UZASADNIENIE

Powód B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G. wniósł przeciwko W. M. pozew o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 4.974,34 złotych z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP naliczanymi od kwoty 4.719,12 złotych od dnia 27 listopada 2014 roku do dnia zapłaty. Wniósł także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych, z uwzględnieniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 30 kwietnia 2008 roku poprzednik prawny powoda (...) Bank S.A. z siedzibą we W., który następnie zmienił nazwę na (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W., zawarł z pozwanym W. M. umowę pożyczki gotówkowej nr (...), na mocy której bank udzielił pozwanemu pożyczki w kwocie 14.728,61 złotych w terminie do dnia 30 kwietnia 2012 roku, jednakże pozwany nie wywiązał się z umowy i nie spłacił swoich należności wobec pożyczkodawcy, dlatego też był wzywany do spłaty zaległości, ale bezskutecznie, w związku z czym pożyczkodawca podjął działania windykacyjne, ale nie przyniosły one rezultatu. Powód podniósł ponadto, że przedmiotową należność wobec pozwanego W. M. nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności zawartej w dniu 31 marca 2014 roku. W ocenie powoda, z przyczyn szczegółowo wskazanych wyżej, żądanie pozwu jest jak najbardziej zasadne.

Nakazem zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 10 grudnia 2014 roku Sąd Rejonowy L. L. (1) VI Wydział Cywilny w sprawie VI Nc-e (...) uwzględnił żądania powoda w całości.

Pozwany W. M. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 10 grudnia 2014 roku. Podniósł, że pożyczka, której spłaty w tym postępowaniu żąda powód, została w całości spłacona, w związku z czym powództwo winno ulec oddaleniu. Pozwany wskazał także, że bank udzielający pożyczki nie negocjował z nim indywidualnie kosztów upomnień, wezwań oraz kosztów windykacji, w związku z czym postanowienia umowy dotyczące tych kosztów są klauzulami niedozwolonymi.

Na rozprawie w dniu 30 lipca 2015 roku pozwany W. M. oświadczył, że nie jest w stanie ustosunkować się do kwoty zaległości wskazanej przez powoda. Podniósł, że początkowo spłacał raty pożyczki, po czym stracił pracę i wówczas przestał spłacać, bo nie miał środków pieniężnych na płacenie rat pożyczki.

Powód, ustosunkowując się do stanowiska pozwanego, podtrzymał w całości swoje żądania. Wskazał, że na kwotę dochodzoną pozwem składają się następujące należności:kwota 2.613,63 złote tytułem należności głównej, kwota 102,56 złotych tytułem odsetek umownych naliczonych przez bank do dnia cesji wierzytelności, kwota 1.369,37 złotych tytułem odsetek karnych naliczonych przez bank do dnia cesji wierzytelności, kwota 624,25 złotych tytułem kosztów i opłat naliczonych przez bank, w tym kwota 369,00 złotych z tytułu kosztów windykacyjnych banku i kwota 255,25 złotych z tytułu kosztów sądowych i egzekucyjnych oraz kwota 264,56 złotych tytułem odsetek za opóźnienie, tj. odsetki dynamiczne (...) naliczone po dniu cesji wierzytelności.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 30 kwietnia 2008 roku W. M. zawarł z (...) Bankiem S.A. z siedzibą we W., który następnie zmienił nazwę na (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W., umowę pożyczki gotówkowej nr (...) na kwotę 14.728,61 złotych na okres od dnia 30 kwietnia 2008 roku do dnia 30 kwietnia 2012. Pożyczka miała być spłacona w 48 miesięcznych ratach, płatnych do dnia 30 – ego każdego kolejnego miesiąca, płatność pierwszej raty została ustalona na dzień 30 maja 2008 roku. Oprocentowanie nominalne pożyczki wynosiło 9,50% w stosunku rocznym i było stałe w okresie obowiązywania umowy. Gdyby oprocentowanie to było wyższe niż czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP, bank miał obniżyć nominalną stopę oprocentowania pożyczki do czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, a następnie w przypadku wzrostu stopy kredytu lombardowego – podwyższy ją, ale nie więcej niż do wysokości oprocentowania nominalnego w wysokości 9,50%.

Koszty związane z niewykonaniem przez pożyczkobiorcę zobowiązania wobec pożyczkodawcy wynosiły, między innymi: 13,00 złotych telefoniczne upomnienie, 15,00 złotych korespondencja kierowana do pożyczkodawcy związana z nieterminową spłatą pożyczki (upomnienie, wezwanie do zapłaty, prośba o dopłatę), 50,00 złotych wyjazd interwencyjny do pożyczkobiorcy związany z nieterminowa spłatą pożyczki.

W dniu 26 czerwca 2012 roku (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wystawił przeciwko pozwanemu W. M. bankowy tytuł egzekucyjny.

Postanowieniem z dnia 15 lutego 2013 roku Sąd Rejonowy w S. G.I Wydział Cywilny w sprawie (...) nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 26 czerwca 2012 roku wystawionemu przez (...) Bank (...) S.A. z siedziba we W. przeciwko W. M. z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanego do kwoty 50.522,88 złotych.

Na podstawie powyższego tytułu wykonawczego (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wszczął przeciwko pozwanemu postępowanie egzekucyjne, które prowadził Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Wołominie M. M. pod sygn. akt Km (...)

Postanowieniem z dnia 23 października 2013 roku Komornik M. M. umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko W. M..

Umową przelewu wierzytelności z dnia 31 marca 2014 roku (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. przelał na powoda wierzytelność przysługującą mu wobec pożyczkobiorcy W. M. na podstawie umowy pożyczki z dnia 30 kwietnia 2008 roku.

(...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności na powoda.

Pismem z dnia 13 maja 2014 roku powód wezwał pozwanego do dobrowolnej spłaty zadłużenia.

/okoliczności niesporne, dodatkowo: umowa pożyczki z dnia 30 kwietnia 2008 roku k.48-51, bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 26 czerwca 2012 roku k.52-55, postanowienie z dnia 15 lutego 2013 roku k.56, postanowienie z dnia 23 października 2013 roku k.57, umowa przelewu wierzytelności k.26 – 35, wyciąg z załącznika k.36, zawiadomienie o przelewie wierzytelności k.69, wezwanie do dobrowolnej spłaty zadłużenia k. 58, wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu k.61, rozliczenie wpłat k.63/

Powództwo jest częściowo zasadne.

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie załączonych przez powoda do akt sprawy dokumentów, których autentyczność, prawdziwość i rzetelność nie budziła wątpliwości Sądu. Pozwany W. M. również nie kwestionował ich autentyczności, prawdziwości, ani rzetelności, dlatego też uznano je w całości za wiarygodne (art. 244 i 245 k.p.c. oraz art. 252 i 253 k.p.c.).

W okolicznościach niniejszej sprawy fakt zawarcia umowy pożyczki z dnia 30 kwietnia 2008 roku oraz fakt jej niespłacenia w całości wraz z odsetkami przez pozwanego w kwocie dochodzonej pozwem, a także fakt cesji wierzytelności przysługującej wobec pozwanego nie budziły wątpliwości Sądu..

Mając powyższe na uwadze Sąd w punkcie 1 - szym wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.605,37 złotych, w tym kwotę 4.350,12 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP naliczanymi od dnia 27 listopada 2014 roku (data wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym) do dnia zapłaty.

Sąd oddalił powództwo w zakresie kwoty 369,00 złotych z tytułu kosztów windykacyjnych banku. Sąd stanął na stanowisku, że zapisom załącznika nr 1 – tabela opłat i prowizji związanych z obsługą kredytów, należy przypisać abuzywność. Zgodnie bowiem z art. 385 (1) § 1 kc postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Ustawodawca wskazuje w § 3 i 4 art. 385 (1) kc, że nie uzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu, w szczególności odnosi się to do postanowień umowy przyjętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta, a ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na nie powołuje. Sąd jest uprawniony, w ramach incydentalnej kontroli ogólnych warunków umowy, do stwierdzenia, czy dany zapis umowny stanowi niedozwolone postanowienie umowne. Zapisy tabeli opłat i prowizji w zakresie kosztów związanych z niewywiązaniem się przez pożyczkobiorcę z warunków umowy pożyczki oraz za czynności windykacyjne, naruszają rażąco dobre obyczaje i interes konsumenta. Powód nie udowodnił, że postanowienia załącznika nr 1 – tabela opłat i prowizji, zostały uzgodnione indywidualnie z pozwanym. Stwierdzić należy, że pozwany nie miał wpływu na treść tych postanowień i ich obecność w przedmiotowej umowie (okoliczność tę podniósł w sprzeciwie od nakazu zapłaty). O abuzywności tych postanowień przesądza zarówno wysokość nakładanych opłat, jak również niesprecyzowanie przesłanek decydujących o ich zastosowaniu. Wysłanie wezwania do zapłaty, czy też czynności windykacyjne podejmowane po wezwaniu do zapłaty, same w sobie, nie generują kosztów o wysokości przewidzianej w załączniku nr 1 – tabeli opłat i prowizji, dlatego też należało uznać, że są to kwoty rażąco wygórowane, które wiążą się z dążeniem pożyczkodawcy do uzyskania nieuprawnionego dodatkowego wynagrodzenia od pożyczkobiorcy. Postanowienia te wykraczają poza zapewnienie przedsiębiorcy rekompensaty kosztów związanych z obsługą nieterminowego zadłużenia. Ponadto należy wskazać, że tego rodzaju zastrzeżenia umowne, a mianowicie dotyczące wysokości opłat za wezwania do zapłaty i koszty windykacji, zostały już kilkakrotnie zakwestionowane przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej jako SOKiK) i wpisane do rejestru klauzul niedozwolonych, między innymi, wyrok SOKiK o sygn. akt XVII AmC 96/08 pod nr 1806; wyrok SOKiK o sygn. akt XVII AmC 624/09 pod nr 1796; wyrok SOKiK o sygn. akt AmC 1089/11 – punkt 2-gi wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na mocy art. 100 kpc i kosztami tymi w całości obciążył pozwanego W. M., albowiem powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Na koszty należne powodowi składają się: kwota 63,00 złotych tytułem opłaty od pozwu, kwota 600,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego - § 2.1, 2.2, 4.1, 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – tekst jednolity Dz. U. z 2013 roku, poz.490 i kwota 17,00 złotych tytułem opłaty od pełnomocnictwa – punkt 3-ci wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE