UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 lutego 2014 roku (data na kopercie) powódka A. B. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego (...)w K. kwoty 8.424,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za nieuzasadnione i niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że jest zatrudniona u pozwanego od dnia 1 grudnia 2003 roku na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku opiekunki społecznej. Dnia 4 lutego 2014 roku otrzymała ustnie wypowiedzenie umowy o pracę, zaś 5 lutego 2014 roku zostało jej ono doręczone w formie pisemnej. Jako uzasadnienie wypowiedzenia podane zostało niezachowanie tajemnicy służbowej poprzez dysponowanie danymi osobowymi podopiecznego oraz przyjęcie spadku od podopiecznego bez poinformowania o tym fakcie pracodawcy. W ocenie powódki przyczyny te są niezasadne, bowiem odnośnie dysponowania danymi osobowymi podopiecznego powódka wskazała, ze w ramach jej obowiązków służbowych musiała ona podopiecznemu pomagać, np. w składając w jego imieniu różne wnioski i pisma urzędowe, do czego musiała dysponować jego danymi, ponadto podniosła, że informowała o tym pracodawcę. Odnośnie zaś zarzutu przyjęcia spadku po podopiecznym powódka wskazała, że nie miała żadnego wpływu na rozporządzenie testamentowe podopiecznego, ponadto do chwili wręczenia jej wypowiedzenia nie zdołała jeszcze ani przyjąć, ani też odrzucić spadku.

Na rozprawie w dniu 15 grudnia 2015 roku pełnomocnik powódki ostatecznie zmodyfikował roszczenie wnosząc o zasądzenie odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę kwoty 8.222,80 zł brutto.

(pozew – k. 1 – 4, protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. - 02:10:26)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Uzasadniając swoje stanowisko pozwany podniósł, że wypowiedzenie wręczone powódce zawiera przyczyny powołane w celu jego uzasadnienia. Dodatkowo pozwany wskazał, że o działaniach powódki związanych z dysponowaniem danymi podopiecznego oraz o sprawie dotyczącej testamentu dowiedział się ze skargi bliskich podopiecznego, po przeanalizowaniu której podjęta została decyzja o wręczeniu powódce wypowiedzenia.

(odpowiedź na pozew – k. 12 – 15)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka A. B. była zatrudniona w pozwanym (...)w K. początkowo na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 1 maja 2003 roku do dnia 30 listopada 2003 roku, a następnie na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony od dnia 1 grudnia 2003 roku. Powódka została zatrudniona na stanowisku opiekunki domowej w wymiarze ½ etatu, ostatecznie w wyniku porozumienia zmieniającego z dnia 31 grudnia 2012 roku wykonywała pracę w wymiarze pełnego etatu. Wynagrodzenie powódki za trzy miesiące jej pracy – zgodnie z zaświadczeniem - wynosiło 8.222,80 zł brutto.

(dowód: umowa o pracę na czas określony – k. 17, umowa o pracę na czas nieokreślony – k. 16, porozumienie zmieniające z dnia 31.12.2012r. – k. 18, zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 37)

Dnia 4 lutego 2014 roku powódce odczytano wypowiedzenie umowy o pracę, które zostało jej doręczone w formie pisemnej dnia 6 lutego 2014 roku. Powódka została również poinformowana dnia 4 lutego 2014 roku o przyczynach wypowiedzenia, którymi były niezachowanie tajemnicy służbowej (naruszenie zakresu obowiązków pracownika) poprzez dysponowanie danymi osobowymi podopiecznego podlegającymi ochronie danych osobowych oraz naruszenie zasad współżycia społecznego poprzez przyjęcie od podopiecznego, u którego powódka pełniła obowiązki wynikające z umowy o pracę spadku i nie poinformowanie o tym fakcie pracodawcy. Po przeczytaniu powódce w dniu 4 lutego 2014 roku treści wypowiedzenia powódka odmówiła jego przyjęcia i podpisania, argumentując, że musi się skonsultować ze swoim adwokatem. Powódka miała udar 6 marca 2014 roku. Dnia 4 lutego 2014 roku powódka była w pracy, nie miała w tym dniu zwolnienia lekarskiego.

(dowód: wypowiedzenie – k. 5 i k. 35, potwierdzenie odbioru – k. 36, zeznania świadka H. C. – k. 99 – 101, zeznania powódki A. B. – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 01:02:27 do 01:38:39, zeznania kierownika pozwanego T. B. (1) – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 01:38:39 do 02:07:52)

Powódka w ramach swoich obowiązków służbowych na stanowisku opiekunki domowej miała za zadanie utrzymanie w czystości otoczenia podopiecznego, robienie zakupów spożywczych, pomocy przy praniu odzieży, jeżeli zachodzi potrzeba pomoc przy sporządzaniu posiłków, palenie w piecu, przynoszenie węgla, wody, dokonywanie zabiegów pielęgnacyjnych, pomoc w załatwianiu wizyt lekarskich i wykupowaniu leków. Praca opiekunki domowej podlegała bezpośredniej kontroli przez kierownika pozwanego (...)w ramach wizyt w domu podopiecznego, zaś szczegółowy rodzaj i zakres świadczonych usług był ustalany i określany również przez kierownika (...) w oparciu o stan zdrowia i sytuację rodzinna podopiecznego.

(dowód: zakres obowiązków powódki – k. 25)

Testamentem z dnia 4 lipca 2012 roku K. S. (1)powołał do całego spadku po sobie swoją siostrę J. C.. Postanowieniem z dnia 1 grudnia 2014 roku wydanym w sprawie o sygn. akt (...)Sąd Rejonowy w W. I Wydział Cywilny stwierdził, że spadek po K. S. (1), zmarłym dnia 24 października 2013 roku, na podstawie testamentu notarialnego z dnia 4 lipca 2012 roku nabyła siostra zmarłego J. C. w całości.

(dowód: akt notarialny – k. 68 – 68 verte, postanowienie z dnia 01.12.2014r. w sprawie I Ns 1430/13 – k. 71)

Powódka w ramach swych obowiązków służbowych opiekowała się K. S. (1) od 2011 roku codziennie, po około 4 godziny dziennie, powódka przyjeżdżała do podopiecznego również w soboty i niedziele. Jeszcze przed zatrudnieniem w pozwanym (...) w K. powódka zajmowała się pomocą K. S. (1), pracując w sklepie spożywczym. Powódka w ramach opieki sprawowanej jako pracownik pozwanego (...)w K. miała zajmować się codzienną pomocą K. S. (1), w tym również pomocą w zakupach, przede wszystkim w zakupie leków. Zakupy spożywcze oraz opłaty za media dokonywane były samodzielnie przez podopiecznego. K. S. (1) wystąpił o przydzielenie mu opieki dopiero w 2011 roku.

Powódka odbierała też za podopiecznego rentę, którą mu przekazywała podczas jego pobytu w szpitalu, raz również renta została odebrana przez jej męża w celu zakupienia aparatu tlenowego. Powódka pomogła również podopiecznemu przy uzyskaniu komputera, który to komputer po śmierci jej podopiecznego został przekazany z powrotem do urzędu gminy, jednak przed zwróceniem go do urzędu gminy był on w posiadaniu siostry powódki.

Powódka unikała kontaktu z siostrami swego podopiecznego.

(dowód: zeznania powódki A. B. – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 01:02:27 do 01:38:39, zeznania kierownika pozwanego T. B. (1) – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 01:38:39 do 02:07:52, zeznania świadka C. K. (1) – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 00:12:41 do 00:30:06, zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 00:30:30 do 00:42:50, zeznania świadka J. C. – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 00:43:20 do 01:01:26, zeznania powódki A. B. – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 01:02:27 do 01:38:39, zeznania kierownika pozwanego T. B. (1) – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 01:38:39 do 02:07:52)

K. S. (1) w dniu 30 stycznia 2012 roku w szpitalu w W. sporządził ustnie testament, w którym zdecydował o przekazaniu należących do niego ¾ działki siedliskowej, na której znajdował się budynek mieszkalny, na rzecz powódki. Testament ten został sporządzony w obecności sekretarza gminy K. oraz dwóch innych przybranych świadków. Testament ten K. S. (1) sporządził po tym, jak dowiedział się o spaleniu domu zamieszkiwanego przez powódkę. K. S. (1) sam wezwał powódkę do stawienia się w szpitalu razem z sekretarzem gminy oraz dwoma innymi świadkami. W sporządzonym testamencie K. S. (1) resztę swojego majątku, czyli działkę rolną, zapisywał w równych częściach swoim siostrom.

K. S. (1) powiedział o sporządzeniu tego testamentu swoim siostrom dopiero po pewnym czasie, w czerwcu 2012 roku. Podopieczny powódki wskazał siostrom, że sporządził ten testament jednocześnie uznając, że zrobił błąd, po czym został sporządzony przez niego drugi testament, w formie aktu notarialnego, sporządzony przed notariuszem w dniu 4 lipca 2012 roku. Na posiedzeniu w dniu 1 grudnia 2014 roku w ramach postępowania o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym K. S. (1)powódka przychyliła się do wniosku nabycie spadku na podstawie testamentu sporządzonego w formie aktu notarialnego w dniu 4 lipca 2012 roku.

(dowód: protokół – k. 72 – 73, akt notarialny – k. 68 – 68 verte, zeznania świadka C. K. (1) – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 00:12:41 do 00:30:06, zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 00:30:30 do 00:42:50, protokół posiedzenia w sprawie (...)– k. 69 – 70, zeznania powódki A. B. – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 01:02:27 do 01:38:39)

Powódka nie informowała pracodawcy o sporządzeniu na jej rzecz testamentu przez podopiecznego K. S. (1). Powódka była przekonana, że K. S. (1) odwoła testament sporządzony na jej korzyść, ponieważ dowiedziała się od niego, że jest on tylko udziałowcem przekazanej w testamencie działki. Powódka jednocześnie nie interesowała się tym testamentem, nie pytała, czy został on odwołany przez jej podopiecznego.

(dowód: zeznania powódki A. B. – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 01:02:27 do 01:38:39)

K. S. (1) zabraniał swoim siostrom składania skarg na powódkę do jej pracodawcy, gdyż twierdził, że boi się, że w przypadku takiej skargi zostanie on pozbawiony opieki.

(dowód: zeznania świadka C. K. (1) – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 00:12:41 do 00:30:06, zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 00:30:30 do 00:42:50, zeznania świadka J. C. – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 00:43:20 do 01:01:26)

Siostry K. S. (1)po jego śmierci skierowały do pozwanego skargę na powódkę, wskazując, że powódka manipulując podopiecznym doprowadziła go do zakupu łóżka rehabilitacyjnego za wysoką cenę, a także zabrała przydzielony mu komputer. W skardze tej zarzucono również, że wyłudzała od swego podopiecznego pieniądze, pobrała w jego imieniu rentę w wysokości 825,14 zł oraz wymusiła na nim sporządzenie testamentu, którym ustanawiał ją swoim spadkobiercą. W skardze postawiono powódce zarzut, że sporządzenie testamentu wymusiła na K. S. (1)poprzez groźbę pozostawienia go bez opieki. W odpowiedzi na skargę pełnomocnik powódki skierował pismo do wójta gminy K., którym argumentował przeciwko zarzutom postawionym powódce w skardze. Do pisma dołączone zostały dokumenty zawierające dane osobowe zmarłego K. S. (1), takie jak: odpis wypisu orzeczenia lekarza rzeczoznawcy KRUS, odpisy wypisów ze szpitala, odpis orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, odpis pisma (...)w W., czy odpis testamentu, dotyczące podopiecznego powódki. Dokumentami tymi dysponowała powódka, nie informując pozwanego pracodawcy o posiadaniu takich dokumentów dotyczących jej podopiecznego. Pismo to zostało również rozesłane do wiadomości Ministra Pracy i Polityki Społecznej, Marszałka Województwa (...), Starosty Powiatu (...) oraz kierownika pozwanego.

Powódka w dniu 5 września 2011 roku została zapoznana z obowiązującymi regulacjami dotyczącymi ochrony danych osobowych, co potwierdziła własnoręcznym podpisem na odpowiednim oświadczeniu, zobowiązując się jednocześnie do ich przestrzegania.

W związku ze skierowaną przeciwko powódce skargą kierownik pozwanego wezwała powódkę na rozmowę. Rozmowa ta odbyła się dnia 7 stycznia 2014 roku, po tej rozmowie powódka od dnia 14 stycznia 2014 roku przebywała na zwolnieniu lekarskim do dnia 4 lutego 2014 roku.

Skarga skierowana przeciwko powódce spowodowała rozniesienie się plotek podważających zaufanie do (...)w K..

(dowód: skarga – k. 74 – 79, odpowiedź na skargę – k. 118 – 124, dokumenty dołączone do odpowiedzi na skargę – k. 80 – 96, zeznania świadka H. C. – k. 99 – 101, zeznania kierownika pozwanego T. B. (1) – protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 01:38:39 do 02:07:52, oświadczenie z dnia 05.09.2011r. – k. 27)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o dowody z: umowy o pracę na czas określony – k. 17, umowy o pracę na czas nieokreślony – k. 16, porozumienia zmieniającego z dnia 31.12.2012r. – k. 18, zaświadczenia o wynagrodzeniu – k. 37, wypowiedzenia – k. 5 i k. 35, potwierdzenia odbioru – k. 36, zakresu obowiązków powódki – k. 25, aktu notarialnego – k. 68 – 68 verte, postanowienia z dnia 01.12.2014r. w sprawie I Ns 1430/13 – k. 71, protokołu – k. 72 – 73, protokołu posiedzenia w sprawie I Ns 1430/13 – k. 69 – 70, skargi – k. 74 – 79 oraz odpowiedzi na skargę – k. 118 – 124, oświadczenia z dnia 05.09.2011r. – k. 27.

Sąd oparł się również na zeznaniach świadków: C. K. (1) )protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 00:12:41 do 00:30:06), M. B. (protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 00:30:30 do 00:42:50) oraz J. C. (protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 00:43:20 do 01:01:26), których zeznania nie zostały jednak przez Sąd uznane za wiarygodne w całości. Sąd nie dał wiary zeznaniom wskazanych świadków w zakresie, w jakim wskazywali oni, jakoby powódka zagroziła swemu podopiecznemu, że nie będzie się nim opiekować, jeśli nie zapisze on w testamencie na jej rzecz należących do niego gruntów, Sąd bowiem miał na uwadze, że K. S. (1) w lipcu 2012 roku sporządził kolejny testament w formie aktu notarialnego, w którym zmienił rozporządzenie testamentowe, a pomimo tego powódka dalej się nim opiekowała. Jednocześnie w ocenie Sądu nie zasługują na wiarę również zeznania świadków w zakresie, w jakim wskazują oni, że powódka zastraszała podopiecznego, gdyż z zeznań świadków wynika, że podopieczny nie chciał, aby jego siostry sporządzały jakiekolwiek skargi na powódkę, gdyż bał się on, Ze powódka nie będzie się nim opiekować. Według Sądu jednak nie chodziło tutaj o zastraszenie przez powódkę jej podopiecznego, ale o strach samego podopiecznego, że powódka po takiej skardze może nie chcieć się nim dalej opiekować, bądź też że (...)skieruje do niego inną osobę niż powódka. Na taki strach wskazują zeznania świadków, którzy jasno wskazywali, że K. S. (1) uważał, że powódka lepiej załatwi wszelkie sprawy, co stoi w sprzeczności z jego strachem przed nią, czy zastraszeniem go przez powódkę. Należy uznać, w ocenie Sądu, że podopieczny powódki uważał, że tylko ona może się nim najlepiej zająć i jednocześnie bał się, że w przypadku skierowania jakiejkolwiek skargi może on zostać tej, najlepszej w jego ocenie pomocy, pozbawiony. W pozostałym zakresie Sąd uznał zeznania świadków za wiarygodne.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powódki A. B. (protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 01:02:27 do 01:38:39) w zakresie, w jakim twierdzi, że zawsze rentę odbierał tylko K. S. (1), bowiem powódka sama w swoich zeznaniach wskazuje, że raz renta została odebrana przez jej męża w celu zakupienia aparatu tlenowego. Sąd ustalił również na podstawie zgodnych zeznań świadków C. K. (1), M. B. oraz J. C., że powódka odebrała również rentę podopiecznego podczas jego pobytu w szpitalu i zawiozła K. S. (1)tę rentę do szpitala. Sąd nie dał wiary zeznaniom powódki również w zakresie, w jakim twierdzi ona, że już po miesiącu od sporządzenia testamentu przez K. S. (1)w szpitalu, w którym to testamencie zapisywał on na rzecz powódki działkę siedliskową, dowiedziała się od niego, że musi on ten testament anulować, bowiem nie zgadzają się na to jego siostry. Sąd miał na uwadze, iż ze zgodnych zeznań sióstr K. S. (1)wynika, że dowiedziały się one o tym testamencie dopiero w czerwcu 2012 roku. Przemawia za tym fakt, że nowy testament, sporządzony w formie aktu notarialnego, został spisany dopiero na początku lipca 2012 roku. Niezrozumiałym byłoby w ocenie Sądu, popartej doświadczeniem życiowym, wyczekiwanie od lutego 2012 roku, kiedy to według powódki siostry jej podopiecznego miały się dowiedzieć o testamencie sporządzonym w szpitalu, aż do lipca 2012 roku aby niekorzystne dla sióstr rozporządzenie testamentowe zmienić. W tej sytuacji zdaniem Sadu należy dać wiarę siostrom podopiecznego powódki, które wskazują, że dowiedziały się o testamencie z dnia 30 stycznia 2012 roku dopiero w czerwcu 2012 roku i od razu po tym podjęły one odpowiednie kroki, by zmienić rozporządzenie ich brata, doprowadzając do spisania nowego testamentu na początku lipca 2012 roku. Sąd nie dał wiary zeznaniom powódki również w zakresie, w jakim wskazuje ona, że karty informacyjne ze szpitala dotyczące K. S. (1)oraz inne dokumenty dotyczące jej podopiecznego, które zostały dołączone do jej odpowiedzi na skargę przekazała ona swojemu adwokatowi już po jej zwolnieniu z pracy, bowiem z analizy tych dokumentów przedłożonych na k. 80 – 96 akt sprawy wynika, że zostały one przekazane adwokatowi w dniu 17 stycznia 2014 roku, a więc przed wręczeniem powódce wypowiedzenia, co nastąpiło w dniu 4 lutego 2014 roku. W pozostałym zakresie Sąd uznał zeznania powódki za wiarygodne. Jednocześnie Sąd zauważył, że z zeznań powódki wynika, że w dniu 4 lutego 2014 roku zostało jej przedstawione skutecznie wypowiedzenie, powódka wskazał, że wiedziała o co chodzi w wypowiedzeniu, nie przyjęła go jednak, ponieważ nie czuła, aby zrobiła cokolwiek złego.

Odnośnie zeznań kierownika pozwanego T. B. (1) (protokół rozprawy z dnia 15.12.2015r. od 01:38:39 do 02:07:52) Sąd uznał je za wiarygodne w całości, znajdują one bowiem potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, ponadto zeznania kierownika pozwanego są rzeczowe i logicznie spójne. Sąd uznał również za wiarygodne zeznania świadka H. C. (k. 99 – 101), zeznania te bowiem są spójne z zeznaniami kierownika pozwanego T. B. (1)odnośnie okoliczności wręczenia powódce wypowiedzenia umowy o pracę.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie powódki dotyczące zasądzenia na jej rzecz odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem i nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę.

Podstawą materialnoprawną roszczenia odszkodowawczego powódki jest regulacja z art. 45 § 1 KP, zgodnie z którą w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach lub o odszkodowaniu.

Jak wynika wprost z treści przytoczonego powyżej przepisu, roszczenie odszkodowawcze będzie zasadne wówczas, gdy wręczone pracownikowi wypowiedzenie zostanie uznane za niezgodne z prawem, bądź za nieuzasadnione. Jeśli chodzi o zgodność wypowiedzenia z prawem należy tu wskazać na przepisy dotyczące możliwości rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę za wypowiedzeniem zawarte w art. 39 – 41 KP, czy też przepisy dotyczące konsultacji związkowych (art. 38 KP), bądź przepisy odnoszące się do formalnej strony samego oświadczenia pracodawcy (art. 30 § 4 KP). W przedmiotowej sprawie pracownik nie był objęty ochroną związkową, nie był też objęty ochroną przez ustawodawcę na mocy przepisów z art. 39 – 41 KP, z ustaleń poczynionych w toku postępowania wynika bowiem jednoznacznie, że w dniu 4 lutego 2014 roku powódka nie przebywała na zwolnieniu lekarskim. Jednocześnie należy w tym miejscu zauważyć, że to właśnie w dniu 4 lutego 2014 roku powódce zostało przedstawione na piśmie wypowiedzenie umowy o pracę. Sąd ustalił bowiem, że tego dnia powódce zostało przeczytane wypowiedzenie umowy o pracę, a następnie został jej przedłożony jego tekst, z którym powódka mogła się dodatkowo zapoznać i miała go podpisać. Powódka jednak odmówiła podpisania wypowiedzenia, stad też zostało jej ono przesłane pocztą (odebrane dnia 6 lutego 2014 roku). Niewątpliwie jednak za dzień wręczenia powódce wypowiedzenia należy uznać 4 luty 2014 roku, dodatkowo przedstawione w tym dniu powódce wypowiedzenie miało zachowaną formę pisemną, co znajduje jednoznaczne potwierdzenie m. in. w zeznaniach świadka H. C..

Wracając do problematyki zgodności z prawem wręczonego powódce wypowiedzenia należy również wskazać, że odnośnie regulacji z art. 30 § 4 KP z ustalonego stanu faktycznego wynika, że pracodawca uczynił zadość wymaganiu zawarcia w treści wręczanego pracownikowi wypowiedzenia uzasadnienia wskazującego na przyczynę podjęcia przez pracodawcę takiej decyzji. To właśnie ta przyczyna będzie przedmiotem dalszej analizy Sądu, jak bowiem wynika z argumentacji przedstawionej przez stronę powodową w toku postępowania, swoje roszczenie odszkodowawcze opiera ona na przesłance nieuzasadnionego wypowiedzenia.

Analizę przyczyny wypowiedzenia należy przeprowadzić pod kątem jej rzeczywistości. Dopiero bowiem po stwierdzeniu, czy zachowanie zarzucane pracownikowi miało miejsce można przejść do odpowiedzi na pytanie, czy zachowanie to mogło stanowić wystarczające uzasadnienie dla rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem.

Jak wynika z treści wręczonego powódce wypowiedzenia, jako jego przyczyny pracodawca wskazał na dwa zachowania powódki, które polegały na:

- niezachowaniu tajemnicy służbowej poprzez dysponowanie danymi osobowymi podopiecznego podlegającymi ochronie danych osobowych,

- naruszenie zasad współżycia społecznego poprzez przyjęcie od podopiecznego, u którego powódka pełniła obowiązki wynikające z łączącej ją z pozwanym umowy o pracę spadku i nie poinformowanie o tym pracodawcy.

Z ustalonego w toku niniejszej sprawy stanu faktycznego wynika, że w dniu 30 stycznia 2012 roku podopieczny powódki – K. S. (1) – sporządził testament allograficzny przy obecności dwóch świadków oraz sekretarza gminy K., w którym to testamencie zadysponował na rzecz powódki należącym do niego udziałem w wysokości ¾ w działce siedliskowej. Powódka niewątpliwie była świadoma sporządzenia takiego testamentu przez jej podopiecznego. Jednocześnie powódka sama przyznała, że nie poinformowała o tym fakcie swojego pracodawcy. Co prawda powódka wskazywała, że K. S. (1) mówił jej, że odwoła ten testament i dlatego uznała ona, że nie ma o czym informować pracodawcy, jednak jednocześnie nie poczyniła ona żadnych kroków w celu ustalenia, czy rzeczywiście testament ten został odwołany. Ponadto powódka, pomimo nawet swego przeświadczenia o rychłym odwołaniu testamentu i traktowaniu go przez samego K. S. (1)jako niebyłego, nie poinformowała swego pracodawcy o zaistnieniu takiego faktu, jak sporządzenie testamentu, którym jej podopieczny, którym zajmowała się w ramach swego zatrudnienia i obowiązków zawodowych, zapisał na jej rzecz nieruchomość. Należy również uznać, że powódka nie protestowała przeciwko sporządzeniu na jej rzecz takiego testamentu w dniu 30 stycznia 2012 roku przez jej podopiecznego, przyjęła więc niejako sporządzenie tego testamentu. Sąd miał na uwadze, że w treści wypowiedzenia pracodawca wskazał, jako przyczynę na przyjęcie spadku i niepowiadomienie o tym pracodawcy. Jednak z analizy całości ustaleń faktycznych, w tym treści skargi złożonej na powódkę, która była przedmiotem analizy ze strony pracodawcy przed wręczeniem wypowiedzenia powódce, w ocenie Sądu wynika, że przyczyną było nie samo dokonanie czynności prawnej przyjęcia spadku, ale pracodawcy chodziło w tym przypadku o całą zaistniałą sytuację ze sporządzeniem na rzecz powódki testamentu przez jej podopiecznego, o czym to powódka nie poinformowała. Z ustaleń faktycznych wynika, że w rzeczywistości powódka nie poinformowała pracodawcy o fakcie sporządzenia testamentu przez K. S. (1), w którym to testamencie została na powódkę przepisana działka należąca do jej podopiecznego. Powódka powoływała się na to, że podopieczny miał jej powiedzieć, że testament będzie unieważniony. Jednak Sąd zauważył, że powódka nie starała się dowiedzieć, czy rzeczywiście doszło do jego unieważnienia, ponadto w chwili jej powrotu do pracy (luty 2012 roku) testament alograficzny ciągle obowiązywał, został on dopiero uchylony testamentem z dnia 4 lipca 2012 roku. Przyczyna ta więc jest przyczyną prawdziwą – powódka rzeczywiście nie poinformowała pracodawcy o fakcie sporządzenia na jej rzecz testamentu przez jej podopiecznego. Wobec powyższego należy w tym miejscu rozstrzygnąć, czy taka przyczyna może uzasadniać wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę. W ocenie Sądu przyczyna ta może uzasadniać rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie, należy bowiem zauważyć, że powódka pracowała jako opiekunka społeczna, a na tym stanowisku szczególnie ważne jest powiadomienie pracodawcy o wszelkich relacjach pomiędzy pracownikiem a podopiecznym wychodzących poza pracownicze obowiązki opiekuna. Niewątpliwie sporządzenie testamentu, w którym zawarte zostało rozporządzenie na rzecz powódki przez jej podopiecznego powinno zostać przez nią zgłoszone pracodawcy, nawet w sytuacji, gdyby powódka miała wiedzę o tym, że testament ten został odwołany, a jak to zostało ustalone, takiej wiedzy w chwili jej powrotu do pracy nie miała. Należy bowiem zauważyć, że działalność pozwanego jako ośrodka pomocy społecznej oraz działalność jego pracowników musi opierać się na pewnym zaufaniu społecznym w środowisku, w jakim działalność ta jest prowadzona, gdy tymczasem brak poinformowania przez powódkę o testamencie podważa w pewien sposób zaufanie społeczeństwa do pracowników pozwanego oraz uniemożliwia pozwanemu zajęcie odpowiedniego stanowiska w całej sprawie. Z tego też powodu niewątpliwie należy uznać, że przyczyna ta może stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę powódce. Jednocześnie warto zauważyć, że zachowanie stanowiące przyczynę wypowiedzenia nie musi być zachowaniem zawinionym przez pracownika (tak też: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2009 roku, sygn. akt II PK 108/08), stąd też nawet brak winy po stronie powódki nie przesądza automatycznie o niemożności wręczenia jej wypowiedzenia umowy o pracę. W ocenie Sadu jednak zachowanie powódki cechowało się przynajmniej rażącym niedbalstwem, gdyż powódka, jako wieloletni pracownik pozwanego ośrodka pomocy społecznej powinna mieć wiedzę i doświadczenie pozwalające na uznanie, że każda relacja nawiązana z podopiecznym poza czynnościami wykonywanymi zawodowo przez opiekuna powinna być wskazywana pracodawcy. Powódka podnosiła, że nie została pouczona o tym, aby poinformować o jakimkolwiek przysporzeniu na jej rzecz od podopiecznego, w tym również o sporządzeniu testamentu, w którym podopieczny jej coś zapisał. W ocenie Sądu jednak, jak wskazano wyżej, powódka powinna zdawać sobie sprawę z charakteru swojej pracy oraz poziomu zaufania społecznego, jakim musi się legitymować na zajmowanym stanowisku. Pracowała bowiem przez wiele lat jako opiekunka społeczna, tym samym więc musiała mieć świadomość, że sytuacja taka jak sporządzenie testamentu przez podopiecznego zawierającego zapis na jej rzecz jest sytuacją niestandardową, o której należy poinformować pracodawcę, czego jednak nie zrobiła. Na marginesie jedynie należy zauważyć, że w toku postępowania siostry podopiecznego powódki, składające zeznania, próbowały wskazać, jakoby powódka była osobą, która wykorzystywała położenie swego podopiecznego i zmuszała go do różnych rozporządzeń na swoją rzecz. Sąd jednak nie uznał wiarygodności tych zeznań, co nie oznacza jednak, że fakt, iż powódka nie wykorzystywała sytuacji swojego podopiecznego przemawia automatycznie za niezasadnością wypowiedzenia umowy o pracę. W ramach analizy samej przyczyny wskazanej w wypowiedzeniu należy wskazać, że powódka dopuściła się zachowania, które mogło to wypowiedzenie uzasadniać.

Odnośnie drugiego z zarzuconych powódce zachowań, polegającego na niezachowaniu przez nią tajemnicy służbowej i ujawnieniu danych osobowych podopiecznego Sąd ustalił, że powódka udostępniała swojemu pełnomocnikowi dokumenty zawierające dane wrażliwe K. S. (1), jak chociażby karty informacyjne ze szpitala, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, wyciąg zawierający dane dotyczące wysokości renty otrzymywanej przez K. S. (1), czy też dokumentny z KRUS, które to dokumenty zostały następnie dołączone do odpowiedzi na skargę skierowaną przeciwko powódce, która to odpowiedź została rozesłana do kilku urzędów. Tym zachowaniem niewątpliwie powódka nie dochowała tajemnicy służbowej, do czego była zobowiązana w zakresie swoich obowiązków (k. 25 akt sprawy). Doszło więc do naruszenia przez powódkę w tym zakresie jej obowiązków służbowych, co również może uzasadniać wręczenie jej wypowiedzenia umowy o pracę.

Podsumowując w ocenie Sądu wypowiedzenie wręczone powódce było uzasadnione, a co za tym idzie nie została spełniona przesłanka z art. 45 § 1 KP.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie regulacji z art. 98 KPC oraz § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity - Dz. U. z 2013 roku, poz. 490, ze zm.).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE