Sygnatura akt II K 533/15
Dnia 23 listopada 2015 roku
Sąd Rejonowy w Chojnicach w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Roman Sporysz
Protokolant Dominika Loll
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 23 listopada 2015 r. sprawy przeciwko
D. C. (C.)
synowi R. i Z. z domu Kleista, urodzonemu (...) w C.
oskarżonemu o to, że:
w dniu 30 maja 2015r. w C. podczas interwencji w miejscu zamieszkania znieważył słowami wulgarnymi funkcjonariusza Komendy Powiatowej Policji w C. Z. R. oraz funkcjonariusza Straży Miejskiej M. O. oraz uderzając podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych
tj. o czyn z art. 226§1 kk i art. 222§1 kk w zw. z art. 11§2 kk
o r z e k a
I. oskarżonego D. C. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 226§1 kk i art. 222§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i za to na zasadzie art. 11§3 kk w zw. z art. 222§1 kk skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności
II. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych.
Sygnatura akt II K 533/15
W dniu 30 maja 2015r.. funkcjonariusz Komendy Powiatowej Policji w C. Z. R. pełni służbę patrolową w patrolu z motoryzowanym wspólnie z funkcjonariuszem Straży Miejskiej M. O.. Około godziny dwudziestej drugiej z polecenia dyżurnego KPP w C. udali się na Plac (...) w C. do mieszkania gdzie zgłoszono zakłócenie ciszy nocnej. Na miejscu udali się do mieszkania, z którego dochodziła głośna muzyka i krzyki. Drzwi od mieszkania otworzył znany funkcjonariuszowi R. S. J. (1), który na widok funkcjonariuszy uciekł do wnętrza mieszkania wołając „D. policja”. W tym czasie funkcjonariusze korzystając z otwartych drzwi weszli do wnętrza mieszkania i stwierdzili, że jest kilka osób, w tym również oskarżony D. C.. Na widok funkcjonariuszy oskarżony D. C. zaczął zachowywać się agresywnie i używać wobec nich różnych słów wulgarnych powszechnie uznanych za obelżywe. W pewnym momencie zaciśniętą dłonią uderzył w bark funkcjonariusza Z. R. naruszając jego nietykalność cielesną. Pomimo wezwań kierowanych przez funkcjonariuszy do oskarżonego nie odstąpił on od agresywnych zachowań, próbował ponownie uderzyć funkcjonariusza Z. R. i kierował wyzwiska w stosunku do nich. W związku z tym funkcjonariusze ci użyli siły fizycznej oraz gazu obezwładniającego w stosunku do oskarżonego i przy pomocy drugiego patrolu policji zatrzymali go.
Oskarżony D. C. był sześciokrotnie karany za przestępstwa. Ostatnio w dniu 10 lutego 2015r. w sprawie V K 7/15 Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieście.
Powyższe okoliczności ustalony w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego D. C. (k.11-12, 46-47), zeznania świadków Z. R. (k. 7-8), M. R. (k. 13), S. J. (2) (k. 15), M. O. K. 17 -18), D. J. (k. 22) oraz dokumentów zgromadzonych w sprawie w postaci protokołu zatrzymania osoby (k.1), danych o karalności (k. 26-27), opinii sądowo- psychiatrycznej (k. 52 53).
Oskarżony D. C. przyznał się to popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że był wtedy bardzo pijany i dokładnie nie pamięta co się działo. Wyraził też skruchę i żal z tego powodu. Poddał się dobrowolnie karze.
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim są one zgodne z zeznaniami pokrzywdzonych.
Sąd uznał też za w pełni wiarygodne dowody z zeznania świadków Z. R., M. R., S. J. (2), M. (...). Sąd nie dopatrzył się w tych zeznaniach stwierdzeń dających podstawę do uznania tych dowodów za sprzeczne z rzeczywistością. Sąd w szczególności uznał za w pełni wiarygodne i dające podstawę do ustalenia okoliczności sprawy zeznania pokrzywdzonych. W ocenie Sądu nie mieli oni powodu, aby bezzasadnie oskarżać D. C..
Za wiarygodne Sąd uznał dokumenty znajdujące się w aktach sprawy w postaci protokołu zatrzymania, danych o karalności i opinii sądowo – psychiatrycznej. Dokumenty te zostały sporządzone rzetelnie przez kompetentne osoby w ramach wykonywanych przez nie czynności, a strony w toku przewodu sądowego nie kwestionowały ich prawdziwości.
W tym stanie, w ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w sposób niebudzący żadnych wątpliwości wskazywał, że oskarżony D. C. i dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 226§1 kk i art. 222§1 kk w zw. z art. 11§2 kk .
Jednocześnie Sąd uznał, że w sprawie nie zaistniały żadne okoliczności wyłączające winę, czy też bezprawność czynów. Oskarżony nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. W chwili zdarzenia znajdował się pod wpływem alkoholu. Wcześniej pił alkohol i wiedział, jaki wpływ na jego zachowanie może mieć ten spożyty alkohol. Niewątpliwie przy tym alkohol miał wpływ na jego postępowanie i podejmowane czynności, powszechnie, bowiem wiadomym jest, że alkohol ogranicza zdolność kontroli swojego postępowania. Tym niemniej fakt ten nie mógł wpłynąć na ocenę poczytalności oskarżonego w ramach stawianego mu zarzutu.
Kwalifikacja prawna czynu przypisanego oskarżonemu z art. 226§1 kk i art. 222§1 kk w zw. z art. 11§2 kk nie budzi żadnych wątpliwości.
Nie ulega wątpliwości, że Z. R. był w chwili zdarzenia funkcjonariuszem policji, a M. O. funkcjonariuszem Straży Miejskiej w C.. Podjęta została przez nich legalna interwencja w związku ze zgłoszeniem naruszenia ciszy. Wyzwiska wypowiadane przez oskarżonego nastąpiły podczas podjętej przez nich interwenci i w sposób oczywiste związane były z tą interwencją. Również uderzenie Z. R. dokonane zostało przez oskarżonego w związku z tą interwencją i podczas jej wykonywania.
Sąd uznając winę oskarżonego wymierzył mu, na zasadzie art. 11§3 kk w zw. z art. 222§1 kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Przystępując do wymiaru kary Sąd miał na uwadze dyrektywy wskazane w art. 53 k.k.
Nie ulegało wątpliwości, iż stopień społecznej szkodliwości oraz stopień zawinienia oskarżonego były znaczne. Wymierzona kara była, zatem współmierna do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia zawinienia oskarżonego.
Wymierzona kara uwzględniała okoliczności obciążające i łagodzące w stosunku do oskarżonego.
Na korzyść oskarżonego przemawiał przede wszystkim fakt, że przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. A okolicznościami obciążającymi uprzednia karalność i działanie pod wpływem alkoholu.
Sąd nie zastosował wobec oskarżonego dobrodziejstwo instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary. W ocenie Sądu brak jest podstaw, aby przyjąć, że oskarżony zrozumiał swoje naganne postępowanie i że w przyszłości będzie przestrzegał porządku prawnego.
W ocenie Sądu tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności będzie wystarczająca dla osiągnięcia pokładanego w niej celu i wpłynie wychowawczo i zapobiegawczo na oskarżonego oraz na jego zachowanie w przyszłości.
O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 624§1 k.p.k. uznając, że obowiązek ich uiszczenia byłby dla oskarżonego zbyt uciążliwy. Oskarżony nie ma zatrudnienia, a na utrzymaniu ma troje nieletnich dzieci.