WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2016r. w S.

odwołania E. Ż.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 3 listopada 2014 r. Nr (...)

w sprawie E. Ż.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonej E. Ż. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 listopada 2014 roku do dnia 30 czerwca 2018 roku.

Sygn. akt IV U 1323/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 3 listopada 2014 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił E. Ż. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22 października 2014 r. stwierdziła, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła E. Ż. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Zdaniem ubezpieczonej, stan jej zdrowia nie został należycie oceniony przez Komisję Lekarską ZUS. E. Ż. wskazała, iż w 2009 r. przebyła zawał serca. W 2011 r. ubezpieczona doznała udaru niedokrwiennego prawej półkuli mózgu oraz wykonano u niej zamknięcie otworu owalnego serca. Powyższe wypłynęło na podjęcie przez ubezpieczoną leczenia w poradni zdrowia psychicznego. Po 2011 r. E. Ż. nie powróciła do pracy w zawodzie nauczyciela (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując na argumenty wyrażone w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 2-3).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni E. Ż. była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 6 czerwca 2013 r. do 31 października 2014 r. (decyzje (...) Oddział w S. z dnia 13 czerwca 2013 r. k. 44 akt organu rentowego oraz z dnia 8 maja 2014 r. k. 51 akt organu rentowego). Ubezpieczona w dniu 3 września 2014 r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 54 akt organu rentowego). Rozpoznając ten wniosek, organ rentowy skierował E. Ż. na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 19 września 2014 r. ustalił, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika k. 55 akt organu rentowego). Ubezpieczona wniosła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS (k. 30 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej).

Na skutek wniesienia sprzeciwu E. Ż. skierowana została na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 22 października 2014 r. ustaliła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej k. 57 akt organu rentowego).

Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 3 listopada 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił E. Ż. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja k. 58 akt organu rentowego).

Biegli lekarze kardiolog i neurolog w opinii (k. 11 akt sprawy) sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznali u E. Ż. przebyty udar niedokrwienny prawej półkuli mózgu w 2011 r., nadciśnienie tętnicze, przebyty w 2009 r. zawał serca bez uniesienia odcinka ST, przebyty w 2011 r. zabieg przeznaczyniowego zamknięcia przetrwałego otworu w przegrodzie międzyprzedsionkowej, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego z protruzją tarcz międzykręgowych C3/C4, C6/C7. W ocenie wyżej wymienionych biegłych, ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy z przyczyn kadriologicznych i neurologicznych.

Stan zdrowia ubezpieczonej został również przeanalizowany przez biegłych psychiatrę i psychologa, którzy rozpoznali oni u E. Ż. organiczne zaburzenia afektywne F 06.3 o etiologii naczyniowej i wskazali, że powyższe schorzenie powoduje, iż ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy w okresie od 6 czerwca 2013 r. do 30 czerwca 2018 r. (opinia k. 20-21 i k. 41-42 akt sprawy).

Ubezpieczona E. Ż. ma 54 lata. Posiada wyższe wykształcenie z zakresu pedagogiki. Do lutego 2013 r. ubezpieczona pracowała w wyuczonym zawodzie nauczyciela (okoliczności niesporne- kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych k. 4, świadectwo pracy k. 5 akt organu rentowego).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni E. Ż. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1, 2 i 3 powołanej wyżej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy E. Ż. jest w dalszym ciągu niezdolna do pracy, a jeżeli tak, to w jakim stopniu.

Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych psychiatry oraz psychologa dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczona od 6 czerwca 2013 r. do 30 czerwca 2018 r. jest osobą częściowo niezdolną do pracy.

Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez biegłych neurologa i kardiologa (opinia k. 11 akt sprawy), ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Doznany w 2011 r. przez E. Ż. udar niedokrwienny prawej półkuli mózgu nie spowodował istotnych klinicznie następstw. Nie zaobserwowano nawrotu objawów udarowych oraz objawów niewydolności krążenia mózgowego, co świadczy o uzyskanej stabilizacji stanu neurologicznego. Od 2011 r. ubezpieczona nie wymagała hospitalizacji z przyczyn kardiologicznych. Wyniki przeprowadzonego przez biegłego badania oraz badań z 2014 r. wskazują, iż u ubezpieczonej nie doszło do naruszenia sprawności organizmu w stopniu sprowadzającym niezdolność do pracy w ramach posiadanych kwalifikacji.

Natomiast w ocenie biegłych psychiatry i psychologa, występujące u ubezpieczonej osłabienie funkcji poznawczych oraz organiczne zaburzenia nastroju ograniczają jej zdolność do wykonywania pracy zarobkowej o charakterze umysłowym. Od co najmniej 2013 r. E. Ż. posiada znacznie obniżone zdolności do wykonywania pracy umysłowej spowodowane organicznym uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego i nie jest zdolna do wykonywania pracy nauczyciela. Opinia ta została zakwestionowana przez organ rentowy (zastrzeżenia k. 32 akt sprawy), który podniósł, że w zgromadzonym materiale dowodowym nie ma dokumentacji potwierdzającej istotne obniżenie nastroju ubezpieczonej oraz spowolnienie psychoruchowe. ZUS wskazał, iż ubezpieczona nie była dotąd hospitalizowana z powodu złego stanu psychicznego, a z dokumentacji pochodzącej z sierpnia 2014 r. wynika, iż ubezpieczona przyjmuje systematycznie leki, co dało poprawę funkcjonowania.

Po dostarczeniu przez ubezpieczoną dokumentacji medycznej z leczenia psychiatrycznego (koszulka k. 37 akt sprawy), biegli psychiatra i psycholog wydali opinię uzupełniającą (k. 41-42 akt sprawy), w której podtrzymali uprzednio wyrażone wnioski co do częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonej. Wskazali, że z historii choroby z PZP w M. wynika, iż jest ona leczona od 10 września 2013 r. z rozpoznaniem zaburzeń depresyjnych nawracających. Obecnie epizod depresyjny został określony jako umiarkowany. Po dokonaniu analizy historii choroby biegli ustalili, iż pomimo leczenia u ubezpieczonej utrzymują się objawy depresyjne. Okresowo zaobserwowano u E. Ż. nasilenie objawów depresyjnych, w związku z czym zastosowano leczenie środkiem o nazwie amizepin jak również zauważono spowolnienie psychoruchowe badanej. Wyniki badania przeprowadzonego w dniu 23 czerwca 2015 r. oraz 31 lipca 2015 r. w PZP potwierdzają rozpoznane przez biegłych w czasie przedmiotowego badania z dnia 26 czerwca 2015 r. istotne obniżenie nastroju i spowolnienie psychoruchowe. Zdaniem biegłych, brak długotrwałej poprawy stanu psychicznego, a wręcz przeciwnie, uporczywość objawów depresyjnych przemawia za ich organicznym podłożem, co potwierdziły wyniki przeprowadzonego przez biegłych badania psychologicznego. Takich badań nie wykonywano natomiast w PZP. Stąd też, jak wyjaśnili biegli, wynika różnica pomiędzy rozpoznaniem postawionym w PZP, tj. zaburzenia depresyjne nawracające, obecnie epizod depresyjny umiarkowany, a diagnozą przedstawioną przez biegłych sądowych- organiczne zaburzenia afektywne.

Strony nie zakwestionowały opinii uzupełniającej psychiatry i psychologa.

Analizując przedmiotowe opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzone zostały zapoznaniem się z dokumentacją lekarską wnioskodawczyni oraz jej badaniem. Opinie są spójne i logiczne oraz należycie uzasadnione. Podstawą rozstrzygnięcia Sądu stanowiła opinia biegłych psychiatry i psychologa, którzy stwierdzili, że ze względu na stan psychiczny ubezpieczona pozostaje nadal częściowo niezdolna do pracy do 30 czerwca 2018 r.

Z niniejszej opinii biegłych jednoznacznie wynika, iż stan psychiczny ubezpieczonej nie uległ poprawie, a uporczywość objawów depresyjnych przemawia za ich organicznym podłożem (opinia uzupełniająca k. 42 akt sprawy). Tym samym, okoliczność ta stanowi podstawę do uznania, iż występujące osłabienie funkcji poznawczych i organiczne zaburzenia nastroju ograniczają zdolność ubezpieczonej do wykonywania pracy o charakterze umysłowym, jaką jest praca nauczyciela.

Ubezpieczona prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy miała przyznane do dnia 31 października 2014 r. Wobec uznania przez psychologa i psychiatrę, iż jest ona częściowo niezdolna do pracy w okresie od 6 czerwca 2013 r. do 30 czerwca 2018 r., zasadnym było ustalenie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, na dalszy okres, tj. od 1 listopada 2014 r. do 30 czerwca 2018 r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w wyroku.