UZASADNIENIE

Powód E. S. (reprez. przez profesjonalnego pełnomocnika) wniósł o zasądzenie od (...) SA z siedzibą w W. kwoty 20.731,13 złotych tytułem odszkodowania (wraz z ustawowymi odsetkami) oraz o zwrot stosownych kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu opisał, że będąc przedsiębiorcą - w ramach umowy leasingu - korzysta z samochodu marki B. (...) o nr rej. (...), który to pojazd został w lutym 2014 roku uszkodzony przez nieznanych sprawców, a zdarzenie to zgłoszone zostało zarówno podmiotowi finansującemu (właścicielowi pojazdu), jak i właściwemu ubezpieczycielowi (w ramach polisy AC). Dodał, że podmiot finansujący udzielił mu zgody na odbiór pełnej kwoty odszkodowania, a dotychczas wypłacone przez ubezpieczyciela świadczenie wyniosło jedynie 18.483,73 złotych i nie pokryło wydatków poniesionych na naprawę pojazdu.

Pozwany (...) SA z siedzibą w W. (dalej także jako: (...) SA; reprez. przez profesjonalnego pełnomocnika) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Podnoszono przy tym, iż E. S. nie posiada w przedmiotowej sprawie stosownej legitymacji procesowej, albowiem nie jest ani stroną umowy ubezpieczenia ani właścicielem uszkodzonego pojazdu ani też cesjonariuszem praw z polisy. Wskazano również, że już wypłacone świadczenie miało odpowiednią wysokość /vide: k. 18-19/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. S. (jako przedsiębiorca) korzysta - w ramach umowy leasingu zawartej z (...) SA S.K.A. z siedzibą we W. - z samochodu marki B. (...) o nr rej. (...), który to pojazd został w lutym 2014 roku uszkodzony przez nieznanych sprawców, zaś zdarzenie to zgłoszono następnie zarówno ww. podmiotowi finansującemu (właścicielowi pojazdu), jak i ubezpieczycielowi (...) SA (w ramach polisy AC).

/ bezsporne, dodatkowo dowód: polisa k. 5, dokumentacja na k.: 8, 11 oraz 12-13/

Wskazany powyżej podmiot finansujący wydał w dn. 19.03.2014 roku - wobec (...) SA - pisemną dyspozycję, w której wskazał E. S. jako osobę uprawnioną do bezpośredniego odbioru odszkodowania za opisane zdarzenie ubezpieczeniowe z lutego 2014 roku.

/ bezsporne, dodatkowo dowód: dyspozycja k. 9/

Dotychczas przekazane przez (...) SA na rzecz E. S. świadczenie wyniosło 18.483,73 złotych.

/ bezsporne, dodatkowo dowód: dokumentacja na k. 6-7/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie (z uwagi na brak wymaganej legitymacji procesowej po stronie powodowej).

Na wstępie niniejszych rozważań wskazać należy, iż okoliczności faktyczne związane ze statusem własnościowym pojazdu opisanego w pozwie, objęciem tegoż ochroną ubezpieczeniową (AC), a także faktem jego uszkodzenia, dokonania wymaganych zgłoszeń i wypłaty świadczenia odszkodowawczego były bezsporne /tu vide także: polisa k. 5, dokumentacja na k.: 6-8, 11 oraz 12-13/. Nie budziło również kontrowersji udokumentowane przez Powoda twierdzenie, że posiadał on stosowną zgodę (upoważnienie) w zakresie odbioru odszkodowania bezpośrednio od (...) SA /tu vide: k. 9/. Pretensję pozwu opierano przy tym na właściwych regulacjach dot. umowy ubezpieczenia majątkowego /tu vide: art. 805 i n. kc/.

K. rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy (w kontekście pozycji procesowej Powoda i skuteczności jego żądań) była w istocie właściwa ocena i interpretacja przedłożonego w toku postępowania dokumentu w postaci pisemnej „dyspozycji”, w której to wskazano E. S. jako osobę uprawnioną do odbioru odszkodowania (w ograniczonym przedmiotowo zakresie) związanego z opisanym wcześniej zdarzeniem ubezpieczeniowym z lutego 2014 roku /vide: k. 9/.

Otóż - zdaniem Sądu – zarówno treść, jak i wymowa/znaczenie prawne ww. dokumentu, a także ściśle sama dyspozycja zawarta w tymże (tj. uzewnętrzniona wola firmy leasingowej wyrażona w formie jednostronnego oświadczenia skierowanego do ubezpieczyciela) uzasadniały pogląd, iż z całą pewnością nie miał on charakteru cesji wierzytelności/ogółu praw z ww. polisy AC przynależnych podmiotowi finansującemu (tj. (...) SA S.K.A. z siedzibą we W.) na rzecz żądającego zapłaty Powoda. Dokument ten bowiem nie posiadał żadnych cech/znamion umowy, brak tu było niezbędnych elementów takowej (czy choćby jakiegokolwiek odwołania do rzeczywiście istniejącego kontraktu), zaś przelew wierzytelności (cesja) z istoty swej przybiera właśnie postać umowy, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza) /tu vide: W. C., Zobowiązania, 2007, s. 394; M. P., Przelew wierzytelności na zabezpieczenie, KPP 2002, z. 1, s. 127/. Brak jest jednocześnie jakichkolwiek podstaw dla przyjęcia, by przelew wierzytelności mógł być skutecznie dokonany w drodze np. jednostronnej czynności prawnej /tu vide m.in.: wyrok SA w Katowicach z dnia 8 listopada 2006 r., I ACa 1043/06, LEX nr 269589/. Co więcej, szczegółowa analiza wymienionego dokumentu oraz okoliczności wypłaty świadczenia ubezpieczeniowego prowadziły do jednoznacznego wniosku, że badana dyspozycja podmiotu finansującego była jedynie swoistym „upoważnieniem” udzielonym Powodowi (wobec ubezpieczyciela) do odbioru (fizycznego/realnego) należnego odszkodowania (i to przy istotnych ograniczeniach przedmiotowych wyłączających: szkodę całkowitą, kasację, kradzież – vide: k. 9). W konsekwencji nie można było uznać, aby Powodowi (np. jako ew. następcy prawnemu pierwotnego wierzyciela/beneficjenta polisy) faktycznie przysługiwało skuteczne prawo do dochodzenia wierzytelności (roszczeń) prezentowanych w pozwie.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł, jak w pkt 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc – zasądzając je od przegrywającego Powoda na rzecz Pozwanego.

Przewodniczący:	SSR Tomasz Laskowski
Protokolant:	Justyna Szumańska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE