UZASADNIENIE

Powód (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. K. kwoty 18.115,31 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 6 marca 2015 do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez stronę pozwaną w 25 kwietnia 2008 roku z poprzednikiem prawnym powoda umowy o przyznanie limitu kredytowego o numerze (...), z której warunków strona pozwana nie wywiązała się w ustalonym terminie. W dniu 27 czerwca 2014 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. (wcześniej (...) Bank Spółka Akcyjna) zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, na podstawie której zbył przedmiotową wierzytelność na rzecz (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.. Powód wskazał, że na roszczenie objęte pozwem składa się kwota: 9.463,71 złotych - należność główna, 1.351,56 złotych - odsetki umowne, 6.01,48 złotych - odsetki karne i 739,21 - odsetki ustawowe od kapitału naliczone przez powoda od dnia 1 lipca 2014 roku. Powód podniósł, że dochodzona pozwem kwota wynika z załączonych do pozwu dokumentów m. in. w postaci wyciągu z rejestru funduszy inwestycyjnych, umowy o przyznanie limitu kredytowego, umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 czerwca 2014. Powód wskazał również, że okoliczność istnienia, wysokości, zasadności i wymagalności przedmiotowego roszczenia wywodzi z postanowienia Sądu Rejonowego w Starogardzie Gdańskim I Wydziału Cywilnego wydanego w dniu 18 lipca 2012 roku w sprawie I Co(...)w przedmiocie nadania bankowemu tytułowi egzekucyjnemu wystawionemu przeciwko A. K. klauzuli wykonalności.

Na rozprawie w dniu 22 grudnia 2015 roku pozwany A. K. podniósł zarzut przedawnienia roszczenia. Przyznał, że zawarł umowę kredytu z wierzycielem pierwotnym i początkowo spłacał kredyt zaciągnięty w L. Banku. Pozwany wskazał, że nie kwestionuje postanowienia tutejszego Sądu wydanego w dniu 18 lipca 2012 roku w sprawie I Co (...) w przedmiocie nadania bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności oraz postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wołominie M. M. z dnia 9 czerwca 2013 roku w sprawie Km 48687/12 dotyczące umorzenia postepowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko niemu. Potwierdził, że w/w postępowanie egzekucyjne prowadzone było z uwagi na niespłacenie przedmiotowego kredytu.

A. K. zakwestionował wysokość naliczenia odsetek karnych i umownych podnosząc, że nie był w stanie ich sam przeliczyć, zweryfikować. Podniósł, że są one zbyt wysokie w stosunku do kapitału.

Pozwany oświadczył, że nie kwestionuje należności głównej oraz odsetek w wysokości 739,21 złotych.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

(...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanemu S. Funduszowi Inwestycyjnemu Zamkniętemu z siedzibą w W. przysługuje wierzytelność w stosunku do pozwanego A. K. wynikająca z umowy o przyznanie limitu kredytowego oraz o wydanie i korzystanie z karty kredytowej V. G. zawartej przez niego z (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. (wcześniej (...) Bank Spółka Akcyjna) w dniu 25 kwietnia 2008 roku.

Pozwany nie wywiązał się z zobowiązania do spłaty w/w kredytu i zadłużenie stało się wymagalne.

Powód (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. w dniu 27 czerwca 2014 roku zawarł z (...) Bank (...) Spółką Akcyjną z siedzibą we W. (wcześniej (...) Bank Spółka Akcyjna) umowę przelewu wierzytelności obejmującą, między innymi wierzytelność należną od pozwanego A. K..

(...) Bank S.A. z siedziba we W. w dniu 2 marca 2011 roku wystawił Bankowy Tytuł Egzekucyjny przeciwko dłużnikowi A. K. obejmujący zobowiązanie dłużnika z umowy o przyznanie limitu kredytowego nr (...), któremu Sąd Rejonowy w Starogardzie Gdańskim I Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 18 lipca 2012 roku wydanym w sprawie I Co (...) nadał klauzule wykonalności.

Na podstawie w/w tytułu wykonawczego Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Wołominie M. M. prowadził postepowanie egzekucyjne Km 48687/12, które postanowieniem z dnia 9 czerwca 2013 roku zostało umorzone na podstawie przepisu art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c.

(okoliczności bezsporne, a ponadto dowody: umowa o przyznanie limitu kredytowego z dnia 25.04.2008 r. - k. 30-31, umowa przelewu wierzytelności z dnia 27 czerwca 2014 roku wraz z załącznikami i odpisami z KRS - k. 32-69, k. 73, bankowy tytuł egzekucyjny oraz postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności - k. 70-71, postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego Km 48687/12 - k. 72)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach (wyżej przez Sąd wymienionych), których prawdziwości, ani autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron.

Podkreślenia wymaga, że stan faktyczny sprawy był w dużej części między stronami niesporny. Pozwany nie kwestionował bowiem faktu zawarcia z poprzednikiem prawnym powoda umowy limitu kredytowego, jak również wysokości należności głównej oraz odsetek w kwocie 739,21 złotych.

Pozwany zarzucił powodowi nieudowodnienie wysokości roszczenia w zakresie naliczenia odsetek karnych oraz odsetek umownych.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Podkreślenia wymaga, że nabywca wierzytelności, dochodząc jej przed Sądem udowodnić musi nie tylko fakt jej skutecznego nabycia, ale również to, że wierzytelność istnieje i jest wymagalna. Zaprzeczenie dokonane przez stronę procesową powoduje, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności stają się sporne i muszą być udowodnione. W razie ich nie udowodnienia sąd oceni je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie (tak m. in. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 28 kwietnia1975 r., sygn. akt III CRN 26/75, niepublikowanym - źródło L..pl nr (...)).

Odnosząc powyższe rozważania do okoliczności niniejszej sprawy, uznać należy, że, wobec zaprzeczenia przez pozwanego wysokości roszczenia powoda, to na powodzie ciążył obowiązek udowodnienia swego roszczenia tak co do zasady, jak i co do wysokości.

Powód nie przedłożył wiarygodnego wyliczenia, które umożliwiałoby zweryfikowanie roszczenia co do wysokości. Nie wiadomo bowiem, jak zostały zaksięgowane wpłaty strony pozwanej oraz w jaki sposób zostały naliczone odsetki.

Odnosząc się do zgłoszonego przez A. K. zarzutu przedawnienia - nie zasługiwał on w niniejszej sprawie na uwzględnienie. Stosownie bowiem do treści przepisu art. 118 k.c. - jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe

oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. W sprawie niniejszej nie budziło wątpliwości, iż skoro dochodzone pozwem roszczenie o zapłatę wraz z odsetkami powstało w związku z prowadzoną przez pierwotnego wierzyciela działalnością gospodarczą, termin jego przedawnienia jest trzyletni. Bieg przedawnienia, zgodnie z normą wyrażoną przepisem art. 120 § 1 k.c. rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jednakże zważyć należy, że (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. nie był pierwotnym wierzycielem i jednocześnie wykazał, iż wierzyciel pierwotny tj. (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. w dniu 2 marca 2011 roku wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, któremu Sąd Rejonowy w Starogardzie Gdańskim nadał klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 18 lipca 2012 roku wydanym w sprawie I Co (...). Na podstawie w/w tytułu wykonawczego wierzyciel wszczął przeciwko dłużnikowi A. K. egzekucję, która postanowieniem Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wołominie C. M. z dnia 9 czerwca 2013 roku została umorzona. Zatem bieg przedawnienia rozpoczął się na nowo z dniem następującym po dniu uprawomocnienia się w/w postanowienia komornika. Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c., bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą w celu dochodzenia lub ustalenie albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Jako przykład czynności procesowych przerywających bieg przedawnienia wskazuje się w orzecznictwie między innymi złożenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności sądowemu lub pozasądowemu tytułowi egzekucyjnemu (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 2004r. II CK 276/04 LEX nr 284135) także nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu (por. wyrok SN z 6 października 2004r. I CK 71/ 04 OSP 2005/12/146). Przerwanie biegu terminu przedawnienia ma skutek niweczący w stosunku do biegu tego terminu co oznacza, że czas terminu przedawnienia, który upłynął do czasu zaistnienia przerwy uważa się za niebyły. Dłużnik po przerwaniu biegu terminu przedawnienia znajduje się w takim położeniu prawnym, jaki istniał, gdy jego roszczenie stało się wymagalne. Zgodnie z art. 124 § 1 k.c., po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo, a bieg terminu przedawnienia zaczyna biec od następnego dnia po zakończeniu przerwy. Termin przedawnienia roszczenia banku wobec osoby niebędącej przedsiębiorcą wynosi trzy lata. Zgodnie jednak z powyższym podjęcie przez Bank czynności zmierzających do zaspokojenia roszczenia przerywa bieg przedawnienia (por. wyrok SN z dnia 10 października 2003r. II CK 113/02 OSP 2004/11/141).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy trzeba wskazać, że ciężar dowodu przedawnienia roszczenia spoczywał na pozwanym i nie został przez niego wykazany.

Roszczenie powoda znajduje oparcie w przepisach art. 69 ust. 1 Prawa bankowego (tekst jednolity - Dz. U. z 2002 r. nr, 72, poz. 665 ze zm.), zgodnie z którym, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Zgodnie z przepisem art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie nie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Skoro zaś do chwili obecnej kredyt nie został spłacony, Sąd w punkcie pierwszym wyroku zasądził od pozwanego A. K. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany S. Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. kwotę 10.202,92 złotych (9.463,71 złotych - należność główna oraz kwota 739,21 - odsetki ustawowe od kapitału naliczone przez powoda od dnia 1 lipca 2014 roku) z ustawowymi odsetkami od dnia 6 marca 2015 roku do dnia zapłaty. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. O odsetkach orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu w oparciu o art. 481 k.c. zważywszy, że wobec opóźnienia się dłużnika w płatności powód uprawniony jest do ich naliczania w ustawowej wysokości. Wysokość odsetek wynika z załączonej do pozwu umowy o przyznanie limitu kredytowego, została również kwotowo określona w załączniku do umowy o przelew wierzytelności i nie była przez pozwanego kwestionowana. Zgodnie z przepisem art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie nie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (art. 481 § 2 k.c.). Zgodnie zaś z przepisem art. 482 § 1 k.c., od wytoczenia powództwa można żądać odsetek od zaległych odsetek. W świetle zatem powyższych przepisów żądanie przez powoda skapitalizowanych na dzień wniesienia pozwu odsetek ustawowych od niespłaconego kredytu liczonych od dnia przelewu wierzytelności również jest zasadne.

O kosztach procesu orzeczono mając na względzie art. 98 k.p.c., tj. w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, mając na uwadze fakt, że powód wygrał proces w 56%. Na koszty postępowania wynoszące łącznie w niniejszej sprawie 3.306,00 złotych złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 906,00 złotych oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2.400,00 złotych obliczone według § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 461).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE