UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. w S. wniósł pozew przeciwko D. Ś. o zapłatę kwoty 24.778,35 zł. z ustawowymi odsetkami do dnia 01.04.2012 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przypisanych. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwany był zatrudniony w firmie (...) sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę od 2005 r. Do jego obowiązków należało m.in. prowadzenia magazynu i sprzedaży towarów handlowych. W dniu 31.12.2011 r. doszło do rozwiązania stosunku pracy łączącego strony. W dniu 01.03.2012 r. została zarejestrowana zmiana nazwy (...) sp. z o.o. na (...) sp. z o.o. Inwentaryzacja przeprowadzona w dniu 02.12.2011 r. z udziałem pozwanego wykazała brak towarów handlowych o wartości 44.109,67 zł. Pozwany odmówił jednak podpisania protokołu. Dochodzone przez powoda odszkodowanie w wysokości 24.778,35 zł., stanowi równowartość trzymiesięcznego wynagradzania pozwanego (8.259,45 zł.). Pozwany został wezwany do zapłaty dochodzonej kwoty, lecz nie podjął przesyłki.

Nakazem zapłaty z dnia 22.06.2012 r. wydanym w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze nakazał pozwanemu zapłatę dochodzonej kwoty wraz z ustawowymi odsetkami oraz zapłatę 2109 zł. tytułem zwrotu kosztów postepowania, w tym kwotę 1800 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany D. Ś. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Ponadto pozwany wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu. Pełnomocnik pozwanego wskazał, że dla skutecznego dochodzenia przez pracodawcę roszczeń z tytułu odpowiedzialności pracownika za mienie powierzone konieczne jest wykazanie przyjęcia przez pracownika tejże odpowiedzialności w formie pisemnej (art. 125 kp). Tymczasem strona pozwana takiego dokumentu nie przedstawiła, a pozwany przyjęciu takiej odpowiedzialności zaprzecza. Pozwany był zatrudniony na stanowisku doradcy techniczno-handlowego. Do jego obowiązków należał m.in. bezpośredni kontakt z klientami. Wiązało się to z kilkudniowymi wyjazdami służbowymi i w tym czasie pozwany nie obsługiwał magazynu, nie miał żadnego wpływu na to, co się dzieje w magazynie. Dostęp do magazynu miały także inne osoby. Brak było zatem podstaw do obciążania pozwanego odpowiedzialnością za stany magazynowe. Strona powodowa podniosła także, że załączone do pozwu zestawienie nazwane protokołem inwentaryzacji wraz z rozliczeniem braków jest w istocie luźnym zestawieniem towarów nie zawierającym ani daty sporządzenia, ani wskazania osób biorących w nim udział. Pozwany zaprzeczył, by został mu przedstawiony do podpisu protokół z inwentaryzacji. Przebieg zatrudnienia pozwanego u strony powodowej był nienaganny. Powód otrzymał po rozwiązaniu stosunku pracy świadectwo pracy oraz zostawił pracodawcy numer swojego telefonu, co świadczy o dobrych relacjach pozwanego z pracodawcą. Powód nie zwracał się nigdy do pozwanego o wyjaśnienie przyczyny tych braków. Strona powodowa wskazała adres pozwanego w J. mimo, że miała wiedzę, że pozwany mieszka we W. i tam powinna być doręczana korespondencja. Przemawia to za przywróceniem pozwanemu terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty.

W ocenie Sądu Rejonowego pozwany w toku postępowania wykazał, że nie wniósł sprzeciwu od nakazu zapłaty bez swojej winy, co skutkowało przywróceniem terminu do powyższej czynności procesowej.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany D. Ś. był zatrudniony w firmie (...) sp. z o.o. w S. w okresie od 07.05.2005 r. do 31.12.2011 r. na stanowisku doradcy techniczno-handlowego. Do rozwiązania stosunku pracy doszło w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pozwanego. Do obowiązków pozwanego należały m.in. kontakty z klientami spółki, pozyskiwanie nowych klientów, kontrola terminowości dostaw, prowadzenie magazynu, sporządzenie planów pracy. Strony nie podpisały umowy o odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie.

dowód: świadectwo pracy k. 15-16

wypowiedzenie umowy o pracę k. 14

notatka z dnia 30.05.2005 r.

Magazyn składał się z dwóch pomieszczeń, jednego zamykanego na klucz oraz drugiego ogólnie dostępnego. Były 3 klucze do magazynu. Posiadali je pozwany oraz M. P., trzeci znajdował się w sekretariacie. Praca pozwanego wiązała się wyjazdami służbowymi. W czasie jego nieobecności magazynem zajmował się M. P.. Przez jakiś czas dostęp do magazynu miał także T. S.. Dostęp do programu magazynowego miał pozwany, M. P. oraz księgowa A. B.. Od momentu zatrudnienia pozwanego nie wykonywano w magazynie inwentaryzacji. W firmie (...) były robione spisy stanu magazynowego, aby pozyskać informacje na temat sprzedaży poszczególnych produktów. Spisy były robione 31.12.2007 r., 26.03.2008 r. oraz 02.12.2011 r. Ostatni spis stanu magazynu został wykonany przez pozwanego oraz A. B. w grudniu 2011 r., w celu rozliczeń ze wspólnikiem, występującym ze spółki. Spis ten wykazał kwotę niedoboru towaru w wysokości 44.109,67 zł. W późniejszym okresie kwota ta została skorygowana o kwotę ok. 4-5 tyś. zł. Ostateczna kwota niedoboru została pokryta przez K. G. (1) na podstawie faktury wystawionej przez (...) sp. z o.o. na K. G. (1) (...).

dowód: zeznania pozwanego D. Ś. k. 118-120

zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. G. k. 116-118 zeznania świadka M. P. k. 95

zeznania świadka A. B. k. 93-94

Z dniem 01.03.2012 r. w związku z wystąpieniem ze spółki firmy (...) i objęciem udziałów przez K. G. (1) nastąpiła zmiana nazwy spółki z (...) sp. z o.o. na (...) sp. z o.o.

dowód: zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. G. k. 116-118

Wynagrodzenie pozwanego wynosiło 8.259,45 zł.

dowód: zaświadczenie o wynagrodzeniu pozwanego k. 27

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, że powództwo nie mogło zostać uwzględnione z uwagi na brak legitymacji biernej.

Strona powodowa (...) sp. z o.o. w S. dochodziła od pozwanego D. Ś. odszkodowania na podstawie art. 115 kp. Przepis ten stanowi, że pracownik ponosi odpowiedzialność za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda. Z ustaleń Sądu wynika, że strona powodowa na dzień wniesienia pozwu nie była poszkodowana. Abstrahując od wysokości szkody, stwierdzić należało, że K. G. (1) nabywając udziały strony powodowej od firmy (...) wpłacił na rzecz strony powodowej kwotę odpowiadającą wielkości niedoboru magazynowego. Skoro zatem strona powodowa otrzymała kwotę pokrywającą wartość niedoboru, to nie ponosi już szkody i nie może dochodzić kwoty niedoboru od pozwanego. Dochodzone przez nią świadczenie nie może być zatem odszkodowaniem. Podkreślić także należy, że mimo zbieżności nazw podmiotów gospodarczych (...) sp. z o.o., której udziałowcem jest K. G. (1), to nadal są dwa odrębne podmioty: osoba fizyczna i osoba prawna. Tym samym nie można przyjąć, by po spłacie niedoboru przez K. G. (1) stronie powodowej, wierzytelność ta przeszła automatycznie na stronę powodową po zmianie nazwy spółki i objęciu udziałów w spółce przez K. G. (1).

Mając powyższe na uwadze powództwo musiało zostać oddalone.

Na marginesie należy jednak dodać, że nawet przy przyjęciu istnienia legitymacji procesowej biernej u strony pozwanej powództwo nie mogło zostać uwzględnione. Art. 116 kp nakłada na pracodawcę obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających odpowiedzialność pracownika oraz wysokość powstałej szkody. Na pracodawcy dochodzącym odszkodowania spoczywa zatem ciężar dowodu bezprawności zachowania pracownika, jego winy, poniesionej straty (szkody) oraz normalnego związku przyczynowego między zachowaniem pracownika a stratą (szkodą). Żadna z powyższych okoliczności, w ocenie Sądu, nie została przez stronę powodową wykazana. Strona pozwana nie przedstawiła inwentaryzacji ze stanem magazynu w momencie zatrudnienia pozwanego. Późniejsze spisy stanów magazynowych nie stanowiły wiarygodnych dowodów na wielkość niedoborów, albowiem nie zostały spisane protokoły z danymi osób przeprowadzających inwentaryzację, datą inwentaryzacji oraz faktycznym stanem towarów w magazynie. Przedstawione spisy należało raczej traktować jako luźne notatki służące orientacji w aktualnym faktycznym stanie magazynowym. Za takim taktowaniem tych wydruków przemawia także fakt ciągłej zmiany wielkości niedoborów z początkowej wielkości ok 45 tyś. do końcowej w wysokości ok. 40 tyś zł. Ponadto strona powodowa nie wykazała bezprawności działania pozwanego, jego winy oraz związku przyczynowego między postępowaniem pozwanego a szkodą. Sam magazyn nie był należycie zabezpieczony. Część towaru nie była zabezpieczona w zamykanym pomieszczeniu. Do pomieszczenia zamykanego klucze były także w sekretariacie oraz u M. P.. Dostęp do programu komputerowego mieli oprócz pozwanego także M. P. oraz księgowa A. B.. W czasie nieobecności w pracy pozwanego magazynem zajmował się M. P.. Powyższe okoliczności wskazują na brak możliwości sprawowania przez pozwanego faktycznej pieczy nad magazynem. Strona powodowa nie wskazała na żadne naganne zachowanie pozwanego, które mogło spowodować niedobór. Co więcej, obie strony stosunku pracy były zadowolone z wywiązywania się z obopólnych obowiązków.

Reasumując, także z powyższych względów powództwo winno zostać oddalone.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te w przypadku strony powodowej składa się wynagrodzenie pełnomocnika powoda wynikające z § 12 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE