Sygn. akt II Ca 526/15
K., dnia 22 grudnia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSO Janusz Roszewski |
po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2015 r. w Kaliszu
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
z siedzibą w O.
przeciwko (...) Pogotowie (...) z siedzibą w W.
o zapłatę
na skutek apelacji powoda
od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim
z dnia 11 maja 2015 r., sygn. akt I C 1930/14
I. oddala apelację;
II. zasądza od powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. na rzecz pozwanego (...) Pogotowia (...) w W. kwotę 300,00 zł (trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.
Sygn. akt II Ca 526/15
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 maja 2015r. Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim oddalił powództwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w O. przeciwko (...) Pogotowie (...) w W.
o zapłatę.
Apelację od powyższego wyroku wniósł powód zaskarżając wyrok w całości. Zarzucając naruszenie prawa procesowego art. 130 4, art. 217 , 227, 233 i z36 k.p.c. , sprzeczność istotnych ustaleń z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego polegającym na błędnym przyjęciu ze pomiędzy cedentem a pozwanym nie doszło do zawarcia umowy wykonania usługi oraz niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych i naruszenie prawa materialnego art. 60 k.c. i art. 83-93 ustawy o kosztach sadowych art. 505 5 k.p.c. oraz prawa materialnego art. 118 k.c., skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 3690 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17.04.2013r. do dnia zapłaty wraz z kosztami postepowania, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wy roku i przekazanie sprawy Sadowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Apelacja jest nieuzasadniona.
Ponieważ Sąd Okręgowy nie dokonał nowych ustaleń i oparł się na ustaleniach Sądu Rejonowego to uzasadnienie winno zawierać jedynie rozważanie prawne. ( art. 505§2 13 k.p.c.)
Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny. Wskazał dowody na których się oparł i przyczyny dla których oddalił wniosek dowodowy powoda. Ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji nie jest ocena dowolną i mieści się w granicach zastrzeżonej dla sądów swobodnej oceny dowodów. Taka ocena pozwala sądowi orzekającemu w oparciu o cały zgromadzony materiał zgromadzony w sprawie wysnuć wnioski o prawdziwości faktów, uznać je za przekonujące oraz wysnuć z zebranego materiału procesowego i wyników postepowania dowodowego wnioski w zakresie ustaleń faktycznych.
Zgodnie z art. 227 k.p.c. przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. zatem dochodząc od pozwanego zapłaty wynagrodzenia za wykonana usługę, której przedmiotem było dzieło w postaci opracowania graficznego sprawozdania oraz okładki, powód wobec zaprzeczeniu przez pozwanego okolicznościom przytoczonym dla uzasadnienia roszczeniu winien zgodnie ze swoimi twierdzeniami wykazać fakty, nie tylko co do treści zawartej umowy ale także spełnienie przesłanek powstania wymagalnego roszczenia o zapłatę umówionego wynagrodzenia.
Ciężar dowodzenia tych okoliczności oraz materialne skutki jego niesprostania wynikające z art. 6 k.c. są nierozerwalnie z powiązane z procesowymi zasadami jego gromadzenia. Zgodnie z postulatem bezpośredniości postępowania dowodowego wskazanym art. 235 k.p.c. powinno się ono toczyć przed sądem orzekającym (por. wyrok SN z dnia 16 czerwca 1967 r., III PRN 9/67, LEX nr 6180; wyrok SN z dnia 28 września 1971 r., II CR 384/71, LEX nr 6993; wyrok SN z dnia 29 marca 1973 r., II CR 75/73, LEX nr 7237; uzasadnienie wyroku SN z dnia 20 sierpnia 2001 r., I PKN 571/00, OSNP 2003, nr 14, poz. 330; wyrok SN z dnia 21 lutego 2012 r., I UK 295/11, LEX nr 1170218). Wyjątki od zasady bezpośredniości przeprowadzenia postępowania dowodowego przed sądem orzekającym są uzasadnione właściwościami fizycznymi lub technicznymi dowodu, lub miejscem, w którym dowód się znajduje. Pojęcie "poważne niedogodności" nie zostało w sposób precyzyjny
w dyspozycji art. 235 § 1 wyjaśnione; oznacza ono m.in. stan osoby (choroba, kalectwo), pozbawienie lub ograniczenie wolności lokomocyjnej, znaczną odległość miejsca zamieszkania od siedziby sądu orzekającego. Nie można uznać za poważne niedogodności,
o których mowa w powyższym przepisie dojazd zawnioskowanych świadków z W., który uzasadniałby ich przesłuchanie sądem orzekającym. Prawidłowo też Sąd Rejonowy uznał, że w związku z przeprowadzeniem dowodu powiązane są wydatki, które winna zaliczkowo pokryć strona wnioskująca, bowiem przedmiot tej czynności nie jest związany
z obowiązkiem działania Sądu z urzędu. Zatem uprawnieniem procesowym zgodnie z art. 394 §1 pkt 9 k.p.c. było zaskarżenie postanowienia z dnia 19.11.2014r. o ustalaniu obowiązku uiszczenia zaliczki, albo zwolnienie od obowiązku jej uiszczenia. Sąd Rejonowy prawidłowo zatem zastosował przepis art. 233§2 k.p.c,. uznając jej nieuiszczenie jako przeszkodę stawianą przez stronę w jego przeprowadzeniu.
Nie są też uzasadnione pozostałe zarzuty podnoszone przez powoda dotyczące naruszenia prawa materialnego wywodzone z błędnej subsumcji ustalonych faktów do zastosowanej normy prawa materialnego art. 60 k.c..
W żadnym razie nie doszło tu do wadliwego przyjęcia przez Sąd I instancji, że pomiędzy cedentem a pozwanym nie doszło do zawarcia umowy o treści uzasadniającej twierdzenie ze skutkiem wykonania przedmiotu tej umowy powstało wymagalne roszczenie
o zapłatę wynagrodzenia stanowiącego przedmiot nabytej od cedenta wierzytelności.
Czynnością prawną osoby prawnej dokonaną per facta concludentia są takie zachowania skierowane do osób trzecich, które w normalnym toku postępowania należą do kompetencji organu uprawnionego do reprezentacji tej osoby, a ich podejmowanie usprawiedliwia przyjęcie, że dzieje się tak zgodnie z wolą osób uprawnionych do składania oświadczeń woli w imieniu osoby prawnej (por. wyrok SN z dnia 14 marca 2014 r., III CSK 160/13, Biul. SN 2014, nr 5, s. 14).
Na podstawie zgromadzonego w sprawie i prawidłowo ocenionego materiału dowodowego Sąd I instancji zasadnie stwierdził, że oświadczenie woli do zawarcia umowy nie zostało złożone zgodnie z zasadą reprezentacji pozwanego i treścią wpisu w KRS dotyczącą osób wchodzących w skład organu reprezentującego tą osobę prawna. Sąd Rejonowy należycie uzasadnił swoje stanowisko.
Już wobec powyższego apelacje podlegają oddaleniu (art. 385 k.p.c.).
W zakresie prawa procesowego podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowi także art. 505
10 k.p.c., który nakazuje sądowi rozpoznać apelację w składzie jednego sędziego i art. 98
i art. 108 §1 k.p.c. nakazujący rozstrzygnąć o kosztach postępowania przed sądem drugiej instancji uwzględniając odpowiedzialność stron za wynik tego postepowania.