WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Marzena Wach

przy udziale oskarżyciela publicznego podkom. Jacka Kępińskiego

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2016 r.

sprawy: K. W., syna M. i W. z domu J., ur. (...) w K.

obwinionego o wykroczenie z art. 51§2 kw,

M. C., córki J. i M. z domu M., ur. (...) w B.

obwinionej o wykroczenie z art. 51§2 kw i art. 65§2 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionych

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 18 września 2015 r.,sygn. akt IX W 2155/15

zaskarżony wyrok w stosunku do K. W. i M. C. oraz na podstawie art.435 kpk w zw. z art.109§2 kpw wobec E. G., M. G. i J. S. uchyla i sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Olsztynie przekazuje.

Sygn. akt. VII Ka 1224/15

UZASADNIENIE

E. G., K. W. i M. G. zostali obwinieni o to, że w okresie od 17 kwietnia 2015 r., godz. 21.00 do 18 kwietnia 2015 r., godz. 02.00 w O. przy ul. (...) będąc pod wpływem alkoholu zakłócili spokój i spoczynek nocny K. J. i K. K. poprzez głośne odtwarzanie muzyki, głośne rozmowy i krzyki

tj. o wykroczenie z art. 51 § 2 kw

J. S. i M. C. zostali obwinieni o to, że w okresie od 17 kwietnia 2015 r., godz. 2100 do 18 kwietnia 2015 r., godz. 02°° w O. przy ul. (...) będąc pod wpływem alkoholu zakłócili spokój i spoczynek nocny K. J. i K. K. poprzez głośne odtwarzanie muzyki, głośne rozmowy i krzyki. Ponadto w tym samym miejscu w dniu 18 kwietnia 2015 r., ok. godz. 0150 będąc legitymowani przez umundurowanych funkcjonariuszy Policji wbrew obowiązkowi odmówili udzielenia informacji co do swoich danych osobowych

tj. o wykroczenia z art. 51 § 2 kw i art. 65 § 2 kw

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 18 września 2015 r. w sprawie VII Ka 1224/125

I obwinionych E. G. (1), K. W. i M. G. uznał za winnych popełnienia zarzucanych im czynów i za to na podstawie art. 51 § 2 kw skazał ich na kary po 300,- (trzysta) złotych grzywny;

II obwinionych J. S. i M. C. uznał za winnych popełnienia zarzucanych im czynów z art. 51 § 2 kw i art. 65 § 2 kw i za to na podstawie art. 51 § 2 kw w zw. z art. 9 § 2 kw skazał ich na kary po 500,- (pięćset) złotych,

III na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwolnił obwinionych od kosztów postępowania i opłaty.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca obwinionych K. W. i M. C..

Obrońca obwinionego K. W., zaskarżył wyrok w całości i zarzucił mu:

1/ obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a polegającą na naruszeniu:

a/ art. 75 k.p.w. poprzez zaniechanie wezwania świadka A. D. na kolejny termin rozprawy i poprzestanie na odczytaniu jej zeznań złożonych w postępowaniu wyjaśniającym,

b/ art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 39 § 1 k.p.w. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. poprzez zaniechanie wezwania na termin rozprawy właścicielki mieszkania położonego w O., przy ul. (...),

2/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, który mógł mieć wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, że obwiniony dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu, podczas gdy wyjaśnienia obwinionych prowadzą do wniosku, że spotkanie towarzyskie przebiegało spokojnie, a jego uczestnicy zachowywali się w sposób niezakłócający ciszy pozostałym mieszkańcom, a ponadto K. W. szybko poszedł spać i uczestniczył w spotkaniu jedynie na początkowym jego etapie.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie IX Wydziału Karnego i przekazanie sprawy do ponow­nego rozpoznania.

Obrońca obwinionej M. C., zaskarżył wyrok w całości i zarzucił mu:

1/ obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a polegającą na naruszeniu:

a/ art. 75 k.p.w. poprzez zaniechanie wezwania świadka A. D. na kolejny termin rozprawy i poprzestanie na odczytaniu jej zeznań złożonych w postępowaniu wyjaśniającym,

b/ art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 39 § 1 k.p.w. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. poprzez zaniechanie wezwania na termin rozprawy właścicielki mieszkania położonego w O., przy ul. (...),

2/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, który mógł mieć wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, że obwiniona dopuściła się popełnienia zarzuconych jej czynów, podczas gdy z jej wyjaśnień wynika, że:

a/ spotkanie towarzyskie przebiegało spokojnie, a jego uczestnicy zachowywali się w sposób niezakłócający ciszy pozostałym mieszkańcom,

b/ wymieniona udostępniła funkcjonariuszom Policji oryginał umowy najmu lokalu mieszkalnego zawierającego jej pełne dane osobowe.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie IX Wydziału Karnego i przekazanie sprawy do ponow­nego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Nie przesądzając ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie podnieść należy, że apelacje są o tyle zasadna o ile z ich treści a przede wszystkim z analizy akt sprawy wynika potrzeba uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, przy czym w oparciu o art.435 kpk konieczne było uchylenie wyroku także w stosunku do tych obwinionych, którzy wyroku Sądu I instancji nie zaskarżyli.

W ocenie Sądu Okręgowego przede wszystkim dążyć należy do przesłuchania wszystkich obwinionych albowiem jest to niezbędne dla dokonania prawidłowych ustaleń w sprawie.

W toku postępowania nie doszło do przesłuchania żadnej z obwinionych osób. Zasadnie przy tym wskazuje skarżący, że obwinieni M. G. i E. G. powiadomili Sąd Rejonowy, iż nie będą mieli możliwości stawienia się na rozprawie wyzna­czonej na dzień 22 lipca 2015 roku i złożyli wnioski o zmianę terminu roz­prawy a Sąd I instancji uwzględnił te wnioski i wyznaczył kolejny termin rozprawy na dzień 18 września 2015 r., na który M. G. i E. G. nie stawili się. Sąd Rejonowy uznał za doręczone zawiadomienia dla obwinionych pomimo, że dysponował informacją, że obwinieni wyjechali do pracy za granicę - do Norwegii, gdzie przebywali od 5 lipca 2015 roku do 11 września 2015 roku. Tym samym nie może być uznane za prawidłowe przyjęcie, że awizowania jak na k. 86 i k.90 były skuteczne skoro w tym czasie obwinieni faktycznie z uwagi na pobyt za granicą nie byli w stanie zapoznać się z kierowaną do nich korespondencją, co było Sądowi Rejonowemu wiadome. Ma to o tyle istotne znaczenie o ile zważy się na to, że jedynie E. G. w toku imprezy towarzyskiej miała nie spożywać alkoholu i jej relacja winna być pomocna dla ustalenia zachowania obwinionych, w tym i K W. oraz M. G., którzy w czasie interwencji funkcjonariuszy, jak to przyjął Sąd I instancji mieli się obudzić- k.114 odw.

Trafnie także zarzucił skarżący zaniechanie bezpośredniego przesłuchania A. D. na rozprawie i odczytanie jej zeznania z postępowania wyjaśniającego skoro świadek ten usprawiedliwił nieobecność – k.91.

Zasadnym wydaje się także zarzut skarżącego związany z celowością przesłuchania właścicielki mieszkania, wynajmowanego przez M. C., K. W. oraz J. S.. Skarżący wskazał bowiem, że „z informacji posiadanych przez obwinionych wynika, że K. K. wielokrotnie dzwoniła do właścicielki mieszkania położonego przy ul. (...) pod numerem 10 skarżąc się na rzekome hałasy dobiegające z mieszkania, w czasie kiedy było wynajmowane przez poprzednich lokatorów. Ponadto obwinieni twierdzą, że odkąd mieszkają we wskazanym wyżej mieszkaniu, K. K. wielokrotnie wzywała Policję twierdząc, że obwinieni zakłócają jej wypoczynek. Kiedy funkcjonariusze Policji przyjeżdżali na interwencję za każdym razem stwierdzali, że w mieszkaniu wynajmowanym przez obwinionych panuje spokój i odjeżdżali. Okoliczność, czy K. K. wielokrotnie bez uzasadnienia wzywała Policję wymaga sprawdzenia. Potrzeba przesłuchania właścicielki mieszkania jest tym bardziej uzasadniona jeśli weźmie się pod uwagę, że świadek K. K. zeznała, że w nocy z 17 na 18 kwietnia 2015 roku dzwoniła do niej z prośbą, aby wpłynęła ona na swoich lokatorów. Wobec tego ustalenia wymaga, co dokładnie powiedziała K. K., o której godzinie zadzwoniła, ile razy dotychczas dzwoniła i czy jej zarzuty pod adresem obecnych i byłych lokatorów były uzasadnione”.

Dla wyjaśnienia okoliczności sprawy w tym i co do wykroczenia z art. 65§2 kw zasadnym wreszcie wydaje się wykorzystanie dowodów ze sprawy Sądu Rejonowego w O. VII Wydziału Karnego, sygn. (...), oraz akt Prokuratury Rejonowej w M., sygn. (...)dotyczących postepowań związanych z interwencją w nocy na 18 kwietnia 2015 r.

Wyjaśnienie tych okoliczności bez wątpienia ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Powyższe okoliczności nakazywały zatem uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania- art.437§2 kpk, art.438pkt.2-3 kpk.

Przy ponownym rozpoznaniu postępowanie winno być przeprowadzone z uwzględnieniem poczynionych uwag oraz odpowiednim ustosunkowaniu się do pozostałych zarzutów zawartych w apelacjach co winno pozwolić na trafne określenie kwestii odpowiedzialności wszystkich obwinionych za zarzucane im czyny.