WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jacek Witkowski
Protokolant	stażysta Renata Olędzka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2015r. w S.

odwołania H. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 13 stycznia 2015 r. Nr (...)

w sprawie H. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje H. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 grudnia 2014r. do 29 listopada 2017r.

Sygn. akt IV U 225/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 stycznia 2015 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., na podstawie art. 57 i 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił H. M. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 2 stycznia 2015 r. nie stwierdziła u wnioskodawczyni niezdolności do pracy.

Odwołanie od ww. decyzji złożyła ubezpieczona H. M., wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano, że wnioskodawczyni od 30 lat cierpi na cukrzycę insulinozależną, przeszła operację nowotworu piersi, chemioterapię i radioterapię, a następnie przez 5 lat zażywała Tamoxyfen. Obecnie ubezpieczona znajduje się pod stałą opieką onkologa, neurologa, diabetologa, ginekologa, kardiologa, ortopedy i okulisty. Cały czas przyjmuje leki, które hamują postęp choroby, jednak jej stan zdrowia nie pozwala ma podjęcie zatrudnienia (odwołanie, k. 1-1v a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, jednocześnie wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, tym samym brak jest podstaw do zmiany decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 2-3 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona H. M., ur. (...), złożyła dnia 29 października 2014 r. wniosek do (...) Oddział w S. o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Składając powyższy wniosek ubezpieczona była w trakcie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która została jej przyznana na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. do dnia 30 listopada 2014 r. (decyzja z dnia 16.06.2014r., k. 219 a.r.).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonej z dnia 29.10.2014r. organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 28.11.2014r. ustalił, że wnioskodawczyni H. M. nie jest niezdolna do pracy (k. 223 a.r.). Następnie sprawa została przekazana do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską Zakładu.

W toku postępowania orzeczniczego Komisja Lekarska ZUS rozpoznała u wnioskodawczyni następujące schorzenia: cukrzycę insulinozależną, przebyte w 2005 r. usunięcie guza piersi lewej z następową chemioterapią i radioterapią, nadciśnienie tętnicze, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa - bez dysfunkcji (k. 52v a.l.). Komisja Lekarska wskazała, że dysfunkcje stwierdzone badaniem bezpośrednim i wynikami badań, naruszają sprawność organizmu w stopniu niewielkim, a naruszenie sprawności ma charakter przewlekły, jednak nie powoduje utraty zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Wobec powyższego orzeczeniem z dnia 2 stycznia 2015 r. Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (k. 227-227v a.r.). Powołane orzeczenie Komisji Lekarskiej stało się podstawą wydania przez organ rentowy decyzji z 13 stycznia 2015r., odmawiającej przyznania H. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 228 a.r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: diabetologa, onkologa, kardiologa i neurologa. Biegli lekarze stwierdzili u ubezpieczonej: cukrzycę typu 1 o chwiejnym przebiegu, polineuropatię cukrzycową, angiopatię cukrzycową, nadciśnienie tętnicze, zwężenie lewej tętnicy nerkowej leczone PTCA, stan po przebytej operacji oszczędzającej lewej piersi z powodu raka, stan po chemioterapii i rtg-terapii. W opinii biegłego lekarza diabetologa-angiologa nie można obecnie stwierdzić poprawy stanu zdrowia ubezpieczonej, lecz jego pogorszenie w związku z nasileniem powikłań – miażdżyca tętnic nerkowych, co skutkuje orzeczeniem częściowej niezdolności do pracy. W ocenie biegłych lekarzy, częściowa niezdolność do pracy u badanej istniała w dniu 30 listopada 2014 r. i trwa nadal do 29 listopada 2017 r. (k. 13 -13v a.s.)

Analizując przedmiotową opinię biegłych, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji medycznej oraz badaniem przedmiotowym ubezpieczonej. Opinia jest spójna, logiczna, należycie uzasadniona i sporządzona przez biegłych specjalizacji odpowiadających schorzeniom H. M.. Nadto opinia nie została zakwestionowana przez żadną ze stron, w tym również organ rentowy nie zgłaszał do niej zastrzeżeń.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Opiniujący biegli, mając na uwadze wiek, wykształcenie i kwalifikacje zawodowe ubezpieczonej, a przede wszystkim jej schorzenia, stwierdzili, że nadal pozostaje ona częściowo niezdolna do pracy do dnia 29 listopada 2017 r. W związku z powyższym, Sąd na podstawie sporządzonej opinii ustalił, iż ubezpieczona jest okresowo częściowo niezdolna do pracy począwszy od dnia 1 grudnia 2014 r. do dnia 29 listopada 2017 r. Spełniła zatem przesłankę z art. 57 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Nie budzi przy tym wątpliwości, iż H. M. spełnia również pozostałe przesłanki do nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określone w art. 57 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, czego organ rentowy nie kwestionował.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonej prawo do wnioskowanego świadczenia w okresie od 1 grudnia 2014 r. do 29 listopada 2017 r.