UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 505¹³ .§ 2. kpc, jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Rozpoznając apelację pozwanego sąd , zważył co następuje.

Sąd oddalił zgłoszone w apelacji wnioski dowodowe jako spóźnione. Zgodnie z art. 505¹¹ Sąd drugiej instancji nie przeprowadza postępowania dowodowego z wyjątkiem dowodu z dokumentu (§1). Przepisu paragrafu poprzedzającego nie stosuje się, jeżeli apelację oparto na późniejszym wykryciu okoliczności faktycznych lub środkach dowodowych, z których strona nie mogła skorzystać przed sądem pierwszej instancji (§2). Już z treści wyjaśnień wskazanych przez pełnomocnika powoda wynika , że były to dokumenty będące w posiadaniu pracowników pozwanego pani G. i K.. Obie te osoby były wskazywane w toku postępowania przed sądem pierwszej instancji. Pozwany nie wykazał, z jakich powodów wówczas nie ustalił ze swoimi parownikami czy i jaką dokumentację związaną z zwarciem umowy posiadają, zwłaszcza, że twierdził, iż w chwili zawierania umowy o przeprowadzenie szkolenia równie istotnym, co samo przeprowadzenie szkolenia było dla pozwanego uzyskanie certyfikatów przez uczestników i że poinformował o tym powoda w chwili zawierania umowy powoda.

Zgodnie z art. 368§1 pkt 4) kpc powołanie, w razie potrzeby, nowych faktów i dowodów w apelacji jest dopuszczalne o ile strona wykaże , że powołanie w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe albo że potrzeba powołania się na nie wynikła później;

Wbrew zarzutom ponoszonym przez skarżącego z przedstawionych przed sądem pierwszej instancji dowodów nie wynikało, aby istotnym dla stron elementem umowy było wystawienie przez powoda certyfikatu, choć nie budzi wątpliwości to, że powód zobowiązał się także do wystawienia certyfikatu. Wystawienie certyfikatu stanowi jednak potwierdzenie odbycia szkolenia. a między stronami nie było sporne to, że takie szkolenie zostało poprowadzone. Jeśli pozwany twierdził, że wydanie certyfikatu stanowiło podmiotowo istotny element umowy, tak dalece, że nie można mówić o wykonaniu umowy, to tę okoliczność powinien był wykazać. Tylko, bowiem w razie niewykonania umowy pozwany mógłby się uchylić od zapłaty za faktycznie przeprowadzone szkolenie W przeciwnym wypadku, brak certyfikatu może być oceniony jako nienależyte wykonanie umowy, które nie zwalnia od obowiązku zapłaty, a prowadzi do powstania roszczeń odszkodowawczych, z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania.

Co do jakości szkolenia pozwany nie zgłaszał zastrzeżeń.

Zgodnie z art. 354 k.c. dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom.

Pozwany w sprzeciwie nie kwestionował także faktu, że faktura za wykonane szkolenie została doręczona, zarzucał , że nie doręczono jej pocztą. Sam fakt, iż nie została doręczona pocztą pozostaje w tej sytuacji bez znaczenia.

Nie zasługiwały na wiarę zeznania świadka J. Z. (1), że brak zapłaty za szkolenie był wyłącznie następstwem braku certyfikatów. Gdyby rzeczywiście było tak jak twierdzi pozwany, że jedyną przyczyną braku zapłaty było niedostarczenie certyfikatów, które miały dla pozwanego równie istotne znaczenie, co sam fakt przeprowadzenia szkolenia przez powoda, istniałyby jakiekolwiek dowody, poza zeznaniami świadka J. Z. (1) wskazujące, że domagał się ich dostarczenia.

Pozwany mógł wszak zakreślić termin do dostarczenia certyfikatów z zastrzeżeniem, że odstąpi od umowy, czego nie uczynił. Brak także jakiejkolwiek korespondencji e- mail wskazującej na to, że po odbyciu szkolenia domagał się wystawienia certyfikatu i że w chwili zwierania umowy strony ustaliły, że warunkiem wystawienia faktury za wykonaną usługę jest wręczenie certyfikatów.

Nie zasługiwały na wiarę zeznania świadka J. Z. (1), iż o fakturze pozwany dowiedział się z pozwu, gdyż przeczą temu twierdzenia samego pełnomocnika pozwanego zawarte w sprzeciwie, w którym nie zarzucał , że powód nie otrzymał faktury, lecz jedynie, że nie została doręczona pocztą. W sprzeciwie nie zarzucał, aby pracownik który odebrał fakturę nie przekazał jej pozwanemu, co z pewnością miałoby miejsce gdyby istotnie pozwany faktury nie otrzymał, zważywszy zwłaszcza, że był reprezentowany przez fachowego pełnomocnika. Zasady doświadczenia życiowego nakazują przyjąć w tej sytuacji, że gdyby pozwany nie dysponował fakturą to przede wszystkim powoływałby się na fakt jej nieotrzymania a nie podniosił zarzut, że nie została dostarczona pocztą Wbrew zarzutom apelacji, z zeznań świadka Witolda W. B. nie wynikało, aby to on, przy zawieraniu umowy, ustalał zasady dotyczące wydawania certyfikatów. Świadek B. zeznał, bowiem iż nie zajmuje się kwestiami dotyczącymi szkoleń a zajmuje się sprzedażą oprogramowania.

Pełnomocnik pozwanego w sprzeciwie przyznał, że to powód domagał się telefonicznie zapłaty za fakturę a pozwany uzależniał wydanie certyfikatów od zapłaty faktury. Z korespondencji e- mail, przedstawionej przez strony, także nie wynika to, aby warunkiem zapłaty za szkolenie było uprzednie wystawienie certyfikatów i że było to przedmiotem ustaleń w chwili zawierania umowy..

Pełnomocnik pozwanego w piśmie z 24 listopada 2014r. twierdził, że pracownicy pozwanego kilkukrotnie kontaktowali się telefonicznie z powodem w celu ustalenia terminu wystawienia o doręczenia certyfikatów. Jednak nie tylko nie powołał dowodu z ich zeznań ale nawet nie wskazał nazwisk tych osób ani pracowników powoda z którymi się kontaktował. Nie potrafił wskazać pracowników powoda także świadek J. Z.. Zeznania świadka J. Z., z przyczyn wyżej opisanych nie zasługiwały na wiarę, zwłaszcza że pozostawały w sprzeczności z twierdzeniami pozwanego zwartymi w sprzeciwie

Zgodnie z art. 353¹ k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Jeśli zatem pozwany twierdzi, że strony w chwili zwierania umowy ustaliły, że warunkiem zapłaty było uprzednie wydanie certyfikatu powinien był tę okoliczność wykazać.

Jeśli dla pozwanego celem szkolenia równie istotnym co uzyskanie właściwej wiedzy lub umiejętności było uzyskanie certyfikatów, to wbrew stanowisku apelującego był to element podmiotowo istotny nie jak zarzucał w apelacji pełnomocnik pozwanego przedmiotowo istotny umowy.

Do elementów przedmiotowo istotnych umowy należą te, bez których w ogóle nie można mówić o zawarciu umowy. W przypadku umów o świadczenie usługi w postaci przeprowadzenia szkolenia, jest nią przedmiot szkolenia a nie wydanie certyfikatu potwierdzającego odbycie szkolenia. Pozwany nawet nie twierdził, że brak certyfikatów uniemożliwiał na przykład wykonywanie pewnych czynności przez pracowników pozwanego lub w inny sposób wpływał na prowadzoną przez niego działalność.

Brak certyfikatów w tych okolicznościach mógł być oceniony, co najwyżej, jako nienależyte wykonanie umowy a nie niewykonanie umowy. W tej sytuacji pozwanemu przysługują roszczenia odszkodowawcze tych jednak pozwany nie tylko nie przedstawił do potrącenia, ale w ogóle ich nie sformułował.

W tych okolicznościach apelacje pozwanego uznać należało za bezzasadną i oddalić na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika sąd orzekł po myśli art.98 kpc i § 6 w zawiązku z §12 rozp. Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr. 163, poz. 1349 ze zm.).

SSO Barbara Przybyła

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE