UZASADNIENIE

D. B., wystąpiła przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. z powództwem o zasądzenie od strony pozwanej na swoją rzecz kwoty 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 4.10.2013r. do dnia zapłaty oraz obciążenie ubezpieczyciela kosztami postępowania w sprawie (w tym kosztami zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotnej stawki minimalnej).

Jak argumentowała, dnia 15.02.2012r. przechodząc chodnikiem wzdłuż ulicy (...) w K., poślizgnęła się na kloszu lampy oświetleniowej zainstalowanej w płytce chodnikowej. Chodnik był oblodzony, nieodśnieżony, przez co, pod zalegającym śniegiem, nie był widoczny. Bezpośrednio po zdarzeniu, powódkę przewieziono do (...) Publicznego Zespołu (...) w K., gdzie, po rozpoznaniu u ww. złamania dwukostkowego podudzia lewego z uszkodzeniem więzozrostu piszczelowe-strzałko, poddano poszkodowaną zabiegowi operacyjnemu zespolenia nogi za pomocą śrub i płyty. Przez okres 2,5 miesiąca powódka zmuszona była nosić unieruchomienie gipsowe obejmujące całą kończynę, nadto regularnie zażywała leki przeciwbólowe. W dalszej kolejności D. B. była ponownie hospitalizowana, gdzie przeszła operację dynamizacji więzozrostu piszczełowo-strzałkowego lewego. Ww. pozostawała pod stała opieką poradni ortopedycznej oraz poddawała się zabiegom rehabilitacyjnym celem poprawy stanu zdrowia. Powódka zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi sprawcy - właścicielowi nieruchomości odpowiedzialnemu za odśnieżenie tej części chodnika, na której doszło do wypadku tj. (...) Sp. jawna w K.. (...) S.A. w W. odmówiło przyjęcia odpowiedzialności za ww. szkodę.

Na rozprawie w dniu 9.09.2015r. pełnomocnik powódki sprostował datę początkową naliczania ustawowych odsetek za zwłokę, wskazując, iż prawidłowo winien być to dzień 4.10.2012r. tj. dzień następujący po upływie 30-dniowego terminu liczonego od dnia zawiadomienia ubezpieczyciela o szkodzie.

W odpowiedzi na pozew, Towarzystwo (...) S.A. w W. wniosło o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej kosztów procesu.

Ubezpieczyciel podniósł, iż powódka nie wykazała, aby odpowiedzialność za powstałą szkodę ponosił właściciel budynku tj. (...) Sp. jawna w K., zwłaszcza, że ww. spółka nie uznała swojej odpowiedzialności za zdarzenie z dnia 15.02.2012r. W konsekwencji powyższego, strona pozwana odmówiła wypłaty na rzecz D. B. żądanej przez nią kwoty zadośćuczynienia. Z ostrożności procesowej, Towarzystwo (...) S.A. w W. zakwestionowało żądanie pozwu co do wysokości, podnosząc, iż powódka w żaden sposób nie wykazała, iż skutki wypadku odczuwa do chwili obecnej. Strona pozwana sprzeciwiła się także przyjęciu wskazanej w pozwie daty początkowej naliczania ustawowych odsetek za opóźnienie, stając na stanowisku, iż data ta winna być tożsama z datą wyrokowania. Za niezasadne ubezpieczyciel uznał roszczenie powódki w zakresie zasądzenia na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego w wysokości kwoty 2.400 zł, podnosząc, iż przedmiotowa spór należy do kategorii typowych spraw z zakresu ubezpieczeń.

Na rozprawie w dniu 25.11.2014r. pełnomocnik strony pozwanej zaproponował powódce zawarcie ugody poprzez zapłatę na jej rzecz: kwoty 9.500 zł tytułem zadośćuczynienia, 250 zł tytułem zwrotu połowy uiszczonej opłaty sądowej oraz 800 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego.

Powódka nie wyraziła zgody na powyższe.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15.02.2012r., około godziny 9.30 przechodząc chodnikiem wzdłuż ul. (...) w K., na wysokości budynku banku (...) S.A., D. B. poślizgnęła się na kloszu lampy oświetleniowej zainstalowanej w płytce chodnikowej. W dniu zdarzenia były lekkie opady śniegu. Warstwa śniegu utrzymującego się na chodniku sięgała ok. 1,5 cm. Chodnik, w miejscu gdzie doszło do zdarzenia, był nieodśnieżony, przez co, pod zalegającym śniegiem, klosz lampy chodnikowej nie był widoczny. Reflektor nie był oznaczony ani zabezpieczony. Pierwszej pomocy udzielili powódce pracownicy Powiatowego Zarządu Dróg w K. wykonujący w tym czasie prace w zakresie awarii parkometrów oraz personel banku. Poszkodowaną przeniesiono do budynku banku (...).

Bezpośrednio po zdarzeniu zostały podjęte prace, celem odśnieżenia chodnika w tej części.

(dowody:

kserokopia karty wypadku nr (...)-kl5,

kserokopia planu sytuacyjnego - k86,

zeznania świadka R. C. - k91,

~>fl

zeznania, świadka D. N. - k91-92, zapis nagrania z monitoringu na płycie CD - 102, zeznania, powódki D. B. - k 119-120)

W chwili wypadku powódka miała 44-lata. Była osobą aktywną zawodowo, pracując, w charakterze farmaceuty, w dwóch aptekach. Powódka regularnie z rodziną wyjeżdżała w góry oraz uczestniczyła w rodzinnych wycieczkach rowerowych. D. B. jeździła na nartach, łyżwach, aktywnie spędzała czas z córką, organizując wspólne wyjścia na spacer czy jazdę na rolkach.

(dowody:

zeznania świadka B. B. - k92, zeznania świadka J. S. - k92-93, zeznania powódki D. B. - kl 19-120)

Budynek, przy którym doszło do wypadku, stanowi własność (...) Sp. jawna w K.. Rzeczona spółka posiada ubezpieczenie w Towarzystwie (...) S.A. w W..

fakt bezsporny

Powódka została karetką pogotowia odwieziona na Izbę Przyjęć (...) Publicznego Zespołu (...) w K. Szpitala (...), gdzie badanie RTG wykazało złamanie dwukostkowe podudzia lewego z uszkodzeniem więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Ok. godziny 20.00, D. B. poddano operacyjnemu zabiegowi zespolenia nogi za pomocą śrub i płyty. Po unieruchomieniu złamanej kończyny opatrunkiem gipsowym, dniu 20.02.2012r. powódka została wypisana do domu z zaleceniem chodzenia „o balkoniku", bez obciążania operowanej kończyny oraz przyjmowania leków przeciwzakrzepowych w formie iniekcji.

W zw. z nasilającymi się dolegliwościami bólowymi oraz obrzękiem urażonej nogi, w dniu 26.04.2012r. u powódki przeprowadzono zabieg dynamizacji więzozrostu piszczelowo-strzałkowego lewego. W tym czasie powódka poruszała się na wózku inwalidzkim lub o kulach.

Powódka pozostawała pod stała opieką (...). Po okresie 3 tygodni od wypadku opatrunek gipsowy został zamieniony na but ortopedyczny. W tym czasie powódka poruszała się po domu przy użyciu balonika oraz wózka inwalidzkiego. Przez kolejne 2-3 miesiące powódka poruszała się przy użyciu kuł, zaś przez kolejny okres czasu , trwający 1-2 miesiące, przy użyciu jednej kuli. D. B. rozpoczęła rehabilitację. Na wizyty lekarskie (średnio 1-2 razy w miesiącu) oraz zajęcia fizjoterapeutyczne (2-3 razy w tygodniu) powódkę samochodem osobowym dowoził jej ojciec J. S. oraz mąż B. B.. Zdarzało się, że powódka udawała się na wizyty kontrolne wózkiem inwalidzkim. Rehabilitacja D. B. objęła okres 3 miesięcy.

W dniu 13.09.2013r. u powódki przeprowadzono zabieg usunięcia metalu z kostek.

(dowody:

kserokopia karty wypadku nr (...) - k 15,

kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego z dnia 15.02.2012r. –k.16,

kserokopia dokumentacji wewnętrznej leczenia szpitalnego - k 17, 32-33, kserokopia karty medycznych czynności ratunkowych - k 18,

kserokopia historii choroby - k!9, 27, 34-37,

kserokopia skierowania do szpitala - k20,

kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego z dnia 20.02.2012r. –k 16,

kserokopia karty gorączkowej ogólnej i indywidualnej karty zaleceń lekarskich - k22, 30,

kserokopia przebiegu choroby i oświadczenia pacjenta - k23,31, kserokopia karty premedykacji - k24,

kserokopia upoważnienia - k25-26,

kserokopia książeczki zdrowia - k28, 38-39, 42

kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego z dnia 27.04.2012r. -k29,

kserokopia dokumentacji medycznej - rehabilitacyjnej - k41, kserokopia planu sytuacyjnego - k86,

odpis karty informacyjnej leczenia szpitalnego - 87, zeznania, świadka B. B. - k92,

zeznania świadka J. S. - k92-93,

zeznania powódki D. B. - kl 19-120)

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 18.07.2012r. powódka

D. B. uzyskała uprawnienia do świadczenia rehabilitacyjnego na okres l miesiąca licząc od daty wyczerpania zasiłku chorobowego. Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. D. B. nabyła prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 15.08.2012r. do dnia 13.09.2012r. W związku z przedłużającą się absencją, powódka utraciła zatrudnienie w szpitalnej aptece w Kupach, gdzie zajmowała stanowisko kierownika. Do pracy w drugiej z aptek wróciła w październiku 2012r.

(dowody:

kserokopia Orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 18.07.2012r. - k51,

kserokopia decyzji z dnia 2.08.2012r. - k52,

zeznania powódki D. B. - kl 19-120)

Powódka pracuje jako farmaceutka (w pozycji stojącej). Zamieszkuje na ósmym piętrze budynku wielomieszkaniowego, w którym droga od wejścia głównego do parteru (gdzie ulokowany jest szyb windy) prowadzi przez schody. Po wypadku, poruszanie się w obrębie budynku mieszkaniowego stało się dla powódki uciążliwe. W związku z wypadkiem, D. B. nie mogła jeździć na nartach, łyżwach, a także uczestniczyć w rodzinnych wycieczkach rowerowych oraz górskich wyprawach. Ww. nie mogła aktywnie spędzać czasu z córką oraz odprowadzać jej czy odbierać z przedszkola. Bezpośrednio po wypadku powódka wymagała opieki i pomocy osób trzecich przy wykonywaniu codziennych czynności w okresie 6-8 tygodni przez 2-3 s godzin dziennie (z tym, że przez okres pierwszych 4 tygodni pomoc ta obejmowała takie czynności, jak mycie, ubierania się, szykowanie posiłków), w dalszym zaś okresie - 3-4 tygodni przez 1-2 godziny dziennie. Wszystkie czynności w zakresie opieki nad dzieckiem oraz prowadzenia gospodarstwa domowego przejął mąż ww.

(dowody:

zeznania świadka B. B. - k92, zeznania, świadka J. S. - k92-93,

zeznania powódki D. B. - kl 19-120, opinia biegłego - k!35-141)

Pismem z dnia 27.08.2012r. D. B. zgłosiła szkodę Towarzystwu (...) S.A. w W., domagając się zapłaty rekompensaty pieniężnej obejmującej: zadośćuczynienie w kwocie 30.000 zł oraz zwrotu kosztów opieki w kwocie 3.000 zł. W piśmie z dnia 4.01.2013r. ubezpieczyciel odmówił likwidacji szkody wskazując, iż przesłanki odpowiedzialności ubezpieczonego nie zostały przez powódkę wykazane. Pismem z dnia 12.02.2012r. powódka wystąpiła do ubezpieczyciela o ponowne rozpatrzenie sprawy. W odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia 28.02.2013r. strona pozwana podtrzymała swoje negatywne stanowisko w sprawie.

(dowody:

kserokopia zgłoszenia szkody na osobie - k43-46,

kserokopia pisma ubezpieczyciela z dnia 4.01.2013r. - k47, kserokopia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - k48-49, kserokopia pisma ubezpieczyciela z dnia 28.02.2013r. - k50)

Do chwili obecnej powódka pozostaje pod opieką (...) w K., odbywając wizyty lekarskie raz na pół roku. D. B. odczuwa nasilone dolegliwości bólowe związane z długotrwałym utrzymywaniem pozycji stojącej lub podczas zmiany aury pogodowej. W związku z wypadkiem powódka nie korzystała z pomocy psychiatry ani psychologa. W wyniku wypadku D. B. doznała 5-procentowego trwałego uszczerbku na zdrowiu. Obecnie funkcję podporową, jak i lokomocyjną, w zakresie lewej kończyny dolnej, uznać należy za odtworzoną.

(dowody:

zeznania świadka B. B. - k92,

zeznania świadka J. S. - k92-93,

zeznania powódki D. B. - kl 19-120,

opinia biegłego - k!35-141)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w całości.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, iż poza sporem leży okoliczność ciążącej na (...) Sp. jawna w K. odpowiedzialności za należyty stan nawierzchni fragmentu chodnika znajdującego się przed stanowiącą własność spółki nieruchomością, zaistnienia zdarzenia z dnia 15.02.2012r. w zw. z nieodśnieżeniem ww. traktu chodnikowego oraz fakt przeprowadzenia przez ubezpieczyciela sprawcy szkody - Towarzystwo (...) S.A. w W. postępowania likwidacyjnego, odmawiającego wypłaty zadośćuczynienia na rzecz powódki. Jakkolwiek strona pozwana konsekwentnie starała się dowieść braku swojej odpowiedzialności za szkodę osobową D. B., to przedstawiając ww. na rozprawie w dniu 25.11.2014r. propozycję ugody obejmującą zapłatę zadośćuczynienia w kwocie 9.500 zł (a więc w kwocie niemal w całości odpowiadającej żądaniu powódki), należało uznać, że ubezpieczyciel przyjął swoją odpowiedzialność za skutki wypadku z dnia 15.02.2012r. co do zasady oraz w przeważającej mierze, co do wysokości.

Materia niniejszej sprawy sprowadzała się do rozstrzygnięcia

zaistniałego pomiędzy stronami sporu, co do stanowiska ubezpieczyciela w

materii należnego D. B. zadośćuczynienia, tj. zasadności
domagania się przez ww. rekompensaty pieniężnej w wysokości 10.000 zł
tytułem cierpień natury psychicznej i fizycznej (zadośćuczynienia).

Skonstruowane przez D. B. roszczenie swoją podstawę znajduje w treści art. 445 §1 k.c. w zw. z art. 444 §1 k.c.

Istota zadośćuczynienia uregulowana jest w art. 445 § l Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowanemu należy się odpowiednia suma pieniężna tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Celem zadośćuczynienia jest v więc wynagrodzenie doznanych cierpień fizycznych i psychicznych związanych z odniesionymi obrażeniami. Ponadto stanowi ono często swoistą rekompensatę za utratę radości z życia.

W przedmiotowej sprawie niepodważalnym jest, iż w wyniku zdarzenia
z dnia 15.02.2012r. powódka odniosła obrażenia takie, jak złamanie
dwukostkowe podudzia lewego z uszkodzeniem więzozrostu piszczelowo-
strzałkowego. W konsekwencji powyższego, powódka przebyła trzy zabiegi
operacyjne w celu zespolenia nogi za pomocą śrub i płyty, dynamizacji
więzozrostu piszczelowe-strzałkowego lewego oraz usunięcia metalu z kostek.
Powódka zmuszona była nosić unieruchomienie gipsowe (w dalszej kolejności
but ortopedyczny), poruszać się przy użyciu sprzętu ortopedycznego (wózek
inwalidzki, kule, balkonik) oraz zażywać leki przeciwzakrzepowe (w formie
iniekcji) i przeciwbólowe. Sąd nie ma wątpliwości, iż powyższe spowodowało
u powódki cierpienia fizyczne oraz dyskomfort natury psychicznej
spowodowany koniecznością pobytu w szpitalu, odbywania regularnych wizyt
u specjalisty-ortopedy oraz prowadzenia leczenia rehabilitacyjnego
(nierzadko bolesnego) i farmakologicznego.

Zgodnie z treścią art. 361 § l kc. sprawca ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek zdarzenia (działania bądź zaniechania), przy czym dla przyjęcia jego odpowiedzialności musi zaistnieć adekwatny tj. normalny związek, przyczynowy pomiędzy bezprawnością czynu a spowodowaną przezeń szkodą

Na podstawie ustalonego w sprawie stanu faktycznego (zeznania świadków: R. C., D. M. oraz zbieżne z nimi zeznania powódki), sąd ustalił, iż dnia 15.02.2012r. był lekki, regularny opad śniegu, wynikiem którego na chodniku powstała ok. 1,5 -centymetrowa warstwa śniegu. Brak odśnieżenia traktu chodnikowego na wysokości budynku, w którym prowadzona jest działalność bankowa przez (...) Bank (...) S.A., doprowadził do przykrycia warstwą śniegu halogenu zewnętrznego chodnikowego, czyniąc go niewidocznym dla przechodniów, zaś jego powierzchnię w wysokim stopniu śliską. Sama nawierzchnia lampy nie została zabezpieczona w sposób niwelujący jej śliskość w zw. z nadejściem pory zimowej (w konsekwencji - pojawieniem się opadów śniegu i oblodzenia), a halogen oznaczony w sposób pozwalający na jego ominięcie przez przechodniów korzystających z bankomatu.

W myśl art. 5 ust. l pkt 4 ustawy z dnia 13.09.1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013, póz. 1399 j.t.), właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez: uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, przy czym za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą dla ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości. W realiach przedmiotowej sprawy, sąd nie miał wątpliwości, iż brak odśnieżenia powierzchni części chodnika przy ul. (...) w K. przez I. I. P.

(...) Sp. jawną w K., stanowi delikt (czyn niedozwolony - w realiach przedmiotowej sprawy - z zaniechania), wedle zaś treści art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządził

drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

r

Środek dowodowy w postaci rejestracji zdarzenia przez monitoring banku (...) S. A. (zapis CD w aktach sprawy), nie pozostawia wątpliwości, iż pomiędzy okolicznością braku odśnieżenia części traktu chodnikowego na wysokości budynku należącego do (...) Sp. jawna w K. a upadkiem powódki (i jego konsekwencjami dla zdrowia D. B.) istnieje adekwatny związek przyczynowy.

Celem ustalenia następstw wypadku z dnia 15.02.2012r. dla stanu

zdrowia D. B., na wniosek powódki, sąd dopuścił dowód z opinii

biegłego sądowego lekarza medycyny z zakresu ortopedii i traumatołogii M.

(...). Ww., opierając się na bezpośrednim badaniu D. B.,

wywiadzie lekarskim oraz dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach,

w treści opinii z dnia 12.03.2014r. stwierdził, iż odniesione obrażenia,

zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia

18.12.2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym

lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy

ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę

jednorazowego odszkodowania, spowodowały u powódki trwały

uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5%. Biegły potwierdził możliwość

utrzymywania się dolegliwości bólowych przez okres od 4-6 tygodni po

pierwotnym leczeniu operacyjnym oraz dolegliwości związanych z otarciem

naskórka przez unieruchomienie gipsowe, a to w zw. ze zmniejszaniem się

pierwotnego obrzęku w okolicy urazu i poluzowaniem opatrunku. Biegły przyjął, iż wynikiem ograniczonej motoryki ciała (w zw. z unieruchomieniem lewej nogi), powódka, bezpośrednio po wypadku, wymagała opieki i pomocy osób trzecich przy wykonywaniu codziennych czynności w okresie 6-8 tygodni przez 2-3 godzin dziennie (z tym, że przez okres pierwszych 4 tygodni pomoc ta obejmowała takie czynności, jak mycie, ubierania się, szykowanie posiłków), w dalszym zaś okresie - 3-4 tygodni przez 1-2 godziny dziennie. Biegły stanął na stanowisku, iż w chwili obecnej D. B. może wykonywać pracę w wyuczonym zawodzie, albowiem anatomiczne odtworzenie struktury stawu skokowego automatycznie pozwoliły na odtworzenie tak funkcji podporowej jak i lokomocyjnej w zakresie lewej kończyny dolnej.

Wnioski opinii nie zostały zakwestionowane przez strony. W ocenie sądu, opinia biegłego sądowego M. W. w sposób spójny i wyczerpujący odnosi się do zakresu zlecenia. Sąd nie powziął żadnych

wątpliwości pod względem dokonania przez biegłego rzetelnej oceny stanu zdrowia powódki, przy wykorzystaniu i analizie dokumentacji medycznej oraz przeprowadzonych badań lekarskich. Z uwagi na powyższe, wszelkie poczynione w opinii ustalenia, sąd przyjął za własne.

Po starannym rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy, na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów z zeznań świadków R. C., D. N., B. B., J. S., przesłuchania poszkodowanej, dokumentacji medycznej i opinii sądowo-lekarskiej M. W. (ostatni z wymienionych środków dowodowych - jako kluczowy dowód w sprawie), sąd uznał, iż adekwatną i odpowiadająca stosunkom majątkowym w społeczeństwie, rekompensatą pieniężną dla D. B. tytułem doznanej krzywdy będzie kwota 10.000 zł.

Jakkolwiek w treści opinii biegły nie był w stanie precyzyjnie wskazać natężenia i rozmiaru cierpienia związanego z urazem odniesionym przez powódkę, z uwagi na silnie subiektywny, zindywidualizowany czynnik uczestniczący w ocenie zjawiska bólu, cierpienia i związanego z nimi dyskomfortu psychicznego, sąd, dając wiarę powódce oraz zeznaniom świadków B. B. i J. S., uznał, iż doznane przez nią obrażenia (skutkujące powstaniem pięcioprocentowego trwałego uszczerbku na zdrowiu), implikujące konieczność poddania się ww. trzem zabiegom operacyjnym, musiały wywołać u D. B. znaczny spień nasilenia bólu. Nie może także ujść uwadze, iż w chwili wypadku powódka miała 44 lata, była osobą operatywną (świadcząc pracę w dwóch zakładach pracy) i aktywnie spędzającą czas wolny (wycieczki górskie, wyprawy rowerowe, jazda na nartach, łyżwach, spacery z rodziną). Wypadek wyłączył powódkę nie tylko z życia zawodowego (pozbawiając ją jednego z dotychczas zajmowanych stanowisk pracy), lecz także rodzinnego, ograniczając możliwości ww. w zakresie sprawowania opieki nad małoletnią córką oraz uniemożliwiając jakąkolwiek aktywność ruchową. Powyższe w sposób oczywisty było przyczyną narastającego u powódki napięcia psychicznego i stresu, potęgując poczucie krzywdy spowodowanej wypadkiem.

Wraz z kwotą główną, sąd, na podstawie art. 481 §1 i §2, k.c. w zw. z
art. 817 k.c. i art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach
obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim
Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2003r., Nr 124, póz. 1152),
przyznał ww. ustawowe odsetki za zwłokę, od dnia 4.10.2012r. tj. dnia
następującego po upływie 30-dniowego terminu liczonego od dnia
zawiadomienia ubezpieczyciela o szkodzie.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 98 k.p.c. Zasądzona z tego tytułu kwota obejmuje: uiszczoną przez powódkę opłatę sądową w kwocie 500 zł (art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 Nr 90, póz. 594)), wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika reprezentującego powódkę w kwocie 1.200 zł (§ 6 pkt 4 rozporządzenia. Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2002r. Nr 163, póz. 1348)), dwukrotnie uiszczoną opłatę skarbową od udzielonych pełnomocnictw: głównego i substytucyjnego w kwocie 34 zł ( art. l ust. l pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2006r. Nr 225, póz. 1635)), koszty czterokrotnego stawiennictwa pełnomocnika powódki na rozprawie w dniach: 14.05.2014r., 3.09.2014r., 26.11.2014r., 9.09.2015r. w wysokości 942,78 zł (na rozprawie w dniu 14.02.2014r. stawiła się adw. M. S. jako substytut pełnomocnika powódki adw. A. Ł. ., prowadząca Kancelarię Adwokacką w K., stąd sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika powódki o przyznanie mu kosztów podróży zw. ze stawiennictwem na rozprawie w dniu 14.02.2014r.) oraz część zaliczki uiszczonej przez powódkę na poczet należności biegłego w kwocie 360,32 zł (pozostała część zaliczki w kwocie 139,68 zł podlegała zwrotowi, jak w pkt 2 wyroku, a to na podstawie art. 84 ust. l ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 Nr 90, poz. 594)).