UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16 lipca 2012 r. powód W. J. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 2.100 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 27 marca 2012 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 6 marca 2012 roku na trasie S. K. K. kierując ciągnikiem rolniczym marki U. nr rej. (...) spowodował zdarzenie drogowe, w którym został uszkodzony należący do powoda samochód osobowy marki M. nr rej. (...), kierowany przez jego syna A. J. (1). W wyniku zdarzenia doszło do uszkodzenia szyby czołowej pojazdu powoda. Ciągnik rolniczy w dacie zdarzenia objęty był ubezpieczeniem OC u pozwanego.

Sprzeciwem od nakazu zapłaty pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany zaprzeczył aby do uszkodzenia szyby doszło w okolicznościach wskazanych przez powoda oraz zakwestionował żądanie zapłaty w kwocie brutto albowiem pozwany jest podatnikiem podatku VAT.

Postanowieniem z dnia 11 marca 2013 roku zawieszono postępowanie na podstawie art. 174 § 1 pkt 1 k.p.c. i podjęto z udziałem ogólnego następcy prawnego pozwanej – Towarzystwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W samochodzie marki M. o nr rej. (...), stanowiącym własność W. J. doszło do uszkodzenia szyby czołowej.

Syn W. A. J. oraz K. K. (2) złożyli wspólne pisemne oświadczenie, w którym wskazali, że do uszkodzenia szyby czołowej w samochodzie marki M. o nr rej. (...) doszło w dniu 6 marca 2012 roku na trasie S. – N. wskutek wyrzucenia kamienia spod lewego koła ciągnika marki U. o nr rej. (...), którym kierował K. K. (2).

W. J. zlecił naprawę uszkodzonej szyby E. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą (...). Koszt naprawy wyniósł 2.100 złotych brutto.

W dniu 6 marca 2012 roku pojazd marki U. o nr rej. (...) objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone ruchem tego pojazdu w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

(dowód: okoliczności niesporne; wspólne oświadczenie o zdarzeniu drogowym – k. 11; protokół oceny technicznej – k. 12; faktura VAT nr (...) – k. 13)

W. J. zgłosił szkodę (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

Pismem z dnia 27 marca 2012 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. odmówiła wypłaty odszkodowania wskazując, że uszkodzenie nie powstało w okolicznościach podanych w zgłoszeniu szkody.

(dowód: pismo z dnia 27 marca 202 roku – k. 14)

Do uszkodzenia szyby czołowej w samochodzie marki M. o nr rej. (...) nie mogło dojść w podawanych okolicznościach. Konstrukcja opon ciągnika wyklucza taką możliwość. Wykluczone jest również wyrzucenie kamienia przez oponę ciągnika na taką wysokość i odległość by mogło dojść do bezpośredniego uderzenia w szybę samochodu M. o nr rej. (...).

(dowód opinia biegłego sądowego A. N. – k. 127-134)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o wyżej opisane dokumenty oraz opinię biegłego sądowego A. N..

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków A. J. (1) i K. K. (2). Przyczyny odmowy uznaniach tych zeznań za wiarygodne zostały omówione w dalszej części uzasadnienia.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art.3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

Stosownie do treści przepisu art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z art. 436 § 1 k.c. odpowiedzialność przewidzianą w artykule poprzedzającym ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Jednakże gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny.

W rozpoznawanej sprawie powód dochodził od pozwanego jako ubezpieczyciela OC sprawcy szkody zapłaty odszkodowania w związku z uszkodzeniem szyby czołowej należącego do niego pojazdu marki M. o nr rej. (...).

Pozwany nie kwestionował faktu uszkodzenia szyby, wysokości kosztów naprawy oraz tego, że łączyła go z posiadaczem ciągnika rolniczego marki U. nr rej. (...) umowa odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone ruchem pojazdu.

Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa podniósł w pierwszej kolejności, że do szkody nie doszło w okolicznościach podawanych przez powoda.

W ocenie Sądu, powód nie udowodnił, że szkoda powstała w związku z ruchem ciągnika rolniczego marki U. o nr rej. (...) 98. Wszystkie zgłoszone przez powoda w celu wykazania przebiegu zdarzenia wnioski dowodowe okazały się niewiarygodne. Zgodnie bowiem z opinią biegłego sądowego A. N., do uszkodzenia pojazdu marki U. nie mogło dojść w okolicznościach podanych we wspólnym oświadczeniu o zdarzeniu drogowym (k. 11) oraz zeznaniach świadków A. J. (2) i K. K. (2) (k. 31-32 akt V. C. Sądu Rejonowego w Łomży). Opinia ta jest opinią logiczną, przekonującą oraz opartą na wiedzy i doświadczeniu biegłego. Żadna ze stron opinii nie kwestionowała, nie wnosiła o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej ani dowodu z opinii innego biegłego. Należy podkreślić, że biegły w sposób szczegółowy odniósł się do wszystkich zgromadzonych w sprawie dowodów oraz wyczerpująco opisał, w jaki sposób doszedł do końcowych wniosków.

Biegły wskazał, że opony ciągników posiadają klockową rzeźbę bieżnika, która wyklucza możliwość zakleszczenia np. kamienia i wyrzucenia go do tyłu, za pojazd. Gładka opona nie ma właściwości chwytnych, jakie występują w oponach pojazdów samochodowych, powiadających bieżniki z liczniki rowkami poprzecznymi i wzdłużnymi. Ponadto konstrukcja ciągnika rolniczego ogranicza prędkość tego pojazdu do 25 km/h. Przy takiej prędkości pojazdu, prędkość liniowa elementów na powierzchni koła/bieżnika również wynosi 25 km/h. Nawet przy maksymalnej prędkości, siły bezwładności działające na kamień zakleszczony pomiędzy klockami bieżnika nie spowodowałyby uwolnienia się z tego bieżnika i wyrzucenie go z siłą umożliwiającą uniesienie się na wysokość szyby samochodu M., a następnie spowodowanie jej pęknięcia.

Biegły odnosząc się do zeznań świadka K. K. (2) wskazał, że niemożliwe jest zauważenie kamienia wypadającego spod koła ciągnika przez kierowcę tego pojazdu. Kierujący ciągnikiem siedzi na tyle wysoko, że nie widzi dolnej, tylnej części opony. By móc zobaczyć kamień za ciągnikiem musiałby praktycznie jechać odwrócony tyłem. Również niemożliwe jest usłyszenie przez niego uderzenia kamienia w szybę. Taki odgłos słyszalny jest jedynie w samochodzie, nie zaś przez kierującego ciągnikiem (z uwagi na hałas generowany przez przejeżdżający z naprzeciwka samochód ciężarowy, przyspieszający samochód M. oraz odgłos pracy własnego silnika).

W konsekwencji należało przyjąć, że powód nie udowodnił okoliczności, w jakich zaistniała szkody, a tym samym odpowiedzialności kierującego ciągnikiem marki U.. W związku z tym powód nie udowodnił również odpowiedzialności pozwanego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych wyżej przepisów, orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd oparł się na dyspozycji przepisu art. 98 k.p.c. i obciążył nimi w całości powoda jako stronę przegrywającą proces. Na koszty poniesione przez pozwanego składa się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych, koszty opinii biegłego w wysokości 619,92 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika ustalone w oparciu o § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) w kwocie 600 zł.

Na podstawie art. 84 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócono pozwanemu kwotę 380,08 złotych tytułem niewykorzystanej części zaliczki na opinię biegłego.