UZASADNIENIE

A. T. został obwiniony o to, że w okresie od maja 2014r. do 21 lipca 2014r. o różnych porach dnia i nocy będąc odpowiedzialnym za lokal nr (...) przy ul. (...) w W. zakłócał spokój i ciszę nocną poprzez emitowanie głośnej muzyki na szkodę sąsiadki A. P. (1) to jest za wykroczenie z: art. 51 § 1 KW

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. T. mieszka w budynku wielorodzinnym położonym w W. przy ul. (...) lok. nr (...) Jego sąsiadką jest A. P. (1), która wraz ze swoją rodziną mieszka w lokalu oznaczonym nr (...) położonym w tym samym budynku, w tej samej klatce oraz na tym samym piętrze. Sprzęt muzyczny należący do A. T. nie znajduje się w pomieszczeniu bezpośrednio przylegającym do mieszkania A. P. (1).

A. T. w okresie od maja 2014 r. do 21 lipca 2014 r. o różnych porach dnia i nocy, znajdując się w swoim mieszkaniu odtwarzał muzykę, która była odczuwalna przez jego sąsiadów i przeszkadzała w normalnym funkcjonowaniu sąsiadki A. P. (1). Takie zachowanie A. T. naruszało spokój i ciszę nocną oskarżycielce posiłkowej A. P. (1).

W trakcie wspomnianego powyżej okresu sytuacja głośnego odtwarzania muzyki skutkująca wytwarzaniem immisji oddziaływujących na pozostałych mieszkańców budynku przy ul. (...) była zgłaszana dzielnicowemu oraz funkcjonariuszom policji. W nocy z 12 na 13 maja 2014 r. przeprowadzona została interwencja patrolu policji, która potwierdziła, iż z mieszkania A. T. emitowany był hałas, który był odczuwalny na klatce schodowej. W trakcie w/w interwencji A. T. nie otworzył drzwi i w związku z tym nie zostały podjęte dalsze czynności. Interwencję tą przeprowadzali funkcjonariusze E. G. i S. K..

Na gruncie zebranego materiału dowodowego wskazać należy, iż w okresie objętym zarzutem A. T. wielokrotnie odtwarzał muzykę w ten sposób, iż naruszony został spokój jego najbliższych sąsiadów. Sytuacja taka miała miejsce w dniach 2 maja 2014 r., 11 maja 2014 r., 19 maja 2014 r., 11 czerwca 2014 r. W dniach tych wielokrotnie interweniował dzielnicowy policji, aczkolwiek jego działania nie doprowadziły do zaprzestania naruszania porządku publicznego przez obwinionego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowych wyjaśnień obwinionego A. T. /e-protokół rozprawy z dnia 3 września 2015 r. – k. 114-116, e-protokół rozprawy z dnia 17 marca 2016 r. – k. 225-226/, zeznań oskarżycielki posiłkowej A. P. (1) /k. 5v-6, e-protokół rozprawy z dnia 27 października 2015 r. – k. 129-130, e-protokół rozprawy z dnia 17 marca 2016 r. – k. 225/, zeznań świadka K. W. /k. 10v, e-protokół rozprawy z dnia 3 września 2015 r. – k. 116-117/, zeznań świadka E. D. /e-protokół rozprawy z dnia 3 września 2015 r. – k. 117/, zeznań świadka K. Ż. /k. 12v, e-protokół rozprawy z dnia 27 października 2015 r. – k. 131/, zeznań świadka A. P. (2) /e-protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2015 r. – k. 159/, zeznań świadka T. R. (1) /e-protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2015 r. – k. 159-160/, zeznań świadka K. S. /e-protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2015 r. – k. 160/, zeznań świadka P. I. (1) /e-protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2015 r. – k. 160-161/, zeznań świadka P. T. (1) /e-protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2015 r. – k. 161-162/, zeznań świadka I. B. /e-protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2016 r. – k. 185-187/, zeznań świadka E. G. /e-protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2016 r. – k. 187, e-protokół rozprawy z dnia 17 marca 2016 r. – k. 223/, zeznań świadka S. K. /e-protokół rozprawy z dnia 17 lutego 2016 r. – k. 206/, a także zawiadomienia o wykroczeniu /k. 1/, notatek urzędowych /k. 8, 9/, pisma obwinionego A. T. /k. 24/, zawiadomienia oskarżycielki posiłkowej A. P. (1) /k. 56/, pisma Komendy Rejonowej Policji z dnia 31 lipca 2015 r. /k. 100/, kserokopia ankiety /k. 110/, kserokopii skarg /k. 111, 112/, pisma Urzędu Miasta Stołecznego W. – Wydział Ochrony (...) dla D. O. /k. 125/, wydruków /k. 150, 151/, dokumentacja /k. 171-178/, dokumentacji fotograficznej /k. 182-183/, pism oskarżycielki posiłkowej A. P. (1) /k. 184, 204-205/, wydruku e-mail /k. 198/, informacji od specjalisty z firmy (...) /k. 199-200/, oświadczenia R. G. /k. 203/, kserokopii notatników służbowych świadków E. G. i S. K. /k. 215-218/, pisma z firmy (...) /k. 210/, fragmentu rzutu piętra IV /k. 211/, uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej Filtrowa 62 /k. 222/, kserokopii protokołu przesłuchania świadka M. M. ze sprawy V W 3059/15 /k. 223-224/.

Obwiniony A. T. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że faktycznie słucha muzyki, lecz jego zdaniem nie słucha jej zbyt głośno, zazwyczaj na początkowym zakresie regulacji. Wskazał, że posiada dobry sprzęt, którego moc nominalna jest wysoka i który nie generuje hałasu, tylko samą muzykę. Wyjaśnił on przy tym, że korzysta z mocy tego urządzenie w bardzo niewielkim zakresie, nie przekraczając wartości 50-60W. Wskazał on także, że kolumny i zasilacze sprzedawane są oddzielnie, a także, że sprzęt jest w stanie wysterować kolumny oraz, że pokrętło jest wyskalowane. Wskazał on nadto, że w okresie objętym zarzutem okna jego mieszkania były zamknięte. Wyjaśnił on również, że nie słucha muzyki nocami. Wskazał on także, że obecnie słucha on muzyki jazzowej i poważnej i nie jest możliwe, aby basy były słyszalne tylko przez jedną osobę.

Obwiniony wskazał, że oskarżycielka jest członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej, natomiast on sam we wspólnocie jest członkiem Komisji Przetargowej. Obwiniony wyjaśnił, że istnieje konflikt pomiędzy nim a administracją i jego zdaniem oskarżycielka posiłkowa wykorzystuje administrację do preparowania pism przeciwko niemu. Wskazał on także, że powyższa rozprawa jest elementem tej walki. A. T. wyjaśnił, że oskarżycielka posiłkowa próbuje usunąć go z tej komisji. Obwiniony wyjaśnił, że oskarżycielka posiłkowa chce doprowadzić do tego by jakakolwiek karalność uniemożliwiała mu zajmowanie jakiekolwiek funkcji we Wspólnocie. Wskazał, że złożyła ona uchwałę, która nie została zaakceptowana przez Wspólnotę.

Obwiniony wyjaśnił, że słyszy tramwaj na ulicy i jest on pewien, że na ulicy jego muzyki nie słychać. Wyjaśnił on również, że zwracał się o udzielenie informacji odnośnie norm głośności i jego zdaniem spełnia on powyższe normy. Obwiniony wskazał nadto, że z uwagi na to, że podwórko jest zamknięte – typu „studnia”, słyszy on muzykę z innych okien lub rozmowy osób przechodzących podwórkiem. Wyjaśnił on także, że odbywają się tam głośne imprezy, na które nikt się nie skarży, a odtwarzana muzyka jest o wiele głośniejsza od tej z jego mieszkania.

A. T. wyjaśnił również, że blok w którym mieszka jest otoczony bramami i jest to teren zamknięty. Wskazał, że mieszka w tym bloku od lat 80-tych i od zawsze słuchał muzyki i nigdy nie było żadnego problemu. Obwiniony wyjaśnił, że problem ze słuchaniem muzyki jest to problem jedynie jednoosobowy i gdy osiem lat temu wprowadziła się oskarżycielka posiłkowa wprowadziła się do zajmowanego lokalu, powstał problem z odtwarzaną przez niego muzyką. Obwiniony wyjaśnił, że wcześniej w mieszkaniu oskarżycielki posiłkowej mieszkał jej ojciec, który nigdy nie zwrócił mu żadnej uwagi. Obwiniony wskazał również, że na terenie wspólnoty obowiązuje regulamin porządkowy i tam jest mowa jedynie o ciszy nocnej w godz. 22.00-6.00 i zachowaniu spokoju. Obwiniony wskazał także, że zrobił on ankietę wśród mieszkańców i wynika z niej, że nie zakłóca on ciszy. Wskazał on również, że miało miejsce zdarzenie, które miało miejsce w okresie nieobjętym zarzutem, gdy oskarżycielka posiłkowa zwróciła mu uwagę, aby ściszył on muzykę i gdy spełnił on jej prośbę i ściszył muzykę, oskarżycielka posiłkowa w dalszym ciągu pukała w jego drzwi, aby odtwarzał on muzykę ciszej. Obwiniony wyjaśnił również, że nie pamięta, aby w okresie objętym zarzutem ktokolwiek zwracał mu uwagę. Obwiniony wyjaśnił, że w jego zachowaniu nic się nie zmieniło. Wskazał on również, że nie przypomina sobie sytuacji, aby otwierał on drzwi funkcjonariuszom Policji oraz, że nie pamięta on, aby z 12/13.05.14 r. była u niego policja i pukała do drzwi. Wyjaśnił, że otrzymał jedno wezwanie do stawiennictwa na policji, lecz miało to miejsce w okresie nieobjętym zarzutem. Obwiniony wyjaśnił, że nie zareagował on na powyższe wezwanie i nie stawił się on w komisariacie. Wskazał on również, że innych wezwań on nie otrzymał.

Obwiniony wyjaśnił, że administrator interweniował w sprawie zakłócania ciszy. Wskazał on nadto, że nie było żadnych próśb ze strony sąsiadów, aby słuchał on muzyki w słuchawkach. Obwiniony wyjaśnił, że lubi słuchać muzyki na kolumnach. Wskazał on nadto, że nie słucha muzyki w sposób przeszkadzający mieszkańcom oraz, że muzyka przeszkadza tylko oskarżycielce posiłkowej. Wyjaśnił on także, że nie pamięta, aby I. B. (1) zwracała mu uwagę, odnośnie zakłócania przez niego ciszy.

A. T. ma 53 lata. Jest stanu wolnego. Z zawodu jest elektronikiem, jest bezrobotny i nie uzyskuje dochodu. Nie był karany. Nie był również leczony psychiatrycznie ani odwykowo.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego Sąd uznał za wiarygodne jedynie w części. W obliczu ujawnionych na rozprawie dowodów bezspornym jest, iż obwiniony w okresie objętym zarzutem głośno odtwarzał muzykę, używając do tego swojego sprzętu muzycznego, którego specyfikacja techniczna została w sposób wiarygodny przez niego przedstawiona. Za wiarygodne uznać należy również wyjaśnienia obwinionego w zakresie w jakim stwierdził on, że przy odtwarzaniu przez niego muzyki nie używał on maksymalnej mocy wyjściowej posiadanych przez niego urządzeń.

Wyjaśnienia obwinionego zostały uznane jako wiarygodne w części w której opisał on charakterystykę budynku mieszkalnego przy ul. (...) w zakresie w jakim w jego obrębie roznosi się hałas. Sąd uznał również za wiarygodne wyjaśnienia dotyczące godzin obowiązywania w tym budynku ciszy nocnej.

W świetle zebranego materiału dowodowego za wiarygodne uznać należy wyjaśnienia dotyczące okresu mieszkania w tym samym budynku z oskarżycielką posiłkową. Dodatkowo Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia obwinionego dotyczące jego niestawiennictwa na komendzie policji w związku z wystosowanym wobec niego wezwaniem. Należy zaznaczyć jednak, iż zdarzenie to nie miało miejsca w okresie objętym zarzutem i w związku z tym może być brane pod uwagę jedynie w ramach ogólnej oceny zachowania obwinionego na gruncie ustalania stopnia społecznej szkodliwości czynu w ramach prowadzonego postępowania. Podobne wnioski należy wyciągnąć również odnośnie opisania przez obwinionego sytuacji w której oskarżycielka posiłkowa zwróciła się do niego o zmniejszenie głośności odtwarzanej przez niego muzyki.

Obwiniony wskazał również, iż A. P. (1) była jedyną osobą, która zgłaszała zastrzeżenia co do głośności muzyki słuchanej przez niego muzyki. W ocenie Sądu obwiniony wiedział, iż inne osoby również miały zastrzeżenia co do jego zachowania i bagatelizował te uwagi. Ze przykład posłużyć mogą zeznania świadka I. B. (1), która jednoznacznie stwierdziła, iż zachowanie obwinionego było dla niej nie do zaakceptowania i że zwracała mu uwagę chociażby w trakcie zebrania wspólnoty mieszkaniowej. W tym zakresie wyjaśnienia obwinionego należy uznać za niewiarygodne.

Poruszenie przez A. T. kwestii rywalizacji oskarżycielki posiłkowej z obwinionym w ramach działalności zarządu spółdzielni mieszkaniowej należy traktować jako próbę podważenia wiarygodności A. P. (3). W ocenie Sądu pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy w żaden sposób nie wskazuje na wersję przedstawioną przez obwinionego, jakoby przedmiotowe postępowanie zostało wszczęte w celu osłabienia jego pozycji w strukturach spółdzielni. Wskazać należy jednocześnie, iż świadek T. R. (1) w swoich zeznaniach stwierdziła, że w jej odczuciu przedmiotowy konflikt został wszczęty przez oskarżycielkę posiłkową i ma on podłoże osobiste. W ocenie Sadu zeznania te należy traktować z daleko idącą ostrożnością, albowiem jak ujawniono na rozprawie świadek oraz A. P. (1) od wielu lat są ze sobą skonfliktowane, co może rzutować na treść zeznań T. R. (1).

Sąd nie przyznał waloru wiarygodności wyjaśnieniom obwinionego w zakresie, w jakim stwierdził on, iż nie słuchał muzyki w porze nocnej. Twierdzenie to stoi w rażącej sprzeczności chociażby z materiałem dowodowym dotyczącym interwencji policji w dniu 13 maja 2014 r. Również zeznania świadków I. B., A. P. oraz K. W. złożone w postępowaniu wyjaśniającym jednoznacznie wskazują, iż występowały sytuacje, w których obwiniony odtwarzał głośno muzykę również w nocy. Wiarygodność wyjaśnień obwinionego złożonych w tym zakresie podważa również oświadczenie złożone przez R. G..

Przy ustalaniu stanu faktycznego zaistniałego w sprawie Sąd w całości dał wiarę zeznaniom oskarżycielki posiłkowej A. P. (1). W ocenie Sądu należy uznać je za spójne, logiczne i w sposób wiarygodny opisujące wydarzenia z okresu objętego zarzutem. Logicznym jest, iż to oskarżycielka posiłkowa jako najbliższa sąsiadka obwinionego w największym stopniu odczuwała emitowany przez niego hałas i w związku z tym to ona jest najbardziej zainteresowana wydaniem wyroku niekorzystnego dla obwinionego, co mogłoby spowodować zaprzestanie zakłócania przez niego spokoju publicznego i negatywnego wpływu na spokój jej i jej rodziny. Należy zaznaczyć jednocześnie, iż w ocenie Sądu porównanie poziomu hałasu wydobywającego się z mieszkania A. T. do dyskoteki należy traktować jako pewnego rodzaju przejaskrawienie, które mimo wszystko nie wpływa na całościowy obraz przedmiotowej sprawy.

Sąd dał wiarę zeznaniom oskarżycielki posiłkowej w zakresie, w jakim opisuje ona okresy, w których obwiniony wykraczał przeciwko spokojowi publicznemu oraz orientacyjne pory w których naruszenia te miały miejsce. W ocenie Sądu autentyczność tych zeznań potwierdza chociażby znajomość rodzaju muzyki jaką odtwarzał A. T., jak również przedstawienie przez nią szczegółowego wykazu dni, w których hałas był szczególnie uciążliwy. W ocenie Sądu stworzenie takiego zestawienia pozwala stwierdzić, iż w istocie zachowanie obwinionego było dla części mieszkańców budynku przy ul. (...) uciążliwe. Wpływ na taką ocenę sytuacji ma chociażby wskazanie w których konkretnie dniach wykonywane były telefony do dzielnicowego oraz wyszczególnienie w jakich datach jaki był zakres naruszenia obowiązujących reguł.

Sąd dał wiarę zeznaniom oskarżycielki posiłkowej, w zakresie, w jakim opisywała ona przebieg interwencji patrolu policji w nocy 12/13 maja 2014 r. Jej zeznania w tym względzie w pełnym zakresie korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym tj. zeznaniami E. G. oraz S. K., funkcjonariuszy policji przeprowadzających wspomnianą interwencję, jak również z treścią przedstawionych w niniejszej sprawie wyciągów z notatników służbowych spisanych przez w/w funkcjonariuszy. Należy wskazać, iż również oświadczenie złożone przez R. G. w pełni potwierdza wersję przestawioną przez oskarżycielkę. W ocenie Sądu brak reakcji na wezwania policji do otworzenia drzwi należy oceniać w sposób jednoznacznie naganny i potraktować jako próbę uniknięcia odpowiedzialności związanej z naruszeniem spoczynku nocnego.

Za wiarygodne uznać należy zeznania A. P. (3) w zakresie w jakim określiła ona zakres dolegliwości z jakimi ma do czynienia w związku z zachowaniem obwinionego. Oskarżycielka posiłkowa wskazała, iż zachowanie obwinionego wpływa negatywnie na jej możliwość odpoczynku oraz snu, a mając na uwadze, iż pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdza duży poziom hałasu z którym radzić sobie muszą mieszkańcy wyższych pięter w budynku przy ulicy (...) należy uznać zeznania w tym zakresie za wiarygodne.

Sąd dał wiarę pozostałym zeznaniom A. P. (1) uznając je za spójne, logiczne i korespondujące z pozostałym zebranym i ujawnionym na rozprawie materiałem dowodowym/ zeznania oskarżycielki posiłkowej A. P. (1) k. 5v-6, e-protokół rozprawy z dnia 27 października 2015 r. – k. 129-130, e-protokół rozprawy z dnia 17 marca 2016 r. – k. 225, pismo oskarżycielki posiłkowej A. P. (1) k. 184/.

W ocenie Sądu walor wiarygodności przyznać należy również zeznaniom świadków E. G. i S. K.. Przedstawiony przez nich opis interwencji z nocy 12/13 maja 2014 r. znajduje pełne odzwierciedlenie w pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Należy wskazać, iż zeznania te, analizowane przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego, należy uznać za spójne i logiczne / zeznania świadka E. G. e-protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2016 r. – k. 187, e-protokół rozprawy z dnia 17 marca 2016 r. – k. 223, zeznania świadka S. K. e-protokół rozprawy z dnia 17 lutego 2016 r. – k. 206, kserokopii notatników służbowych świadków E. G. i S. K. k. 215-218, oświadczenie R. G. k. 203, zeznań oskarżycielki posiłkowej A. P. (1) /k. 5v-6, e-protokół rozprawy z dnia 27 października 2015 r. – k. 129-130, e-protokół rozprawy z dnia 17 marca 2016 r. – k. 225/.

Zeznania świadka K. Ż. Sąd uznał za wiarygodne w pełnym zakresie. Świadek w sposób spójny i logiczny przedstawił swoją wiedzę na temat sytuacji będącej przedmiotem niniejszego postępowania. W sposób korespondujący z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym zeznał on, iż będąc administratorem budynku mieszkalnego przy ul. (...) podejmował on próby interwencji, mające na celu zmianę sposobu zachowania obwinionego, jako naruszającego wolności części mieszkańców domu. Dodatkowo świadek potwierdził, że z mieszkania A. T. emitowana była głośna muzyka, która była doskonale słyszalna na klatce schodowej. Ponadto świadek wskazał, iż wobec obwinionego na zebraniu członków wspólnoty mieszkaniowej wystosowana została skarga, która była poparta przez szersze grono osób aniżeli sama oskarżycielka posiłkowa. Świadek potwierdził również, iż o problemie naruszania spokoju mieszkańców przez A. T. był poinformowany dzielnicowy policji /zeznania świadka K. Ż. k. 12v, e-protokół rozprawy z dnia 27 października 2015 r. – k. 131/.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania świadka P. I. (2) w części w jakiej opisywał on sposób działania administracji budynku w zakresie procedury rozpoznawania skarg składanych na innych mieszkańców. Sąd dał wiarę jego zeznaniom również w części dotyczącej składanych na jego ręce skarg w przedmiocie naruszenia przez obwinionego zasad obowiązujących w budynku przy ul. (...). Wskazał on, iż wobec A. T. po uprzedniej telefonicznej, listowej i osobistej próbie rozwiązania problemu, zostało wystosowane zawiadomienie do dzielnicowego w którym świadek poinformował o zaistnieniu problemu związanego z jego zachowaniem. Zaznaczyć należy, iż pismo to nie zostało sporządzone na użytek niniejszej sprawy i w związku z tym zastrzeżenia poczynione przez stronę obwinioną na rozprawie dotyczące zakresu czasowego zdarzeń objętych w/w pismem nie pozbawiają zeznań świadka waloru wiarygodności / zeznania świadka P. I. (1) e-protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2015 r. – k. 160-161/.

W toku oceny zebranego materiału dowodowego, za wiarygodne należało uznać zeznania świadka I. B. (1). Na wstępie wskazać należy, że pomimo mieszkania przez nią w sąsiedniej klatce schodowej jej mieszkanie znajduje się w niedużej odległości od źródła odtwarzanej przez obwinionego muzyki. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka w całości. Wskazała ona, iż muzyka odtwarzana przez obwinionego wielokrotnie przeszkadzała jej w odpoczynku oraz interweniowała w tej sprawie u A. T. lecz jej działania nie przynosiły zamierzonego efektu. Biorąc pod uwagę zachowanie obwinionego w stosunku do oskarżycielki posiłkowej, osób z administracji budynku oraz z policji należy przyjąć, że zeznania świadka w tym aspekcie są w pełni autentyczne. W kontekście zarzucanego obwinionemu wykroczenia istotnym jest wskazanie przez świadka, że zachowanie A. T. było szczególnie uciążliwe w okresie objętym zarzutem. Dodatkowo świadek wskazała, że z innych mieszkań również słyszała głośne dźwięki lecz były to sytuacje sporadyczne, które jej nie przeszkadzały w takim stopniu jak zachowanie obwinionego. W ocenie Sądu przyjęcie przez świadka takiego punktu widzenia wskazuje jednoznacznie, iż nie jest ona osobą nadmiernie wyczuloną na pewne niezgodne z obowiązującymi zasadami zachowania sąsiadów i w związku z tym fakt wielokrotnego interweniowania u obwinianego podkreśla wysoki stopień społecznej szkodliwości jego negatywnego w odczuciu niektórych sąsiadów zachowania /zeznania świadka I. B. e-protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2016 r. – k. 185-187/.

Sąd dał również wiarę zeznaniom świadka K. W. w zakresie w jakim wskazała ona na fakt głośnego odtwarzania muzyki przez obwinionego. Dodatkowo w wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu wyjaśniającym świadek wskazała, iż obwiniony narusza spokój publiczny od około 8 lat i zachowania takie miały miejsce zarówno w czasie dnia jak również w porze nocnej. W ocenie Sądu zeznania złożone we wrześniu 2014 r. zasługują na szczególną uwagę, albowiem były one składane bezpośrednio po okresie objętym zarzutem w niniejszej sprawie. Dodatkowo wskazać należy, iż mieszkanie świadka znajduje się w sąsiedniej klatce schodowej, kondygnację niżej w stosunku do lokalu należącego do A. T., niejako „po skosie” i w związku z tym z uwagi na niewielką odległość do źródła hałasu wskazać należy na duże prawdopodobieństwo wystąpienia negatywnych skutków w stosunku do jej osoby / zeznań świadka K. W. /k. 10v, e-protokół rozprawy z dnia 3 września 2015 r. – k. 116-117, protokół przesłuchania świadka wykroczenia k.10-11/.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków A. P. (2) oraz E. D. w zakresie w jaki stwierdziły, iż całe przedmiotowe postępowanie swoją genezę ma w konflikcie jaki powstał między stronami. W ocenie Sądu zebrany materiał jednoznacznie wskazuje, że problem uporczywego emitowania przez A. T. hałasu występuje, natomiast zdanie świadków odnośnie motywacji oskarżycielki posiłkowej należy traktować jako prywatna opinia nie znajdująca racjonalnego umocowania w materiale dowodowym zebranym w sprawie. Zaznaczyć trzeba jednocześnie, iż mieszkania w/w świadków znajdują się w znacznej odległości od lokalu obwinionego i w związku z tym uciążliwość skutków związanych z wytwarzanymi przez niego immisjami będzie dużo mniejsza niż w przypadku bezpośrednich sąsiadów / zeznania świadka E. D. e-protokół rozprawy z dnia 3 września 2015 r. – k. 117, zeznania świadka A. P. (2) e-protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2015 r. – k. 159/.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. S., w zakresie w jakim wskazała ona, iż przez długi okres negatywnie odczuwała ona niezgodne z zasadami współżycia społecznego zachowanie obwinionego. Co istotne świadek mieszka 3 piętra od mieszkania A. T. i w związku z powyższym należy wyciągnąć wniosek, że muzyka odtwarzana przez obwinionego była bardzo głośna, co należy oceniać negatywnie w kontekście skali naruszeń reguł społecznych.

W kontekście zeznań świadków T. R. (1) oraz P. T. (2) wskazać należy, iż nie wniosły one do sprawy istotnych informacji. Zaznaczyć jednocześnie należy, iż powyższe wynika bądź z dużej odległości między mieszkaniami świadka oraz obwinionego (jak w przypadku T. R.) bądź z faktu jedynie okazyjnego przebywania przez świadka w mieszkaniu przy ul. (...) (jak w przypadku P. T.). Dodatkowo zaznaczyć trzeba, że świadek nie nabył jakiejkolwiek wiedzy w przedmiotowej sprawie w związku z pełnieniem funkcji członka zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej / zeznania świadka T. R. (1) e-protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2015 r. – k. 159-160, zeznania świadka P. T. (1) e-protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2015 r. – k. 161-162/.

Oceniając pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd dał wiarę zgromadzonym i zaliczonym w poczet dowodów dokumentom w postaci: zawiadomienia o wykroczeniu /k. 1/, notatek urzędowych /k. 8, 9/, pisma obwinionego A. T. /k. 24/, zawiadomienia oskarżycielki posiłkowej A. P. (1) /k. 56/, pisma Komendy Rejonowej Policji z dnia 31 lipca 2015 r. /k. 100/, pisma Urzędu Miasta Stołecznego W. – Wydział Ochrony (...) dla D. O. /k. 125/, wydruków /k. 150, 151/, dokumentacja /k. 171-178/, dokumentacji fotograficznej /k. 182-183/, pism oskarżycielki posiłkowej A. P. (1) /k. 184/, wydruku e-mail /k. 198/, informacji od specjalisty z firmy (...) /k. 199-200/, oświadczenia R. G. /k. 203/, kserokopii notatników służbowych świadków E. G. i S. K. /k. 215-218/, pisma z firmy (...) /k. 210/, fragmentu rzutu piętra IV /k. 211/, uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej Filtrowa 62 /k. 222/, kserokopii protokołu przesłuchania świadka M. M. ze sprawy (...) /k. 223-224/. W ocenie Sądu powyższe dowody pozaosobowe ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

Należy zaznaczyć jednocześnie, iż Sąd przyznał walor wiarygodności ankiecie /k. 110/ przeprowadzonej przez obwinionego wśród mieszkańców budynku przy ul. (...) aczkolwiek w ocenie Sądu samo poświadczenie przez część mieszkańców nie jest wystarczające do stwierdzenia, iż porządek publiczny nie został w danej sytuacji naruszony. Ponadto wskazać trzeba również, że ankieta została przeprowadzona w bardzo lakonicznej formie. W ocenie Sądu takie sformułowanie pytania w znacznym stopniu ogranicza moc dowodową ankiety.

Sąd dał wiarę treści dokumentacji skargowej /k. 111-112/ dotyczącej A. T., a kierowanej do zarządu wspólnoty mieszkaniowej oraz dokumentu przedłożonego przez oskarżycielkę posiłkową dotyczącego dalszego naruszania przez obwinionego porządku publicznego w miesiącu styczniu 2016 r. /k. 204-205/. Z uwagi na ramy czasowe zarzutu postawionego obwinionemu w niniejszej sprawie dowody te są irrelewantne w zakresie ustalenia bytu wykroczenia, jednak Sąd dokonał ich oceny przez pryzmat społecznej szkodliwości czynu obwinionego.

Należy wskazać również, iż w toku oceny dokumentacji dotyczącej charakterystyki drzwi, które w swoim mieszkaniu posiada obwiniony, udowodniono, iż są to drzwi słabej jakości z małymi możliwościami w zakresie tłumienia hałasu. W ocenie Sądu obwiniony doskonale wiedział, iż muzyka , którą emitował nie była w prawie żadnym stopniu tłumiona i w związku hałas odczuwalny był również na klatce schodowej. Biorąc pod uwagę fakt, iż obwinionemu wielokrotnie była zwracana uwaga to takie zachowanie zależy traktować jednoznacznie negatywnie.

Przedstawiona przez obwinionego dokumentacja przedstawiająca rzut pionowy na piętro budynku, na którym mieszkają strony pozwala na wyciągnięcie wniosków, iż dźwięki wygenerowane przez głośniki znajdujące się w miejscu oznaczonym przez obwinionego ażeby być odczuwalne przez oskarżycielkę posiłkową musiały pokonać przeszkodę w postaci czterech ścian. Mając na uwadze, iż A. P. (1) doskonale słyszała odtwarzaną przez A. T. muzykę, należy ponownie wskazać, iż była ona emitowana w sposób znacząco przekraczający przyjęte w społeczności sąsiedzkiej normy zachowań.

Istotą wykroczenia, o którym mowa w art. 51 § 1 Kodeksu Wykroczeń, jest zachowanie, które odbiega od przyjętych zasad współżycia społecznego. Wybrykiem można zakłócić spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołać zgorszenie w miejscu publicznym. Nie ulega wątpliwości, że pod pojęciem tym kryje się również głośne odtwarzanie muzyki o różnych porach dnia. Czyn określony w art. 51 § 1 kw, którym sprawca zakłóca spokój czy porządek publiczny bądź spoczynek nocny rażąco odbiega od przyjętych w danych okolicznościach obowiązujących norm zachowania. Zachowanie sprawcy pozostaje w oczywistej sprzeczności z zasadami współżycia społecznego.

Do przypisania odpowiedzialności za czyn określony w art. 51 § 1 kw niezbędne jest zaistnienie skutku w postaci zakłócenia spokoju. Ważne jest natomiast, by skutek dotknął osoby znajdujące się w miejscu publicznym, a więc takim, w którym wybryk mógł dotrzeć (być spostrzeżony, usłyszany itp.) do większej liczby nieoznaczonych osób i że wywołał on przewidziane w ustawie skutki przynajmniej w stosunku do jednej osoby. W przedmiotowej sprawie skutek w postaci zakłócenia spokoju w stosunku do co najmniej jednej osoby niewątpliwie zaistniał. Oskarżycielka posiłkowa wielokrotnie wzywała obwinionego do zmiany sposobu swojego zachowania, jednak ten w żaden sposób nie reagował. A. P. (3) wielokrotnie okazywała swoje niezadowolenie z powodu zachowania obwinionego lecz sytuacje ,w których hałas przeszkadzał jej w wykonywaniu codziennych czynności powtarzały się. Na gruncie ustalonego stanu faktycznego wskazać należy, iż za osoby pokrzywdzone w niniejszej sprawie uznać można również K. W. oraz I. B. (1). Zauważyć należy jednocześnie, że osoby te pomimo mieszkania w sąsiedniej klatce schodowej, są najbardziej narażone na dźwięki z mieszkania A. T. z uwagi na małą odległość dzielącą ich lokale. W ocenie Sądu zachowanie obwinionego mogło również dotrzeć do bliżej nieokreślonej liczy osób, albowiem hałas był znakomicie słyszalny zarówno na klatce schodowej jak również poza budynkiem i w związku z tym przesłanka publiczności działania została wypełniona.

Brak jest przy tym jakichkolwiek przesłanek wyłączających odpowiedzialność obwinionego za zarzucany mu czyn . Pomimo wielokrotnie zgłaszanych przez A. P. (3) próśb o cichsze słuchanie muzyki, apeli oraz prób rozmów z obwinionym, prowadzonych również na forum wspólnoty, zachowanie obwinionego trwało i ulegało jedynie chwilowej poprawie. Wskazać należy, iż zachowanie obwinionego cechowała duża arogancja. Objawiała się ona chociażby w nieotwieraniu drzwi sąsiadom, osobom zatrudnionym w administracji jak również funkcjonariuszom policji. W przypadkach doprowadzenia do rozmowy obwiniony nie przyjmował do wiadomości zastrzeżeń rozmówców i zasłaniając się swoim prawem do wolności w dalszym ciągu naruszał porządek publiczny.

Dokonując wymiaru kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 33 kw. Sąd brał zatem pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu i cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranej.

W ocenie Sądu zachowanie obwinionego należy określać w sposób jednoznacznie negatywny. Kierowane pod jego adresem uwagi były przez niego bagatelizowane i należy wskazać, iż dalsze głośne puszczanie muzyki przez niego należy traktować jako zachowanie złośliwe. Dla dobra społeczności sąsiedzkiej, osoby mieszkające w tym samym budynku powinny brać pod uwagę spostrzeżenia innych lokatorów ich dotyczące i w miarę możliwości stosować się do niech. W zachowaniu obwinionego nie można doszukać się dobrej wiary w zakresie rozwiązania konfliktu z częścią sąsiadów i w ocenie Sądu to po jego stronie leży odpowiedzialność za pogłębianie się konfliktu z oskarżycielką posiłkową. Zaznaczyć należy, iż zachowanie się obwinionego nie uległo jakiejkolwiek poprawie, albowiem powtarzało się ono również w późniejszym okresie, o czym świadczy chociażby szczegółowe wyszczególnienie przez oskarżycielkę posiłkową dni z stycznia 2016 r. w których muzyka również przeszkadzała mieszkańcom kamienicy w normalnym funkcjonowaniu.

Wykroczenie z art. 51 § 1 kw jest zagrożone karą grzywny, ograniczenia wolności lub aresztu. W ocenie Sądu zasądzenie wobec obwinionego grzywny w wysokości 400 zł stanowi dla niego znaczną dolegliwość i jest adekwatne do wagi i skali naruszeń dokonanych przez A. T..

Orzeczenie o zryczałtowanych wydatkach postępowania oraz o opłacie wydano na podstawie art. 118 § 1 kpw w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia i art. 119 kpw w zw. z art. 3 ust. 1 i art. 21 pkt 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych. Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w wysokości 100 zł i wymierzył mu opłatę w wysokości 40 zł. Uiszczenie przez obwinionego tych kosztów nie przekracza jego ustalonych możliwości finansowych.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE