnia 11 maja 2014r. sporządzony przez S. M. (1) został usunięty z akt sprawy przez nieustaloną osobę. W tej sprawie wyłączono materiały postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świdnicy z dnia 8.12.2014r. do odrębnego postepowania .

Dowód:

postanowienie z dnia 8.12.2014r./k- 254/

Po przesłuchaniu na Komisariacie Policji I w W. P. R. (1) postanowił złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez funkcjonariuszy Komisariatu I Policji w W.. Zabrał z domu telefon komórkowy na którym miał udokumentowane zdjęcia swoich pośladków i udał się do Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu . W dniu 14 maja 2014r. o godz. 11.46 P. R. (1) złożył w Prokuraturze Rejonowej w Wałbrzychu zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa i został przesłuchany w charakterze świadka .

Dowód:

protokół przyjęcia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa i przesłuchania w charakterze świadka /k- 1/

W wyniku uderzeń pałką policyjną w dniu 11 maja 2014r. pokrzywdzony P. R. (1) doznał obrażeń w postaci poprzecznie ułożonych brunatno zabarwionych sińców; o wymiarach 19x4 cm w górnej części lewego pośladka, łączącym się z drugim takim w przedłużeniu na prawym pośladku, o wymiarach 18x 4 cm na prawym pośladku w górnej jego części, o wymiarach 9x7 cm w bocznej części prawego pośladka, naruszających czynności narządu ciała na okres poniżej siedmiu dni

Dowód:

opinie biegłej sądowej z zakresu medycyny sądowej H. S. z dnia 20 maja 2014r.i z dnia 17.11.2014r. /k- 21, 222/

Oskarżony S. M. (1) nie był dotychczas karany sądownie .

Dowód:

dane o karalności oskarżonego S. M. (1) /k- 406/

Oskarżony A. F. nie był dotychczas karany sądownie .

Dowód:

dane o karalności oskarżonego A. F. /k- 407/

Oskarżony S. M. (1) słuchany w toku całego postepowania nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W postepowaniu przygotowawczym skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. Przed sądem oskarżony S. M. (1) wskazał, że wykonywał wraz z A. F. czynności związane z interwencją w sklepie (...) i na początku tej interwencji zarówno P. R. (1) jak i jego kolega powiedzieli, że będą pisać . Wskazał, że A. F. w komisariacie ustalał dane A. P. (1) zaś on dokonał kontroli osobistej P. R. (1), co miało miejsce w budynku głównym w pokoju nr (...) , gdzie był obecny K. Ł.. Po dokonaniu tych czynności, jak podał , wyszedł z budynku z P. R. (1) i udał się do pokoju służbowego znajdującego się w budynku obok i tam prowadził przesłuchanie, w trakcie którego P. R. (1) nie przyznał się do czynu i odmówił składania wyjaśnień. Podał, że A. F. pojawił się w tym pokoju w momencie gdy były podpisywane protokoły. Oskarżony wskazał, że prawdopodobnie postawił P. R. (1) zarzut zniszczenia mienia, choć tego nie jest pewien oraz, że nie wie dlaczego tego protokołu nie ma w aktach postepowania o wykroczenie. Oskarżony S. M. (1) podał, że P. R. (1) w trakcie przesłuchania był spokojny a także, że wyżej wymieniony podał, że korzysta z pomocy psychiatrycznej lub psychologicznej i miał problem z napisaniem daty na pouczeniu . Oskarżony wskazał, że nie zapisał tych informacji o stanie zdrowia P. R. (1) i nie wie dlaczego, podał, że nie było przeprowadzane badanie na trzeźwość, ponieważ nie było wewnętrznych wskazówek by to badanie przeprowadzić. Zaprzeczył by A. F. bądź on sam stosował wobec P. R. (1) środki przymusu bezpośredniego .

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego S. M. (1)/k- 245-246, 328-330/ /

Oskarżony A. F. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i w postępowaniu przygotowawczym odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania . Przed sądem oskarżony A. F. wskazał, że interwencja wobec P. R. (1) dotyczyła kradzieży w markecie (...) , zarówno P. R. (1) jak i drugi mężczyzna zachowywali się wobec funkcjonariuszy Policji arogancko i zostali przewiezieni do KP I w W. . Podał, że obaj mężczyźni w trakcie pobytu w pomieszczeniu dla ochroniarzy stwierdzili, że „ coś na nas napiszą” . Na KP I P. R. (1) został przesłuchany przez S. M. (1) jako sprawca zniszczenia mienia . Podał że początkowo wykonywał czynności wobec kolegi P. R. (1) a po jego zwolnieniu prawdopodobnie udał się do drugiego budynku , gdzie był przesłuchiwany P. R. (1) aby upewnić się czy z drugim funkcjonariuszem nie dziej się nic złego . Jednocześnie podał, że P. R. (1) był spokojny i nie dawał powodu by bać się o bezpieczeństwo S. M. (1). Podał, że nie widział by S. M. (1) użył wobec pokrzywdzonego środka przymusu bezpośredniego . Wskazał, że w tej sprawie chodzi o rozgłos bo pokrzywdzony kandydował do samorządu i chce zbić kapitał polityczny , być może chodzi także o motyw finansowy . Podał, że sam nie mógł spowodować u pokrzywdzonego obrażeń , które znajdowały się po jego prawej stronie albowiem jest praworęczny .

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego A. F./k- 251-252, 326-328/ /

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zważył, co następuje:

Sprawstwo i wina oskarżonych S. M. (1) i A. F. co do popełnienia czynów opisanych w części dyspozytywnej wyroku nie może budzić żadnych wątpliwości . Na powyższe wskazują zeznania pokrzywdzonego P. R. (1) , zeznania świadków A. P. (1) i M. G. , fotografie wykonane przez P. R. (1) dokumentujące obrażenia pośladków, dokumentacja medyczna ze Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Szpitala im dra A. S. w W. z dnia 11 maja 2014r. oraz opinie biegłej sądowej z zakresu medycyny sądowej H. S.. Zeznania pokrzywdzonego P. R. (1) są spójne i logiczne na całym etapie postępowania. P. R. (1) w toku wszystkich przesłuchań każdorazowo tożsamo przedstawiał swój pobyt na Komisariacie Policji I w W. i wykonywane wobec niego czynności, wyodrębniając zachowanie każdego z policjantów. Pokrzywdzony konsekwentnie zarówno w postępowaniu przygotowawczym, także podczas przeprowadzonej konfrontacji, jak i przed sądem przedstawił zachowanie starszego, jak podał około 40 -letniego policjanta, oraz młodszego około 30 -letniego policjanta oraz własne reakcje na zachowanie policjantów, rzeczowo opisując zarówno przyczyny i okoliczności zatrzymania jak i poszczególne etapy zdarzenia na Komisariacie I Policji w W. aż do momentu opuszczenia KP I , a także i późniejsze sytuacje : rozmowy z A. P. (1) , pobyt w dniu 12 maja 2014r. w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym szpitala im. dra A. S. w W. , wizytę dzielnicowego M. G. w jego miejscu zamieszkania w dniu 14 maja 2014r. oraz pobyt tego dnia w KP I w W. w celu ponownego przesłuchania. Pokrzywdzony wskazał także przyczyny, dla których podczas uderzania go pałką mimo bólu nie krzyczał wskazując, że „wydawało mu się to głupie i niehonorowe, bo jest mężczyzną”. Zeznania pokrzywdzonego znajdują pełne potwierdzenie w relacjach A. P. (1), do którego pokrzywdzony zadzwonił tego samego dnia mówiąc mu, że został pobity na KP I oraz z którym spotkał się dnia następnego potwierdzając informację telefoniczną i pokazując mu pośladki. A. P. (1) wskazał, że P. R. (1) mówił mu o tym, że „straszy policjant kazał mu się wypiąć , a młodszy miał go bić pałką policyjną”. Depozycie procesowe pokrzywdzonego korelują z zeznaniami świadka M. G., który w dniu 14 maja 2014r. w godzinach porannych udał się do miejsca zamieszkania P. R. (1) i któremu pokazał pośladki mówiąc, że został tak potraktowany na KP I. W korespondencji do zeznań pokrzywdzonego jest także treść dokumentacji medycznej z pobytu w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym Szpitala im. dra. A. S. w W. dokąd P. R. (1) udał się w dniu 12 maja 2014r. i został przyjęty o godz. 14. 38. Jak wynika z epikryzy karty informacyjnej P. R. (1) podczas wywiadu podał, że został pobity w dniu 11 maja 2014r. , po przeprowadzeniu badań rozpoznano u niego stan po pobiciu- w okolicy obu pośladków rozległe , tkliwe krwiaki podskórne , zalecając zimne okłady, leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Jak wynika z dokumentacji medycznej (...) P. R. (1) był przytomny w logicznym kontakcie słownym i pamiętał okoliczności zdarzenia . Zeznania pokrzywdzonego korespondują także z treścią opinii biegłej sądowej z zakresu medycyny sądowej H. S.. Obie opinie biegłej są pełne, spójne a wnioski z nich wypływające logicznie i przekonująco uzasadnione. Opinie biegłej zostały sporządzone w oparciu o pełną dokumentację medyczną, wywiad i badanie pokrzywdzonego. Biegła do wydania opinii uzupełniającej dysponowała także zabezpieczoną w toku postepowania pałką policyjną typu „ tomfa”. Z opinii biegłej wynika, że obrażenia jakich doznał pokrzywdzony powstały od działania narzędzia tępego, wydłużonego, którym mogła być pałka policyjna typu „tomfa” lub inne podobne narzędzie – wąskie wydłużone , dość sprężyste. Biegła jednocześnie podała, że na podstawie obrażeń można stwierdzić, że uderzeń mogło być 2 lub 3 . Wskazała, że naruszenie czynności narządów ciała P. R. (1) nie trwało dłużej niż dni 7 dni , choć ślady urazów musiały utrzymywać się znacznie dłużej. Podawana przez pokrzywdzonego różna ilość uderzeń pałką w ocenie sądu nie ma znaczenia fundamentalnego, mógł on bowiem obiektywnie nie zapamiętać dokładnie ile razy został uderzony. Trudno oczekiwać by w tej sytuacji pokrzywdzony będąc uderzany pałka liczył ilość zadanych mu uderzeń. Odnosząc się do opisanego przez pokrzywdzonego zachowania po wyjściu z KP I w ocenie sądu było ono spontaniczne, natychmiast zadzwonił do kolegi A. P. (1) opowiadając mu co mu się przydarzyło, co potwierdził następnego dnia w osobistej rozmowie , informował o tym co go spotkało napotkanych przypadkowo na ulicy ludzi. Sam pokrzywdzony podał, że nie miał zamiaru składać zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa przez policjantów, ale impulsem do złożenia takiego zawiadomienia były dwie sytuacje- wizyta dzielnicowego M. G. , wówczas jak podał spontanicznie odsłonił pośladki mówiąc o tym, że został pobity na Komisariacie oraz zachowanie jednego z policjantów na KPI , kiedy w dniu 14 maja 2014r. podczas oczekiwania na przesłuchanie przez M. G. nieustalony umundurowany policjant przystawił mu nóż sprężynowy do szyi i próbował zastraszyć . Jak podał pokrzywdzony po tym jak został potraktowany ponownie na KP I postanowił iść do Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu. Absolutnie nie można uznać, że pokrzywdzony wszystkie działania od momentu opuszczenia w dniu 11 maja 2014r. Komisariatu Policji I w W. podejmował intencjonalnie po to by bezpodstawnie obciążyć funkcjonariuszy Policji. Zeznania świadka P. R. (1) układają się w logiczną całość. Sugestia oskarżonych, że pokrzywdzony już na początku interwencji miał zamiar ich obciążyć nie znajduje racjonalnych podstaw. Zważyć należy, że pokrzywdzony dostrzega naganność swojego postępowania w markecie (...) i potrafi w sposób krytyczny odnieść się do swojego zachowania , które stało się powodem interwencji Policji i przewiezienia do KP I w W. wskazując, że to było głupie i że w tej sytuacji jego doprowadzenie na KP I było uzasadnione. P. R. (1) przyznał się do zniszczenia paczki kabanosów i nie miał żadnych powodów by składać zeznania na niekorzyść policjantów, którzy wykonywali interwencję, których nie zna i nie kojarzy z innych czynności. Pokrzywdzony oddziela prawidłowe działania policjantów od tych , które jego zdaniem nie powinny mieć miejsca i nie miał żadnych zastrzeżeń do zachowania pracowników ochrony marketu (...) , natomiast co do działania oskarżonych wskazał, że przeprowadzane wobec niego na komisariacie czynności do pewnego momentu przebiegały zgodnie z procedurami. Poczucie krzywdy , poniżenia , nagannego potraktowania go dwukrotnie na KP I w dniu 11 maja 2014r. i 14 maja 2014r., kiedy to oczekiwał na przesłuchanie oraz potrzeba dochodzenia sprawiedliwości to zdaniem sądu była motywacja pokrzywdzonego do złożenia zawiadomienia. Zdaniem sądu zeznania świadków P. R. (1) , A. P. (1), M. G. w korespondencji z dokumentacją medyczną , opiniami biegłej sądowej z zakresu medycyny sądowej oraz dokumentacją fotograficzną jednoznacznie wskazują na sprawstwo oskarżonych. Zdaniem sądu wobec dokonanych ustaleń faktycznych należy kategorycznie wykluczyć, że obrażenia jakich doznał pokrzywdzony powstały w innym czasie i odmiennych niż podawane przez niego okolicznościach. Próba skierowania obciążenia na pracowników ochrony poprzez sugerowanie , że stosują oni wobec sprawców kradzieży w marketach przymus bezpośredni , posiadają pałki to teoretyczne insynuacje oskarżonych , którzy także i w ten sposób nieudolnie próbują uwolnić się od stawianych im zarzutów. Wskazać należy, że świadek P. R. (2)- pracownik ochrony podał, że pracownicy ochrony nie mają prawa posiadania środków przymusu bezpośredniego , a takie uprawnienia ma tylko grupa interwencyjna, którą wzywa się gdy ktoś próbuje rękoczynów, w przedmiotowej sytuacji nie było potrzeby by taką grupę powiadamiać bo „obaj panowie zachowywali się normalnie”. Powyższe potwierdził także świadek A. P. (3), który podał, że ujęci mężczyźni zachowywali się normalnie i nie byli agresywni. Zeznania świadka A. P. (5) nie mają znaczenia dla sprawy, świadek nie pamiętała szczegółów służby z tego dnia i nie wiedziała , w którym pokoju był przesłuchiwany P. R. (1) . Także zeznania świadka D. K. (1) i M. J. nie wnoszą nic do sprawy, świadek D. K. (2) nie wiedział, w którym pokoju były wykonywane czynności z udziałem pokrzywdzonego natomiast świadek M. J. nawet nie pamiętał czy był na terenie Komisariatu Policji gdy oskarżeni doprowadzali pokrzywdzonego. Zeznania świadka A. K. KPI I w W. także nie wnoszą do sprawy okoliczności istotnych. Zeznania świadka K. Ł. dotyczą okoliczności bezspornych. Świadek K. Ł. potwierdził obecność P. R. (1) na Komisariacie Policji I wskazując, że kiedy wszedł do pokoju nr (...) oskarżeni S. M. (1) i A. F. zaraz wyszli z niego wraz z zatrzymanym oraz dokumentami i udali się do pokoju S. M. (1) , który znajduje się w osobnym budynku. Świadek K. Ł. wskazał, że nie był świadkiem czynności wykonywanych wobec P. R. (1) podczas pobytu w pokoju nr (...) , a po opuszczeniu go przez oskarżonych i pokrzywdzonego przez minimum godzinę przebywał w tym pokoju wypełniając dokumentację w prowadzonej przez siebie sprawie i dopiero po zakończeniu tych czynności poszedł do pokoju S. M. (1) w drugim budynku gdzie był tylko przez chwilę prosząc w/w/ o przestawienie samochodu . Kiedy był w pokoju S. M. (1) / co trwało około 5 minut/ pokrzywdzony był przesłuchiwany przez w//w a A. F. w tym czasie siedział na kanapie , potem wyszedł ze S. M. (1) by ten przestawił swój samochód . Jak podał K. Ł. po przestawieniu samochodu odjechał i nie wracał już do tego pomieszczenia. Twierdzenia świadka K. Ł. , że w czasie tych dwóch spotkań nie zauważył niczego niepokojącego absolutnie nie wykluczają wersji przedstawianej przez P. R. (1). Wyjaśnienia oskarżonych sprowadzają się wyłącznie do zaprzeczenia okolicznościom przedstawianym przez pokrzywdzonego . Oskarżeni poprzez okazywanie P. R. (1) jednoznacznie w negatywnym świetle usiłują zdeprecjonować jego wiarygodność. Jednym z elementów, które mają pozbawić wiarygodności P. R. (1) są podawane przez S. M. (1) okoliczności jakoby P. R. (1) podczas przesłuchania go w charakterze sprawcy wykroczenia miał złożyć oświadczenie, że leczy się psychologicznie lub psychiatrycznie. Po pierwsze wskazać należy, że P. R. (1) zaprzeczył przed sądem, by korzystał z pomocy psychologicznej lub psychiatrycznej a niezależnie od powyższego to trzeba zaznaczyć, że takie informacje winny bezwzględnie znaleźć odbicie w protokole przesłuchania P. R. (1) sporządzonym przez S. M. (1). Wyżej wymieniony oskarżony tego nie zrobił i nie potrafił podać z jakich przyczyn. Tymczasem w protokole, który został wydrukowany przez oskarżonego S. M. (3) z jego komputera i przekazany Prokuraturze Rejonowej w Świdnicy / oryginał tego protokołu został usunięty z akt sprawy/ co do stanu zdrowia zapisano „ według oświadczenia dobry” . Także w protokole przesłuchania P. R. (1) sporządzonym przez M. G. i znajdującym się w aktach sprawy III W 638/14 w rubryce stan zdrowia zapisano” według oświadczenia stan zdrowia dobry, nie leczony psychiatrycznie”. Informacje zawarte w notatce urzędowej z dnia 2.06.2014r. sporządzonej przez A. F. mają zdaniem sądu na celu odsunięcie od niego jakichkolwiek podejrzeń . Wskazać należy, że notatka powyższa została sporządzona po upływie 3 tygodni od zdarzenia, po tym jak do KP I w W. wpłynęło pismo z Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu o przesłanie wszelkiej dokumentacji z interwencji podejmowanej wobec P. R. (1) . Oskarżony A. F. miał zatem świadomość że w tej sprawie są podejmowane jakieś czynności i sporządzając notatkę chciał się niejako zabezpieczyć na przyszłość . Treść notatki wskazuje, że obaj mężczyźni to jest P. R. (1) i A. P. (1) zachowywali się arogancko i swoim zachowaniem utrudniali czynności, co pozostaje w oczywistej sprzeczności zarówno z wyjaśnieniami samego A. F. złożonymi przed sadem , wyjaśnieniami S. M. (1), zeznaniami pracowników ochrony marketu (...) , P. R. (1) i K. Ł.. Oskarżeni w swoich wyjaśnieniach sprowadzają się do zaprzeczenia okolicznościom podawanym przez pokrzywdzonego co do przebiegu przesłuchania a podejmowane przez nich próby deprecjonowania zeznań pokrzywdzonego są bezskuteczne wobec spójnych, rzeczowych i logicznych zeznań pokrzywdzonego korespondujących z innymi dowodami o czym była mowa powyżej .

W tej sytuacji sąd uznał, że obaj oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 231§1 kk. a oskarżony A. F. nadto znamiona czynu z art. 157§2 kk . Do ustawowych znamion czynu art. 231§1 kk należy przekroczenie przez funkcjonariusza publicznego uprawnień lub niedopełnienie obowiązków wynikających z przepisów określających ich zakres w związku z zajmowanym stanowiskiem lub pełnioną funkcją a także z istoty zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji. Do przekroczenia uprawnień dochodzi wówczas gdy funkcjonariusz publiczny podejmuje czynność wykraczającą poza jego uprawnienia służbowe lub czynność, która wprawdzie mieści się w zakresie jego uprawień, ale do podjęcia której nie było podstawy faktycznej lub prawnej; jest nim także wykonanie czynności, które stanowiło wyraźne nadużycie tych uprawnień . Natomiast niedopełnienie obowiązków polega na zaniechaniu ich wykonania albo na wykonaniu nienależytym , sprzecznym z istotą lub charakterem danego obowiązku. Źródłem obowiązku może być nie tylko przepis prawa , ale także pragmatyka służbowa. Do wyczerpania znamion czynu z art. 231§1 kk prócz przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków koniecznym jest także działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego , niezbędne jest by zachowanie funkcjonariusza stworzyło realne niebezpieczeństwo powstania szkody. / A. Marek- komentarz do art. 231 kk , stan prawny 2010.03.01 LEX/ . Stosownie do art. 1 ust 1 ustawy z dnia 6.04.1990r. o Policji , Policja jest umundurowaną i uzbrojoną formacją służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Do podstawowych jej zadań należy miedzy innymi ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra. Po myśli art. 14 ust 1 pkt 1 wskazanej wyżej ustawy w granicach swych zadań Policja wykonuje czynności: operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze i administracyjno-porządkowe w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń. Po myśli § 8 pkt 3 Zarządzenia Komendanta Głównego Policji z dnia 6 czerwca 2007r. w sprawie form i metod wykonywania zadań przez dzielnicowego i kierownika rewiru dzielnicowych dotyczących realizowania zadań z zakresu ścigania sprawców wykroczeń do zadań dzielnicowego należy realizowanie zadań z zakresu ścigania sprawców przestępstw i wykroczeń . Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że oskarżony S. M. (1) jest policjantem Komisariatu Policji I w W. zatrudnionym na stanowisku Zastępcy Naczelnika Wydziału Prewencji Komisariatu Policji I w W. a także dzielnicowym. Źródłem jego obowiązków i uprawnień są wskazane wyżej przepisy ustawy o Policji jak i zarządzenie Komendanta Głównego Policji z dnia 6 czerwca 2007r. Dodatkowo zakres jego obowiązków wynika z kart stanowiska pracy . Wskazane wyżej przepisy ustawy o Policji oraz kart stanowiska pracy wyznaczają zakres uprawień i obowiązków oskarżonego A. F. zatrudnionego jako policjanta w wydziale kryminalnym KPI Policji . Mając na względzie dokonane w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne sąd uznał, że oskarżony S. M. (1) w dniu 11 maja 2014r. w W. , na terenie Komisariatu I Policji, w pokoju służbowym, będąc funkcjonariuszem Policji, działając wspólnie i w porozumieniu z funkcjonariuszem Policji A. F., zajmując stanowisko dzielnicowego, przekroczył swoje uprawnienia w zakresie kompetencji wynikającej z art. 14 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji dotyczącej wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania wykroczeń, z § 8 pkt 3 Zarządzenia Komendanta Głównego Policji z dnia 6 czerwca 2007r. w sprawie form i metod wykonywania zadań przez dzielnicowego i kierownika rewiru dzielnicowych dotyczące realizowania zadań z zakresu ścigania sprawców wykroczeń oraz zakresu jego obowiązków wynikających ze stanowiska pracy a nadto nie dopełnił swoich obowiązków w zakresie kompetencji wynikającej z art. 1 ust. 1 pkt 1 w/wym. ustawy o Policji dotyczącej ochrony życia i zdrowia ludzi przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra dla zapewnienia mu bezpieczeństwa, w ten sposób, że podczas wykonywania czynności przesłuchania P. R. (1) w charakterze sprawcy wykroczenia w sprawie (...) o czyn z art. 124 § 1 kw, polecił wymienionemu P. R. (1) by wstał i oparł rękoma o stół i podczas gdy funkcjonariusz Policji A. F. co najmniej trzykrotnie uderzył P. R. (1) policyjną pałką tzw. tomfą w pośladki, polecił wymienionemu pokrzywdzonemu stać spokojnie i nie reagować na takie działanie Policjanta, jednocześnie nie podejmując działań mających na celu, powstrzymanie A. F., który w jego obecności bił pokrzywdzonego policyjną pałką , czym działał na szkodę interesu prywatnego P. R. (1). Oskarżony A. F. w dniu 11 maja 2014r. w W. na terenie Komisariatu I Policji, w pokoju służbowym, będąc funkcjonariuszem Policji, działając wspólnie i w porozumieniu z funkcjonariuszem Policji S. M. (1), przekroczył swoje uprawnienia w zakresie kompetencji wynikającej z art. 14 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji dotyczącej wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania wykroczeń oraz zakresu jego obowiązków wynikających ze stanowiska pracy a nadto nie dopełnił swoich obowiązków w zakresie kompetencji wynikającej z art. 1 ust. 1 pkt 1 w/wym. ustawy o Policji dotyczącej ochrony życia i zdrowia ludzi przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra dla zapewnienia mu bezpieczeństwa, w ten sposób, że podczas wykonywania przez S. M. (1), czynności przesłuchania P. R. (1) w charakterze sprawcy wykroczenia w sprawie (...) o czyn z art. 124 § 1 kw , który polecił stojącemu P. R. (1) by wstał i oparł się rękoma o stół, co najmniej trzykrotnie uderzył P. R. (1) policyjną pałką tzw. tomfą w pośladki, działając na szkodę prywatnego interesu P. R. (1) , podczas gdy, w tym czasie funkcjonariusz Policji S. M. (1) polecił pokrzywdzonemu stać spokojnie i nie reagować na takie działanie Policjanta, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci poprzecznie ułożonych brunatno zabarwionych sińców; o wymiarach 19x4 cm w górnej części lewego pośladka, łączącym się z drugim takim w przedłużeniu na prawym pośladku, o wymiarach 18x 4 cm na prawym pośladku w górnej jego części, o wymiarach 9x7 cm w bocznej części prawego pośladka, naruszających czynności narządu ciała na okres poniżej siedmiu dni .

Wymierzając oskarżonym S. M. (1)i A. F.kary sąd jako okoliczność obciążającą potraktował znaczny stopień ich winy i społecznej szkodliwości czynu. Następstwa czynów obu oskarżonych to krzywda dla pokrzywdzonego P. R. (1), który został poniżony i w sposób naganny potraktowany na Komisariacie Policji , w miejscu, gdzie pozostawał pod całkowitą kontrolą władzy publicznej i gdzie naruszono podstawowe standardy praworządności. Następstwem czynu oskarżonego A. F.były także obrażenia jakich doznał P. R. (1)skutkujące naruszeniem czynności narządu jego ciała na czas poniżej dni siedmiu , co związane było z bólem i koniecznością leczenia. Skutki dla pokrzywdzonego to jeden z aspektów czynu oskarżonych. Drugi aspekt to taki, że działanie oskarżonych w sposób istotny podważyło zaufanie do Policji, a w szczególności do (...)policjantów . Policja jest instytucją zaufania publicznego, której status opiera się na zaufaniu społecznym. Charakter działań policji z oczywistych względów wymaga by cieszyła się ona autorytetem i zaufaniem i są to czynniki niezbędne dla realizacji celów ustawowych jakimi są ochrona bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymywanie bezpieczeństwa i porządku publicznego. Policjanci mają obowiązek wykonywać swoje czynności służbowe z poszanowaniem zdrowia i życia ludzi oraz chronić te dobra przed bezprawnymi działaniami je naruszającymi. Tymczasem oskarżeni podjęli wobec pokrzywdzonego działania, które w sposób istotny wpłynęły na (...)w oczach opinii publicznej. Dodatkowo oskarżeni a w szczególności A. F.poprzez swoje zachowanie naruszyli także art. 3 Konwencji o prawach człowieka, ich zachowanie miało charakter poniżający i stanowiło naruszenie zakazu nieludzkiego i poniżającego traktowania z art. 3 Konwencji o prawach człowieka. Osoba zatrzymana znajduje się pod zupełną kontrolą władz publicznych, a stosowanie środków przymusu jest dopuszczalne tylko wtedy gdy jest to niezbędnie konieczne. Wszelka ingerencja w sferę nienaruszalności cielesnej osoby, która nie jest ingerencją bezwzględnie konieczną oznacza naruszenie godności pozbawionego wolności. Europejski Trybunał praw Człowieka wyrokiem Wielkiej Izby z dnia 28.09.2015r./ skarga nr 23380/09, Bouyid przeciwko Belgii / uznał, że policzek wymierzony przez policjanta w czasie zatrzymania osoby na komisariacie narusza godność zatrzymanego i stanowi przejaw poniżającego traktowania. Obaj oskarżeni w dniu 11 maja 2014r. zaczęli służbę od godz. 19.00 a interwencja wobec P. R. (1)i A. P. (1)w markecie (...)podjęta w niespełna godzinę po rozpoczęciu przez oskarżonych pracy dotyczyła w istocie błahej sprawy, przy tym obaj zatrzymani mężczyźni podczas interwencji i później w Komisariacie zachowywali się spokojnie. Czynności wobec P. R. (1)nie zakłócane przez czynniki zewnętrzne były przeprowadzane w miejscu dla funkcjonariuszy Policji znanym i bezpiecznym , nie było więc jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby negatywnie wpływać na komfort pracy obu policjantów czy wywołać u nich stres. W tych okolicznościach sąd nie znajduje w zachowaniu oskarżonych żadnych okoliczności łagodzących. Policjant wykonujący czynności służbowe nie może dać się ponieść emocjom z tego powodu, że przesłuchiwany sprawca wykroczenia nie przyznaje się do czynu , odmawia składania wyjaśnień , złożenia podpisu czy zachowuje się w sposób irytujący. Policjant nie jest jednoosobowym wymiarem sprawiedliwości , a stosowanie samosądu przez funkcjonariuszy Policji jest niedopuszczalne i winno być oceniane bardzo krytycznie. W tej sytuacji w ocenie sądu zarówno stopień winy i społecznej szkodliwości czynu są znaczne . Sąd przy wymiarze kary uwzględnił dotychczasowy nienaganny przebieg służby oskarżonych oraz pozytywne opinie . Wymierzone kary wobec obu oskarżonych są adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu uwzględniają zasady prewencji szczególnej i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Orzeczone kary stanowią także przekaz dla innych policjantów, że nie ma tolerancji dla takich postaw i że tego rodzaju działania będą skutkować odpowiedzialnością karną. Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonych kar pozbawienia wolności na okres 2 lat próby uznając , że będzie to wystarczające dla osiągnięcia celów kary. Na podstawie art. 39 pkt 2 kk orzeczono wobec oskarżonych A. F.i S. M. (1)środek karny w postaci zakazu wykonywania zawodu policjanta na okres lat 5. Orzeczenie powyższego środka karnego wynika z faktu, że oskarżeni w istotny sposób nadużyli zaufania jakim winien być darzony funkcjonariusz Policji. Orzeczenie to ma przede wszystkim charakter prewencyjny. Mając na uwadze, że w przypadku orzeczenia kary z warunkowym zawieszeniem wykonania zatracie skazania następuje po upływie 6 miesięcy od zakończenia próby, w tej sytuacji w ocenie sądu oskarżeni winni być pozbawienia możliwości wykonywania zawodu policjanta przez okres 5 lat. Na podstawie art. 46§2 kk orzeczono od oskarżonych A. F.i S. M. (1)na rzecz pokrzywdzonego P. R. (1)nawiązki w kwotach po 1500. Nawiązki stanowiąc dla oskarżonych dodatkowe obciążenie finansowe wpływają na dolegliwość orzeczonej kary a jednocześnie dla pokrzywdzonego są pewną rekompensatą za krzywdę i poniżenie jakich doznał na Komisariacie Policji I w W.na skutek działania obu Policjantów. Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postepowania związane z udziałem każdego z nich w postępowaniu i wymierzył im opłaty w kwotach po 180 złotych . Orzeczenie w przedmiocie wydatków wydano na podstawie art. 627 kpk natomiast o opłacie sąd orzekł po myśli art. 2 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych .