Sygn. akt II Ka 32/16
Dnia 29 lutego 2016 r.
Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący SSO Magdalena Dąbrowska
Sędziowie: SSO Michał Pieńkowski
SSO Artur Bobiński (spr.)
Protokolant : Anna Nierubiec
przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Andrzeja Ołdakowskiego
po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2016 r.
sprawy M. W. oskarżonego z art. 279§ 1 kk i in.
apelacji obrońcy oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Przasnyszu
z dnia 9 października 2015 r. sygn. akt. II K 113/13
I. zaskarżony wyrok zmienia w pkt „c” w ten sposób, że zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. B. kwotę 1.136,52 zł (jeden tysiąc sto trzydzieści sześć złotych pięćdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonego M. W. przed sądem I instancji;
II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. B. kwotę 1033,20 zł (jeden tysiąc trzydzieści trzy złote dwadzieścia groszy) zawierającą podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę przed sądem II instancji oraz kwotę 86 zł (osiemdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonego przed sądem II instancji;
IV. koszty procesu przejmuje na rachunek Skarbu Panstwa.
Sygn. akt II Ka 32/16
M. W. s. S. został oskarżony o to, że:
w dniu 4 lipca 2012 r. przy ul. (...) w P. woj. (...), działając wspólnie w porozumieniu z M. T. i Ł. R. dokonał kradzieży z włamaniem do budynku gospodarczego, w ten sposób, że po uprzednim wyłamaniu ramy drzwi wejściowych dostał się do jego wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dwóch żeliwnych obudów silników elektrycznych oraz elementów maszyny rolniczej, powodując straty w wysokości 250 zł na szkodę D. J., przy czym przestępstwa tego dopuścił się ponownie po odbyciu kary, co najmniej jednego roku pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. to jest o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.
M. T. s. B. został oskarżony o to, że:
w dniu 4 lipca 2012 r. przy ul. (...) w P. woj. (...), działając wspólnie w porozumieniu z M. W. i Ł. R. dokonał kradzieży z włamaniem do budynku gospodarczego, w ten sposób, że po uprzednim wyłamaniu ramy drzwi wejściowych dostał się do jego wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dwóch żeliwnych obudów silników elektrycznych oraz elementów maszyny rolniczej, powodując straty w wysokości 250 zł na szkodę D. J., przy czym przestępstwa tego dopuścił się ponownie po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. to jest o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.
Sąd Rejonowy w Przasnyszu wyrokiem z dnia 9 października 2015 r.
a) oskarżonego M. W. uznał za winnego dokonania zarzucanego mu czynu opisanego w pkt. I i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. skazał go na karę 1 (jednego) roku i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności i na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet tej kary zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, tj. 1 (jeden) dzień zatrzymania w dniu 4 lipca 2012 r.
b) oskarżonego M. T. uznał za winnego dokonania zarzucanego mu czynu opisanego w pkt. II i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet tej kary zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, tj. 1 (jeden) dzień zatrzymania w dniu 5 lipca 2012 r.
Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego M.
W., zaskarżając go w pkt. a w całości oraz w pkt. c w zakresie wysokości zasądzonych kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.
Rozstrzygnięciu w pkt. a wyroku zarzucono naruszenie art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, nieuwzględniającą zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a mianowicie: wyjaśnień M. W. polegającą na odmowie dania im wiary w zakresie jego twierdzeń, iż w kradzieży do budynku gospodarczego nie uczestniczył, w sytuacji, gdy oskarżony konsekwentnie od samego początku nie przyznaje się do zarzucanego mu czynu, szczegółowo przedstawił przebieg zdarzeń, który koreluje z zeznaniami świadka Ł. R. złożonymi w toku rozprawy głównej, którym Sąd również bezpodstawnie odmówił wiary,
- zeznań świadka D. J. polegającą na daniu wiary jego zeznaniom złożonym w postępowaniu przygotowawczym, w sytuacji, gdy świadek w zeznaniach konsekwentnie twierdził, że sprawców było czterech – co nie było prawdą, wskazał jako sprawcę P. M., który jak się okazało nie miał nic wspólnego z zaistniałym zdarzeniem, w postępowaniu sądowym składał zeznania całkowicie odmienne od tych złożonych w postępowaniu przygotowawczym, nadto biegły psycholog wskazał, iż wiarygodność jego zeznań budzi uzasadnione wątpliwości i należy traktować je z ostrożnością, w związku z czym na ich podstawie nie można poczynić stanowczych ustaleń faktycznych,
- wyjaśnień złożonych w toku dochodzenia przez M. T. i Ł. R. polegającą na daniu im wiary w zakresie obciążającym oskarżonego M. W., w sytuacji, gdy wyjaśnienia te odnośnie roli jaką rzekomo miał pełnić w kradzieży oskarżony W. są wewnętrznie sprzeczne, nadto Ł. R. w toku rozprawy głównej szczegółowo wyjaśnił jaki miał wówczas motyw, aby obciążać M. W.,
W konsekwencji powyższego skarżący zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że M. W. popełnił zarzucany mu czyn w sytuacji, gdy brak jest stanowczych dowodów, że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn.
Rozstrzygnięciu w pkt. c wyroku skarżący zarzucił naruszenie § 14 ust. 2 pkt. 3 w zw. z § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu poprzez nieuwzględnienie przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia przysługującego obrończy z urzędu udziału na rozprawie w dniu 18 lutego 2013 r. co doprowadziło do przyznania wynagrodzenia w wysokości 1033,20 zł zamiast 1136,52 zł brutto.
W konsekwencji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. a i uniewinnienie oskarżonego M. W. od zarzucanego mu czynu, a także zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. c poprzez zasądzenie ze skarbu Państwa na rzecz adw. I. B. kwoty 1 136,52 zł brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. W. z urzędu oraz zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.
Sąd Okręgowy zważył co następuje: