UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15.07.2015r., znak (...), sprostowaną postanowieniem z dnia 25.08.2015r., znak: SP5- (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. odmówił A. S. prawa do świadczenia przedemerytalnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. nr 120, poz. 1252 ze zm.) i ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r. poz. 748).

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że na podstawie zgromadzonej dokumentacji do dnia rozwiązania umowy o pracę z przyczyn dotyczących zakładu pracy A. S. udowodniła 31 lat, 9 miesięcy i 27 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Z uwagi na to, że A. S. nie przedłożyła dokumentów potwierdzających fakt opłacania składki na ubezpieczenie społeczne rolników przez właścicieli gospodarstwa rolnego Zakład nie uznał okresu pracy od 6.06.1979r. do 1.08.1982r. Zakład poinformował, że nieuznanie okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców, tj. okresu 3 lat, 1 miesiąca i 26 dni pozostaje bez wpływu na prawo do świadczenia, bowiem A. S. nie udowodniłaby wymaganych 35 lat składkowych, nieskładkowych i uzupełniających.

Od powyższej decyzji w ustawowym terminie odwołała się A. S., wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu odwołująca wskazała, że do ilości okresów, składkowych, nieskładkowych i uzupełniających należy doliczyć okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 6.06.1979r. do 1.08.1982r. oraz okres, za który otrzymała odszkodowanie w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia.

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca A. S. urodziła się dnia (...)

W okresie od 16.06.1963r. do 4.04.1989r. A. S. była zameldowana i zamieszkiwała w C., przy ul. (...).

Rodzice odwołującej, G. W. i E. W. na mocy aktu własności ziemi z dnia 31.08.1972r. nabyli nieodpłatnie własność nieruchomości położonych w C. o pow. 4,03 ha. (działki nr (...)). Dla tej nieruchomości założona została księga wieczysta o nr (...).

Rodzice odwołującej nie opłacali składek na ubezpieczenie społeczne rolników, gdyż E. W. był równocześnie zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Fabryce (...) i z tego tytułu podlegał ubezpieczeniom społecznym. Do tego ubezpieczenia jako członkowie rodziny byli również zgłoszeni G. W. i odwołująca A. S. (wówczas W.).

W kwietniu 1878r. zmarł ojciec odwołującej i została ona na gospodarstwie tyko z mamą. Ciężar wykonywania prac w gospodarstwie spoczywał głównie na odwołującej gdyż stan zdrowia G. W. nie pozwalał już wówczas na samodzielne prowadzenie gospodarstwa rolnego. W zasadzie wszystkie obowiązki związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego przejęła odwołująca a mama zajmowała się pracami domowymi. Odwołująca wykonywała prace w polu, w sadzie, w ogrodzie i zajmowała się obrządkiem zwierząt gospodarskich -trzody chlewnej kur, kaczek i królików. Prace zmechanizowane wykonywał kuzyn odwołującej- świadek S. W.. W 1978r. odwołująca ukończyła szkołę podstawową i kontynuowała naukę w Liceum. Zajęcia szkolne odbywały się od 8 do 13.30 a dwa dni w tygodniu do 12.30. Mimo uczęszczania do szkoły odwołująca musiała wykonywać wszystkie prace w gospodarstwie, robiła to przed szkołą i po powrocie ze szkoły a w okresie letnim przez cały dzień. Z uwagi na obowiązki w gospodarstwie odwołująca często opuszczała lekcje i miała dużą liczbę opuszczonych godzin co wynika z okazanych świadectw np. w roku szkolnym 1979-1980 opuściła 98 godzin a następnym 170 godzin. Odwołująca chcąc prowadzić gospodarstwo musiała też zdobyć kwalifikacje rolnicze. W dniu 6.06.1981r. odwołująca ukończyła kurs wieczorowy przewidziany programem kształcenia w zespołach przysposobienia rolniczego.

Praca w gospodarstwie rolnym zajmowała A. S. co najmniej 7 godzin dziennie w okresie letnim znacznie więcej.

Razem z odwołującą i jej rodzicami (w jednym domu ale w oddzielnych mieszkaniach) mieszkali świadkowie S. W., K. W.- kuzynostwo, którzy widywali odwołującą podczas wykonywania prac w gospodarstwie rolnym.

Ojciec S. W. i K. W. był bratem ojca odwołującej i posiadał własne gospodarstwo bezpośrednio sąsiadujące z gospodarstwem odwołującej.

Od dnia 2.08.1982r. A. S. podjęła pracę w Sądzie Rejonowym w Poznaniu.

W okresie od 7.05.1991r. do 31.05.2014r. odwołująca była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.. Stosunek pracy ustał na podstawie art. 30 § 1 pkt. 2 k.p. za wypowiedzeniem przez pracodawcę w związku z art. 36¹ k.p. (okres wypowiedzenia skrócono do 1 miesiąca). Za 2 miesiące skróconego okresu wypowiedzenia odwołującej wypłacono odszkodowanie. Przyczyną wypowiedzenia była likwidacja stanowiska pracy w związku ze zmniejszeniem zamówień na świadczone przez spółkę usługi, a tym samym spadek przychodów.

A. S. była zarejestrowana jako bezrobotna i pobierała zasiłek dla bezrobotnych w okresie od 2.12.2014r. do 1.12.2015r. W tym okresie odwołująca nie odmówiła przyjęcia propozycji pracy.

W dniu 8.06.2015r. odwołująca złożyła w organie rentowym wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Decyzją z dnia 15.07.2015r., sprostowaną postanowieniem z dnia 25.08.2015r. pozwany odmówił A. S. prawa do świadczenia przedemerytalnego, uznając za udowodniony na dzień 31.05.2014r. staż pracy w wymiarze 31 lat, 9 miesięcy i 27 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów zawartych w aktach niniejszej sprawy, w aktach pozwanego nr 3061149 i aktach pozwanego dot. G. W. oraz zeznań odwołującej i zeznań świadków: S. W. (k.27 ), K. W. (k. 27-28).

Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów zgromadzone w aktach sprawy, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu, nie były one kwestionowane przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw, aby czynić to z urzędu. Sąd przyjął też, że kserokopie dokumentów złożonych i zgromadzonych w sprawie są prawdziwe i wiarygodne. Nie ma podstaw do ich zakwestionowania z urzędu, a żadna ze stron nie podniosła zarzutu ich nieprawdziwości, co pozwoliło na potraktowanie tychże kserokopii jako dowodów pośrednich na istnienie dokumentów o treści im odpowiadającej.

Sąd dał wiarę zeznaniom odwołującej A. S.. Znalazły one potwierdzenie w omówionych poniżej zeznaniach świadków i zgromadzonych dokumentach. W ocenie Sądu zeznania odwołującej były logiczne, szczere i przekonujące. Nadto zeznania te zasługują na uwzględnienie w świetle zasad doświadczenia życiowego i realiów życia politycznego i społecznego w minionym okresie. W poprzednim układzie społecznym do obowiązków dzieci w rodzinach wiejskich należała pomoc w pracach związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Dzieci pracowały również w wakacje i dni wolne. Opieka nad zwierzętami musiała być sprawowana codziennie. Sąd nie znalazł więc podstaw, by zakwestionować obowiązki wykonywane przez odwołującą. Sąd dał również wiarę zeznaniom odwołującej w zakresie dotyczącym posiadania przez jej rodziców gospodarstwa rolnego w C., jego rozmiaru i powodu nieopłacenia składek na ubezpieczenie społeczne rolników. Okoliczności te również znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków, a odwołująca opisała je w logiczny i rzeczowy sposób.

Sąd dał również wiarę zeznaniom świadków S. W. i K. W.. Świadkowie ci potwierdzili, że odwołująca mieszkała i pracowała w gospodarstwie rodziców w C.. Zgodnie opisali oni charakter czynności wykonywanych przez odwołującą w ramach prowadzenia gospodarstwa rolnego oraz profil produkcji rolnej, co w pełni korespondowało z twierdzeniami wnioskodawczyni. Świadkowie mieli możliwość zaobserwowania czasokresu oraz charakteru i warunków pracy świadczonej przez odwołującą w gospodarstwie rolnym, ponieważ razem mieszkali. Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek podstaw, by kwestionować wartość dowodową tych zeznań. Dokonując oceny zeznań świadków należy też wziąć pod uwagę, że świadkowie zeznawali na temat okoliczności, które miały miejsce ponad czterdzieści lat temu. Zeznania te z racji upływu czasu nie mogły być więc bardzo szczegółowe. W ocenie Sądu szczegółowość tych zeznań była adekwatna do czasu, jaki minął od zdarzeń, o których opowiadali.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było, czy odwołująca A. S. spełnia wymogi do przyznania jej prawa do świadczenia przedemerytalnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (t.j. Dz. U. z 2013r., poz. 170 ze zm.) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

1) do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

2) do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub

3) do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych", i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta i 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

4) zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, pobieranej nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat, i do dnia, w którym ustało prawo do renty, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

5) do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, lub

6) do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego, z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Za okres uprawniający do emerytury, o którym mowa w ust.1, uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5-9, art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (art. 2 ust. 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych).

Zgodnie zaś z art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1) nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

W ocenie Sądu odwołująca spełnia wszystkie wymogi konieczne do przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego na podstawie przepisów art. 2 ust. 1 pkt. 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych.

Sąd uznał, że odwołująca legitymuje się wymaganym 35-letnim okresem składkowym i nieskładkowym.

Pozwany nie zaliczył do tego okresu, jako okresu uzupełniającego pracy odwołującej w gospodarstwie rolnym rodziców od 6.06.1979r., tj. od ukończenia przez odwołującą 16 lat do dnia 1.08.1982r., tj. do dnia poprzedzającego podjęcie przez odwołującą zatrudnienia.

Zgodnie z art. 10 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.) przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe:

1) okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki,

2) przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia,

3) przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia,

jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa przesłanką zaliczenia do okresów składkowych okresu pracy w gospodarstwie rolnym, o którym stanowi art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy jest znaczący dla funkcjonowania tego gospodarstwa wymiar czasu pracy, za który uważa się wymiar co najmniej połowy pełnego wymiaru czasu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2011r., sygn. II UK 305/10, LEX nr 852557; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2000 r., sygn. II UKN 155/00, OSNP 2002/16/394, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2015r., sygn. III UK 172/14, LEX nr 1746873).

Z kolei zgodnie z art . 6 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników z 20.12.1990r. ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) rolniku - rozumie się pełnoletnią osobę fizyczną, zamieszkującą i prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osobiście i na własny rachunek, działalność rolniczą w pozostającym w jej posiadaniu gospodarstwie rolnym, w tym również w ramach grupy producentów rolnych, a także osobę, która przeznaczyła grunty prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego do zalesienia,

2) domowniku - rozumie się osobę bliską rolnikowi, która:

a) ukończyła 16 lat,

b) pozostaje z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie,

c) stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym i nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy.

A. S. spełnia kryteria domownika: jest osobą bliską dla swoich rodziców, zamieszkiwała z nimi we wspólnym gospodarstwie, stale pracowała w tym gospodarstwie i nie była związana stosunkiem pracy. Postępowanie dowodowe wykazało, że odwołująca nieprzerwanie od ukończenia 16 roku życia pracowała w gospodarstwie rolnym w C.. Obowiązki odwołującej obejmowały prace w polu i przy utrzymaniu zwierząt. Okoliczności związane z wykonywaniem przez odwołującą pracy w gospodarstwie rolnym w spornym okresie i wymiarem czasu pracy potwierdzili także przesłuchiwani w sprawie świadkowie. Na wymiar czasu pracy wskazywał także przedstawiony przez odwołującą zakres obowiązków związanych z pracą w gospodarstwie.

Podstawowe zasady wiedzy i doświadczenia życiowego nakazują przyjąć, iż w panujących wówczas na wsi stosunkach społeczno gospodarczych uwarunkowanych nie tylko sytuacją materialną, ale przede wszystkim ustalonym zwyczajem i mentalnością, domownicy wspólnie zamieszkujący na terenie gospodarstwa rolnego, a w tym i dzieci pracowali w tym gospodarstwie. W niniejszej sprawie to na odwołującej spoczywał w przeważającej mierze ciężar prowadzenia gospodarstwa, ponieważ w 1978r. zmarł ojciec odwołującej, a stan zdrowia matki nie pozwalał na wykonywanie prac fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych za okres uprawniający do emerytury uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5-9, art. 10 ust. 1 i art. 11 u.e.r.f.u.s. Stosując ten przepis organ emerytalno-rentowy obowiązany jest uwzględnić przy ustalaniu wymiaru okresu uprawniającego do emerytury nie tylko okresy zatrudnienia, pobierania zasiłku dla bezrobotnych i zasiłku chorobowego, ale także z mocy art. 10 ust. 1 u.e.r.f.u.s. przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16. roku życia (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 17.09.2014r., sygn. III AUa 458/14, LEX nr 1511612).

Organ rentowy podnosił, że odwołująca nie wykazała, że właściciele gospodarstwa rolnego (rodzice odwołującej) opłacali składki na ubezpieczenie społeczne rolników, co nie pozwala na zaliczenie okresu pracy w gospodarstwie rolnym przy ustalaniu prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Stanowisko pozwanego Sąd nie podziela. Wymóg opłacenia składki dotyczy tylko okresów ubezpieczenia rolników (art. 10 ust. 1 pkt. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS). Okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu prawa do świadczeń bez konieczności badania, czy właściciele gospodarstwa rolnego opłacali składkę na ubezpieczenie społeczne rolników. Takiego wymogu nie przewiduje bowiem art. 10 ust. 1 pkt. 3 ustawy emerytalnej.

W tym zakresie warto powołać się na wyrok Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 4.07.2013r., sygn. IV U 257/13, LEX nr 1715275, w którym stwierdzono, że dla uwzględnienia - przy ustaleniu prawa do emerytury a więc także zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych prawa do takiego świadczenia - okresów pracy w gospodarstwie rolnym za okres przypadający przed 1 stycznia 1983 r. w kontekście treści art. 10 ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie jest niezbędne wykazanie faktu opłacania przez prowadzącego gospodarstwo rolne składek na ubezpieczenie społeczne rolników.

Do stażu pracy odwołującej należy również zaliczyć okres od 1.06.2014r. do 31.07.2014r., tj. okres skróconego wypowiedzenia, za który wypłacono wnioskodawczyni odszkodowanie.

Zgodnie z treścią art. 36¹ § 2 k.p. okres, za który przysługuje odszkodowanie, wlicza się pracownikowi pozostającemu w tym okresie bez pracy do okresu zatrudnienia.

Z kolei stosownie do art. 7 pkt. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS okresami nieskładkowymi są okresy niewykonywania pracy po ustaniu zatrudnienia, „jeżeli za te okresy, na podstawie przepisów Kodeksu pracy, zostało wypłacone odszkodowanie”.

Porównując treść tych przepisów należy dojść do wniosku, że okres skróconego wypowiedzenia, za który pracownik otrzymał odszkodowanie mieści się w kategorii okresów nieskładkowych i jako taki jest okresem „uprawniającym do emerytury” w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych. Stanowisko takie jest również prezentowane w orzecznictwie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3.07.2012r., sygn. II UK 324/11, LEX nr 1265566, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 6.08.2013r., sygn. III AUa 1767/12, LEX nr 1372295). We wskazanych orzeczeniach stwierdzono, że niewykonywanie pracy po ustaniu zatrudnienia, za które na podstawie przepisów k.p. zostało wypłacone odszkodowanie, obejmuje nie tylko odszkodowanie wypłacone na podstawie art. 45 i 56 k.p., ale również odszkodowanie należne w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia – art. 36¹ § 1 k.p.

Po zsumowaniu okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 6.06.1979r. do 1.08.1982r. i okresu skróconego wypowiedzenia umowy o pracę od 1.06.2014r. do 31.07.2014r. należy stwierdzić, że odwołująca legitymuje się wymaganym 35-letnim okresem składkowym i nieskładkowym. Spełnia zatem wszystkie ustawowe wymogi do przyznania jej prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd Okręgowy na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał odwołującej prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 9 czerwca 2015r. (od dnia następnego po złożeniu wniosku o to świadczenie zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych).

SSO Sylwia Dembska

WYROK

UZASADNIENIE