WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jacek Witkowski
Protokolant	stażysta Renata Olędzka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2015r. w S.

odwołania K. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 11 lutego 2015 r. Nr (...) - (...)-1

w sprawie K. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje K. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lutego 2015r. do dnia 31 stycznia 2017r.

Sygn. akt IV U 248/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 lutego 2015 r. Nr (...) - (...)-1 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił K. M. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 lutego 2015 r., albowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 5 lutego 2015 r. nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do pracy.

Odwołanie od ww. decyzji złożył ubezpieczony K. M., wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, bowiem z uwagi na przebyte choroby nie może podjąć zatrudnienia (odwołanie, k. 1, 6 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, jednocześnie wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, tym samym brak jest podstaw do zmiany decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 2-3 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony K. M., ur. (...), złożył dnia 30 grudnia 2014 r. wniosek do (...) Oddział w S. o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Składając powyższy wniosek ubezpieczony był w trakcie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która została mu przyznana na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. do dnia 31 stycznia 2015 r. (decyzja z dnia 31.01.2012r., k. 128 a.r.).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 16.01.2015r. ustalił, że K. M. jest częściowo niezdolny do pracy do dnia 31 stycznia 2016 r. (k. 145 a.r.). Z uwagi na zgłoszony zarzut wadliwości orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS sprawa została przekazana do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską Zakładu.

W toku postępowania orzeczniczego Komisja Lekarska ZUS rozpoznała u wnioskodawcy następujące schorzenia: przebyte złamanie trzonu kręgu Th6 i blaszki granicznej L1 (w marcu 2014 r.) – leczone bezoperacyjnie, bez zespołu neurologicznego; zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią L4-S1 i C5/6 – bez dysfunkcji; przebyty uraz barku prawego z cechami niewielkiego uszkodzenia splotu ramiennego oraz cukrzycę typu 2 (k. 17v a.l.). Komisja Lekarska wskazała, że dysfunkcje stwierdzone badaniem bezpośrednim i wynikami badań, naruszają sprawność organizmu w stopniu niewielkim, a naruszenie sprawności ma charakter przewlekły, jednak nie powoduje utraty zdolności do lekkiej pracy fizycznej. Wobec powyższego orzeczeniem z dnia 5 lutego 2015r. Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (k. 148-148v a.r.). Powołane orzeczenie Komisji Lekarskiej stało się podstawą wydania przez organ rentowy decyzji z 11 lutego 2015r., odmawiającej przyznania K. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 149 a.r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy neurologa i ortopedy, którzy stwierdzili u ubezpieczonego: zaawansowaną chorobę zwyrodnieniową obu stawów biodrowych, średnio nasilone zmiany zwyrodnieniowe obu stawów kolanowych, przewlekłe dolegliwości bólowe odcinków piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa, bez objawów rozciągowych i niedowładów, przykurz Dupuytrena palców IV i V ręki lewej i palca IV ręki prawej. W ocenie biegłych obecny stan zdrowia ubezpieczonego powoduje niezdolność do wykonywania prac fizycznych, a zwłaszcza prac wymagających dłuższego chodzenia lub stania, przenoszenia ciężarów, prac na wysokości. Zdaniem biegłych lekarzy, ubezpieczony kwalifikuje się do protezoplastyki całkowitej obu stawów biodrowych. Wnioskodawca przebywał na rencie z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 stycznia 2015 r., zatem – w związku ze stwierdzoną dysfunkcją układu ruchu – orzeczono, iż ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy od 1 lutego 2015 r. do 31 stycznia 2017 r. (k. 14 a.s.)

Analizując przedmiotową opinię biegłych, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny, obiektywny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji medycznej oraz badaniem przedmiotowym ubezpieczonego. Opinia jest spójna, logiczna, należycie uzasadniona i sporządzona przez biegłych specjalizacji odpowiadających schorzeniom K. M.. Organ rentowy zakwestionował przedmiotową opinię, wnosząc o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych lekarzy neurologa i ortopedy. Wskazano, ze biegli przedstawiają nowe okoliczności po badaniu KL, rozpoznając zaawansowaną chorobę zwyrodnieniową obu stawów biodrowych i kolanowych potwierdzone rtg z 8.06.2015 r., jednak do tej pory brak było takiego rozpoznania (k. 20-21 a.s.). Nie budzi wątpliwości Sądu, że skoro biegli sądowi rozpoznali zwyrodnienie stawów biodrowych w stopniu zaawansowanym, to proces zwyrodnienia stawów musiał trwać od dłuższego czasu. Okoliczność, że ww. schorzenie nie zostało rozpoznane wcześniej, nie stanowi argumentu za powołaniem innych biegłych, a tym bardziej nie można na takiej podstawie przyjmować, że ubezpieczony odzyskał zdolność do pracy. Wobec powyższego, zdaniem Sądu, uwagi organu rentowego nie wpłynęły na zasadność czy wiarygodność dowodu z opinii biegłych lekarzy, którzy opiniowali w niniejszej sprawie. Sporządzona opinia jest wyczerpująca, a złożone zastrzeżenia jej nie zakwestionowały. W ocenie Sądu, wniosek dowodowy o powołanie innych biegłych neurologa i ortopedy nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Opiniujący biegli, mając na uwadze wiek, wykształcenie i kwalifikacje zawodowe ubezpieczonego, a przede wszystkim jego schorzenia, stwierdzili, że nadal pozostaje częściowo niezdolny do pracy w okresie od 1 lutego 2015 r. do 31 stycznia 2017 r. Wnioskodawca spełnił zatem przesłankę z art. 57 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Nie budzi przy tym wątpliwości, iż K. M. spełnia również pozostałe przesłanki do nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określone w art. 57 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, czego organ rentowy nie kwestionował.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lutego 2015 r. do dnia 31 stycznia 2017 r.