UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu w dniu 8 stycznia 2015 r. małoletnia powódka W. P., reprezentowana przez matkę E. B. (2), wniosła
o zasądzenie od pozwanego R. P. alimentów w kwocie po 1.000 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 15 każdego miesiąca, wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu tak sformułowanego żądania strona powodowa wskazała,
iż małoletnia W. P. pochodzi z nieformalnego związku pozwanego
i E. B. (2). Małoletnia powódka, z uwagi na stan zdrowia, pozostaje pod opieką lekarzy: ortopedy, hematologa, okulisty oraz dietetyka, ponadto wykazuje trudności
w przyswajaniu wiedzy, z tego powodu zmuszona była powtarzać klasę. W. P. pozostaje pod wyłączną pieczą matki, która nie pracuje i utrzymuje się ze środków pochodzących z pomocy społecznej - świadczenia i zasiłku pielęgnacyjnego
w łącznej wysokości 1.353 zł miesięcznie. R. P. nie uczestniczy
w procesie wychowania córki.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa, jednocześnie wskazując, iż żądana kwota alimentów jest zbyt wygórowana, a w czasie wspólnego zamieszkiwania z matką małoletniej to wyłącznie na nim spoczywał trud utrzymania rodziny. Kolejno wskazano, iż E. B. (2) nie wywiązuje się należycie
z obowiązków rodzicielskich względem córki: nie zapewnia małoletniej zbilansowanej diety, co doprowadziło do powstania u niej nadwagi, nie dba o jej rozwój fizyczny
i psychiczny, krzyczy na dziecko, a ponadto, że jest osobą konfliktową

Na rozprawie w dniu 30 czerwca 2015 r. pozwany uznał żądanie pozwu do kwoty po 500 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia W. P., urodzona (...) w S., jest dzieckiem E. B. (2) i R. P.. Rodzice małoletniej żyją
w rozłączeniu.

Dowód:

- odpis zupełny aktu urodzenia, k. 23.

W trakcie trwania związku rodziców małoletniej powódki zamieszkiwali oni
w lokalu stanowiącym własność rodziców pozwanego, żyli w skromnych warunkach i korzystali z pomocy finansowej rodziców. Pozwany pracował w wojsku. Matka małoletniej powódki, w 2012 r. po uzyskaniu informacji o chorobie córki zrezygnowała
z pracy.

Dowód:

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki E. B. (2), k. 48;

- przesłuchanie pozwanego R. P. , k. 48;

- zeznania świadka D. B., k. 193 – 195.

W. P. ma ukończone 9 lat i uczęszcza do III klasy szkoły podstawowej. Małoletnia powódka wraz z matką zamieszkuje w wynajmowanym mieszkaniu. Opłata za najem wynosi 800 zł miesięcznie. Dodatkowo tytułem czynszu oraz w związku z opłatami za media w mieszkaniu E. B. (2) przekazuje właścicielom mieszkania kwotę 460 zł miesięcznie. W uiszczaniu opłat za mieszkanie uczestniczkę wspomaga matka.

Dowód:

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki E. B. (2), k. 48;

- zeznania świadka D. B., k. 193 – 195;

- potwierdzenie dokonania przelewu, k. 66 – 67, 156, 158, 160 – 161;

- umowa najmu lokalu mieszkalnego, k. 77 – 81;

- kopia rachunku, k. 159;

- rozliczenie zużycia mediów, k. 162.

Małoletnia powódka, z uwagi na stan zdrowia, pozostaje pod opieką lekarzy: ortopedy, hematologa oraz okulisty. Ww. jest leczona z uwagi na stwierdzoną Chorobę C., dwukrotnie poddawana była zabiegom chemioterapii. Małoletnia cierpi
z powodu zezna i nosi okulary korekcyjne. Dodatkowo ze względu na stwierdzoną nadwagę regularnie uczęszcza do dietetyka i ma zaleconą specjalną dietę. Ww. wykazuje trudności w przyswajaniu wiedzy, ma problemy z koncentracją, zmuszona była powtarzać klasę, ponadto posiada orzeczenie o potrzebie nauczania indywidualnego.
W wykonywaniu codziennych czynności małoletnia wymaga wsparcia ze strony innych osób, posiada orzeczenie o niepełnosprawności.

Dowód:

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki E. B. (2), k. 48;

- zeznania świadka D. B., k. 193 – 195;

- informacja dla lekarza kierującego, k. 5, 75;

- zaświadczenie lekarskie, k. 6 – 7, 20 – 22, 24, 103, 178 – 179;

- orzeczenie o niepełnosprawności, k. 8;

- decyzja o przyznaniu zasiłku pielęgnacyjnego, k. 9;

- decyzja o przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego, k. 10 – 11;

- opinia psychologiczna, k. 27 – 29;

- skierowanie, k. 59;

- orzeczenie o potrzebie naucza indywidualnego, k. 62 – 65, 105 – 106;

- opinia, k. 74a;

- karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 104;

- faktura za zakup okularów, k. 107;

- faktura Vat, k. 163 – 167;

- wynik badania kontrolnego, k. 172 – 173;

- zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne, k. 174;

- orzeczenie o niepełnosprawności, k. 189 – 190.

Usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniej W. P. opiewają na kwotę co najmniej 1.400 zł miesięcznie i w szczególności przedstawiają się w wymiarze miesięcznym następująco: 100 zł tytułem kosztów zakupu odzieży, bielizny, obuwia; 450 zł tytułem kosztów zakupu żywności, w tym produktów żywnościowych zalecanych przez dietetyka; 50 zł tytułem kosztu zakupu artykułów higienicznych i chemii gospodarczej (np. pasta do zębów, szczoteczka do zębów, szampon, płyn do kąpieli, mydło, proszek do prania, płyn do płukania, udział
w kosztach związanych z zakupem środków do utrzymania czystości w mieszkaniu);
50 zł tytułem kosztów zakupu leków, suplementów diety i witamin; 50 zł tytułem kosztów zakupu podręczników i przyborów szkolnych (600 zł rocznie); 70 zł tytułem kosztów związanych z pobieraniem korepetycji i uczęszczaniem na inne zajęcia pozaszkolne (gimnastyka); 630 zł tytułem udziału przypadającego na małoletnią
w kosztach utrzymania mieszkania oraz zaopatrzenia lokalu w media (1/2 z racji zamieszkiwania w lokalu (...) osób).

Dowód:

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki E. B. (2), k. 48;

- zeznania świadka D. B., k. 193 – 195;

- faktura Vat, k. 68 – 69

- faktura za zakup leków, k. 70 – 73, 168 – 170;

- paragon, k. 74.

E. B. (2) ma ukończone 28 lat, legitymuje się średnim wykształceniem, nie pracuje, na co dzień sprawuje opiekę nad małoletnią córką.

Ww. trzymuje się ze środków pochodzących z pomocy społecznej - świadczenia
i zasiłku pielęgnacyjnego w łącznej wysokości 1.353 zł miesięcznie, nie uzyskuje innych dochodów, korzysta ze wsparcia finansowego matki D. B..

Dowód:

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki E. B. (2), k. 48;

- zeznania świadka D. B., k. 193 – 195;

- zaświadczenie Urzędu Skarbowego, k. 30.

R. P. ma ukończone 31 lat, pracuje w firmie (...) jako elektromonter za wynagrodzeniem 1.570 zł netto. Dodatkowo raz na trzy miesiące otrzymuje 100 – 150 zł z tytułu pracy świadczonej w godzinach nadliczbowych.

Pozwany osiągnął w 2014 roku dochód na poziomie 35.451,96 zł.
Ww. zamieszkuje w mieszkaniu należącym do rodziców i partycypuje w opłatach za lokal kwotą 450 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanego R. P. , k. 48;

- opinia o pracowniku, k. 43;

- kopia rachunku, k. 121, 123 – 128, 130 – 135;

- potwierdzenie dokonania przelewu, k. 122, 129;

- dowód wpłaty, k. 136;

- faktura, k. 137 – 142;

- decyzja, k. 143;

- zaświadczenie Urzędu Skarbowego, k. 191.

Wobec pozwanego Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie, w postępowaniu o sygn. akt V W 1987/13, orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres 10 miesięcy. Decyzją z dnia 25 czerwca 2013 r. cofnięto pozwanemu uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B.

Dowód:

- decyzja, k. 82, 84 – 85;

- zawiadomienie o wykonaniu środka karnego, k. 83.

Pozwany ujawnia skłonności do nadużywania alkoholu. Ww. był pacjentem Ośrodka (...) w S..

R. P. przekazuje na utrzymanie córki kwotę 350 zł miesięcznie. Poza małoletnią powódką ww. nie ma innych osób na swoim utrzymaniu.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanego R. P. , k. 48;

- informacja SPSK Nr 1 w S., k. 25 – 26.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo małoletniej W. P. zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Powództwo oparto o przepis art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze
w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniej W. P. opiewają na kwotę co najmniej 1.400 zł miesięcznie. Niniejsza kwota stanowi sumę średniomiesięcznych wydatków, która powinna być pokrywana
w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki oraz ich wysokość – oceniane przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb dziecka w wieku powódki, przy uwzględnieniu, że cierpi ona z powodu szeregu schorzeń, wymaga częstych konsultacji lekarskich, noszenia okularów i przede wszystkim specjalnej diety zalecanej przez poradnię dietetyczną. Oceniając jednak to, w jakiej części pozwany zobowiązany jest uczestniczyć w kosztach utrzymania córki Sąd miał na uwadze dotychczasowy poziom życia dziecka i samych rodziców, ich możliwości majątkowe
i zarobkowe oraz fakt, iż w pewnej mierze wydatki związane z utrzymaniem małoletniej pokrywane są przez jej babcię.

Wysokość kosztów związanych z utrzymaniem małoletniej na poziomie 2.000 zł miesięcznie, wskazywanych przez matkę małoletniej powódki, jest w ocenie Sądu zbyt wygórowana i nie odpowiada usprawiedliwionym potrzebom dziecka w rozumieniu
art. 135 § 1 k.r.o., a tym samym kwota ta nie mogła stanowić podstawy do ustalania wysokości świadczeń alimentacyjnych należnych od pozwanego na rzecz małoletniej.

Wysokość wydatków na utrzymanie małoletniej wyższa, niż ta ustalona przez Sąd, nie została wykazana przez stronę powodową dowodami z dokumentów. Naturalnym jest, iż potrzeby dziecka opisane w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia są nierozerwalnie związane z jego egzystencją i dla ich wykazania nie jest konieczne przedłożenie dokumentów obejmujących całokształt danych wydatków. Niemniej jednak w sytuacji, gdy dany rodzic wskazuje na wysokość danych wydatków, które przekraczają miarę znajdującą odzwierciedlenie w powołanych zasadach doświadczenia zawodowego i życiowego, to zachodzi konieczność wykazania tej okoliczności chociażby dokumentami, a w niniejszej sprawie E. B. (2) nie przedłożyła takich dokumentów, które by w całości potwierdzały jej zeznania.
W szczególności E. B. (2) nie przedstawiła dowodów na to, iż na wyżywienie dla dziecka przeznacza kwotę 800 zł miesięcznie, w szczególności nie przedłożyła żadnych dokumentów z których by wynikało, iż w rzeczywistości ponosi koszty we wskazanej wysokości na zakup konkretnych produktów spożywczych. Należy jeszcze raz podkreślić, że Sąd miał na uwadze, iż małoletnia musi korzystać ze specjalnej diety
i że w związku z tym koszty jej wyżywienia są wyższe niż koszty wyżywienia w pełni zdrowego dziecka w wieku lat 9, jednakże kierując się zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego Sąd przyjął, iż kwota 450 zł jest wystarczająca do zapewnienia dziecku w tym wieku i w takim stanie zdrowia zbilansowanej diety umożliwiającej jego harmonijny rozwój.

W odniesieniu do kwestii wydatków związanych z opłatami za lokal, w którym małoletnia zamieszkuje wraz z matką należy wskazać, że rodzice są zobowiązani
do zapewnienia dziecku miejsca do zamieszkania. W świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, ustalenie udziału przypadającego na małoletnią w kosztach utrzymania wynajmowanego mieszkania na poziomie 630 zł miesięcznie nie można uznać za zawyżone. Niezależnie bowiem od tego, gdzie małoletnia zamieszkuje,
to rodzice muszą ponosić koszty utrzymania danego lokalu, a przy aktualnych cenach opłat za wynajem lokali oraz opłat eksploatacyjnych powołana kwota 630 zł nie jawi się jako wygórowana. Okoliczność, iż obecnie koszty związane z utrzymania mieszkania,
w którym zamieszkuje małoletnia powódka ponosi w dużej mierze jej babcia nie oznacza, że to ona w pierwszej kolejności powinna pokrywać koszty związane
z utrzymaniem wnuczki, albowiem – jak to już sygnalizowano – to zasadniczo rodzice
(w tym pozwany) powinni zaspokajać potrzeby dziecka.

Przechodząc do kwestii wydatków związanych z leczeniem małoletniej należy
w tym miejscu jeszcze raz podkreślić, iż Sąd miał na uwadze, iż małoletnia posiada orzeczenie o niepełnosprawności, wymaga stałej opieki (zaświadczenie lekarskie
k. 178), że cierpi z uwagi na stwierdzoną Chorobę C., dwukrotnie poddawana była zabiegom chemioterapii, ma zalecenie noszenia okularów korekcyjnych,
a dodatkowo ze względu na stwierdzoną nadwagę regularnie uczęszcza do dietetyka
i jest pod kontrolą specjalistów poradni hematologicznej, okulistycznej i ortopedycznej jednakże leczenie dzieci w ramach NFZ jest bezpłatne. Sąd uwzględnił wydatki związane z zakupem leków i suplementów (ponad wydatki związane z zapewnieniem dziecku specjalnej diety) i ocenił koszt związany z ich zakupem na kwotę 50 zł miesięcznie. Ustając wysokość usprawiedliwionych kosztów związanych z leczeniem małoletniej W. P. Sąd nie uwzględnił wykazywanej przez jej matkę kwoty 300 zł tytułem kosztów zakupu okularów, bowiem pojedyncze wydatki nie podlegają zaspokojeniu w ramach obowiązku alimentacyjnego, ten dotyczy bowiem jedynie wydatków ponoszonych cyklicznie, a nie wydatków jednorazowych. Takie jednorazowe wydatki mogą podlegać alimentacji jedynie w ramach incydentalnie zasądzanych kwot, przeznaczanych na konkretne cele.

Odnosząc się do pozostałych kosztów związanych z utrzymaniem małoletniej powódki wyszczególnionych w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia należy wskazać, że koszty te wiążą się z zaspokojeniem podstawowych potrzeb w zakresie utrzymania i wychowania małoletniej, a także z potrzebami związanymi z edukacją dziecka. Kosztów tych nie sposób uznać ich za zbyteczne, zaś ich rozmiar należy uznać za niewygórowany.

Zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać
w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Jak wynika z przedłożonego przez matkę małoletniej powódki zaświadczenia,
z powodu choroby W. P. wymaga stałej opieki i pomocy
w codziennym funkcjonowaniu ze strony innych osób, a więc konieczność oraz możliwość osobistych starań o jej wychowanie i utrzymanie jest bardzo szeroka. Obecnie w zasadniczej mierze osobiste starania o wychowanie małoletniej powódki zaspokaja jej matka E. B. (2), pozwany zaś sporadycznie opiekuje się córką. Uwzględniając jednocześnie okoliczność, że matka dziecka nie może podjąć pracy, zaś jedyny jej dochód stanowią środki pochodzące z pomocy społecznej, to tym samym większa część kosztów utrzymania małoletniej powódki powinna w ocenie Sądu być pokrywana przez jej ojca. Zdaniem Sądu, nie ma podstaw, aby na równi z pozwanym obciążać kosztami utrzymania dziecka matkę małoletniej, skoro dysponuje ona niższym dochodem niż pozwany, a nadto sprawuje osobistą pieczę nad dzieckiem. Jednakże Sąd doszedł do przekonania, że możliwości zarobkowe pozwanego są takie, że nie jest on
w stanie pokryć wszystkich niezbędnych kosztów utrzymania dziecka.

Standard życia dziecka powinien być taki sam, jak standard życia jego rodziców, niezależnie od tego czy dziecko zamieszkuje z obojgiem rodziców czy też tylko z jednym z nich. W trakcie trwania związku rodziców małoletniej powódki zamieszkiwali oni
w lokalu stanowiącym własność rodziców pozwanego, żyli w skromnych warunkach
i korzystali z pomocy finansowej innych osób. Obecnie standard życia małoletniej polepszył się, gdyż uczestniczka korzysta z pomocy matki, która opłaca część kosztów związanych z utrzymaniem lokalu w którym zamieszkuje małoletnia.

W odniesieniu do kwestii aktualnych możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy wskazać, że posiada on stałe źródło utrzymania w postaci pracy zarobkowej, z której uzyskuje miesięczne wynagrodzenie na poziomie 1.570 zł netto. Dodatkowo raz na trzy miesiące otrzymuje 100 – 150 zł z tytułu pracy świadczonej
w godzinach nadliczbowych. Ww. zamieszkuje w mieszkaniu należącym do rodziców
i partycypuje w opłatach za lokal kwotą 450 zł miesięcznie. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, zdaniem Sądu zasądzenie od pozwanego alimentów na rzecz córki na poziomie wyższym aniżeli 600 zł miesięcznie, byłoby nieadekwatne do poziomu jego możliwości majątkowych i mogłoby spowodować powstanie sytuacji, w której pozwany nie byłby w stanie wywiązać się z nałożonego nań zobowiązania.

Mając na uwadze powyższe, Sąd w punkcie I i II sentencji wyroku zasądził
od pozwanego na rzecz małoletniej alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie za okres od dnia 18 stycznia 2015 r. do dnia 31 października 2015 r., a poczynając od dnia
1 listopada 2015 r. w kwocie po 600 zł miesięcznie, zaś w pozostałej części powództwo oddalił. Nie uległy co prawda zmianie w trakcie trwania postępowania możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego, jednakże należało przyjąć że wraz ze wzrostem dziecka wzrosły także - przez niespełna rok - jego usprawiedliwione potrzeby. Pozwany jest osobą młodą, zdrową i zdolną do pracy. Ww. powinien mieć na uwadze, iż ma na swoim utrzymaniu małoletnią córkę oraz że koszty jej utrzymania z upływem czasu będą wzrastać i w związku z tym, w miarę możliwości, poszukiwać zatrudnienia przynoszącego dochód na wyższym poziomie niż obowiązujące w kraju wynagrodzenie minimalne.

Na rozprawie w dniu 30 czerwca 2015 r. pozwany uznał żądanie pozwu do kwoty po 500 zł miesięcznie. W ocenie Sądu proponowana przez pozwanego kwota 500 zł miesięcznie, tytułem jego udziału w kosztach utrzymania córki począwszy od
1 listopada 2015 r. jest za niska w odniesieniu do przywołanych możliwości finansowych pozwanego. R. P. nie ma innych osób na utrzymaniu. Uwzględniając zatem, iż ww. partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania kwotą
450 zł miesięcznie, to na zaspokajanie własnych potrzeb życiowych pozostanie mu kwota 570 zł miesięcznie. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że rodzic winien dzielić się
z dzieckiem najskromniejszym dochodem, nawet kosztem określonych potrzeb własnych, w razie potrzeby ograniczając je do absolutnie niezbędnego minimum. Swoje działania w sferze wydatków pozwany winien planować w taki sposób, aby nie zagrażały brakiem możliwości zaspokojenia elementarnych potrzeb córki.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów
i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd brał pod uwagę treści decyzji o przyznaniu pomocy finansowej, znajdując się w aktach sprawy na karcie 12.
W myśl bowiem art. 316 k.p.c. sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, powołany zaś powyżej dokument obrazuje jedynie przeszłą sytuację osobistą i majątkową strony powodowej istniejącą w 2013 r. – Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd nie brał pod uwagę ponadto dokumentu w postaci dowodu wpłaty, znajdującego się w aktach sprawy na karcie 157, albowiem dokument ten był nieczytelny.

Podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły ponadto zeznania matki małoletniej powódki oraz częściowo zeznania pozwanego. Zeznania ww. osób zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne w zakresie poczynionych powyżej ustaleń faktycznych i w konsekwencji w pozostałym zakresie, tj. który pozostawał
w sprzeczności z ww. ustaleniami faktycznymi zostały uznane przez niniejszy Sąd za niewiarygodne.

W szczególności w odniesieniu do zeznań R. P. należy wskazać, iż zostały one częściowo uznane za niewiarygodne w zakresie w jakim wskazywał, iż z uwagi na swoją sytuację majątkową i wysokość osiąganych dochodów nie jest w stanie łożyć na utrzymanie małoletniej powódki więcej niż po 500 zł miesięcznie, gdyż co innego wynika z innych zgromadzonych w sprawie dowodów,
m.in. z dokumentów z dokumentów – o czym była już mowa powyżej.

Usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniej W. P. Sąd ustalił w oparciu o przedłożone dokumenty, zeznania jej matki, zeznania świadka D. B. oraz kierując się zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego, przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się
z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb małoletniego dziecka w tym wieku i stanie zdrowia.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., mając na uwadze ostateczny wynik sprawy, aktualną sytuację osobistą i majątkową pozwanego, konieczność uiszczania przez niego w pierwszej kolejności alimentów na rzecz córki. Sąd uznał, że w świetle aktualnej sytuacji majątkowej i zarobkowej pozwanego nieuzasadnionym jest obciążenie go obowiązkiem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych. Pozwany nie ma bowiem takich możliwości zarobkowych, aby pokryć te koszty w części w jakiej przegrał sprawę.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w punkcie III sentencji wyroku.

Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw
i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego ( § 2). Zgodnie z art. 109 § 1 zd. 1 k.p.c. roszczenie o zwrot kosztów wygasa, jeśli strona najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie złoży sądowi spisu kosztów albo nie zgłosi wniosku o przyznanie kosztów według norm przepisanych. Strona powoda była w niniejszym postępowaniu reprezentowana przez pełnomocnika zawodowego w osobie radcy prawnego. Pełnomocnik powódki do chwili zamknięcia rozprawy nie złożył wniosku o przyznanie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego od strony przeciwnej, a zatem brak było podstaw do orzekania w tym zakresie.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w punkcie IV rygor natychmiastowej wykonalności.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE