WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2016r. w S.

odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 15 lipca 2014 r. Nr (...)- (...)

w sprawie J. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonej J. M. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 maja 2014 roku do dnia 30 kwietnia 2017 roku.

Sygn. akt IV U 991/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 15 lipca 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r. poz. 748), odmówił J. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres, wskazując, że Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 4 lipca 2014r. nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy. W związku z tym, że nie został spełniony warunek wymieniony w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy od dnia 1 maja 2014r. renta nie przysługuje.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła J. M., wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano, iż od 25 lat wnioskodawczyni pobiera rentę z tytułu niezdolności do pracy, która została spowodowana nieprawidłowo przeprowadzoną operacją tarczycy w 1986r., w wyniku czego ubezpieczona dostała obustronnego porażenia krtani. W 1988r. miała miejsce następna operacja rozszerzająca głośnię, która pozwoliła na funkcjonowanie przy umiarkowanym wysiłku. W ocenie ubezpieczonej jej stan zdrowia nie uległ poprawie, ma duże problemy z oddychaniem, a przy wykonywaniu różnych czynności bardzo szybko się męczy. Od lat boryka się ze skutkami trwałego uszkodzenia krtani i strun głosowych. Powyższe schorzenia powodują, że nie jest w stanie pracować zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami, zaś niepełnosprawność pozwoliła na podjęcie pracy w zakładzie pracy chronionej. Ubezpieczona wskazała, że obecnie czeka na zabieg usunięcia polipa wchodzącego w część tylnej lewej kieszonki krtani, ustalony na dzień 25.08.2014r. Zdaniem ubezpieczonej, aktualny stan zdrowia nie pozwala jej na normalne funkcjonowanie i wypełnianie wszystkich czynności (odwołanie k.1-2 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 4 lipca 2014r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.8 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona J. M. posiadała uprawnienia do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 kwietnia 2014r. (decyzja z 28.04.2011r. o ponownym ustaleniu renty k.438 akt rentowych).

W dniu 28 kwietnia 2014r. ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.468 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez Lekarza Orzecznika, który w orzeczeniu z 23 maja 2014r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 23.05.2014r. k.470 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika J. M. została skierowana na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 4 lipca 2014r. ustaliła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy (sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.471-472 akt rentowych; orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 4.07.2014r. k.476 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 15 lipca 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres, tj. od dnia 1 maja 2014r. (decyzja z 15.07.2014r. k.477 akt rentowych).

Ubezpieczona, ur. (...), posiada wykształcenie zawodowe - sprzedawca. Od 6 listopada 2002r. jest zatrudniona w (...) S.A. w S. na stanowisku pomoc introligatora, która wymaga zwiększonego wysiłku fizycznego, polega na pakowaniu paczek, wyrywaniu z palet elementów opakowań, wykonywana jest w hałasie i zapyleniu. W okresie od 15 stycznia 2014r. do 31 marca 2015r. J. M. wykonywała pracę konstruktora opakowań, jednak od 1 kwietnia 2015r. powróciła na stanowisko – pomoc introligatora (wywiad zawodowy, k. 30-30v akt sprawy, zaświadczenie z 2.04.2015r., k. 31 akt sprawy; zaświadczenie z13.05.2015r., k. 33 akt sprawy; wyjaśnienia ubezpieczonej, k. 37-37v akt sprawy).

U wnioskodawczyni stwierdzono porażenie fałdów głosowych po operacji tarczycy oraz stan po poszerzeniu szpary głośni. Przy większym wysiłku pojawia się u ubezpieczonej duszność. Wobec stwierdzonych schorzeń przeciwwskazana jest praca związana ze zwiększonym wysiłkiem fizycznym oraz praca głosem. Każde warunki fizyczne, które mogą działać szkodliwie na krtań powodują u ubezpieczonej podrażnienie oraz możliwość zaostrzenia duszności. Głos ubezpieczonej jest ochrypły, cichszy po operacji poszerzenia szpary głośni. J. M. nie może wykonywać pracy w hałasie, zapyleniu, przy środkach chemicznych oraz takiej, która wymaga zwiększonego wysiłku fizycznego. Powyższe skutkuje częściową niezdolnością do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami (pomoc introligatora) od dnia 1 maja 2014r. do dnia 30 kwietnia 2017r. (opinia uzupełniająca biegłego lekarza foniatry z dnia 18.02.2016r., k. 60 akt sprawy). Ponadto u ubezpieczonej występuje niedoczynność tarczycy (pooperacyjna) i ostra niedoczynność przytarczyc (pooperacyjna), które jednak nie sprowadzają na nią niezdolności do pracy (opinia biegłego lekarza endokrynologa, k. 24 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej J. M. zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r. poz. 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonej od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy ubezpieczona w dalszym ciągu, tj. po 30 kwietnia 2014r., jest osobą niezdolną do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii lekarzy specjalistów foniatry i endokrynologa. Jak wskazał biegły lekarz endokrynolog rozpoznane schorzenia w postaci niedoczynności tarczycy i niedoczynności przytarczyc z uwagi, iż obecnie wnioskodawczyni jest w okresie klinicznej eutyreozy nie mogą być podstawą do uznania jej za częściowo bądź całkowicie niezdolną do pracy. Biegły lekarz foniatra w sporządzonych opiniach, w szczególności w opinii uzupełniającej z dnia 18.02.2016r., wskazywał na szereg ograniczeń w wykonywaniu pracy określonego rodzaju przez ubezpieczoną, u której rozpoznano porażenie fałdów głosowych po operacji tarczycy, a następnie z powodu trudności w oddychaniu przeprowadzono operację poszerzającą szparę głośni. Po operacji wnioskodawczyni posiada ochrypły głos, jak również pojawiają się u niej duszności przy większym wysiłku fizycznym. Każde warunki, które mogą działać szkodliwie na krtań będą powodowały podrażnienie oraz możliwość zaostrzenia duszności.

Ostatecznie, Sąd ustalił, iż kwalifikacje ubezpieczonej powinny być odnoszone do pracy na stanowisku pomocnika introligatora, bowiem jest to praca odpowiadająca umiejętnościom praktycznym wnioskodawczyni. Biegła foniatra w opinii uzupełniającej z 18 lutego 2016r. stwierdziła, że przez wzgląd na schorzenia narządu głosu i pojawiające się duszności przeciwwskazana jest praca w hałasie, w zapyleniu i przy środkach chemicznych, jak również wymagająca zwiększonego wysiłku fizycznego. Z uwagi, iż praca pomocnika introligatora charakteryzuje się właśnie takimi warunkami pracy (hałas, zapylenie, zwiększony wysiłek fizyczny, konieczność posługiwania się głosem), tym samym biegła uznała ubezpieczoną w dalszym ciągu za częściowo niezdolną do pracy w okresie od 1 maja 2014r. do 30 kwietnia 2017r. Sąd w całości podzielił wnioski biegłej foniatry, obdarzając ostateczną opinię uzupełniającą z dnia 18 lutego 2016r. wiarygodnością. Nie zasługiwało na uwzględnienie stanowisko organu rentowego, iż skoro ubezpieczona ma wykształcenie zasadnicze zawodowe – sprzedawca, a nadto wykonywała różne zawody: sprzedawca introligator, konstruktor opakowań, to nie można opierać się tylko na pracy introligatora, gdyż ubezpieczona nie jest ściśle ukierunkowana zawodowo. Zdaniem organu rentowego praca z przeciwwskazaniami na określonym stanowisku nie oznacza długotrwałej niezdolności do pracy (k. 58 akt sprawy). Przy tego rodzaju zastrzeżeniach Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z nowej opinii biegłego lekarza foniatry. W sporządzonej opinii wymieniono bowiem szereg ograniczeń występujących u ubezpieczonej z uwagi na schorzenia narządu głosu. Przepis art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wymaga, by zdolność do pracy odnosić do poziomu posiadanych kwalifikacji. Na skutek wieloletniego wykonywania zawodu pomocnika introligatora ubezpieczona nabyła kwalifikacje praktyczne właśnie w tym zawodzie. Nie można zatem odnosić się do innej, lżejszej pracy, którą ubezpieczona teoretycznie mogłaby wykonywać, lecz należy odnieść się do pracy, w której J. M. jest zatrudniona od 2002r. Co do zawodu konstruktora opakowań, to z dokumentów przedłożonych przez ubezpieczoną, jak również z jej wyjaśnień wynika, iż praca na tym stanowisku miała krótkotrwały charakter (około 14 miesięcy). Docelowo wnioskodawczyni wykonywała czynności na stanowisku pomocnika introligatora, dlatego – zdaniem Sądu – należy odnosić się do tego rodzaju pracy. Dokonywanie oceny zdolności do pracy z punktu widzenia jakiejkolwiek innej pracy możliwej do wykonywania przez wnioskodawczynię jest zatem nieuzasadnione. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że ubezpieczona w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji w zawodzie pomocnika introligatora. Całokształt okoliczności sprawy pozwala zatem stwierdzić, że ubezpieczona spełnia wszystkie przesłanki do ustalenia na dalszy okres prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określone w art.57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonej J. M. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 maja 2014r. do dnia 30 kwietnia 2017r.