Sygn. akt IV U 1657/15
Dnia 29 lutego 2016r.
Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Tomasz Koronowski
Protokolant: st. sekr. sądowy Jolanta Fiedorowicz
po rozpoznaniu w dniu 29 lutego 2016r. w Elblągu na rozprawie
sprawy z odwołania H. O.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.
z dnia 28 października 2015r. znak: (...)
o wyrównanie emerytury
oddala odwołanie.
Sygn. akt IV U 1657/15
Ubezpieczona H. O. wniosła odwołanie od decyzji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. z dnia 28 października 2015r. znak (...), przyznającej emeryturę z powszechnego wieku emerytalnego od dnia 1 września 2015r., obliczoną z uwzględnieniem kapitału początkowego (wg nowych zasad). Ubezpieczona domagała się przyznania emerytury obliczonej wg nowych zasad za okres od dnia 1 lutego 2009r., tj. za okres, od którego była jej wypłacana emerytura wcześniejsza.
Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie Dz.U. z 2015r., poz. 748 ze zm.; dalej: ustawa emerytalna). Organ rentowy twierdził, że wniosek o emeryturę z powszechnego wieku emerytalnego został złożony przez ubezpieczoną we wrześniu 2015r., stąd od dnia 1 września 2015r. przyznano emeryturę obliczoną według zreformowanych zasad, która okazała się wyższa od uprzednio przyznanej emerytury wcześniejszej.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni, ur. dnia (...), zgłosiła w dniu 5 sierpnia 2008r. wniosek o emeryturę. Decyzją z dnia 27 sierpnia 2008r. organ rentowy przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury wcześniejszej od dnia 1 sierpnia 2008r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku, przy czym wypłata emerytury została zawieszona z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. W dniu 6 stycznia 2009r. wnioskodawczyni zgłosiła wniosek o podjęcie wypłaty zawieszonej emerytury. Decyzją z dnia 13 stycznia 2009r. organ rentowy podjął wypłatę emerytury od dnia 1 stycznia 2009r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku. Z nadesłanego świadectwa pracy wynika, że wnioskodawczyni rozwiązała stosunek pracy z dniem 31 stycznia 2009r.
W dniu 11 września 2015r. skarżąca złożyła kolejny wniosek o emeryturę. Zaskarżoną decyzją z dnia 28 października 2015r. organ rentowy przyznał wnioskodawczyni emeryturę na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej, tj. w związku z ukończonym powszechnym wiekiem emerytalnym, od dnia 1 września 2015r., czyli od początku miesiąca zgłoszenia wniosku. Wysokość emerytury została ustalona według zreformowanych zasad, wskazach w art.26 ustawy emerytalnej. Tak ustalona wysokość emerytury okazała się wyższa od pobieranej dotychczas emerytury wcześniejszej.
(bezsporne, ponadto przywołane wnioski i decyzje aktach ZUS)
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie było nieuzasadnione. Należy zaznaczyć, że stan faktyczny sprawy był bezsporny, strony różniły się tylko co do oceny prawnej.
Trzeba wobec tego przede wszystkim wskazać, że zgodnie z art. 116 ust. 1 ustawy emerytalnej postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Należy podkreślić, że ustawa emerytalna nie zawiera przepisów, które nakazywałby organowi rentowemu wszczęcie z urzędu postępowania co do przyznania prawa do emerytury z powszechnego wieku emerytalnego osobom, które są uprawnione do emerytury wcześniejszej.
Z kolei z art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej wynika, że świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.
Akta organu rentowego potwierdzają stanowisko pozwanego, że ubezpieczona przed wrześniem 2011r. nie składała wniosku o przyznanie emerytury z powszechnego wieku emerytalnego. Emerytura została jaj przyznana decyzją z dnia 27 sierpnia 2008r., a więc przed ukończeniem powszechnego wieku emerytalnego, czyli przed dniem 18 stycznia 2009r. Nie mogła to więc być inna emerytura niż emerytura wcześniejsza, a do obliczania takich emerytur nie można zastosować systemu zreformowanego z art. 26 ustawy emerytalnej. Wynika to stąd, że podstawą przyznania ubezpieczonej emerytury wcześniejszej był art. 29 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 46 ust. 1 ustawy emerytalnej, więc jej wysokość mogła być ustalona tylko w oparciu o art. 53 ustawy emerytalnej, czyli wg starych zasad (por. tytuł rozdziału 4. w dziale II ustawy emerytalnej: „Ustalanie wysokości emerytur, o których mowa w art. 27-50e”, w którym to rozdziale mieści się art. 53 tej ustawy).
Trzeba też podkreślić, że wniosek z dnia 5 stycznia 2009r. został sformułowany w sposób niebudzący wątpliwości. Wynikało z niego jednoznacznie, że ubezpieczona domaga się wznowienia wypłaty emerytury, którą ma ona zawieszoną, a nie, że domaga się przyznania innej emerytury, w szczególności emerytury z tytułu ukończenia powszechnego wieku emerytalnego. Prawidłowo więc pozwany rozpoznał ten wniosek przez wydanie decyzji z dnia 13 stycznia 2009r. o m.in. wznowieniu wypłaty już przyznanej emerytury.
Skoro w dniu 11 września 2015r. ubezpieczona złożyła kolejny wniosek o emeryturę, w którym zaznaczyła m.in., że domaga się ustalenia kapitału początkowego, to dopiero ten wniosek mógł zostać rozpoznany jako wniosek o przyznanie emerytury z powszechnego wieku emerytalnego, z wykorzystaniem do obliczenia emerytury systemu zreformowanego, tj. art. 26 ustawy emerytalnej.
Mając na względzie powyższe ustalenia oraz to, że emerytura wcześniejsza i emerytura z powszechnego wieku emerytalnego to dwa różne świadczenia, nie da się przyjąć, aby w zaskarżonej decyzji organ rentowy dopuścił się błędu przy ponownym ustaleniu prawa do świadczeń lub ich wysokości, który to błąd mógłby rodzić ewentualne prawo do wypłaty wyrównania świadczenia za okres do 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc złożenia wniosku, czyli poprzedzających wrzesień 2015r.
Mając na względzie, że zaskarżona decyzja odpowiada przywołanym przepisom prawa, odwołanie od niej podlegało oddaleniu na podstawie art. 477 14§1 kpc.