UZASADNIENIE

Powód (...) Wierzytelności Detalicznych (...)z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego P. P. kwoty 2.297,52 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto, powód wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych w kwocie 30 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 600 zł. W uzasadnieniu wskazał, iż pozwany zawarł z (...) Bank (...) S.A. we W. umowę, na podstawie której bank oddał do dyspozycji P. P. określone środki pieniężne, które następnie był on zobowiązany zwrócić wraz z odsetkami w ustalonych terminach spłaty. W związku z faktem, iż pozwany nie wywiązał się ze swojego zobowiązania, bank wypowiedział zawartą pomiędzy nimi umowę, w skutek czego uległa ono rozwiązaniu. Całość roszczenia, na którą składały się kwoty szczegółowo wymienione przez powoda w pozwie, stała się wymagalna w dniu 09.07.2012 r. Dalej powód podniósł, iż w dniu 27.06.2014r. zawarł z w/w bankiem umowę przelewu wierzytelności, w skutek czego na (...) Wierzytelności Detalicznych (...) z siedzibą w W. scedowana została całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez wierzyciela pierwotnego z dłużnikiem. Powód zaakcentował, iż P. P. nie uregulował, mimo skierowanych do niego wezwań do zapłaty, należnego wierzycielowi świadczenia pieniężnego, w związku z czym wytoczone powództwo jest w pełni zasadne i konieczne.

(pozew- k.10- 11)

W odpowiedzi na pozew pozwany P. P. zaznaczył, iż faktycznie zaciągnął on we wskazanym przez powoda banku pożyczkę, lecz było to już dość dawno temu. W ocenie pozwanego powództwo jest przedawnione, albowiem powód nie występował przeciwko niemu wcześniej o zapłatę, ani nie toczyło się również przeciwko niemu żadne postępowanie egzekucyjne.

(protokół z rozprawy z dnia 14 stycznia 2016 r.- k.42)

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 13.09.2007 r. P. P. zawarł z bankiem (...) S.A. we W. umowę(nr (...)), na podstawie której bank oddał do jego dyspozycji określoną wysokość środków pieniężnych, którą był on zobowiązany zwrócić wraz z odsetkami w ustalonych terminach zapłaty. Pozwany nie wywiązał się jednakże ze swojego zobowiązania, co spowodowało wypowiedzenie przez bank zawartej pomiędzy stronami umowy. W skutek tego umowa uległa rozwiązaniu, a całość roszczenia stała się wymagalna w dniu 09.07.2012r. Dochodzona kwota obejmuje sumę należności głównej w kwocie 958,61 zł, koszty w wysokości 170 zł, skapitalizowane odsetki umowne w wysokości 311,67 zł naliczone od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania według określonej w niej stopie procentowej oraz skapitalizowane odsetki w wysokości 857,24 zł.

(okoliczności bezsporne)

(...) Bank (...) S.A. we W. jest następcą prawnym (...) Bank S.A. we W..

(okoliczność bezsporna)

W dniu 27.06.2014 r. powód nabył od (...) Bank (...) S.A. we W. wymagalną wierzytelność wobec dłużnika P. P., która wynika z umowy nr 0023686010010410030 zł, w kwocie 2.297,52 zł.

(dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego- k. 19-20)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Stan faktyczny w sprawie został ustalony na podstawie przedłożonych przez powoda dokumentów- umowy pożyczki z dnia 13.09.2007 r., umowy przelewu wierzytelności z dnia 27.06.2014 r. oraz wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 13.10.2015 r. Pozwany nie zakwestionował powyższych dokumentów, a w toku postępowania nie zaszły inne okoliczności mogące podważyć prawdziwość treści w nich zawartych, wobec czego Sąd dał im w pełni wiarę i uznał za podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz twierdzeń powoda stwierdzić należało, iż pozwany istotnie zawarł z pierwotnym wierzycielem- bankiem (...) S.A. we W. umowę pożyczki. Zgodnie z dyspozycją art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W sprawie nie budziło wątpliwości, iż pozwany nie wykonał ciążącego na nim zobowiązania. Odnosząc się jednak do podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia należało go uznać za uzasadniony.

Na wstępie wskazać należy, iż termin przedawnienia roszczeń banku wobec osoby niebędącej przedsiębiorcą wynosi trzy lata na mocy art. 118 k.c. ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2003 r., II CK 113/02, OSP 2004/6/59). Zgodnie natomiast z art. 120 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W wypadku nabycia wierzytelności w drodze przelewu ma miejsce sukcesja singularna, co oznacza, iż w wyniku przelewu wierzytelności zmienia się osoba wierzyciela, ale wierzytelność pozostaje ta sama, cesjonariusz uzyskuje ją bowiem w kształcie prawnym, w jakim przysługiwała ona cedentowi (vide post. SN z dnia 22.04.2010 r. V CSK 376/09).

W niniejszej sprawie, jak wskazał powód, roszczenie stało się wymagalne w dniu 09.07.2012 r., co przy uwzględnieniu 3-letniego terminu przedawnienia, umożliwia stwierdzenie, że w chwili wniesienia pozwu,tj. w październiku 2015r., należność składająca się na wierzytelność główną była już przedawniona. Co istotne, na powyższą okoliczność wskazał również Sąd Rejonowy- Zachód w L., przekazując sprawę wszczętą przez powoda w elektronicznym postępowaniu upominawczym do rozpoznania tut. Sądu, powołując się na przepis art. 505 ^29a k.p.c. i zaznaczając jednocześnie, iż dochodzone przez powoda roszczenie stało się wymagalne ponad trzy lata temu od dnia wniesienia pozwu (k.4). Powyższe rozważania odnoszą się również do odsetek za opóźnienie, bowiem Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 26 stycznia 2005 r. ( III CZP 42/04, OSN 2005, Nr 9, poz. 149) uznał za obowiązującą w prawie polskim zasadę, że wraz z przedawnieniem się roszczenia głównego przedawniają się także roszczenia o świadczenia uboczne, choćby termin ich przedawnienia jeszcze nie upłynął. Wskazać także należy, iż w toku przedmiotowego postępowania powód nie wykazał, że bieg terminu przedawnienia został w tym okresie przerwany bądź zawieszony.

W związku z powyższym, mając na uwadze, iż na skutek przedawnienia, zobowiązanie na podstawie którego powód dochodził należności w niniejszej sprawie stało się zobowiązaniem naturalnym i nie jest możliwe jego przymusowe dochodzenie, Sąd oddalił powództwo w całości.

SSR Anna Kurzynowska-Drzażdżewska

Przewodniczący:	SSR Anna Kurzynowska - Drzażdżewska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Urszula Szyszka

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE