UZASADNIENIE

D. D. został oskarżony o to, że:

w krótkich odstępach czasu tj. dnia 8 sierpnia 2012r., dnia 27 września 2012r. z wykorzystaniem tej samej sposobności przechowywał w sklepie przy ul. (...) w N. , wyroby akcyzowe w postaci krajanki tytoniowej oznaczonej jako celuloza o łącznej wadze 4,5 kg , bez uprzedniego oznaczenia znakami skarbowymi akcyzy , od którego to towaru należny był podatek akcyzowy w wysokości 2.649,00zł,

tj. o wykroczenie skarbowe określone w art. 65 § 4 k.k.s. w zb. z art.6 § 2 k.k.s.

Sąd Rejonowy w Olsztynie XII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Nidzicy, wyrokiem z dnia 4 czerwca 2013r., sygn. akt XII W 168/13:

I. Oskarżonego D. D. w ramach zarzucanego mu czynu uznał za winnego tego, że w okresie od dnia 8 sierpnia 2012r do dnia 27 września 2012r. w N. w wykonaniu tego samego zamiaru w prowadzonym sklepie przy ul. (...) przechowywał wyroby akcyzowe w postaci krajanki tytoniowej o łącznej wadze 4,5kg bez uprzedniego oznaczania polskimi skarbowymi znakami akcyzy, od którego to towaru należny podatek akcyzowy wynosił 2.649,00 złotych, tj. popełnienia wykroczenia skarbowego z art. 65 § 4 k.k.s. w zw. z art. 65§1 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s. i za to wymierzył mu na podstawie art.65§4 k.k.s. karę grzywny w wysokości 1.500zł. ;

II. na podstawie art. 49§1 i 3 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt 4 k.k.s. w zw. z art. 30 § 6 k.k.s. i art. 31 § 6 i 7 k.k.s. orzekł przepadek przedmiotów w postaci sześciu paczek krajanki tytoniowej o wadze 500 gram każda, przechowywanych w Magazynie (...)Urzędu Celnego w O.( PL/MF/(...)) oraz trzech paczek suszu roślinnego o wadze 500 gram każda, przechowywanych w Magazynie (...)Urzędu Celnego w O.( (...)) i zarządza ich zniszczenie, obciążając oskarżonego kosztami zniszczenia wymienionych wyrobów akcyzowych ;

III. na podstawie art. 3 ust.1 w zw. z art.21 pkt.1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych ( DU Nr 49 z 1983r. poz.223 ze zm.) i art. 627 kpk w zw. z art.113§1 k.k.s. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu państwa koszty sądowe w kwocie 991,79zł. w tym kwotę 150zł. tytułem opłaty.

Apelację od powyższego wyroku złożył oskarżony , zaskarżając orzeczenie w całości. Apelujący wyrokowi zarzucił:

1.mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę tego wyroku, a polegający na przyjęciu że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu polegającego na przechowywaniu wyrobów akcyzowych w postaci krajanki tytoniowej o łącznej wadze 4,5 kg bez uprzedniego oznaczenia polskimi znakami akcyzy, podczas gdy w rzeczywistości oskarżony w swoim sklepie oferował do sprzedaży celulozę nie będącą wyrobem akcyzowym,

2.mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazę przepisów postępowania poprzez:

a) dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez uznanie za niewiarygodne zeznań A. K. (1) , który sprzedał oskarżonemu celulozę i potwierdził jej legalny obrót bez akcyzy dokumentami pochodzącymi od Urzędu Celnego w O. , tylko dlatego, ze świadek ten nie wiedział jak wygląda celuloza w czystej postaci.

b) nie przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego mimo, iż kwestia winy i odpowiedzialności karnej oskarżonego uzależniona była wyłącznie od stwierdzenia czy oferowany towar przez oskarżonego był celulozą czy tytoniem a więc okoliczności mającej w istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymagającej wiadomości specjalnej , a oparcie rozstrzygnięcia na kwestionowanym przez oskarżonego badaniu laboratoryjnym przeprowadzonym w postępowaniu przygotowawczym.

c) nie przeprowadzenie dowodu z dokumentów przedkładanych przez oskarżonego potwierdzających legalne pochodzenie przedmiotowego towaru oraz , że wyrób ten nie był akcyzowym mimo , iż kwestia ta była istotna dla rozstrzygnięcia odpowiedzialności karnej oskarżonego.

W oparciu o wskazane zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego, umorzenie postępowania ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego na uwzględnienie nie zasługuje , gdyż zarzuty w niej podniesione są pozbawione racji. Kontrola odwoławcza nie wykazała bowiem, aby postępowanie jurysdykcyjne w niniejszej sprawie było obarczone uchybieniami, które mogłyby mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, skutkując wyprowadzeniem tezy o błędności wyroku w zakresie rozstrzygnięcia skazującego oskarżonego.

Sąd Rejonowy nie przypisując waloru wiarygodności zeznaniom świadka A. K. nie naruszył treści art. 7 k.p.k.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 9. 07. 2008r.(OSNwSK 2008/1/1419)

„Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeśli tylko:

a) jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy,

b) stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego,

c) jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku.”

W konsekwencji powyższych rozważań stwierdzić należy, że nie sposób dopatrzyć się uchybień natury procesowej wskazywanych przez apelującego, które miały pojawić się na etapie dokonywanej przez Sąd meriti oceny dowodów. Zarzut obrazy art. 7 k.p.k. może być skuteczny tylko wówczas, gdy skarżący wykaże, że sąd orzekający - oceniając dowody - naruszył powyższe zasady. Tymczasem apelujący usiłując podważyć ocenę dokonaną przez Sąd, a także poczynione w oparciu o nią ustalenia, nie przytoczył żadnych rzeczowych argumentów wskazujących na to, że jest ona dowolna.

O pierwsze Sąd wskazał powody i logicznie je uzasadnił dlaczego twierdzenia świadka K. nie zasługują na wiarę i wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd nie miał na uwadze jedynie braku wiedzy świadka na temat celulozy.

Po wtóre Sąd wyraźnie i trafnie wskazał, że wyjaśnieniom oskarżonego przeczą zeznania świadków , klientów oskarżonego( świadków M. M. i S.W.), którzy dokonywali zakupów w jego sklepie .

Poza tym przeprowadzone badania laboratoryjne nie pozostawiają wątpliwości do zawartości paczek z napisem (...).

Badania te wskazały, iż znajduje się w nich krajanka tytoniowa , która jest wyrobem tytoniowym i podlega podatkowi akcyzowemu.

Przyjęcie przez Sąd przeprowadzonych badań laboratoryjnych jako rzeczowych , jasnych i pełnych pozostaje, wbrew stanowisku skarżącego, pod ochroną art. 7kpk.

Nie zasługują na podzielenie zarzuty apelacji kwestionujące ustalenia faktyczne, albowiem zarówno przebieg rozprawy przed Sądem I instancji jak i pisemne motywy wyroku wskazują na to, że Sąd ten prawidłowo, nie naruszając zasady obiektywizmu ocenił zebrany materiał dowodowy i poddał go wnikliwej ocenie, przyjmując za jego podstawę całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej.

Ustalenia faktyczne wyroku nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, a ocena ta nie wykazuje błędów natury faktycznej lub logicznej.

Ustalenia te są trafne, oparte o logiczną i przekonywującą ocenę, a wywody apelacji sprowadzają się wyłącznie do polemiki i nie powołują takich okoliczności, które nie byłyby przedmiotem rozważań Sądu Rejonowego.

Podkreślić należy, że poza sferą rozważań Sądu Rejonowego nie pozostały żadne istotne okoliczności. Tym zaprezentowanym ocenom i poglądom oskarżony przeciwstawia własne opinie, przy czym wywody te stanowią niewątpliwie kontynuację jego linii obrony, do której Sąd I instancji wyczerpująco odniósł się w uzasadnieniu wyroku.

Zwrócić trzeba uwagę na charakter prowadzonej przez oskarżonego działalności w postaci sprzedaży wyrobów tytoniowych, z czego można wnioskować o dużym doświadczeniu życiowym i zawodowym w zakresie oceny sprzedawanego towaru. Ze zgromadzonego materiału dowodowego( zeznania świadków, dokumentacja fotograficzna) jednoznacznie wynika, że sprzedawana „celuloza” wykazywała duże podobieństwo do krojonego tytoniu, które musiało być widoczne również dla osoby na co dzień zawodowo trudniącej się sprzedażą wyrobów tytoniowych. Powyższe, oceniane w powiązaniu z faktem, że produkt ten sprzedawany był w sklepie opatrzonych nazwami „tani tytoń”, znajdował się na półkach wśród innych rodzajów wyrobów tytoniowych przeznaczonych do palenia oraz sprzedawany był jako tytoń a nie produkty przeznaczone dla zwierząt, pozwala na przyjęcie wiedzy oskarżonego co do rzeczywistej zawartości opakowań z napisem (...).

Wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia jego winy i społecznej szkodliwości przypisanego czynu.

Skoro zatem apelacja nie przedstawia takiej logicznej argumentacji, która ustalenia Sądu Rejonowego podważałaby to tym samym nie mogła odnieść zamierzonego skutku.

Wobec powyższego na podstawie art. 437§1kpk Sąd zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze ( art.636§1kpk w zw. z art.624§1kpk).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE