UZASADNIENIE

Powódka K. K. , reprezentowana przez radcę prawnego, wniosła pozew przeciwko Wyższej Szkole (...) z siedzibą w S. o zapłatę kwoty 4.320,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 01.04.2012 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 01.10.2011 roku strony zawarły umowę o dzieło, przedmiotem której było wykonanie przez powódkę łącznie 44 godzin wykładów i 53 godzin ćwiczeń w okresie od dnia 01.10.2011 r. do 29.02.2012 r. Tytułem wynagrodzenia pozwana miała zapłacić powódce kwotę 4.320,00 zł (44 godzin wykładów - po 50 zł jedna godzina plus 53 godzin ćwiczeń - po 40 zł jedna godzina). Do dnia dzisiejszego powódka nie uregulowała ustalonego wynagrodzenia. Odsetek za opóźnienie powódka domaga się w oparciu o art. 481 k.c. powołując się na to, że 1.04.2012 roku jest pierwszym dzień zwłoki w zapłaci.

W dniu 5.12.2014 roku referendarz sądowy Sądu Rejonowego w S. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany Wyższa Szkoła (...) z siedzibą w S. , reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości. Domagał się oddalenia powództwa i zasądzenia od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu podał, że zgodnie z umową o dzieło z dnia 01.10.2011 roku powódka zobowiązała się do przeprowadzenia między innymi wykładów i ćwiczeń w semestrze zimowym (...), dostarczenia programu autorskiego z zakresu przeprowadzonych zajęć i przeniesienia praw autorskich tego programu na uczelnię, przeprowadzenia zajęć z wcześniej ustalonym planem, przeprowadzenia egzaminów i zaliczeń, sporządzenia protokołów i dostarczenia ich do dziekanatu uczelni.

Powódka nie wykonała przedmiotu umowy, tym samym nie wywiązała się z łączącej strony umowy. W wyliczeniu przydzielonych powódce przez pozwanego przedmiotów i godzin ćwiczeniowych oraz wykładowych brak jest potwierdzenia wykonania przez powódkę wykładów i ćwiczeń, a druk taki jest podstawą do rozliczenia dzieła, zgodnie z zarządzeniem nr (...) Rektora Wyższej Szkoły (...) z dnia 01.10.2010 roku (§ 4,5,6,7,8,9). Powódka nie wykonała dzieła, nie wypełniła rubryk dotyczących wykonania przydzielonych godzin, nie złożyła zestawienia w dziekanacie uczelni, a dziekan nie stwierdził Zgodnie z treścią § 2 pkt 2 umowy o dzieło wynagrodzenie będzie płatne po zakończeniu semestru zimowego do 31 marca zgodnie z § 1 pkt 1 i 2 umowy po przedstawieniu rachunku, a powódka nie spełniła wymagań określonych w § 1 umowy, a zatem brak jest podstaw do wypłaty powódce wcześniej umówionego wynagrodzenia.

Nadto pozwany złożył zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia powołując się na to, że umowa miała być wykonana przez powódkę do dnia 29.02.2012 roku, a pozew został złożony w dniu 14.10.2014 roku, w związku z czym roszczenie powódki jest przedawnione zgodnie z art. 646 k.c.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 01.10.2010 roku do 30.06.2011 roku K. K. pracowała w Wyższej Szkole (...) w S. będąc zatrudniona na podstawie umowy o pracę na stanowisku adiunkta.

(dowód: kopia świadectwa pracy -k. 58-58v )

Pismem z dnia 18.02.2012 roku K. K. została poinformowana przez Państwową Inspekcję Pracy w G. Oddział w S. o tym, że w wyniku kontroli stwierdzono zaległość Wyższej Szkoły (...) w S. względem niej zapłaty za wynagrodzenie za czerwiec 2011 roku w kwocie 2000 zł netto i ekwiwalentu za urlop w kwocie 1.100 zł brutto.

(dowód: kopia pisma z dnia 16.02.2012 roku - k. 59)

W dniu 01.10.2011 roku K. K. zawarła z Wyższą Szkoła (...) z siedzibą w S. umowę o dzieło.

K. K. zobowiązała się do przeprowadzenia w okresie od 01.10.2011 roku do 29.02.2012 roku:

a/ 15 godzin wykładów i 15 godzin ćwiczeń w przedmiocie statystyka;

b/ 20 godzin wykładów i 20 godzin ćwiczeń z przedmiotu fizyka;

c/ 9 godzin wykładów i 18 godzin ćwiczeń z przedmiotu rachunek wyrównawczy.

Ponadto w ramach umowy powódka zobowiązana była do (§ 1 ust. 1 pkt. „d”):

- dostarczenia programu autorskiego z zakresu przeprowadzonych zajęć i przeniesienia praw autorskich tego programu na uczelnię;

- przeprowadzenia zajęć zgodnie z wcześniej ustalonym planem;

- przeprowadzenia egzaminów i zaliczeń;

- sporządzenia i dostarczenia do dziekanatu uczelni protokołów.

W §2 ust. 1 umowy strony ustaliły wynagrodzenie:

- za godzinę wykładów 50,00 zł brutto;

- za godzinę ćwiczeń 40 zł brutto.

W § 2 ust. 2 umowy strony uzgodniły, że wynagrodzenie będzie płatne po zakończeniu semestru zimowego do 31 marca po przedstawieniu rachunku przez wykonawcę przelewem na konto.

(dowód: umowa z dnia 1.10.2011 roku - k. 8 i 8 v; przydział czynności w roku akademickim 2011/2012, semestr zimowy - k. 9)

Zgodnie z zarządzeniem (...) Rektora Wyższej Szkoły (...) w S. z dnia 01.10.2010 roku w sprawie zasad przydziału i rozliczania zajęć dydaktycznych realizowanych przez wykonawców umów o dzieło niezwłocznie po zakończeniu dzieła, a nie później niż po zakończeniu semestru wykonawca dzieła jest zobowiązany do dokonania na druku przydziału czynności na dany semestr wypełnić rubryki dotyczące wykonania przydzielonych godzin i złożyć w dziekanacie uczelni (§ 5).

Dziekanat wydziału potwierdza lub wnosi uwagi do rozliczeń godzinowych oraz wypełnienia innych wymogów określonych w umowie o dzieło (przeprowadzenie egzaminów czy zaliczeń, złożenie protokołów, itp.) (§ 6).

Zaopiniowany przez Dziekanat Wydziału dokument jest przedstawiany do potwierdzenia wykonania dzieła Dziekanatowi Wydziału. (§ 7).

Stwierdzenie przez Dziekana Wydziału wykonania dzieła i złożenie dokumentu od Kwestora Uczelni /księgowego/ jest podstawą do rozliczenia finansowego z Wykonawcą (§ 8).

Celem zapłaty za wykonanie dzieła wykonawcy dzieła składa rachunek / zgodny z warunkami podpisanej umowy/ z wyliczoną kwotą brutto do kwestora, który po wyliczeniu kwoty netto - przekazuje należność na konto wykonawcy (§ 9).

(dowód: zarządzenie Nr (...) Rektora Wyższej Szkoły (...) w S. k. 19-22)

Studenci uczęszczający na ćwiczenia i wykłady prowadzone przez powódkę K. K. byli dopuszczani do egzaminów końcowych z przedmiotów prowadzonych przez powódkę. K. K. przeprowadziła zaliczenia i egzaminy oraz złożyła protokoły w dziekanacie uczelni.

Uczelnia nie miała żadnych zastrzeżeń co do należytego wykonania obowiązków nałożonych na K. K..

W 2012 roku i w 2013 roku powódka otrzymała zapewnienie od kanclerza uczelni i pracownika dziekanatu uczelni, że wszystkie warunki od strony formalnej zostały przez nią spełnione. Natomiast otrzyma należne wynagrodzenie jak studenci zapłacą za swoje studia.

(dowód: zeznania powódki K. K. na rozprawie w dniu 10.12.2015 roku, czas nagrania 00:06:42 – 00:16:23; zeznania świadka J. P. na rozprawie w dniu 5.10.2015 roku k. 62 – 63; kopia suplementu do dyplomu – k.56-57v,60-60v)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Bezsporne między stronami było to, że zawarły umowę o dzieło. Sporne było to, czy powódka należycie wykonała obowiązki wynikające z zawartej umowy oraz czy doszło do uznania roszczenia, a w związku z tym przerwania biegu przedawnienia roszczenia.

Ciężar udowodnienia tych faktów spoczywał zgodnie z przepisem art. 6 k.c. na powódce.

Na mocy przepisu art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Dzieło w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego nie musi ograniczać się do namacalnego indywidualnego utworu artystycznego, ani wytworu sztuki, czy rzemiosła. Nie ma bowiem żadnych obiektywnych kryteriów zmierzenia i ustalenia dzieła w sensie prawnym (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 21.05.2015 roku, III AUa 756/14).

Jak stanowi przepis art. 646 k.c. roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem lat dwóch od dnia oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane - od dnia, w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane.

Na mocy przepisu art. 123 § 1 pkt. 2 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje.

Powódka sprostała ciążącemu na niej ciężarowi dowodowemu.

Powódka udowodniła, że wykonała ciążące na niej obowiązki umowne, od których pozwany uzależniał zapłatę wynagrodzenia. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany zarzucił powódce niewykonanie obowiązków wynikających z §1 umowy. Nie uzasadniał braku wypłaty wynagrodzenia niezłożeniem rachunku przez K. K..

Zeznania złożone przez świadka J. P. i dowód z przesłuchania powódki doprowadził do ustalenia, że K. K. wywiązała się z obowiązków umownych. Przeprowadziła wykłady i ćwiczenia jak również egzaminy i zaliczenia oraz złożyła w dziekanacie wymagane protokoły. Pozwana uczelnia nie wniosła uwag do wykonania przez powódkę umowy z dnia 1.10.2011 roku zgodnie z § 6 zarządzenia nr (...) (k. 20). Uznać zatem należy, że powódka wykonała ciążące na niej obowiązki umowne. Za stronę pozwaną nie był przesłuchiwany rektor, albowiem nie stawił się na wyznaczony termin rozprawy celem złożenia zeznań za pozwaną.

Wobec nieudowodnienia zarzutów niewykonania umowy przez powódkę podniesionych przez uczelnię, ocenić je należy jako gołosłowne.

Podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia, wobec udowodnienia przez powódkę przerwania jego biegu, nie skutkował przedawnieniem dochodzonego pozwem roszczenia.

Termin zapłaty za wykonanie działa został ustalony na 31.03.2012 roku. Pozew został złożony w dniu 14.10.2014 roku.

Powódka udowodniła fakt uznania roszczenia przez pozwanego. Powódka zeznała, że w 2013 roku od pracownika uczelni, a zwłaszcza kanclerza uzyskała zapewnienie, że otrzyma wynagrodzenie.

Zgodnie z ustawą z dnia 27.07.2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U.2012.572 j.t.) kanclerz uczelni publicznej kieruje jej administracją i gospodarką w zakresie określonym przez statut oraz rektora. Pozwanym jest uczelnia niepubliczna.

Ponieważ nie został złożony statut uczelni zakres kompetencji kanclerza pozwanej uczelni należy oceniać przez pryzmat podejmowanych przez niego obowiązków. Powódka powoływała się na obietnice o wypłacie wynagrodzenia złożone przez kanclerza, a strona pozwana nie zarzuciła aby kanclerz zajmując się kwestiami finansowymi przekroczył przysługujące mu uprawnienia. Uznać zatem należy, że był upoważniony do działania w tym zakresie za pozwaną uczelnię.

W związku z tym zapewnienie złożone w 2013 roku, jak zeznała powódka rok po upływie związania stron umową, skutkowało uznaniem długu przez pozwanego. Po przerwie w 2013 roku przedawnienie biegło na nowo.

W konsekwencji pozew złożony w dniu 14.10.2014 roku wpłynął do sądu przed upływem dwuletniego terminu przedawnienia roszczenia.

Zgodnie ze słusznym stanowiskiem komentatora zasadniczym celem wykładni omawianego teraz przepisu (art. 123 k.c.) jest wskazanie pewnego minimum wymagań, jakim musi odpowiadać zachowanie dłużnika, by wywoływało skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia. Patrząc na to zagadnienie przez pryzmat argumentów uzasadniających instytucję przedawnienia, trzeba powiedzieć, że chodzi o taką aktywność dłużnika, która – z jednej strony – stanowi potwierdzenie długu, dzięki czemu powstaje dowód jego istnienia, i która – z drugiej strony – rodzi po stronie wierzyciela uzasadnione oczekiwanie na dobrowolne spełnienie świadczenia, co z kolei usprawiedliwia jego bezczynność. Jeśli w konkretnym przypadku spełnione są te warunki, wystąpienie skutku w postaci przedawnienia roszczenia byłoby krzywdzące dla wierzyciela i zdecydowanie nieetyczne. Uznanie niewłaściwe przypomina instytucję prawa postępowania cywilnego, a mianowicie – przyznanie faktu. O ile jednak treścią tego ostatniego byłby sam fakt bycia dłużnikiem, o tyle przy uznaniu niewłaściwym chodzi o wyraz świadomości samego zobowiązanego. Stanowisko takie coraz częściej znajduje dosłowny wyraz w orzecznictwie. Sąd Najwyższy podkreśla, że dla skuteczności uznania niewłaściwego nie jest wymagane istnienie po stronie zobowiązanego zamiaru wywołania skutku prawnego w postaci przerwania biegu przedawnienia. Istotne jest, zdaniem SN, by „zachowanie zobowiązanego mogło uzasadniać przekonanie osoby uprawnionej, iż zobowiązany jest świadom swojego obowiązku (...)" - wyrok z dnia 25 marca 2010 r., I CSK 457/09, LEX nr 653955, podobnie wyrok SN z dnia 16 lutego 2012 r., III CSK 208/11, LEX nr 1162688, w którym SN przeciwstawił uznanie zrzeczeniu się korzystania z zarzutu przedawnienia. (tak Małgorzata Pyziak-Szafnicka, komentarz do art. 123 k.c.).

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 627 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4.320,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 01.04.2012 roku do dnia zapłaty, o czym orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

Pozwany przegrał sprawę w całości.

Na mocy przepisu art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki zwrot kosztów procesu w całości, których szczegółowe wyliczenie pozostawił referendarzowi sądowemu, o czym orzekł jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

Powódka w pozwie wniosła o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności nie uzasadniając tego wniosku.

Wobec braku przesłanek z art. 333 § 3 k.p.c. sąd wniosek o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności oddalił, o czym orzekł jak w punkcie trzecim sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE