UZASADNIENIE

Powód Ł. K. domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.A. w W. na swoją rzecz kwoty 11 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty, a także zasądzenia kwoty 129 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty Wniósł również o zasądzenie od strony pozwanej na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 21 stycznia 2013 r. doszło do wypadku komunikacyjnego na terenie Niemiec, w którym uczestniczyły: samochód ciężarowy marki S. (...) prowadzony przez P. P. oraz samochód marki V. (...), którego pasażerem był powód. Podał także, iż w chwili powyższego zdarzenia drogowego kierujący samochodem ciężarowym, będący sprawca wypadku, był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. Powód uzasadniał poza tym, że w wyniku przedmiotowego wypadku doznał urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu, złamania kości nosowej bez przemieszczenia, złamania ściany przedniej kanału słuchowego zewnętrznego po stronie prawej, skrzywienia przegrody nosa w prawo, złamania blaszek sitowia przedniego po stronie lewej, odcinkowego zgrubienia błony śluzowej zatoki szczękowej lewej oraz otarcia naskórka na znacznym obszarze ciała. Wskazał nadto, że w trakcie leczenia skutków urazu usunięto z tkanek twarzy liczne odłamki szkła oraz wycięto twardą bliznę łącznotkankową, zaś po siedmiu dniach od opuszczenia szpitala zdjęto szwy, a w związku odniesionymi w wypadku obrażeniami przebywał na zwolnieniu lekarskim od 21 stycznia do 8 lutego 2013 r. Argumentował również, iż przez długi czas po wypadku odczuwał bóle twarzy i miał problemy z przeżuwaniem pokarmu, nadto lekarz audiolog stwierdził u niego ubytki słuchu w prawym uchu, co skłoniło powoda do poddania się dalszemu procesowi diagnostycznemu. Powód podniósł nadto, że wskutek przedmiotowego zdarzenia komunikacyjnego odczuwa lęki komunikacyjne, które do dnia dzisiejszego nie ustąpiły, co wpływa bardzo negatywnie na jego codzienne funkcjonowanie i samopoczucie, doszło u niego także do zaburzenia funkcjonowania strefy psychicznej w zakresie emocjonalno – poznawczym i społecznym, gdyż jest przewrażliwiony i nadmiernie ostrożny. Uzasadniał poza tym, że pismem z dnia 4 marca 2013 r. zgłosił stronie pozwanej roszczenie o wypłatę zadośćuczynienia i odszkodowania, która w toku postępowania likwidacyjnego wypłaciła mu zadośćuczynienie w łącznej kwocie 12 000 zł oraz odszkodowanie za poniesione koszty leczenia w wysokości 124 zł. Według powoda, przyznana mu przez stronę pozwaną kwota zadośćuczynienia jest zaniżona i nie odpowiada rozmiarowi doznanej przez niego krzywdy. Odnośnie dochodzonego odszkodowania w kwocie 129 zł wskazał, że powyższa kwota obejmuje kwotę 125 zł za skorzystanie z porady lekarskiej oraz 4 zł za wykonanie kopii płyty CD zawierającej wyniki badań lekarskich.

Strona pozwana (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że przyznane powodowi zadośćuczynienie w kwocie 12 000 zł jest w pełni adekwatne do rozmiaru doznanej przez niego krzywdy, przy uwzględnieniu wszelkich okoliczności wpływających na wysokość świadczenia pieniężnego z art. 445 § 1 k.c., w tym doznanie przez powoda trwałego uszczerbek na zdrowiu na poziomie 7%, stwierdzonego przez orzeczników lekarskich.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 stycznia 2013 r. doszło do wypadku komunikacyjnego na autostradzie pomiędzy G. a D. na terytorium Niemiec, w którym uczestniczyły: samochód ciężarowy marki S. o nr rej. (...), kierowany przez P. P. oraz samochód marki V. (...) o nr rej. (...), którego pasażerem był powód Ł. K.. Sprawcą powyższego zdarzenia drogowego był kierujący samochodem marki S., który był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. w W..

dowód: kserokopia oświadczenia dotyczącego wypadku z dnia 21.01.2013 r., k. 14,

kserokopia oświadczenia powoda z dnia 04.04.2013 r., k. 15,

przesłuchanie powoda Ł. K., k. 107 – 108.

Wskutek przedmiotowego zdarzenia komunikacyjnego powód, mający wówczas 30 lat, doznał urazu głowy z krótkotrwałą utratą przytomności, wstrząśnienia mózgu, złamania kości nosowej bez przemieszczenia, złamania kości kanału słuchowego zewnętrznego po stronie prawej oraz otarcia wielomiejscowego naskórka głowy. Bezpośrednio po wypadku powód został przewieziony do Kliniki (...) znajdującej się na terenie Niemiec nieopodal miejsca zdarzenia, skąd po dezynfekcji ran, szczepieniu i przeprowadzeniu podstawowych badań wypisał się na własne żądanie w celu kontynuowania leczenia w kraju.Tego samego dnia powód zgłosił się do szpitala w L. prowadzonego przez (...) Sp. z o.o. w L., gdzie przebywał na Oddziale (...) Ogólnej w okresie od dnia 21 stycznia 2013 r. do dnia 23 stycznia 2013 r. Powód został przyjęty do powyższego szpitala z rozpoznaniem złamania kości nosowej bez przemieszczenia, złamania ściany przedniej kanału słuchowego zewnętrznego po stronie prawej, skrzywionej przegrody nosowej w prawo, złamania blaszek sitowia przedniego po stronie lewej, odcinkowego zgrubienia błony śluzowej zatoki szczękowej lewej, śladowej ilości płynu w zachyłku zębodołowym, licznych otarć naskórka na twarzy oraz wstrząśnienia mózgu. Nie stwierdzono zaburzeń słuchu ani równowagi. W trakcie hospitalizacji powoda usunięto liczne odłamki szkła zalegające w tkankach miękkich jego twarzy oraz zalecono operacyjne usunięcie blizny łącznotkankowej wargi górnej. Powód przebywał na zwolnieniu lekarskim od dnia 21 stycznia 2013 r. do dnia 8 lutego 2013 r. Następnie w dniu 11 lutego 2013 r. skorzystał z konsultacji lekarza neurologa. Powód w dniu 7 marca 2013 r. przeszedł zalecany zabieg wycięcia blizny łącznotkankowej wargi górnej. W kwietniu 2013 r. powód zaczął uskarżać się na bóle głowy i ucha prawego przez co w okresie kilku miesięcy odbył kilka wizyt w u lekarza neurologa. Uskarżał się również na wystąpienie niedosłuchu prawostronnego.

dowód: kserokopia karty z Klinik für (...) wraz z

oryginałem tłumaczenia przez tłumacza przysięgłego, k. 16 – 18,

kserokopia dokumentacji medycznej powoda, k. 19 – 44,

kserokopie zdjęć, k. 45 – 52,

płyta CD z wynikami bada© powoda, k. 75,

opinia biegłego sądowego otolaryngologa – foniatry, k. 122 – 125,

przesłuchanie powoda Ł. K., k. 107 – 108.

Powód poniósł koszty wizyty lekarskiej w (...) Sp. z o.o. w L. w dniu 26 czerwca 2013 r. w kwocie 125 zł oraz koszty wydania kopii płyty CD zawierających wynik badań lekarskich w kwocie 4 zł.

dowód: kserokopie paragonów, k. 73 – 74.

W wyniku przedmiotowego wypadku powód odczuwał lęki komunikacyjne, podczas jazdy samochodem czuł dyskomfort i wzmożoną obawę przed możliwością wystąpienia wypadku drogowego. Powód miał też problemy z zasypianiem. W związku z powyższymi objawami w okresie lutego 2013 r. do lipca 2013 r. trzykrotnie korzystał z porady psychologa. Powód zaczął kierować samochodem po upływie dwóch tygodni od powyższego wypadku. Nigdy nie leczył się psychiatrycznie.

dowód: dokumentacja medyczna powoda, k 53 – 54,

przesłuchanie powoda Ł. K., k. 107 – 108.

Powód od trzech lat jest zatrudniony w firmie (...) w Niemczech na stanowisku magazyniera za wynagrodzeniem około 1 200 euro miesięcznie. Po upływie zwolnienia lekarskiego powrócił do pracy na poprzednio zajmowanym stanowisku.

W wyniku urazu doznanego w wypadku z dnia 21 stycznia 2013 r. powód stał się rozdrażniony i przez pewien okres ograniczył swoją dotychczasową aktywność w życiu rodzinnym. Przestał wyjeżdżać z rodziną na wyjazdy weekendowe, bowiem jeździł samochodem tylko wtedy gdy było to konieczne.

dowód: przesłuchanie powoda Ł. K., k. 107 – 108.

W wyniku wypadku komunikacyjnego zaistniałego w dniu 21 stycznia 2013 r. powód doznał urazu czaszkowo – mózgowego z krótkotrwałą utratą przytomności, przebył złamanie kości nosowej – bez przemieszczenia, złamanie blaszek sitowia przedniego po stronie lewej oraz złamanie ściany przedniej kanału słuchowego zewnętrznego prawego. Słuch powoda po powyższym wypadku jest prawidłowy. Złamanie kości nosa, złamanie części kostnej ściany prawego kanału słuchowego oraz złamanie blaszki kości sitowej wygoiło się bez następstw. Wskutek przedmiotowego zdarzenia komunikacyjnego powód nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu.

dowód: opinia biegłego sądowego otolaryngologa – foniatry, k. 122 – 125,

W wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 21 stycznia 2013 r. powód doznał również urazu psychicznego, który skutkował pojawieniem się zespołu stresu pourazowego pod postacią skłonności lękowych. Zaczął odczuwać lęk przed kierowaniem samochodem, lęk w sytuacjach drogowych, niepokój, czujność, nadwrażliwość na zachowania innych kierowców, chwiejność emocjonalną i zaburzenia snu. Dolegliwości te nie spowodowały znacznych długotrwałych zmian sposobu życia powoda. Objawy stresu pourazowego w nasilonej formie utrzymywały się kilka miesięcy i uległy złagodzeniu. Obecnie występują obawy, napięcie towarzyszące jeździe samochodem, jednak ich nasilenie jest niewielkie. Wskutek przedmiotowego zdarzenia komunikacyjnego powód nie doznał długotrwałego ani trwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym.

dowód: opinia sądowo – psychologiczna, k. 147 – 151.

Pismem z dnia 4 marca 2013 r. pełnomocnik powoda zgłosił stronie pozwanej roszczenie o zadośćuczynienie i odszkodowanie w związku z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 21 stycznia 2013 r.

Następnie pełnomocnik powoda pismem z dnia 9 maja 2013 r. ponownie zwrócił się do strony pozasnuj o wypłacenie na rzecz powoda zadośćuczynienia i odszkodowania w kwocie 124 zł tytułem kosztu konsultacji neurologicznej i płyty z wynikiem badania.

Decyzją z dnia 24 maja 2013 r. strona pozwana przyznała na rzecz powoda kwotę 6 000 zł zadośćuczynienia. Następnie decyzją z dnia 3 czerwca 2013 r. przyznała na rzecz powoda dalszą kwotę 6 000 zł tytułem zadośćuczynienia i kwotę 124 zł tytułem kosztów leczenia.

Pismem z dnia 27 grudnia 2013 r. pełnomocnik powoda odwołał się od decyzji strony pozwanej, domagając się wypłacenia na rzecz powoda dalszej kwoty zadośćuczynienia w wysokości 11 000 zł oraz kwoty 129 zł tytułem dalszych udokumentowanych kosztów leczenia. Powyższe pismo pozostało bez odpowiedzi.

dowód: kserokopia pisma pełnomocnika powoda z dnia 04.03.2013 r., k. 55 – 58,

kserokopia pism (...) S.A. z dnia 15.03.2013 r. i 17.04.2013 r., k. 59 – 60,

kserokopia pisma pełnomocnika powoda z dnia 09.05.2013 r., k. 61 – 64,

kserokopie decyzji (...) S.A. z dnia 24.05.2013 r. i 03.06.2013 r., k. 65, 67,

kserokopia pisma (...) S.A. z dnia 31.05.2013 r., k. 66,

pismo pełnomocnika powoda z dnia 27.12.2013 r., k. 68 – 72.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w niewielkiej części .

W niniejszej sprawie powód wiązał swoje roszczenia z tytułu zadośćuczynienia i odszkodowania z wypadkiem drogowym z dnia 21 stycznia 2013 r., w wyniku którego doznał urazu skutkującego koniecznością leczenia oraz powodującego cierpienia fizyczne i psychiczne. Należy zaznaczyć, że odpowiedzialność strony pozwanej z polisy OC wobec powoda za skutki powyższego zdarzenia komunikacyjnego pozostawała okolicznością bezsporną pomiędzy stronami. Strona pozwana uznała roszczenie powoda w przedmiocie zadośćuczynienia do wysokości wypłaconej mu dotychczas z tego tytułu łącznej kwoty 12 000 zł, wypłaciła mu również odszkodowanie w kwocie 124 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Natomiast spór dotyczył wysokości należnego zadośćuczynienia, bowiem powód uważał, że wypłacone mu dotychczas zadośćuczynienie jest zaniżone i nie odpowiada rozmiarowi doznanej przez niego krzywdy. Powód dochodził również dalszego odszkodowania z tytułu kosztów leczenia w kwocie 129 zł.

Odnosząc się do kwestii wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia, należy mieć na względzie charakter powyższego jednorazowego świadczenia pieniężnego.

W świetle art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiast stosownie do treści art. 445 § 1 k.c. w powyższym przypadku sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie jest szczególną formą naprawienia niemajątkowej szkody na osobie (krzywdy), stanowiąc rodzaj rekompensaty pieniężnej za doznane przez osobę pokrzywdzoną czynem niedozwolonym cierpienia fizyczne lub psychiczne i powinno ułatwić przezwyciężenie przez nią ujemnych przeżyć psychicznych. Pomimo tego, że przepisy prawa nie określają szczegółowo kryteriów jakimi należy kierować się przy ustalaniu wysokości należnego świadczenia z tytułu zadośćuczynienia, to jednak w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i doktrynie prawa zostały wypracowane pomocne wskazówki pozwalające na dokonanie odpowiednich ustaleń. Biorąc pod uwagę niewymierny charakter szkody niemajątkowej, zadośćuczynienie stanowi swoiste wynagrodzenie osobie poszkodowanej przeżytych cierpień psychicznych i fizycznych, przy czym wysokość takiego świadczenia powinna stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość, jednakże nie nadmierną w stosunku do rozmiaru doznanej krzywdy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2000 r., sygn. akt III CKN 582/98). Decydującym kryterium przy ustalaniu wysokości należnego zadośćuczynienia ma rozmiar doznanej krzywdy i ekonomicznie odczuwalna wartość jednorazowego świadczenia pieniężnego, adekwatna do warunków gospodarki rynkowej (tak właśnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 sierpnia 2012 r., sygn. akt I CSK 2/12).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentacji lekarskiej i opinii biegłych sądowych z zakresu otolaryngologii i foniatrii oraz psychologii wskazuje na to, że strona pozwana właściwie i zgodnie z dyspozycją art. 445 § 1 k.c. ustaliła wysokość należnego powodowi świadczenia z tytułu zadośćuczynienia w kwocie 12 000,00 zł. Powyższe zadośćuczynienie jest adekwatne do rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda wskutek zdarzenia drogowego z dnia 21 stycznia 2013 r. i w całości wyczerpuje jego roszczenie z tego tytułu. Z dokumentacji lekarskiej powoda wynika, że w wyniku przedmiotowego zdarzenia doznał on urazu głowy z krótkotrwałą utratą przytomności, wstrząśnienia mózgu, złamania kości nosowej bez przemieszczenia, złamania kości kanału słuchowego zewnętrznego po stronie prawej oraz otarcia wielomiejscowego naskórka głowy. Niewątpliwie charakter urazu wiązał się z istotnymi dolegliwościami bólowymi, których największe natężenie miało miejsce bezpośrednio po wypadku, które musiały stanowić istotny dyskomfort psychiczny. Powód wymagał również trzydniowej hospitalizacji, podczas której leczony był zachowawczo, a także w okresie późniejszym wymagał zabiegu wycięcia blizny łącznotkankowej wargi górnej. Mimo doznanych obrażeń ciała proces leczenia powyższego urazu nie był długotrwały i trwał kilka miesięcy. Powód już po około trzech tygodniach był w stanie powrócić do pracy zarobkowej na poprzednio zajmowanym stanowisku, zaś dolegliwości bólowe związane z gojeniem się złamań konsultował w poradni neurologicznej. Należy mieć na względzie, że pierwszy miesiąc leczenia urazu musiał być dla powoda najbardziej uciążliwy, odczuwane bóle okolicy twarzy i trudności z przeżuwaniem pokarmu stanowiły istotny dyskomfort. Ponadto wpływały na obniżenie dotychczasowej aktywności życiowej powoda, utrudniając mu wykonywanie wielu czynności życia codziennego. Bez wątpienia na zakres krzywdy powoda wpływa doznany przez niego w wyniku przedmiotowego wypadku uraz psychiczny skutkujący pojawieniem się zespołu stresu pourazowego. Z przesłuchania powoda oraz opinii sądowo – psychologicznej wynika, że po wypadku pojawiły się u powoda lęk przed jazda samochodem, lęk w sytuacjach drogowych, niepokój, rozdrażnienie oraz trudności z zasypianiem, które skłoniły go do trzykrotnego skorzystania z pomocy psychologa w okresie 6 miesięcy. Z przesłuchania powoda wynika również, że dyskomfort odczuwany przez niego podczas jazdy samochodem ograniczył jego podróżowanie samochodem jedynie do przypadków absolutnie koniecznych przez co przez pewien czas zaprzestał wyjeżdżać z rodziną na wycieczki weekendowe, co niewątpliwie miało negatywny wpływ na życie rodzinne powoda. Niemniej jednak należy mieć na względzie, że objawy zespołu stresu pourazowego u powoda w nasilonej formie utrzymywały się kilka miesięcy i uległy istotnemu złagodzeniu, co wynika z ustaleń biegłej psycholog w opinii sądowo – psychologicznej. Przy ocenie rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda należy wziąć pod uwagę także ustalenia biegłych sądowych z zakresu otolaryngologii i foniatrii oraz psychologii, że powód wskutek przedmiotowego wypadku samochodowego nie doznał żadnego długotrwałego lub trwałego uszczerbku na zdrowiu.

W tym miejscu należy wskazać, że uraz doznany przez powoda wskutek wypadku drogowego z dnia 21 stycznia 2013 r. nie spowodował u niego uszkodzenia słuchu. Z opinii sporządzonej przez biegłą sądową z zakresu otolaryngologii i foniatrii wynika, że wykonane przez nią badania powoda dla potrzeb niniejszego postępowania sądowego wskazują na to, że jego słuch jest prawidłowy. Wprawdzie z wcześniejszych badań słuchu powoda audiometrią tonalną progową wykonanych w dniach 12 lutego 2013 r., 16 października 2013 r. i 13 listopada 2013 r. wynika minimalny – na granicach normy – niedosłuch przewodzeniowy w zakresie ucha prawego, to jednak badania obiektywne słuchu audiometrią impedancyjną w dniach 12 września 2013 r. i 16 października 2013 r. wykazały prawidłowy słuch powoda.

Sąd uznał powyższe opinie biegłych sądowych za przydatne w sprawie, gdyż zostały sporządzone w sposób profesjonalny, rzetelny i w całości odpowiadały na stawiane pytania ,wymagające wiadomości specjalnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż Sąd, zgodnie z art. 217 § 3 k.p.c., oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego sądowego z zakresu otolaryngologii i foniatrii oraz o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu psychiatrii .Opinia biegłej sądowej z zakresu otolaryngologii i foniatrii w całości odpowiada na stawiane zagadnienia i nie wymaga uzupełnienia, natomiast dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu psychiatrii jest zbędny, bowiem powód nigdy nie leczył się psychiatrycznie i ze zgromadzonych dowodów nie wynika aby istniała potrzeba leczenia psychiatrycznego powoda w związku z następstwami wypadku.

Uwzględniając całokształt okoliczności sprawy, rodzaj obrażeń ciała powoda po wypadku, długotrwałość leczenia, konieczność hospitalizacji, stopień natężenia dolegliwości bólowych, wystąpienie objawów zespołu stresu pourazowego, Sąd uznał, że rozmiar doznanej przez powoda krzywdy uzasadnia przyznanie jednorazowego świadczenia pieniężnego z tytułu zadośćuczynienia w wysokości 12 000 zł. Nadto powyższa kwota nie jest nadmierna i odpowiada przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Biorąc pod uwagę, że dotychczas została już spełniona całość należnego powodowi świadczenia z tytułu zadośćuczynienia na etapie przedsądowym, to dalsze roszczeniem z tego tytułu, jako zawyżone, podlegało oddaleniu.

Natomiast roszczenie odszkodowawcze powoda z tytułu zwrotu kosztów leczenia skutków urazu zostało uwzględnione.

Zgodnie z art. 444§1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Powyższy przepis przewiduje obowiązek naprawienia przez obowiązanego do odszkodowania szkody majątkowej, jakiej poszkodowany doznał wskutek naruszenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia. W szczególności naprawienie szkody obejmuje również zwrot wszelkich koniecznych i celowych kosztów leczenia. Ponadto celowość poniesienia wydatków może być związana nie tylko z możliwością uzyskania poprawy stanu zdrowia, ale też z potrzebą niepogorszenia tego stanu zdrowia.

Z przedłożonych paragonów fiskalnych wynika, że powód w trakcie leczenia skutków urazu poniósł koszty wizyty u lekarza specjalisty z zakresu neurologii w Centrum (...) Sp. z o.o. w L. w dniu 26 czerwca 2013 r. w kwocie 125 zł oraz koszty za wydanie kopii płyty CD zawierającej wyniki badań lekarskich w kwocie 4 zł. Powyższe koszty w łącznej wysokości 129 zł należało uznać za celowe i uzasadnione. Wprawdzie wizyty u lekarzy specjalistów są refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia, to jednak kilkumiesięczny okres oczekiwania na refundowaną wizytę u lekarza neurologa w sytuacji, gdy proces leczenia należy podjąć jak najszybciej w celu uzyskania najkorzystniejszego efektu, uzasadnia skorzystanie przez powoda z odpłatnego leczenia. Ponadto koszty leczenia poniesione przez powoda pozostają w związku przyczynowym z przedmiotowym zdarzeniem komunikacyjnym (co wynika z dokumentacji lekarskiej powoda), jak również ich wysokość nie jest wygórowana.

Odsetki ustawowe od kwoty 129 zł zostały zasądzone, na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. od dnia 11 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty. Roszczenie powoda o zapłatę dalszej kwoty odszkodowania tytułem kosztów leczenia w kwocie 129 zł zostało skierowane do strony pozwanej dopiero w piśmie z dnia 27 grudnia 2013 r., zaś strona pozwana obowiązana była dokonać zapłaty niezwłocznie, zgodnie z art. 455 k.c. Według Sądu, wymagalność roszczenia odsetkowego od powyższej kwoty nastąpiła w dniu 11 stycznia 2014 r., a powództwo w zakresie odsetek za okres wcześniejszy niż uwzględniony podlegało oddaleniu.

Rozstrzygnięcie Sądu w przedmiocie kosztów procesu należnych stronie pozwanej zapadło na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd nie obciążył powoda kosztami procesu na rzecz strony pozwanej, biorąc pod uwagę ocenny charakter sprawy o zadośćuczynienie, która dopiero w świetle obiektywnych dowodów przeprowadzonych w postępowaniu sądowym, z uwzględnieniem odpowiedniej perspektywy czasowej ,wykazała bezzasadność roszczenia o zadośćuczynienie ponad to wcześniej wypłacone.

Sąd nakazał powodowi, na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, stosownie do rezultatu rozstrzygnięcia w sprawie, uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie kwotę 163,19 zł tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, a wynikających z wynagrodzenia biegłych sądowych.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE