UZASADNIENIE

Małoletni M. S., reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego S. S. (1), wniósł pozew przeciwko A. G. o podwyższenie alimentów z kwoty po 200 zł miesięcznie do kwoty po 700 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 10 każdego miesiąca, poczynając od dnia wniesienia pozwu, wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, a także o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że od czasu zasądzenia alimentów w ww. kwocie znacznie zwiększyły się koszty utrzymania małoletniego powoda w związku z rozpoczęciem przez niego nauki w liceum (k. 2-6).

W odpowiedzi na pozew pozwana A. G. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu. Wskazała, iż syn przebywa u niej w każdym tygodniu od piątku do niedzieli, zaś ona pozostaje na urlopie wychowawczym i nie może podjąć pracy zarobkowej (k. 47-51).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni M. S., urodzony (...), jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...). Rodzice małoletniego nie zamieszkują wspólnie. W momencie rozstania ustalili, że małoletni pozostanie pod pieczą matki. Taki stan trwał aż do dnia 12 stycznia 2014 r. Na mocy ugody sądowej zawartej przed Sądem Rejonowym w Szczecinie w dniu 3 listopada 2005 r., sygn. akt VII RC 498/05, S. S. (1) zobowiązał się do łożenia na rzecz małoletniego M. S. od dnia 1 listopada 2005 r. alimentów w kwocie po 600 zł miesięcznie, która to kwota wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 28 czerwca 2007 r., sygn. akt VII RC 810/06, została podwyższona do kwoty po 700 zł miesięcznie.

Niesporne, a nadto dowód:

- odpis skrócony aktu urodzenia, k. 7,

- oświadczenie, k. 7 w aktach sprawy VIII RC 560/14.

W dniu 13 stycznia 2014 r. M. S. zmienił miejsce zamieszkania i przeprowadził się do ojca. Powyższe spowodowane było złymi relacjami małoletniego z matką i jej mężem, co z kolei było następstwem pogorszenia się jej stanu zdrowia oraz sytuacji materialnej.

Dowód:

- przesłuchanie S. S. (1), k. 115-116 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- oświadczenie, k. 7 w aktach sprawy VIII RC 560/14.

S. S. (1) mieszka razem ze swoją konkubiną A. D., która jest lekarzem dentystą, ale obecnie nie pracuje, dwojgiem ich małoletnich dzieci w wieku 3 i 5 lat oraz małoletnim powodem M. S..

Dowód:

- przesłuchanie S. S. (1), k. 115-116 w aktach sprawy VIII RC 560/14.

Wyrokiem z dnia 11 lutego 2015 r. w sprawie VIII RC 560/14, w której małoletni M. S. dochodził od A. G. alimentów w kwocie po 700 zł miesięcznie, Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie zasądził od A. G. na jego rzecz alimenty w kwocie 200 zł miesięcznie z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 9 września 2014 r., a pozostałej części powództwo oddalił. Przedstawiciel ustawowy małoletniego powoda złożył wniosek o sporządzenie pisemnego uzasadnienia ww. wyroku, jednakże po jego sporządzeniu nie wywiódł apelacji. Ww. wyrok uprawomocnił się bez zaskarżenia w dniu 20 marca 2015 r.

Niesporne, a nadto dowód:

- wyrok Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie w sprawie VIII RC 560/14.

W czasie orzekania w sprawie VIII RC 560/14 wszystkie koszty utrzymania małoletniego M. S., jakie ponosił jego ojciec, obejmowały następujące wydatki: 1300 zł jednorazowo w związku z rozpoczęciem roku szkolnego (600 zł podręczniki i 700 zł ubrania), co w skali roku dawało kwotę ok. 108 zł miesięcznie, 300 zł wyżywienie miesięcznie, 100 zł obiady szkolne miesięcznie, 200-300 zł zakup ubrań miesięcznie, 100 zł dojazdy do szkoły miesięcznie, 40 zł środki czystości miesięcznie, 30-40 zł potrzeby kulturalne jednorazowo, czyli ok. 150 zł miesięcznie, 100 zł kieszonkowe, 250 zł wizyty u dermatologa oraz leki na trądzik miesięcznie, 50 zł szafka ubraniowa w szkole miesięcznie, ok. 2.000 zł wyjazd na ferie zimowe, co przy uwzględnieniu analogicznych kosztów wyjazdu w czasie wakacji letnich dawało w skali roku kwotę ok. 333 zł miesięcznie, ponadto partycypacja w kosztach utrzymania lokalu mieszkalnego (900 zł czynsz i ogrzewanie co miesiąc, 300 zł prąd co półtora miesiąca, czyli 200 zł miesięcznie, 150 zł usługi multimedialne co miesiąc, co łącznie przy pięciu domownikach daje kwotę 250 zł na osobę miesięcznie). Rata kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania wynosiła 1.800 zł miesięcznie, co przy pięciu domownikach dawało kwotę 360 zł na osobę miesięcznie.

Na wyżywienie każdego z pozostałych małoletnich dzieci S. S. (1) wydatkował kwoty po 300 zł miesięcznie, na przedszkole po 150 zł miesięcznie. Pozostałe wydatki na każde z małoletnich dzieci wynosiły po 300 zł miesięcznie.

Usprawiedliwiony koszt miesięczny utrzymania małoletniego powoda wynosił wówczas ok. 1733 zł i obejmował takie wydatki jak: 50 zł zakup podręczników (600 zł na 12 miesięcy), 300 zł wyżywienie, 40 zł zakup środków higienicznych, 100 zł obiady w szkole, 100 zł łącznie kieszonkowe i koszty socjalizacji, 150 zł zakup ubrań, 50 zł ulgowy bilet sieciowy, 333 zł miesięczne koszty dwóch wyjazdów wypoczynkowych w roku, 250 zł tytułem partycypacji w kosztach utrzymania lokalu, 360 zł udział w miesięcznej racie kredytu mieszkaniowego.

Dowód:

- przesłuchanie S. S. (1), k. 115-116 w aktach sprawy VIII RC 560/14.

S. S. (1) prowadził działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania lokali użytkowych w oparciu o kredyty inwestycyjne. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej S. S. (1) zaciągnął kredyty inwestycyjne na kwotę ok. 4.000.000 zł, ponadto kredyt mieszkaniowy we frankach w kwocie 150.000 zł na zakup mieszkania dla siebie. Miesięczna łączna kwota rat kredytów wynosiła ok. 30.000 zł, po ich uiszczeniu pozostawała S. S. (1) kwota ok. 5.000 zł, która stanowiła dochód z prowadzonej działalności i którą przeznaczał na utrzymanie gospodarstwa domowego.

Dowód:

- umowa kredytu, k. 77-87, 88-97, 98-101, 102-105, 106, 107-110, 111-113 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- przesłuchanie S. S. (1), k. 115-116 w aktach sprawy VIII RC 560/14.

W czasie orzekania w sprawie VIII RC 560/14 A. G. pozostawała w związku małżeńskim z G. G.. W dniu 5 sierpnia 2013 r. zawarła z mężem umowę o rozdzielności majątkowej. Pozwana ma wykształcenie wyższe, z zawodu jest ekonomistą, od półtora roku pozostawała bez zatrudnienia, była zarejestrowana w PUP jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku, pozostawała na utrzymaniu męża. Oprócz małoletniego powoda miała na utrzymaniu jeszcze dziecko w wieku trzech lat oraz małoletniego S. G., którego urodziła w dniu 18 stycznia 2015 r. Jedyny dochód w wysokości 1.000 zł miesięcznie pozwana osiągała z tytułu wynajmowania mieszkania własnościowego położonego w S. przy ul. (...). Otrzymywała ona także kwotę ok. 2.000 zł miesięcznie od męża na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem siebie i trzyletniego dziecka. Pozwana cierpiała na chorobę H., związaną z niedoczynnością tarczycy. Przyjmowała przepisane leki. Niedoczynność tarczycy była wówczas wyrównana. Przed leczeniem, tj. w 2012 r., w okresie niewyrównanej niedoczynności tarczycy mogły występować u pozwanej stany depresyjne, które należą do obrazu tej choroby.

Pozwaną obciążały następujące wydatki: 929,40 zł koszty utrzymania mieszkania, 238,90 zł czynsz i fundusz remontowy, 55 zł usługi multimedialne, 20 zł serwis pieca centralnego ogrzewania, 110,48 zł telefony, 49,40 zł internet, ponadto ok. 43 zł rata pożyczki zaciągniętej w P. w łącznej wysokości 3.432 zł. Do dnia 1 września 2036 r. pozwana będzie spłacać kredyt zaciągnięty w (...) Banku (...) w kwocie 45.180 CHF. Miesięczna rata kredytu wynosi 172,32 CHF, czyli ok. 615,50 zł. Łączna wysokość wydatków pozwanej, bez kosztów osobistego utrzymania jej i jej dwojga najmłodszych dzieci, wynosiła kwotę ok. 2.062 zł miesięcznie. Pozwaną obciążały ponadto zobowiązanie wobec Gminy M. S. w wysokości ok. 180.000 zł – tytułem zwrotu bonifikaty udzielonej przy sprzedaży lokalu mieszkalnego. Pozwana uzyskała od wierzyciela propozycję rozłożenia zaległości na 300 rat miesięcznych, tj. w kwotach po 600 zł miesięcznie.

Dowód:

- zawiadomienie o wysokości opłat, k. 22 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- faktura VAT, k. 23, 26 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- karta wizyt bezrobotnego, k. 24-25 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- umowa pożyczki, k. 27-28 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- akt notarialny, k. 29-30 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- umowa najmu, k. 31-32 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- decyzja o utracie prawa do zasiłku, k. 33 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- pismo UM S., k. 37 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- wezwanie do zapłaty, k. 38 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- potwierdzenie przelewu, k. 51 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- umowa kredytu, k. 62-66 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- harmonogram spłaty kredytu, k. 60-61 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- karta konsultacyjna, k. 75 w aktach sprawy VIII RC 560/14,

- odpis skrócony aktu urodzenia małoletniego S. G. k. 44, 82,

- przesłuchanie A. G. , k. 116-117 w aktach sprawy VIII RC 560/14.

Aktualnie wszystkie koszty utrzymania małoletniego M. S., jakie ponosi jego ojciec, obejmują następujące wydatki: 1300 zł jednorazowo w związku z rozpoczęciem roku szkolnego (600 zł podręczniki i 700 zł ubrania), co w skali roku daje kwotę ok. 108 zł miesięcznie, 100 zł obiady szkolne miesięcznie, 200 zł zakup ubrań miesięcznie, 90 zł dojazdy do szkoły miesięcznie, 50 zł środki czystości miesięcznie, 120-150 zł potrzeby kulturalne miesięcznie, 100 zł kieszonkowe, 100-150 zł (czyli przeciętnie ok. 125 zł) wizyty u dermatologa oraz leki na trądzik miesięcznie, ponadto partycypacja w kosztach utrzymania lokalu mieszkalnego (850 zł czynsz i ogrzewanie co miesiąc, 350 zł prąd co dwa miesiące, czyli 175 zł miesięcznie, nie więcej niż 150 zł usługi multimedialne co miesiąc, co łącznie przy pięciu domownikach daje kwotę 235 zł na osobę miesięcznie). Rata kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania nadal wynosi 1.800 zł miesięcznie, co przy pięciu domownikach daje kwotę 360 zł na osobę miesięcznie.

Usprawiedliwiony koszt miesięczny utrzymania małoletniego powoda aktualnie wynosi ok. 1718 zł i obejmuje takie wydatki jak: 50 zł zakup podręczników (600 zł na 12 miesięcy), 300 zł wyżywienie, 40 zł zakup środków higienicznych, 90 zł obiady w szkole, 100 zł łącznie kieszonkowe i koszty socjalizacji, 150 zł zakup ubrań, 50 zł ulgowy bilet sieciowy, 10 zł komitet rodzicielski (120 zł rocznie), 333 zł miesięczne koszty dwóch wyjazdów wypoczynkowych w roku, 235 zł tytułem partycypacji w kosztach utrzymania lokalu, 360 zł udział w miesięcznej racie kredytu mieszkaniowego.

Dowód:

- przesłuchanie S. S. (1), k. 91-92.

S. S. (1) w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania lokali użytkowych w oparciu o kredyty inwestycyjne. Aktualnie S. S. (1) uzyskuje z niej dochód w wysokości 3.000-4.000 zł miesięcznie, który przeznacza na utrzymanie gospodarstwa domowego. Jego konkubina nie pracuje.

Dowód:

- przesłuchanie S. S. (1), k. 91-92.

A. G. nadal pozostaje w związku małżeńskim z G. G.. W dalszym ciągu oprócz małoletniego powoda ma na utrzymaniu jeszcze dziecko w wieku trzech lat oraz małoletniego S. G., którego urodziła w dniu 18 stycznia 2015 r. Jedyny dochód w wysokości 1.200 zł miesięcznie pozwana osiąga z tytułu wynajmowania mieszkania własnościowego położonego w S. przy ul. (...). Otrzymuje ona także kwotę ok. 2.500 zł miesięcznie od męża na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem siebie i dwojga mieszkających z nią małoletnich dzieci.

Do dnia 1 września 2036 r. pozwana będzie spłacać kredyt zaciągnięty w (...) Banku (...) w kwocie 45.180 CHF. Miesięczna rata kredytu wynosi 172,32 CHF, czyli ok. 615,50 zł, a ponadto ok. 43 zł rata pożyczki zaciągniętej w P. w łącznej wysokości 3.432 zł.

U A. G. małoletni M. S. przebywa w każdym tygodniu od piątku do niedzieli łącznie z noclegami. W mieszkaniu pozostaje na jej utrzymaniu, a poza mieszkaniem dokonuje zakupów, korzystając z karty płatniczej swojego ojca, S. S. (1). Otrzymuje również od A. G. kieszonkowe w kwocie ok. 40 zł miesięcznie.

Dowód:

- karta wizyt bezrobotnego, k. 42-43, 56,

- umowa pożyczki, k. 40-41, 76-77,

- odpis skrócony aktu urodzenia małoletniego S. G. k. 44, 82,

- akt notarialny, k. 57-58,

- umowa najmu, k. 25-26,

- potwierdzenia przelewu, k. 21-24, 78-81,

- harmonogram spłaty kredytu, k. 27-35, 62-70,

- historia transakcji, k. 97-139,

- przesłuchanie A. G. , k. 92-93.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 133 § 1 i 3 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego to te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych. Podkreśla się przy tym, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza natomiast treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie – odpowiednio do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa. Powyższe nie oznacza obowiązku rodziców zaspokajania wszelkich potrzeb ich małoletnich dzieci, lecz jedynie tych, które są niezbędne z punktu widzenia celu ich wychowania i przygotowania do pracy. W tym kontekście należy zauważyć, że rodzic, który w związku z utrzymaniem dziecka ponosi koszty znacznie przekraczające standardowe i niezbędne wydatki związane z utrzymaniem dziecka, nie może żądać od drugiego rodzica, w szczególności znajdującego się w trudnej sytuacji majątkowej, partycypacji w ogóle ponoszonych opłat, a jedynie w tej części, którą wyznacza dyspozycja art. 96 k.r.o.

Rozpoznając niniejszą sprawę, Sąd miał na uwadze treść art. 138 k.r.o., zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Potrzeby uprawnionego oraz możliwości zobowiązanego ulegają bowiem zmianie, a tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów. Dlatego w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony, jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zmiana stosunków może prowadzić do podwyższenia, obniżenia alimentów lub stwierdzenia wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest jednak tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu, a jej ustalenie następuje przez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami uprzednio istniejącymi.

W tym kontekście należy przede wszystkim stwierdzić, że alimenty od A. G. na rzecz małoletniego M. S. zostały zasądzone rok temu. Na przestrzeni tak krótkiego okresu w Polsce nie nastąpiła znacząca zmiana stosunków społeczno-gospodarczych, a w szczególności brak było inflacji. Przeciwnie, według danych Głównego Urzędu Statystycznego, które stanowią fakt powszechnie znany i w konsekwencji nie wymagający dowodu, ceny wielu produktów konsumpcyjnych zmalały. Ponadto małoletni M. S. znajduje się na podobnym poziomie rozwoju, co w ubiegłym roku. Co więcej, z przesłuchania jego przedstawiciela ustawowego – S. S. (1) wynika, że od czasu prawomocnego zasądzenia alimentów nie wzrosły koszty utrzymania małoletniego, a niektóre z nich wręcz zmniejszyły się: koszty dojazdu do szkoły z kwoty 100 zł miesięcznie do kwoty 90 zł miesięcznie, koszty zakupu ubrań z kwoty 200-300 zł miesięcznie do kwoty 200 zł miesięcznie, czynsz mieszkania z kwoty 900 zł miesięcznie do kwoty 850 zł miesięcznie, opłata za prąd z kwoty 300 zł na półtora miesiąca (czyli 200 zł miesięcznie) do kwoty 350 zł na dwa miesiące (czyli 175 zł miesięcznie), koszty leczenia dermatologicznego z kwoty 250 zł miesięcznie do kwoty 100-150 zł miesięcznie. Natomiast te koszty, które zostały wskazane przez stronę powodową jako wyższe w stosunku do poprzedniego stanu faktycznego, w ocenie Sądu, jawią się jako rażąco wygórowane, a zatem nieusprawiedliwione. Według strony powodowej koszty wyżywienia małoletniego wzrosły w ciągu roku z kwoty 300 zł miesięcznie do kwoty 600 zł miesięcznie. W braku inflacji nie jest jednak możliwe, aby podwoiły się one na przestrzeni jednego roku. Ponadto z doświadczenia życiowego i zawodowego wynika, iż wysokość opłaty za komitet rodzicielski wynosi ok. 120 zł na rok, a nie jak podała strona powodowa 300-400 zł rocznie. Nieusprawiedliwiony jest także zadeklarowany przez stronę powodową wydatek na usługi multimedialne w kwocie 250 zł miesięcznie, skoro ich przeciętny koszt nie przekracza kwoty 150 zł miesięcznie. Natomiast jako zupełnie abstrakcyjny jawi się wydatek na bieliznę osobistą małoletniego w kwocie 250 zł w związku z rozpoczęciem roku szkolnego. Ponadto, jak już wskazano w uzasadnieniu wyroku w sprawie VIII RC 560/14, ojciec małoletniego ponosi wysokie koszty związane z zakupem ubrań dla dziecka (aktualnie 200 zł miesięcznie, ponadto 700 zł jednorazowo w związku z rozpoczęciem roku szkolnego), które – jak wskazywano w toku postępowania w tamtej sprawie – są ubraniami markowymi. W ocenie Sądu, utrzymanie małoletniego nie wymaga ponoszenia w tym zakresie tak wysokich wydatków, zaś strona powodowa nie wykazała, aby koszt ten był rzeczywiście niezbędny lub racjonalnie uzasadniony potrzebami małoletniego. Należy także wskazać na obiektywnie wysokie koszty ponoszone przez ojca w związku z socjalizacją małoletniego – aktualnie otrzymuje on miesięcznie kwotę 120-150 zł, ponadto 100 zł tytułem kieszonkowego, co przy uwzględnieniu wieku dziecka wydaje się wygórowane. Strona powodowa nie przedstawiła też dowodów potwierdzających konieczność ponoszenia stosunkowo wysokich, chociaż i tak już niższych niż poprzednio, wydatków związanych z leczeniem trądziku (ok. 125 zł miesięcznie), a zatem nie sposób uznać tego wydatku za usprawiedliwiony – zarówno co do istoty, jak i co do wysokości. W tym kontekście należy wskazać na obowiązującą regułę dowodową wyznaczoną przepisem art. 6 k.c. Przy uwzględnieniu analogicznych kryteriów oceny, które z deklarowanych wydatków należą do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego, należy wskazać, iż jego łączne usprawiedliwione koszty utrzymania są porównywalne w obu sprawach, ponieważ aktualnie zmalały z kwoty ok. 1733 zł do kwoty ok. 1718 zł miesięcznie.

Jeżeli natomiast chodzi o możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanej, to również one na przestrzeni roku nie uległy zasadniczej zmianie. W dalszym ciągu Sąd stoi na stanowisku, że sytuacja majątkowa i zarobkowa pozwanej nie jest tak zła, jak przedstawia ją ona w toku procesu. Bezsporny jest fakt, iż pozwana pozostaje nadal bez zatrudnienia – jest zarejestrowana w PUP jako bezrobotna bez prawa do zasiłku, chociaż nie posiada przeciwwskazań do podjęcia zatrudnienia, nie jest osobą o trwałej niezdolności do pracy, czy z ograniczonymi możliwościami jej podjęcia. Co prawda, w dalszym ciągu pozwana cierpi na chorobę H., jednak okoliczność ta nie uniemożliwia pozwanej aktywności na rynku pracy, zwłaszcza, że jak wynika z przedłożonej przez pozwaną już w toku sprawy o sygn. akt VIII RC 560/14 karty konsultacyjnej, wskutek przyjmowania leków niedoczynność tarczycy została wyrównana. Wobec tego u pozwanej nie stwierdza się obecnie stanów depresyjnych, które występowały w okresie, gdy jeszcze nie wdrożono leczenia. Na uwagę zasługuje także fakt, iż pozwana ma wyższe wykształcenie o profilu ekonomista, wobec czego w dużym ośrodku miejskim, jakim jest S., powinna bez problemu znaleźć zatrudnienie, nawet niezgodne z jej profilem wykształcenia, i tym samym pozyskiwać środki na utrzymanie zarówno własnego gospodarstwa domowego, jak i na partycypację w kosztach utrzymania małoletniego powoda. Pozwana ma możliwość podjęcia zatrudnienia za co najmniej minimalnym wynagrodzeniem w wysokości ok. 1.200 zł netto miesięcznie.

W porównaniu ze stanem faktycznym w sprawie VIII RC 560/14 A. G. uzyskuje dochód z tytułu wynajmowania mieszkania w kwocie o 200 zł wyższej niż poprzednio. Tym niemniej w dalszym ciągu nie w pełni wykorzystuje ona to źródło dochodu, co zostało już jej wytknięte w uzasadnieniu wyroku w sprawie VIII RC 560/14. Dlatego w tym miejscu godzi się ponownie stwierdzić, iż zgodnie z treścią umowy z dnia 26 sierpnia 2015 r. (k. 25-26) najemca stanowiącego jej własność mieszkania jest zobowiązany do pokrywania, obok czynszu najmu w kwocie 1.200 zł, wyłącznie opłat za gaz i energię elektryczną. Tymczasem zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego, najemcy mieszkań stanowiących własność osób fizycznych wielokrotnie są również zobowiązani do uiszczania także pozostałych opłat eksploatacyjnych, w tym na rzecz zarządcy nieruchomości. Rezygnacja przez pozwaną z takiego rozwiązania niewątpliwie negatywnie rzutuje na wysokość realnie uzyskiwanego przez nią z tego tytułu dochodu i nie może być usprawiedliwiona, zwłaszcza, że przedmiotowe mieszkanie jest usytuowane w centrum miasta S., w sąsiedztwie wielu uczelni wyższych, których studenci są zainteresowani najmem okolicznych lokali mieszkalnych.

Natomiast od męża pozwana otrzymuje aktualnie kwotę o 500 zł wyższą niż poprzednio, z przeznaczeniem na utrzymanie siebie i mieszkających z nią małoletnich dzieci. Ponownie należy jednak wskazać, iż kwota 2.000 zł od męża, o której pozwana zeznawała w sprawie VIII RC 560/14, nie obejmowała jeszcze kosztów utrzymania małoletniego S. G. urodzonego w dniu (...), skoro pozwana otrzymywała ją już przed jego urodzeniem, zaś koszty utrzymania nowo narodzonego dziecka obciążają nie tylko ją, ale również jej męża, który z tego tytułu jest zobowiązany wyasygnować dodatkowo proporcjonalną kwotę. Nie dziwi zatem fakt, iż aktualnie przeznacza on na utrzymanie całej rodziny kwotę 2.500 zł miesięcznie. Również zwiększony dochód z tytułu wynajmowania własnego mieszkania niewątpliwie jest potrzebny pozwanej w celu partycypowania w kosztach utrzymania najmłodszego syna.

Należy również wskazać, iż małoletni M. S. przebywa u pozwanej w każdy weekend od piątku do niedzieli z noclegami, pozostając wówczas na jej utrzymaniu, z wyjątkiem zakupów, jakich na mieście dokonuje za pomocą karty płatniczej swojego ojca.

Ponadto pozwana nie podniosła ani tym bardziej nie udowodniła, aby zaistniała jakakolwiek inna zmiana w jej możliwościach zarobkowych i majątkowych. Okoliczności takich nie podniosła także strona powodowa.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych dowodów w oparciu o przepis art. 233 § 1 k.p.c. Sąd nadał moc dowodową zgromadzonym w toku postępowania dokumentom, które nie były przez strony kwestionowane ani nie budziły wątpliwości Sądu. Powyższe dowody pozwoliły na ocenę sytuacji majątkowej i zarobkowej rodziców małoletniego powoda. Ustalając powyższe, a także zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego, Sąd oparł się także na zeznaniach rodziców małoletniego.

Sąd nie dał wiary S. S. (1) co do rozmiaru niezbędnych kosztów związanych z utrzymaniem małoletniego – z powodów szczegółowo opisanych we wcześniejszej części uzasadnienia. W zakresie nieudowodnionym dokumentami i zeznaniami stron, podstawą do oceny rozmiaru kosztów utrzymania dziecka były zasady doświadczenia życiowego.

Reasumując, należy stwierdzić, iż nie zaistniała zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o., która uzasadniałaby zmianę wysokości prawomocnie zasądzonych alimentów. Chociaż na taką zmianę stosunków strona powodowa powoływała się w pozwie, to jednak nie zdołała jej udowodnić, chociaż to na niej spoczywał ciężar udowodnienia tej okoliczności, z której wywodziła ona korzystne dla siebie skutki prawne. Co więcej, w trakcie przesłuchania przed Sądem przedstawiciel ustawowy małoletniego powoda – S. S. (1) otwarcie wskazał rzeczywisty motyw, który legł u podstaw wytoczonego powództwa o podwyższenie alimentów, a mianowicie brak jego satysfakcji z wysokości prawomocnie zasądzonych alimentów. W takiej jednak sytuacji powinien on był wywieść apelację od wyroku Sądu pierwszej instancji w sprawie VIII RC 560/14, czego jednak nie uczynił, pomimo złożenia wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku. Zaniechawszy wniesienia środka odwoławczego, S. S. (1) zaakceptował rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji. W tym miejscu należy podkreślić, iż jedynym sposobem kwestionowania zapadłego w ww. sprawie rozstrzygnięcia była apelacja, której aktualnie nie może zastąpić powództwo o podwyższenie alimentów, skoro jego istota sprowadza się do weryfikacji wysokości alimentów w związku ze zmianą stosunków, a nie do weryfikacji zasadności i prawidłowości wyroku zasądzającego alimenty.

Mając na uwadze powyższe, Sąd oddalił powództwo, jako bezzasadne.

Sąd nie orzekał o kosztach procesu, ponieważ po stronie pozwanej, która wygrała go w całości, nie powstały żadne koszty. Należy jednak wskazać, iż w przypadku ewentualnych kolejnych bezzasadnych powództw o podwyższenie alimentów, zgodnie z art. 98 k.p.c. Sąd może obciążyć stronę powodową obowiązkiem zwrotu na rzecz strony pozwanej obowiązkiem zwrotu poniesionych przez nią kosztów procesu, gdyby takie powstały.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE