WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2016 r. w Kaliszu

odwołania Z. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 2 listopada 2015 r. Nr (...)

w sprawie Z. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 2 listopada 2015 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje Z. D.emeryturę od (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2.11.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił Z. D. przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w tych warunkach na dzień 01.01.1999r. Zaliczono mu 14 lat 10 miesięcy i 29 dni, ale pominięto zatrudnienie w Fabryce (...) kwestionując przedłożone świadectwo pracy w szczególnych warunkach.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu Z. D. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach, podnosząc, że w okresie zatrudnienia w fabryce (...) pracował w szczególnych warunkach na stanowiskach zalewacz wybijacz, operator stacji przeróbki mas formierskich oraz galwanizer.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Z. D. urodził się w dniu (...)

Na dzień 1.01.1999r. wykazał 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 14 lat 10 miesięcy i 29 dni okresów pracy w szczególnych warunkach. ZUS natomiast zakwestionował dostarczone dokumenty co do pracy w okresie od 08.02.1993r. do 31.05.1994r.w Fabryce (...). Uwzględniony okres pracy w szczególnych warunkach przypada od 02.06.1977r. do 30.04.1992r. kiedy to pracował jako galwanizer w tym samym zakładzie.

Co do kolejnego okresu pracy w tym zakładzie przypadającego od 08.02.1993r. do 31.05.1994r. odwołujący się przedłożył świadectwo pracy w szczególnych warunkach z dnia 31.05.1994r., w którym podano, że na przestrzeni tego zatrudnienia pracował jako zalewacz wybijacz, co zakwalifikowano jako prace wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 7 z 07.07.1997r. w wykazie A dział III poz. 22pkt 4.

Z akt osobowych fabryki (...) wynika, że odwołujący się po pierwszym okresie zatrudnienia na stanowisku galwanizera został ponownie przyjęty do pracy od 08.02.1993r. na stanowisko zalewacza wybijacza na wydział odlewni. W dniu 08.02.1993r. zawarto umowę o pracę na okres próbny 2 tygodnie, w dniu 22.02.1993r. umowę na czas określony do 7.05.1993r., w dniu 08.05.1993r.na czas do 31.07.1993r. i w dniu 1.08.1993r. na czas do 31.,08.1993r.Wszystkie powyższe umowy dotyczą stanowiska zalewacz-wybijacz i w każdej umowie o pracę zaznaczono, że jest to stanowisko zaliczone do I kategorii zatrudnienia.

Od dnia 1.09.1993r. odwołujący się został zatrudniony na stanowisko operatora stacji przerobu masy formierskiej. na tym stanowisku pracował w oparciu o kolejne umowy czasowe do 31.05.1994r.

dowód- umowy w aktach osobowych z fabryki (...).

Sąd uzyskał nadto dostęp do akt osobowych odwołującego się a dotyczących zatrudnienia w kolejnym zakładzie: Zakładach (...)Zakład (...) (...). Z akt tych wynika, że zatrudniony został od 10.04.1995r. na stanowisku galwanizera i pracował na nim co najmniej przez okres do 31.12.1998r.

Zakład (...) został utworzony na bazie fabryki (...), w tych samych obiektach i na tym samych urządzeniach. Istniała w nim ta sama galwanizernia, w której poprzednio odwołujący się pracował, tak samo wyposażona jak poprzednio i panowały w niej takie same warunki pracy. Na hali galwanizerni odbywało się pokrywanie detali produkowanych w (...) powłoką z cynku, chromu itp. Obywało się to poprzez elektrolizę metalowych detali podczas kąpieli w kadziach zawierających określone roztwory chemiczne. W procesie wydzielały się opary chemiczne drażniące układ oddechowy. Panowały trudne i szkodliwe dla zdrowia warunki.

Odwołujący się w zakładzie (...) wykonywał taką samą pracę galwanizera jak we wcześniejszym okresie pracy w fabryce (...) w latach 1977-92, co organ rentowy zliczył mu do pracy w szczególnych warunkach.

W okresie pracy na stanowisku zalewacz-wybijacz w fabryce (...)(co według danych w aktach osobowych miało miejsce od 08.02.1993r. do 31.05.1994r.) odwołujący się pracował na odlewni żeliwa. Zajmował się kolejno zalewaniem form płynnym żeliwem, a po wystudzeniu wybijaniem detali z formy. W ciągu dnia pracy wykonywał więc czynności odpowiadające pracy na obu stanowiskach. Na tym stanowisku najbardziej szkodliwym czynnikiem była wysoka temperatura oraz zapylenie i hałas panujące na hali odlewni.

(dowód- zeznania odwołującego się z rozprawy w dniu 20.01.2016r., akta osobowe z zakładów (...) i (...))

Sąd zważył co następuje

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (t.j z 2013r. poz. 1440 ze zm.) - ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1.01.1999r.) osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa.

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego, o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Wobec braku stosownego dokumentu przez sądem możliwe jest wykazywanie charakteru pracy wszelkimi dowodami przewidzianymi w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

Definicję ustawową „ pracy w szczególnych warunkach” zawiera art.32 ust 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zgodnie z tym przepisem za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Praca taka to ta, w której pracownik w sposób znaczny jest narażony na niekorzystne dla zdrowia czynniki. Np. praca w narażeniu na hałas ponadnormatywny, praca w zapyleniu, w oparach chemicznych, w wysokich temperaturach lub zmiennych warunkach atmosferycznych. Pracę taką pracownik musi wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Motyw przyświecający ustawodawcy w stworzeniu instytucji przewidzianej w art.32 w/w ustawy opiera się na założeniu, że praca wykonywana w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu i osoba taka ma prawo do wcześniejszej emerytury niż pozostali ubezpieczeni.

Przepisy resortowe –stanowią powtórzenie i niejako doprecyzowanie ogólnego określenia pracy uznanej za wykonywaną w szczególnych warunkach wskazanej w przepisach ogólnych odnoszących się do wszystkich branż gospodarki.

Stanowisko pracy odwołującego się w charakterze galwanizera odpowiada generalnie stanowisku ujętemu w wykazie A do cytowanego rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego w dziale III poz. 6

W przepisach branżowych – zarządzeniu nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i lekkiego z 07.07.1987r. galwanizer wymieniony jest w dziale III wykazu A poz. 76 pkt 1. Takie powołanie znajduje się w niekwestionowanym przez ZUS świadectwie z w szczególnych warunkach z 15.09.1997r. ale odnosi się do pracy wykonywanej przez odwołującego się również w kolejnym okresie na takim samym stanowisku po zmianach własnościowych jako pracownika (...)u.

Powodem takiego zakwalifikowania pracy były panujące warunki przy tego typu produkcji, narażające zwłaszcza układ oddechowy pracowników.

Jest to zatem praca w szczególnych warunkach uprawniająca do korzystania z wcześniejszej emerytury, skoro wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Odwołujący się taką pracę wykonywał przez okres ponad 15 lat bowiem okres pracy w (...) od 10.04.1995r. jest wystarczający do uzupełnienia do brakującego limitu.

Odwołujący się wykazał też ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Nie przystąpił do OFE.

Z. D.wiek 60 lat osiągnął w dniu (...).

Wniosek o emeryturę złożył w dniu 05.08.2015r.

W tym stanie rzeczy Sąd przyznał odwołującemu się prawo do emerytury wcześniejszej od daty spełnienia ostatniego z warunków do świadczenia, jakim było ustanie ukończenie wieku 60 lat.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art.477 ¹⁴§2 kpc orzeczono jak w wyroku.